Chemsex – Wat er gisteren gebeurde is een waas. Het bord met drugs staat nog steeds op de salontafel, maar er is geen spoor van een kater. Gisteravond waren alle remmingen verdwenen en leek het seksuele genot grenzeloos.
Voor velen is dit de belofte van chemsex, maar achter de aantrekkingskracht van vrijheid en plezier schuilt een realiteit van gezondheidsrisico’s, kwetsbaarheid en verslaving.
Chemsex verwijst naar het gebruik van bepaalde psychoactieve stoffen om seksuele ervaringen te verbeteren of te verlengen. Het wordt voornamelijk beoefend door mannen die seks hebben met mannen .
De meest gebruikte middelen zijn methamfetamines, mephedrone, ketamine of gamma-hydroxyboterzuur (GHB, beter bekend als “G”) . Het doel is om het plezier tijdens seks te vergroten en de duur ervan te verlengen, vaak door drugs te injecteren – deze bijzonder riskante praktijk staat bekend als “slamsex”.
Fysieke en psychologische gevaren
Chemsex kan de volgende negatieve gevolgen hebben:
- Lichamelijke gezondheidseffecten : chemsex wordt in verband gebracht met een toename van riskant seksueel gedrag, wat de transmissiesnelheid van hiv en andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) kan verhogen. Deelnemers hebben vaak seks met meerdere partners tegelijk, soms gedurende langere periodes, wat de kans op transmissie vergroot.
- Gevolgen voor de geestelijke gezondheid : vaak ervaren mensen die chemsex beoefenen stigmatisering, stress of zelfs schuldgevoelens of gevoelens van eenzaamheid. De redenen die iemand ertoe aanzetten om chemsex te beoefenen, moeten ook worden beoordeeld.
- Middelenmisbruik en afhankelijkheid : het gebruik van psychoactieve drugs kan leiden tot acute intoxicatie en langdurige afhankelijkheidsproblemen, met gevolgen voor zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid.
Gebruikers kunnen last krijgen van lichamelijke en geestelijke vermoeidheid, suïcidale gedachten, psychoses, agressief gedrag of een overdosis vanwege het verlies van controle over de middelen.
Belemmeringen om hulp te krijgen
Mensen die aan chemsex doen, ervaren vaak een gebrek aan steun en begrip. Bovendien ervaren ze verschillende barrières bij het verkrijgen van toegang tot gezondheidszorg :
- Stigma en discriminatie , of het nu gebaseerd is op drugsgebruik, seksuele geaardheid of praktijken. Vooroordelen en een gebrek aan cultureel bewustzijn onder zorgprofessionals kunnen dit veroorzaken of verergeren.
- Juridische en sociale barrières . Chemsex houdt in dat je illegale middelen consumeert, wat een sociaal stigma met zich meebrengt.
- Gebrek aan kennis bij zowel consumenten als zorgprofessionals. De eersten zijn zich vaak niet bewust van de risico’s die gepaard gaan met de stoffen en praktijken die bij chemsex betrokken zijn, terwijl de laatsten de potentiële ernst van een overdosis methamfetamine of GHB mogelijk niet begrijpen.
- Toegankelijkheid, financiering en gebrek aan multidisciplinaire diensten . Elke professional is verantwoordelijk voor zijn eigen vakgebied en er zijn weinig structuren die deze kennis combineren. Waar ze wel bestaan, is er onvoldoende financiering om ze nuttig te maken.
Wat kunnen we hieraan doen?
Iedereen kan helpen, en er is veel dat we kunnen doen. We moeten echter een aantal dingen in gedachten houden:
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
- Medische zorg moet worden gecoördineerd . Er is een gebrek aan geïntegreerde interventies voor de volksgezondheid die zijn afgestemd op de specifieke behoeften van mensen die chemsex bedrijven. Er moet betrouwbare, competente en ethische zorg worden geboden.
- Schadebeperkingsstrategieën zijn essentieel en moeten zich richten op de zelfredzaamheid van het individu. Deze kunnen online , multidisciplinair of in groepstherapie worden uitgevoerd . Deze hulpmiddelen zijn echter momenteel onderontwikkeld.
- Geef voorlichting en vergroot het bewustzijn over seksuele veiligheid en drugsgebruik. Neem deel aan voorlichtingsactiviteiten over de risico’s van chemsex en de gevolgen voor de gezondheid.
- Er moet meer steun uit de gemeenschap komen, waarbij mensen informatie delen en steun bieden op basis van hun ervaringen.
- Gezondheidsbeleid moet drugsgebruik als een gezondheidsprobleem aanpakken en niet als een misdaad. We moeten stigma minimaliseren en empathie tonen om gebruikers te ondersteunen. Dit moet gelden voor alle zorgprofessionals.
- Er moet onderzoek worden gedaan om deze dynamiek beter te begrijpen, zodat gezondheidsinterventies effectief kunnen zijn. De doelen van de VN Agenda 2030 voor Duurzame Ontwikkeling omvatten het voorkomen en behandelen van middelengebruik en het beëindigen van de SOA-epidemie tegen 2030, met name onder kwetsbare groepen zoals mannen die seks hebben met mannen, migranten en LGBTQ+-mensen.
Uiteindelijk vormt chemsex een complexe uitdaging die het individu overstijgt – het is een kwestie van volksgezondheid, mensenrechten en sociale rechtvaardigheid. Om de risico’s van deze praktijk aan te pakken, zijn niet alleen gezondheidszorg en juridische maatregelen nodig, maar ook een verandering in de manier waarop we getroffen gemeenschappen begrijpen en ondersteunen. Onderwijs, schadebeperking en empathie zijn essentieel om effectieve, duurzame oplossingen te vinden.
