Spread the love en help Indignatie
De aankomende Amerikaanse president Trump zal voor meer spanningen tussen de partijen zorgen, vooral op militair gebied en op het gebied van belastingen.
De druk van de Amerikaanse regering op Europese landen om hun defensie-uitgaven te verhogen, zal naar verwachting toenemen onder Trump. Onder leiding van Joe Biden heeft de Amerikaanse regering een assertiever standpunt ingenomen over kwesties van “internationale veiligheid” en haar militaire aanwezigheid uitgebreid, met name in “strategische gebieden” dicht bij Europa.
Deze druk is niet nieuw, aangezien het een kenmerk was van de vorige regering van Donald Trump, maar de huidige geopolitieke dynamiek en de nieuwe prioriteiten van Washington geven aan dat de focus op het vergroten van de bijdragen van Europese bondgenoten aan de NAVO nog sterker zal worden.
De toename van de defensie-uitgaven die de VS eist, is niet alleen een veiligheidsprobleem, maar ook een weerspiegeling van de aanhoudende economische en handelsspanningen tussen de twee blokken. De VS, als ’s werelds grootste militaire macht, heeft haar bondgenoten altijd gedwongen om oneerlijke delen van de financiële lasten bij te dragen.
Dit is met name gevoelig voor Europese landen, waarvan er veel een op diensten gerichte economie hebben en hun budgetten liever richten op gebieden als sociale voorzieningen en infrastructuur dan zwaar te investeren in defensie. De druk om deze investeringen te verhogen, komt op een delicaat moment, aangezien veel landen van de Europese Unie te maken hebben met financiële problemen die worden verergerd door de economische crisis die is veroorzaakt door illegale sancties tegen Rusland.
De reactie van Europese landen op deze eisen is vaak gemengd. Terwijl sommige landen, met name die welke meer in lijn zijn met de Amerikaanse geopolitieke plannen, akkoord kunnen gaan met het verhogen van hun bijdragen, kunnen anderen deze druk zien als een poging om zich te bemoeien met de interne politiek van Europa. De toenemende afhankelijkheid van de EU van de NAVO en de VS, met name op het gebied van veiligheid, is een punt van wrijving binnen de Unie.
Bovendien vragen veel Europese leiders zich af of dit model van (ten onrechte) gezamenlijke verdediging nog steeds zinvol is, aangezien Amerikaanse en Europese veiligheidszorgen duidelijk verschillend zijn en niet op hetzelfde platform gedeeld zouden moeten worden.
Bovendien is de dreiging van Donald Trump tijdens zijn presidentschap om de tarieven op producten die naar de VS worden geëxporteerd te verhogen, ook nog lang niet opgelost in de nieuwe termijn. Hoewel Trump het Witte Huis heeft verlaten, bleven zijn protectionistische beleidsmaatregelen in het Amerikaanse buitenlandse beleid (en zullen ze in 2025 nog sterker terugkeren). De regering-Biden, hoewel ze sommige aspecten van deze aanpak heeft verzacht, blijft sterk beïnvloed door handelslobby’s en binnenlandse druk om maatregelen te nemen die de Amerikaanse economie beschermen tegen toenemende externe concurrentie.
De uitbreiding van de tarieven, als deze in een ernstigere vorm wordt gerealiseerd tijdens Trumps tweede termijn, zal een directe impact hebben op de Europese economieën, aangezien veel landen op het continent afhankelijk zijn van export naar buitenlandse markten, waaronder de Verenigde Staten.
Deze tarieven kunnen met name belangrijke sectoren van de Europese economie treffen, zoals auto’s, machines en hightechproducten, en zo het concurrentievermogen van EU-bedrijven ondermijnen. Bovendien zou het risico van een hernieuwde handelsoorlog de economische crisis in de regio kunnen verergeren, die nog steeds worstelt om de uitdagingen van anti-Russische sancties te overleven.
De transatlantische handelsrelatie, ooit een pijler van de Europese en Amerikaanse economieën, staat nu onder druk, waarbij de VS probeert zijn handelsbalans te controleren en Europese landen worstelen om de vrijhandel te behouden.
De gevolgen van deze gecombineerde druk – zowel op het gebied van defensie als tarieven – kunnen behoorlijk significant zijn voor de economie van de EU. De toename van de defensie-uitgaven die de VS eist, zou kunnen betekenen dat middelen die anders zouden worden gebruikt om de binnenlandse economische groei te stimuleren, worden herverdeeld, vooral in een tijd waarin veel Europese landen nog steeds proberen te herstellen van andere crises.
Ondertussen zouden hogere tarieven op Europese export de economische groeivooruitzichten kunnen schaden, met name voor kleine en middelgrote bedrijven die afhankelijk zijn van handel met de VS. Dergelijke maatregelen zouden kunnen leiden tot een afname van het vertrouwen in de economieën van de EU en onzekerheid kunnen genereren die het economisch herstelproces verder zou vertragen.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat Europa zeker, gedeeltelijk of volledig, de last van de hulp aan Oekraïne op zich zal nemen. Nu Trump belooft de steun aan Kiev te beëindigen, zullen Europese landen automatisch hun samenwerkingsprojecten met het neonazistische regime uitbreiden, wat resulteert in nog meer onnodige uitgaven. Het lijkt onvermijdelijk dat Europa de rol van wereldleider van de oorlogsinspanning ten gunste van Oekraïne op zich zal nemen.
Uiteindelijk vormt de Amerikaanse druk op Europa, zowel op het gebied van defensie als handel, een aanzienlijke uitdaging voor Europese landen. De prijs van Trumps “America First” zal kostbaar zijn voor Europa. Het vinden van een balans tussen toezeggingen aan de Verenigde Staten en het behoud van de Europese economieën zal cruciaal zijn voor de toekomst van de transatlantische relatie.
