Het steunen van de GENIUS Act, een door de crypto-industrie gesteund wetsvoorstel dat zogenaamd ‘stablecoins’ reguleert, is een politieke en economische vergissing.
De Democratische Senaat moet beslissen of ze voldoende stemmen willen uitbrengen om een wetsvoorstel ter ondersteuning van cryptovaluta aan te nemen. De maatregel, de eerste die de digitale valuta-industrie reguleert, was vastgelopen vanwege bezwaren dat het cryptovaluta te groot zou maken om te falen, buitenlandse inmenging in Amerikaanse verkiezingen mogelijk zou maken en, in wezen, Donald Trumps crypto-rugpulling en get-rich-plannen zou legaliseren .
Maar nadat onderhandelaars het hadden aangepast, nam het wetsvoorstel maandagavond laat een cruciale hindernis in de Senaat, toen alle Republikeinen, op twee na, zich aansloten bij 16 Democraten om de cloture te omzeilen. Onder de Democratische voorstanders bevonden zich Kirsten Gillibrand uit New York, Cory Booker uit New Jersey en Mark Warner uit Virginia, die het wetsvoorstel mede indiende.
De Democratische leiders in de Senaat, waaronder fractievoorzitter Chuck Schumer, steunden het GENIUS-wetsvoorstel niet. Elizabeth Warren nam het woord in de Senaat om de maatregel te veroordelen: “Als dit wetsvoorstel wordt aangenomen, lopen gewone beleggers een groter risico om beroofd en opgelicht te worden.” Dinsdag werd het debat in de Senaat voortgezet. De maatregel zou elk moment kunnen worden aangenomen.
Cryptovaluta is ingewikkeld, en de regulering ervan is dat nog meer. Digitale valuta begon als elektronisch geld dat anti-inflatoir zou zijn, vrij van controle door de centrale bank, direct gekoppeld aan individuen en een permanent transactieoverzicht zou hebben. Het nut van crypto bleek echter beperkter: het is in bijna alle gevallen minder efficiënt (afgezien van een beperkt voordeel voor de gemarginaliseerde, aanhoudende onderdrukkende regimes) dan een daadwerkelijk door de overheid uitgegeven valuta. Als instrument wordt het gebruikt door internationale criminele syndicaten voor het witwassen van geld.
Wat het voor velen aantrekkelijk maakt, is de waarde ervan : in principe kopen mensen cryptocurrency niet om het te gebruiken, maar in de veronderstelling dat de waarde ervan zal stijgen. De belegger wint ofwel door zijn cryptocurrency te verkopen aan een andere houder van een cryptobeurs in ruil voor echt geld voordat deze instort, ofwel doordat cryptocurrency letterlijk nationale valuta’s vervangt.
In een zoektocht naar geloofwaardigheid werden zogenaamde “stablecoins” uitgevonden. Deze koppelen cryptovaluta aan een grondstof of valuta (meestal de dollar). Het wetsvoorstel van de Senaat reguleert in theorie deze “stablecoins” om witwassen en georganiseerde misdaad te beperken. Daarom staat de GENIUS Act voor de Guiding and Establishing National Innovation for US Stablecoins Act van 2025. De crypto-industrie heeft honderden miljoenen uitgegeven aan lobbywerk voor het wetsvoorstel om het vertrouwen in de cryptomarkt te versterken en meer instellingen aan te moedigen in cryptovaluta te investeren.
Het probleem is echter dat de wettelijke bescherming in wezen waardeloos is en vol zit met mazen in de wet, zoals Ryan Cooper uitlegt . De Trump-clan zou nog steeds miljarden kunnen verdienen aan crypto- en marktmanipulatiepraktijken; het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB), onlangs door de regering geneutraliseerd, mist de instrumenten om wettelijke bescherming af te dwingen; en buitenlandse landen zouden de regelgeving gemakkelijk kunnen omzeilen.
Het ergste van alles is dat de investeringen in cryptovaluta enorm zouden toenemen, waardoor de sector te groot zou worden om failliet te gaan. In het geval van een cryptocrash of het faillissement van gigantische stablecoin-houders, zou een reddingsoperatie door de belastingbetaler voor crypto-activa onvermijdelijk kunnen zijn.
Dus waarom zouden Democratische senatoren hier open voor staan, laat staan een aanzienlijk deel? Eén antwoord is dat de crypto-industrie veel geld te besteden heeft aan lobbyen en campagnebijdragen. Daarnaast is er de strijd tussen Democraten over hoe ze kiezers moeten aanspreken waar de partij terrein heeft verloren, met name Silicon Valley-types en Trump-georiënteerde jongemannen die gefascineerd zijn door crypto.
Het recente artikel van Brian Beutler is hier essentiële lectuur . Voorstanders van cryptovaluta stellen dat een gereguleerde markt beter is dan een ongereguleerde en dat deze wetgeving nodig is om vijandige maar te overtuigen kiezers, voor wie crypto hun broodwinning is, te overtuigen en hen ervan te overtuigen dat de Democratische Partij niet hun vijand is. Maar de tegenstanders van cryptovaluta merken op dat de winst de moeite niet waard is.
De cryptobubbel is niet zomaar een beleggingsrage. Het is een symptoom van verrotting in een economie die voor miljoenen mensen niet meer werkt. Democraten hoeven geen cryptopanders in te zetten om deze kiezers te overtuigen; ze moeten duidelijk communiceren over de krachten die hen in de eerste plaats naar digitale valuta dreven.
Economische wanhoop, vermogensconcentratie, roofzuchtige schulden en stagnerende lonen zijn problemen die crypto niet kan oplossen. Progressief beleid kan deze systemische problemen aanpakken en jonge cryptobeleggers die nog niet helemaal in de MAGA-bubbel zitten, overhalen.
Democraten zouden ook de verleiding moeten weerstaan om de goedkeuring te krijgen van figuren zoals Marc Andreessen, wiens flirt met autoritarisme een bug is, geen kenmerk, van de nieuwe rechterzijde van Silicon Valley. De grootste kans ligt in het mobiliseren van de bredere, linksgeoriënteerde techwereld, wiens waarden botsen met de omarming van Peter Thiel en de Duistere Verlichting door durfkapitaal.
Door Trumps meedogenloze zelfverrijking en de roofzuchtige corruptie te benadrukken als inherent aan crypto, kunnen Democraten techkiezers lokken, samen met democratische waarden en gezond verstand in de economie, en niet met een piramidespel.
Hoewel sommigen geloven dat de goedkeuring van een door de crypto-industrie goedgekeurd wetsvoorstel politiek gewin kan opleveren, is het het risico op een ramp niet waard. De cryptogok is te gevaarlijk, vooral wanneer de president openlijk een economische oorlog tegen de dollar voert om de export goedkoper te maken. Veel crypto-evangelisten dromen er zelfs van om de Fed en de dollar te vernietigen. Stablecoins verzachten deze dreiging niet: ze vergroten hem en blazen de cryptobubbel op tot deze onvermijdelijk barst, met financiële verwoesting als gevolg.
Zijn tijdelijke politieke winsten de systemische instabiliteit waard? Is het Trump in staat stellen het systeem te plunderen en het Amerikaanse buitenlandse beleid te corrumperen? Als de Democratische Partij ergens bang voor zou moeten zijn, dan zou het niet moeten zijn dat een paar miljardairs geld uitgeven aan de partij. Ze zou bang moeten zijn om een identiteit te verliezen waarvoor gevochten moet worden, of medeplichtig te zijn aan de financiële corruptie waar kiezers op rekenen.
Het stoppen van de metastase van crypto is niet alleen een kwestie van gezonde economie. Het is ook een kwestie van politiek overleven.
