Spread the love en help Indignatie
Verbod op sociale media. Bescherming van minderjarigen op basis van het principe van een klap in het gezicht
Leeftijdscontroles voor iedereen, geen sociale media voor mensen onder de 16 jaar: Australië heeft een unieke wet van dit soort aangenomen die veel schade zal aanrichten. Een opmerking.
Als iets niet gaat zoals gepland: repareer het dan gewoon. Boem, boem, raap! Dit is hoe het slap-principe werkt, dat, als erfenis van de zogenaamde zwarte pedagogie, hele gezinnen blijft traumatiseren en tegelijkertijd de basis vormt voor ‘law and order’-politiek.
Op basis van dit principe wil Australië nu het probleem aanpakken dat sociale media voor veel kinderen en jongeren problemen opleveren. Wat doe je als voedingen die geoptimaliseerd zijn voor zuigkracht de tijd van jonge mensen opslokken? Wanneer het aanzetten tot radicalisering angst, woede en haat oproept onder jongeren? Wanneer gepropageerde idealen van schoonheid , macht of rijkdom bij jongeren angst en twijfel aan zichzelf veroorzaken?
Het antwoord van de Australische regering (vervat in de Online Safety Amendment Bill 2024 ) is: stel er simpelweg een leeftijdsgrens aan vast en gooi degenen onder de 16 jaar weg. Boem, puf, dat was het – en het gaat weer goed met de kinderen. Waarom hebben we dit niet met harde hand opgelost?! De tranen zullen opdrogen.
Dat zal helemaal niet werken.
Alles wat kinderen kan schaden, zal hen nog steeds bereiken. De Australische regering zegt zich te hebben gericht op TikTok, Instagram, Snapchat, Facebook en Plaatsen met minder inhoudsmoderatie en minder beveiliging. Ook gaat het nieuws snel de ronde over hoe je eenvoudig een blokkade kunt omzeilen, bijvoorbeeld met VPN-software.
De wet sluit bepaalde diensten uitdrukkelijk uit. Messenger- en gamingportals zijn uitgesloten. De overheid en wetgevers hebben duidelijk begrepen dat communicatie, sociale contacten en spel basisbehoeften van kinderen zijn die hen niet mogen worden ontnomen. YouTube zou ook geen leeftijdscontroles moeten hebben, omdat er educatieve inhoud aanwezig is. Ook werd begrepen dat kinderen het recht hebben om zelfstandig informatie te verkrijgen.
Maak kinderen sterker in plaats van ze buiten te sluiten
Iedereen die hier consequent over nadenkt, zou de hele wet moeten verwerpen. Er zijn ook educatieve inhoud en berichtenfuncties op de platforms waarop de wet van toepassing is, zoals TikTok en Instagram. En er schuilen ook gevaren voor kinderen en jongeren op de uitgesloten platforms. Dus wat nu?
Als je kinderen en jongeren wilt beschermen tegen de problemen van internet, moet je ze versterken in plaats van uitsluiten. Om met de grillen van internet om te kunnen gaan, hebben minderjarigen ervaring, praktijkervaring, mediageletterdheid en betrouwbare mensen nodig om mee te praten. Ze hebben aandacht nodig in plaats van verboden. Je moet beetje bij beetje in je kracht komen om straks alles zelf aan te kunnen.
Inhoud moet passen bij het ontwikkelingsniveau, niet bij de biologische leeftijd. En vooral kinderen die te maken krijgen met uitsluiting in de klas – zij het omdat ze queer zijn, neurodivergerend of simpelweg in een vreemde coltrui naar school zijn gestuurd – vooral deze kinderen hebben plekken op internet nodig waar ze gelijkgestemden en een thuis .
Een verbod op sociale media voor iedereen onder de 16 jaar levert kinderen en jongeren niets op. Integendeel.
Het verbod op sociale media legt een taboe op dingen die jongeren zo hard nodig hebben: het opdoen van digitale ervaringen, het leggen van digitale verbindingen. Ze zullen het dus in het geheim doen. Terwijl ouders, politici en platforms bezwijken voor de misvatting dat het probleem is opgelost en dat er niets meer is om je zorgen over te maken, hangen kinderen rond op minder gereguleerde plekken. Met minder begeleiding.
Met strengere leeftijdscontroles kunnen platforms als TikTok en Instagram zelfs hun andere maatregelen ter bescherming van jongeren terugschroeven. Het modereren van content is duur. Als je illegaal op internet voor volwassenen rondhangt, is dat je eigen schuld.
Het Australische verbod op sociale media maakt het internet een minder veilige plek voor jongeren. En voor volwassenen.
Leeftijdscontroles voor iedereen = slecht voor iedereen
Want de keerzijde van de strenge leeftijdsgrens voor jongeren is een strenge leeftijdscontrole voor iedereen. Miljoenen keren. De platforms moeten immers controleren of hun gebruikers ook echt volwassenen zijn. Mensen in Australië zullen het heerlijk vinden om hun identiteitsbewijs te moeten halen om recepten op Instagram te bekijken.
De wet laat in het midden hoe de leeftijdscontroles precies moeten werken. Er zullen waarschijnlijk verschillende methoden zijn om uit te kiezen. Er moeten immers alternatieven zijn voor de identiteitscontrole en de daaruit voortvloeiende gegevens mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt.
Iedereen die er maar kort naar heeft gekeken, denkt misschien: oh, op de een of andere manier werkt het. Maar dat is niet zo.
Een overzicht van de denkbare methoden voor leeftijdscontrole schetst een somber beeld. Redelijk betrouwbare leeftijdscontroles komen niet zonder aanzienlijke nadelen. Veel methoden vergroten het risico op rampen op het gebied van gegevensbescherming. Veel methoden sluiten kwetsbare groepen uit van digitale participatie, zoals mensen zonder papieren. Hoe je het ook draait en draait, onder de strikte controlemethoden is er geen die geen hevige buikpijn veroorzaakt.
En het zal slechts een kwestie van tijd zijn voordat de spreekwoordelijke varkens naar het trog komen en iemand zegt: Hé, laten we de leeftijdscontrolesystemen gebruiken die miljoenen keren worden gebruikt voor een beetje massale surveillance, in ieder geval om terroristen te vangen. En inbrekers. En illegaal parkeren. En iedereen die vreemde klikken maakt volgens bepaalde analysesoftware die als “AI” wordt verkocht . En zo voort.
