Het is niet verwonderlijk dat na 25 jaar vernietiging van de geesteswetenschappen in naam van billijkheid, en het gemak waarmee identitaire vereisten en verbod op de academe de overhand hebben in de bedrijfswereld, veel conservatieven nu hun omhelzing van de zogenaamde ‘vrije markt hebben heroverwegen’ ”. De voor de hand liggende vraag is: waarom duurde het zo lang? Hebben ze echt niet gezien dat het kapitalisme waarmee ze zo identificeerden-zelfs als ze pro-kapitalistisch waren, alleen omdat ze anti-communistisch waren-, zoals mijn moeder het ooit uitdrukte, “de stier in de Chinese winkel van de menselijke geschiedenis”?
Het is alsof conservatieven op de een of andere manier zich voorstelden dat het culturele wereldbeeld dat het best door TS Eliot wordt uitgedrukt in zijn ‘traditie en het individuele talent’, langdurig zou kunnen gedijen in een kapitalistische cultuur. Alsof Eliot de opvatting van Eliot, dat de ware betekenis van het werk van een kunstenaar ligt in de relatie tussen de kunstenaar en degenen die eerder waren gekomen, kan compatibel zijn met het kapitalisme, een ideologie die per definitie ‘presentist’ en volkomen minachtend uit het verleden is. Of, om het op een andere manier te zeggen, alsof wat Daniel Bell beschreef als het ‘radicale individualisme van het kapitalisme in economie, en [its] Bereidheid om alle traditionele sociale relaties in het proces te verscheuren ”kan op de een of andere manier nog steeds ruimte laten voor traditionalisme in cultuur.
Want de traditie is, althans op de lange termijn, het culturele en misschien zelfs de morele, tegenovergestelde van innovatie, wat de vrije markt voortdurend streeft. Om de Business School -boilerplate te gebruiken, geven nieuwe technologieën aanleiding tot nieuwe industrieën, die op hun beurt nieuwe goederen en diensten produceren. In het proces worden sociale relaties getransformeerd. Zelfs als het juist is om te geloven dat het kapitalisme, door wat Joseph Schumpeter beschreef als “creatieve vernietiging”, het beste economische systeem in de geschiedenis is voor het creëren van welvaart, de prijs voor die welvaart zou altijd een hoge cultuur worden.
