Spread the love en help Indignatie
Het is hoog tijd dat liberale zionisten de moed vinden om hun onkritische steun voor de acties van de staat Israël eens goed onder de loep te nemen, nu deze steeds onverdedigbaarder wordt.
Solidariteitsactivisten, studenten en wetenschappers voor Palestina worden geconfronteerd met een astronomische toename van aanvallen omdat ze de aandacht vestigen op het Israëlische beleid in de bezette gebieden, omdat ze de aanval op Gaza een genocide noemen, omdat ze zelfs de gezondheidseffecten van de massale bombardementen en moordpartijen noemen en omdat ze oproepen tot een staakt-het-vuren.Project Esther —een rechtse taskforce van Project 2025 van de Trumpian Heritage Foundation, die is ontworpen om de pro-Palestijnse beweging de kop in te drukken, staat op het punt de repressie nog veel erger te maken.
Dit creëert een probleem voor liberale zionisten in de VS, die nauw verbonden zijn met Israël , maar zich zorgen maken over de politieke wending naar rechts en in de war zijn door het bloedbad in Gaza, het geweld van Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever en de toenemende Israëlische aanvallen in de regio. Deze progressieve mensen raken helemaal in de war wanneer woorden als “oorlogsmisdaden” en “genocide”, evenals het beëindigen van militaire financiering aan Israël of steun voor boycot, desinvestering en sancties, in de volgende zin worden genoemd.
Herhaaldelijk reageren liberale zionisten op deze realiteit met zeer illiberaal gedrag, door financiële donaties van universiteiten en organisaties in te trekken, zich terug te trekken uit groepen en instellingen die ze anderszins steunen, vrienden, kinderen en kleinkinderen te veroordelen voor deelname aan protesten, kampementen en ander onhandelbaar gedrag, klagend dat ruimtes nu “onveilig” zijn voor Joden, dat “antisemitisme” welig tiert op universiteitscampussen.
Historisch gezien is de prijs van Israëls koloniale oorsprong de vijandigheid van de mensen die hun land, huizen en levens verloren tegenover de mensen die deze catastrofe hebben veroorzaakt. Moshe Dayan, een van de stichtende Israëlische generaals, zei ooit: ” Israël moet als een dolle hond zijn, te gevaarlijk om je druk om te maken.” De strategieën van tolerantie, onderhandeling, compromis, nederigheid, respect voor het internationale recht en mensenrechten, zijn nooit verweven geweest met de Israëlische psyche.
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
Het is mogelijk om geschokt te zijn door het lijden van degenen die op 7 oktober zijn gedood, gewond, ontvoerd of gevlucht naar schuilkelders terwijl Hamas, Hezbollah en Iraanse drones en raketten over Israël worden afgevuurd, en tegelijkertijd de brute, meedogenloze aanval op Gaza een genocide te noemen. Er zijn steeds meer berichten in de reguliere media en ook van mensenrechtenorganisaties van de Verenigde Naties tot Amnesty International , Human Rights Watch en B’Tselem .
Ze documenteren Israëlische schendingen van meerdere internationale wetten over de regels van oorlog, schendingen van de beschermde status van zorginstellingen en zorgmedewerkers, massale burgerslachtoffers en -gewonden, de vernietiging van civiele infrastructuur, onderwijsvoorzieningen, sanitaire voorzieningen, water en landbouw.
Tegelijkertijd promoten Israëlische beschuldigingen het idee dat Palestijnen wilde , hypergeseksualiseerde dieren zijn, die in staat zijn tot gruwelijke gewelddadige handelingen en daarom een slachting verdienen. Deze tactiek was gebruikelijk in het Jim Crow-zuiden met de beschrijvingen van zwarte mannen die werden aangevallen en gelyncht. De taal wordt ook weerspiegeld in Trumps afbeeldingen van mensen zonder papieren die de Verenigde Staten binnenkomen.
Het fundamentele racisme is duidelijk. De dubbele standaard bestaat vanwege maatschappelijke aannames over wie de “goede jongens” zijn en wie de “slechte”, welke mannen van nature fatsoenlijk zijn en welke mannen in staat zijn tot flagrante gewelddadige gedragingen. Als inwoners van Gaza allemaal “dieren”, “terroristen”, “Jodenhaters” zijn, dan is het veel gemakkelijker om ze met een gerust geweten te doden.
Het exceptioneel maken van Joods trauma leidt alleen maar tot een volledige minachting voor het internationaal recht, proportionaliteit in oorlog en de degradatie van de claim van het Israëlische leger om ‘moreel’ te zijn, om enig respect te hebben voor de moderne regels van oorlogvoering, de beschermde status van ziekenhuizen, de waardigheid van ieder mens, de gewaarborgde status van burgers.
Wanneer liberale zionisten bezwaar maken tegen het gebruik van het woord “genocide” als “te politiek”, weerspiegelt dit hun onvermogen om de historische en huidige waarheden over de Israëlische regering en het leger te begrijpen en hun demonisering van Palestijnen als minder dan menselijk. Wanneer mensen mensen aanvallen omdat ze pleiten voor een staakt-het-vuren (wat de eerste stap is om de aanval te beëindigen en wat er nog over is van Gaza te beschermen en gijzelaars vrij te laten), beschuldigen ze hen vaak van “antisemitisme”.
Dit is een afdaling in een tribale afgrond die de “vijand” niet als mens kan zien; kan zich de dag erna niet voorstellen wanneer de oorlog eindigt en meer dan twee miljoen hongerige, zieke inwoners van Gaza worden geconfronteerd met onvoorstelbare trauma’s en enorme behoeften om te overleven en hun leven opnieuw vorm te geven; kan zich niet herinneren dat de enige keer dat een aanzienlijk aantal gijzelaars levend werd vrijgelaten, tijdens een staakt-het-vuren was.
Het is hoog tijd dat liberale zionisten de moed vinden om hun onkritische steun voor de acties van de staat Israël eens goed onder de loep te nemen. Deze staat is immers steeds onverdedigbaarder en destabiliserender geworden. Het is een pariastaat die zijn claim op een zogenaamde democratie (hoe gebrekkig ook) heeft verloren en die een gevaar vormt voor Joden in het land en daarbuiten, maar ook voor Palestijnen overal ter wereld.
