Vele redenen liggen achter dergelijke historische overmoed. De Greenlandic Inuits noemden hun eiland ‘het land van de grote lengte’, en het is een appellatie die net zo goed van toepassing zou kunnen zijn op Amerika – een land dat grenst aan de Allegheny Mountains, de Mississippi -rivier en de enorme moerassen van Florida die zo groot waren en divers dat het onmogelijk was in de 18e eeuw om het als enige vorm van unie voor te stellen. Als gevolg hiervan werden kaarten essentiële politieke hulpmiddelen om de nationale identiteit in de vroege Republiek te smeden, omdat de geheimen van wiskundige onderzoeken alleen bekend waren bij de kolonisten. Alleen de kolonisten hadden de macht om die magische lijnen op papier te trekken. En alleen zij, door hun gevouwen en gekleurde restjes te onderzoeken, konden het schending of, wat dat betreft, belastingheffing definiëren.
Kaarten waren er bijzonder veel vraag naar in 1784 toen Jedidiah Morse, een Yale -student die een beetje extra geld nodig had, zijn eerste geografie -leerboek voor basisschoolstudenten publiceerde – en de gedrukte run uitverkocht. Zijn Amerikaanse geografie werd niet alleen nodig om te lezen bij zijn alma mater en in elk klaslokaal in Amerika, maar ook een enorme bestseller in het hele land.
Morse was de eerste enabler van wat Maga Dogma is geworden: “Je kunt geen land zonder grenzen hebben.” Voor de zogenaamde imperialist zou het beste land van allemaal echter één zijn zonder enige grenzen-een sentiment dat uiteindelijk zou worden omgezet in het poëtische sublieme door de grote transcendentalist, Walt Whitman, die beroemd “multituden bevatte”.
“Morse was de eerste enabler van wat Maga Dogma is geworden: je kunt geen land zonder grenzen hebben.”
Wereldwijde hegemonie werd vroeg opgesloten in de Amerikaanse geest, met generaties studenten die waren gestuurd om Morse’s geografische schoolboeken te onthouden – waarvan herdrukken hem rijk maakten. De tweede editie van zijn opus was het twee volume Amerikaanse universele geografieuitgebreid naar 1.250 pagina’s, met meer dan 7.000 artikelen met een geschiedenis van de oude Israëlieten, Egyptenaren en Grieken, een samenvatting van alle klimaten en etnische groepen van de aarde, verschillende wiskundige formules en een beschrijving van de creatie van het universum. Naam na naam van Mountain, Town, Lake en Sea viel uit de keizerlijke pen van Morse, alsof hij Adam was bij het ochtendgloren van een nieuwe creatie, in het midden waarvan Amerika lag.
In Yale was Morse vastgelopen als zijn scriptieadviseur professor in theologie Jonathan Edwards de jongere, zoon van de legendarische congregationalistische minister Jonathan Edwards, wiens preek “zondaars in de handen van een boze god” de huiveringwekkende gruwelen van de hel hadden gedetailleerd. En het bleek dat geografie vruchtbare bodem was voor calvinistische doctrines van pre-destinatie, omdat Morse verklaarde dat het klimaat niet alleen het politieke maar het persoonlijke besloot. New England was een “hoog, heuvelachtig en in sommige delen bergachtig land, gevormd door de natuur om gewoond te worden door een winterharde race van vrije, onafhankelijke Republikeinen”. Verder naar het zuiden produceerde het warme weer van Georgië echter “een algemene ontspanning van het zenuwstelsel”, die, in combinatie met slavenarbeid resulteerde in een “indolentie” die de “ouder van ziekte” was. Amerikanen konden niet genoeg krijgen van zo’n wijsheid. Morse had duidelijk gemaakt: geografisch determinisme verzon zelfbeschikking.
Een ongelukkig resultaat van deze filosofie was dat zodra de Amerikaanse grenzen waren vastgesteld, de ergste bedreiging voor het land altijd van binnenuit kwam. Het is een overtuiging die goed overeenkomt met de Maga Fear of the Deep State. Zo kwam Jedidiah Morse in 1798 op tot een preekstoel buiten Boston en waarschuwde zijn gemeente van degenen die zouden proberen “het christendom uit te roeien en alle burgerregering omver te werpen”. “We hebben in waarheid geheime vijanden,” verklaarde hij, “… zijn leden insinueren in alle posities van onderscheid en invloed, of het nu literair, civiel of religieus is.”
