Het is gemakkelijk om voordelen te bedenken voor het sneller bekijken van content. Je kunt er bijvoorbeeld meer content mee consumeren in dezelfde tijd, of dezelfde content een paar keer bekijken om er het maximale uit te halen.
Dit kan met name nuttig zijn in een educatieve context, waar het tijd vrijmaakt voor het consolideren van kennis, het maken van oefentoetsen, enzovoort. Snel kijken is mogelijk ook een goede manier om ervoor te zorgen dat je je aandacht en betrokkenheid de hele tijd vasthoudt, zodat je gedachten niet afdwalen.
Maar hoe zit het met de nadelen? Het blijkt dat er ook een of twee nadelen zijn.
Wanneer iemand wordt blootgesteld aan gesproken informatie, onderscheiden onderzoekers drie geheugenfasen : het coderen van de informatie, het opslaan ervan en het vervolgens ophalen ervan. Tijdens de coderingsfase heeft de hersenen enige tijd nodig om de binnenkomende spraakstroom te verwerken en te begrijpen. Woorden moeten in realtime uit het geheugen worden gehaald en hun contextuele betekenis moet worden opgehaald.
Mensen spreken over het algemeen met een snelheid van ongeveer 150 woorden per minuut, hoewel een verdubbeling van de snelheid tot 300 of zelfs een verdrievoudiging tot 450 woorden per minuut nog steeds binnen het bereik van wat we verstaanbaar vinden valt. De vraag is meer hoe goed en duurzaam de herinneringen zijn die we vormen.
Binnenkomende informatie wordt tijdelijk opgeslagen in een geheugensysteem dat werkgeheugen wordt genoemd . Hierdoor kunnen stukjes informatie worden getransformeerd, gecombineerd en gemanipuleerd tot een vorm die klaar is voor overdracht naar het langetermijngeheugen. Omdat ons werkgeheugen een beperkte capaciteit heeft, kan een te snelle overbelasting van informatie leiden tot overbelasting. Dit leidt tot cognitieve overbelasting en informatieverlies.
Snel bekijken en informatie oproepen
Een recente meta-analyse op dit gebied onderzocht 24 studies naar leren met behulp van collegevideo’s. De studies varieerden in opzet, maar hielden over het algemeen in dat een videocollege aan de ene groep werd afgespeeld op de oorspronkelijke snelheid (1x) en datzelfde videocollege aan een andere groep werd afgespeeld op een hogere snelheid (1,25x, 1,5x, 2x en 2,5x).
Net als bij een gerandomiseerde gecontroleerde studie die gebruikt wordt om medische behandelingen te testen, werden de deelnemers willekeurig toegewezen aan elk van de twee groepen. Beide groepen voltooiden vervolgens een identieke test na het bekijken van de video om hun kennis van de stof te testen. De tests vereisten dat ze informatie moesten onthouden, dat ze meerkeuzevragen moesten beantwoorden om hun geheugen te testen, of beide.
De meta-analyse toonde aan dat het verhogen van de afspeelsnelheid steeds negatievere effecten had op de testprestaties. Bij snelheden tot 1,5x waren de kosten zeer gering. Maar bij 2x en hoger was het negatieve effect matig tot groot.
Om dit in context te plaatsen: als de gemiddelde score voor een cohort studenten 75% was met een typische afwijking van 20 procentpunten in beide richtingen, dan zou een verhoging van de afspeelsnelheid naar 1,5x het gemiddelde resultaat met 2 procentpunten verlagen. Een verhoging van de afspeelsnelheid naar 2,5x zou leiden tot een gemiddeld verlies van 17 procentpunten.
Ouderen
Interessant genoeg onderzocht een van de studies in de meta-analyse ook oudere volwassenen (61-94 jaar) en ontdekte dat zij meer last hadden van het kijken naar content op hogere snelheden dan jongere volwassenen (18-36 jaar). Dit kan wijzen op een verzwakking van de geheugencapaciteit bij verder gezonde mensen, wat suggereert dat oudere volwassenen op normale snelheid of zelfs lagere afspeelsnelheden zouden moeten kijken om dit te compenseren.
We weten echter nog niet of je de negatieve effecten van snel afspelen kunt verminderen door het regelmatig te doen. Het zou dus kunnen dat jongere volwassenen simpelweg meer ervaring hebben met snel afspelen en daardoor beter kunnen omgaan met de verhoogde cognitieve belasting. Evenzo weten we niet of jongere mensen de negatieve effecten op hun vermogen om informatie te onthouden kunnen verminderen door vaker sneller af te spelen.
Een andere vraag die nog onbekend is, is of het bekijken van video’s met een hogere afspeelsnelheid langetermijneffecten heeft op de mentale functie en hersenactiviteit. In theorie zouden dergelijke effecten positief kunnen zijn, zoals een beter vermogen om met een verhoogde cognitieve belasting om te gaan. Of ze zouden negatief kunnen zijn, zoals een grotere mentale vermoeidheid als gevolg van een verhoogde cognitieve belasting. Momenteel ontbreekt echter het wetenschappelijk bewijs om deze vraag te beantwoorden.
Een laatste opmerking is dat, zelfs als het afspelen van content op bijvoorbeeld 1,5 keer de normale snelheid geen invloed heeft op de geheugenprestaties, er bewijs is dat suggereert dat de ervaring minder plezierig is. Dat kan van invloed zijn op de motivatie en leerervaring van mensen, waardoor ze mogelijk meer excuses vinden om het niet te doen. Aan de andere kant is sneller afspelen populair geworden, dus misschien is het prima als mensen er eenmaal aan gewend zijn – hopelijk begrijpen we deze processen de komende jaren beter.
Indignatie wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van haar lezers.
