“We zullen vanavond een klein vreugdevuur hebben,” lachte een Ballymena -vrouw terwijl gemaskerde jongeren barricades van brandende wheelie -bakken en reclame -hamsteren bouwden, terwijl anderen insloegen en licht aan een onbeheerde auto zetten. Het was de tweede nacht van rellen in het landelijke stad in de protestant van County Antrim, Ulster-Scots Heartland, na de arrestatie van twee Roemeense Roma-tieners en één man voor de vermeende seksuele aanval van een lokaal meisje, het tweede dergelijk incident beschuldigde migranten in slechts enkele weken.
Tijdens de verstoringen van maandagavond concentreerden relschoppers hun aandacht op woningen bezet door de vermeende daders en andere Roma in het Clonavon -terras van Ballymena, breken in ramen en schakelden de gehaaste verlaten huizen in brand. In het nabijgelegen dorp Culleybackey, de auto en de thuisbasis van een Filipijnse migrant, volledig niet verbonden met de vermeende aanval, werd ook vuurgebombardeerd. In Ballymena bevestigden de Filipijnse inwoners Filipijnse en vakbondsvlaggen op hun deuren om aanvallen door de lokale bevolking af te weren.
Maar op dinsdagavond, met een veel grotere menigte, was de lokale woede direct in het recht tegen de politie. Jonge relschoppers in zwarte sportkleding en ski -maskers bouwden barricades en slingerde raketten bij PSNI Armored Land Rovers, terwijl menigten toeschouwers hen aanmoedigen. Vrouwen van middelbare leeftijd klapten en triomfantelijk gejaagd toen een politieman direct op het hoofd werd geslagen door een geslingerde rots. “Precies in het hoofd, mooie,” zei een andere vrouw van middelbare leeftijd en observeerde een goed gericht vuurwerkstaking een politieagent. De politie schoot stokrondes op demonstranten om de menigte te verspreiden, waarbij brandende barricades met koude stralen uit hun waterkanon werden gedoofd terwijl rotsen en flessen tegen hun voertuigen sloegen.
“Vrouwen van middelbare leeftijd hebben triomfantelijk geslagen en gejaagd toen een politieman direct op het hoofd werd geslagen door een geslingerde rots.”
Rellen is nauwelijks een nieuwe ontwikkeling in Noord -Ierland, vooral op warme zomeravonden. Wat nieuw is, is echter de focus op massamigratie als de verkondigde reden, een proces dat wordt versneld door de recente toename van asielzoekers die door de regering van Westminster door de Westminster-regering zijn verspreid om te profiteren van de goedkope woningen van de provincie. In een land waarvan de ongelukkige geschiedenis wordt gedefinieerd door de 17e-eeuwse plantage van Schotse kolonisten-de voorouders van de relschoppers van dinsdagavond-heeft deze laatste golf van nederzetting een vluchtig nieuw element in de politiek van het land geïntroduceerd. “In de afgelopen twee of drie jaar denk ik dat Noord -Ierland nu net op het podium kwam waar het is, we hebben genoeg gehad,” vertelde Julian, een lokale man, me, terwijl hij zag hoe jongeren stenen naar de politie slingeren. “Dit is waarschijnlijk de eerste keer dat het nu echt begint, maar het begint langzaam op te kruipen, denk ik, rond de rest van het land, in [the Republic of] Ierland ook. “
In een meestal protestantse stad bedekte met Union-vlaggen en loyalistische paramilitaire beelden, een opvallende opmerking was hoe vaak demonstranten verwezen naar parallel maar verschillende anti-migrantenrellen in de Republiek Ierland toen werd gevraagd om uit te leggen waarom ze op straat waren. “In het zuiden begint Dublin echt,” vertelde Julian me. ‘Ze zijn [migrants] Uit Engeland komen en dan gaan ze de republiek in en gaan ze hun weg van de Republiek tot hier. En de Republiek Ierland en Noord -Ierland komen nu samen, dus hoewel er een grens is tussen de twee landen, weten ze allebei wat er aan de hand is. ” Hoewel Ulster protestantse anti-immigratie-demonstranten in toenemende mate verwijzen naar een gemeenschappelijke oorzaak met hun katholieke buren-een dynamiek die enorm overdreven wordt door externe commentatoren-wordt het gevoel niet beantwoord.
Ik vroeg een 17-jarige jeugd, die ervoor koos zijn naam niet te geven, of de rellen zich zou verspreiden. “Ik hoop het, Aye,” antwoordde hij en vertelde me dat ze protesteerden tegen “corruptie in de regering, de grenzen openen enzovoort”. Welke regering, vroeg ik, het gedecentraliseerde parlement in Stormont – in toenemende mate de focus van Ulster Loyalist Dissent – of de Britse regering in Westminster? “We hebben hier geen regering, we hebben nooit gehad. Dus we protesteren meer over Westminster en openen alle grenzen. Keir Starmer, weet je.” Geruchten verspreidden zich onder de menigte dat de politie uit Engeland, Wales en Schotland werden binnengebracht om de aandoening te onderdrukken. Deze relschoppers waren enthousiast om deel uit te maken van de Britse staat waar hun identiteit van de gemeenschap in draait en waren ook bereid genoeg om alle krachten van het “vasteland” te confronteren.
Konvooien van gepantserde PSNI Land Rovers renden door de brandende barricades, gejaagd en beschimpt door lokale relschoppers onder een muurschildering van de muur van William van Orange. Met behulp van beschuldigingen van de oproerpolitie en een waterkanon, heeft de PSNI de relschoppers langzaam weggegooid van migrantenhuisvesting naar het centrum van de stad, waar ze nieuwe barricades opzetten en toeristische informatie -billboards afbreken om de vlammen te voeden. Eén gepensioneerde in een gemotoriseerde rolstoel, met een Romeinse Legionary’s helm, geweven in en uit de waterkanonjet tot luid gejuich. Terwijl een lijn van oproerpolitie terug viel tegen hun landrovers onder een spervuur van rotsen en flessen, riep Rob, een Liverpudlian die beweerde een militaire veteraan te zijn, tegen hen schreeuwde om “je verdomde wapens neer te zetten, jullie fagots”.
“Ik denk dat het zielig is dat ze wapens opvoeden tegen hun eigen mensen, het is zielig,” vertelde Rob me boos. “Ze zijn de politie, ze zouden de mensen moeten beschermen. Waar hebben ze verdomme wapens voor? Er zijn kleine meisjes die worden verkracht door verdomde verzorgingsbendes en kijken die opdagen om de mensen te krijgen die verontwaardigd zijn.” Net als Rob, beschuldigde de lokale bevolking woedend de PSNI van het ‘beschermen’ van de vermeende daders, waarmee ze betekenden dat de boze menigte zijn eigen ruwe gerechtigheid uitdeed.
Ongewoon voor dergelijke gelegenheden waren tienermeisjes in zwarte balaclava’s prominent aanwezig in de voorhoede van het gevecht, boos de politie hector en durfden hen te laten vooruitgaan terwijl jongeren achter hen rotsen en flessen over hun hoofd lobden. “Ze beschermen mensen die dit aan jonge meisjes doen,” vertelde een tiener, die beweerde het vermeende slachtoffer te kennen. “We krijgen gerechtigheid voor haar neef,” zei ze, wat haar ski-gemaskeerde vriend aangeeft, “en gerechtigheid voor elk meisje dat zich niet meer veilig voelt in haar stad.” Uiteindelijk, nadat relschoppers in de ramen van een huis hadden geslagen bezet door migranten en de gordijnen in brand hebben gestoken, brak de zwaar uitgeruste politie in Land Rovers de oproer uit, verspreidde de menigte weg van het stadscentrum in Baton Point en een pad vrij voor brandweerauto’s. In de verlaten brandweerkazerne stond een ellendig uitziend Filipijns paar naast hun koffers te wachten op een ritje weg van Ballymena, niet bereid om te praten.
De rellen van deze week zullen waarschijnlijk snel uitkruisen, zoals de zomerse rellen meestal doen. Maar net als de protesten van vorig jaar in Sandy Row, aangewakkerd door de aandoening in Noord-Engeland, vertoonde het geweld in Ballymena nieuwe trends in ontevredenheid binnen de loyalistische gemeenschappen van het land. Sommige ulster -loyalisten worden een demografische minderheid in Noord -Ierland en lijken steeds meer ontgoocheld te zijn met zowel hun eigen gedekwolveerde regering als de Britse staat wiens symbolen ze zo trots verdedigen, nu gezien als de motor van hun verplaatsing. “De woede is tegen de politici die al deze illegale immigranten binnenbrengen,” vertelde Gus, een oudere man, me. “Het probleem is in Stormont en Westminster en overal. Als dit de enige manier is om ze te krijgen [migrants] Uit de stad, dan is dit de manier. ‘
