Ook historisch gezien is het moeilijk om een precedent te vinden dat het idee ondersteunt dat de hervormingen in één ambtstermijn van vijf parlementsleden naar een meerderheid kunnen gaan. De Labour Party behaalde haar eerste zetels in 1900. In 1918 had ze haar vertegenwoordiging vergroot tot 57 zetels en vervolgens tot 142 in 1922, toen ze voor het eerst tweede werd met 30% van de stemmen. Toch duurde het tot 1923 voordat Ramsay MacDonald premier werd aan het hoofd van een minderheidsregering, en in 1945 voordat Labour een meerderheid behaalde.
Maar wat opmerkelijk is, is hoeveel serieuze politieke actoren en insiders in de Britse politiek nu geloven dat er een plausibele (hoewel nog steeds onwaarschijnlijke) kans bestaat dat Farage in 2029 of 2034 premier wordt, omdat de oude regels niet langer van toepassing zijn.
Blairs visie is bijvoorbeeld dat net zoals de industriële revolutie aanleiding gaf tot nieuwe politieke bewegingen, dat ook het geval zal zijn met de technologische revolutie waar we nu in terechtkomen. Een wereld van automatisering, AI, Silicon Valley en China kan eenvoudigweg niet dezelfde politieke verdeeldheid in stand houden die bestond in een tijd van industrialisatie en massale vakbondspolitiek. Volgens Blair kunnen ze alleen hopen te overleven als de twee belangrijkste politieke partijen zich hervormen om de realiteit van de wereld die nu bestaat – of binnenkort zal ontstaan – te weerspiegelen.
Cummings gelooft eveneens dat de omstandigheden samenkomen voor een periode van veel diepere en donkerdere onrust; het falen en de corruptie van de oude orde zullen zo systematisch worden dat deze in snel tempo uiteenvalt. Volgens hem was de Brexit een poging om deze verandering voor te zijn. Het revolutionaire karakter van AI, dat de industrieën waarvan Groot-Brittannië afhankelijk is – recht, accountancy, financiën en creatieve kunsten – kan wegvagen, zal de implosie alleen maar versnellen, vermoedt Cummings, en krachten vrijmaken die even onvoorspelbaar als onbeheersbaar zijn.
Deze krachten zouden samen het leven uit de Britse industrie kunnen persen, net zoals Donald Trump de Amerikaanse economie in overdrive stuurt met zijn programma van enorme tariefverhogingen, belastingverlagingen en bezuinigingen. Het is een perfecte storm. En op dit punt van chaos zou een Trump-light alternatief in Groot-Brittannië, gevoed met geld van Elon Musk, Farage aan de macht kunnen brengen. Met de juiste financiering geloven vooraanstaande figuren in de bredere conservatieve beweging dat de hervorming een vijandige overname van de verzwakte Tory-partij zou kunnen lanceren, zoals een spinkrab die zijn oude schild afwerpt naarmate hij groeit.
“Hogere figuren in de bredere Conservatieve beweging zijn van mening dat de hervorming een vijandige overname van de verzwakte Tory-partij zou kunnen lanceren.”
In zekere zin is het mogelijk om Blair en Cummings te zien als de yin van de yang van de ander. Cummings beschouwt de geschiedenis als een duister, chaotisch proces van wanorde en vernieuwing, terwijl Blair niet aan zijn geloof in de vooruitgang kan ontsnappen. Beiden zien echter dat de wereld een periode van climaxverandering ingaat, die ertoe kan leiden dat er iets geheel nieuws ontstaat.
