Trumps Imperiale Ambities Zijn Geen Lachertje INDIGNATIE AI & Politiek

Donald Trumps eerste termijn werd gekenmerkt door chaos. Over twee weken wordt het nog veel gekker. Vraag het maar aan de mensen in Canada en Groenland.

Het lijkt erop dat de krankzinnige ideeën van Donald Trump om Canada om te vormen tot een Amerikaanse staat en Groenland op de een of andere manier te annexeren, het officiële beleid van de Verenigde Staten van Amerika gaan worden.

Als er één manier is om de tweede termijn van Trump samen te vatten, dan is het waarschijnlijk dit: het wordt een eindeloze stroom van absurditeiten, kruiperigheid en chaos.

Het gaat als volgt:

Stap 1 – De opperbevelhebber heeft een dwaas idee.

Vroeger kwamen zulke belachelijke ideeën voort uit pure domheid of onwetendheid, kwaadaardig narcisme of iets wat Trump op Fox News zag.

Deze keer zou het ook iets kunnen zijn wat Elon Musk wil.

Stap 2 – Trump roept zomaar wat gekke dingen uit die in hem opkomen.

Dit kan op sociale media zijn, op een bijeenkomst of in een andere setting. Het kan zijn tijdens een bezoek aan een kinderziekenhuis of een ontmoeting met een buitenlandse leider.

Vandaag was het op Truth Social.

Eerst schreef Trump over een ‘fusie’ tussen de VS en Canada, en vervolgens verklaarde hij dat de mensen van Groenland ‘enorm zullen profiteren als en wanneer het land deel wordt van onze natie.’

Het is heel belangrijk om in gedachten te houden dat deze man over twee weken president wordt.

Stap 3 – De “volwassenen in de kamer” proberen Trump te ontmoedigen.

Grapje natuurlijk. Dat gebeurde in de eerste termijn. Deze keer zijn er geen vangrails. Maar er zijn nog meer kruipers die Trump vertellen dat hij briljant is, wat ons bij de volgende stap brengt.

Stap 4 – Alle meelopers vertellen de keizer dat zijn kleren geweldig zijn.

Hier is co-president Musk die zijn zegje doet , en hier is Sean Hannity van Fox News , wat betekent dat de twee mensen die Trump voortdurend in de gaten houden hem vertellen dat dit gewoon een geweldig idee is.

Stap 5 – Trump zaait overal verwarring en chaos.

Wat begint als een ongelooflijk idioot idee in Trumps hoofd, wordt iets heel anders voor mensen die met de impact van zijn ‘plannen’ te maken krijgen.

Het is duidelijk dat Canada zich niet bij de VS gaat aansluiten, maar de autoriteiten daar krijgen nu te maken met rechtse idioten die beweren dat dit wel zou kunnen gebeuren.

“We zullen nooit deel van de VS zijn”: Canada niet onder de indruk van dreigementen Donald Trump

Canada zal nooit plooien voor de bedreigingen van toekomstig Amerikaans president Donald Trump en zal nooit deel uitmaken van de Verenigde Staten. Dat zeggen de Canadese autoriteiten, nadat Trump ermee had gedreigd gebruik te maken van “economisch geweld” tegen Canada.

“De commentaren van president-elect Trump tonen totaal onbegrip aan van wat van Canada een sterk land maakt”, aldus Mélanie Joly, de Canadese minister van Buitenlandse Zaken. “We zullen nooit terugdeinzen voor bedreigingen.”

Wat later reageerde ook ontslagnemend premier Justin Trudeau dat Canada “nooit of te nimmer deel van de Verenigde Staten zal worden”.

Trump maakte in het verleden ook al duidelijk dat hij Canada als 51e staat van de Verenigde Staten zou willen zien. Daarvoor sloot hij vandaag militair spierballengerol wel uit.

Volgens de aankomende Amerikaanse president betalen de Verenigde Staten momenteel 200 miljard dollar om Canada te beschermen, terwijl “de Verenigde Staten niets nodig hebben van Canada”. Om Canada in te lijven, zou hij louter inzetten op economische sancties.

In Groenland liggen de zaken wat ingewikkelder. Daar wonen slechts 56.000 mensen, op een enorm, strategisch belangrijk stuk land vol kostbare natuurlijke hulpbronnen.

Voor hen klinkt de uitspraak “Als, en wanneer, [Groenland] deel wordt van onze natie” waarschijnlijk heel anders.

En de kans is groot dat er ook NAVO-functionarissen zijn die scenario’s moeten opstellen voor wat er gebeurt als een van de bondgenoten een ander lid van de alliantie als doelwit kiest.

Het is duidelijk dat dit soort zaken de nieuwe president niets kunnen schelen… want binnenkort is hij alweer bezig met het volgende gekke idee dat in zijn hoofd opkomt.

Welkom bij Trump 2.0.

Trumps dreigementen aan Groenland, Canada en Panama verklaren alles over America First

De imperialistische plannen van Donald Trump voor Groenland, Canada en Panama klinken vaak als de wartaal van een vastgoedexpert die buitenlands en handelsbeleid gelijkstelt aan de jacht op nieuwe deals.

Maar er zit een methode in zijn expansionistische denkwijze. Trump worstelt op zijn unieke manier met nationale veiligheidsvragen waarmee de VS te maken krijgt in een nieuwe wereld die gevormd wordt door de opkomst van China, de ongelijkheden van globalisering, smeltend poolijs en instabiliteit van grootmachten.

Zijn houding belichaamt ook het ‘America First’-principe, waarbij de Amerikaanse kracht wordt gebruikt om onvermoeibaar enge nationale belangen na te streven, zelfs door kleinere, geallieerde machten onder druk te zetten.

Trumps bespiegelingen over het beëindigen van het Panamakanaalverdrag tonen met name de bezorgdheid van de nieuwe regering over de indringing van buitenlandse mogendheden op het westelijk halfrond. Dit is geen nieuwe zorg — het is een constante draad in de Amerikaanse geschiedenis, die teruggaat tot de Monroe Doctrine in de jaren 1820 toen Europese kolonialisten de dreiging vormden. Het probleem bleef bestaan ​​tijdens de communistische angsten van de Koude Oorlog. De huidige usurpators zijn China, Rusland en Iran.

Trumps overtuiging dat de Verenigde Staten de alleenheerschappij moeten hebben binnen hun eigen invloedssfeer, is ook een belangrijke aanwijzing voor de manier waarop hij belangrijke mondiale brandhaarden, zoals de oorlog in Oekraïne en mogelijk zelfs Taiwan, zou kunnen aanpakken.

Maar zijn neokolonialisme uit de 21e eeuw is een enorm risico en lijkt zeker in conflict te komen met het internationale recht. En Trump zou de macht van Amerika in gevaar kunnen brengen door allianties die generaties lang zijn opgebouwd te vernietigen en zijn vrienden te vervreemden.

Trump gooide dinsdag olie op het vuur in de gespannen wereld die met spanning wacht op zijn tweede termijn, toen een verslaggever hem vroeg of hij geweld om het Panamakanaal terug te veroveren of het strategisch belangrijke Groenland in te nemen, kon uitsluiten .

“Ik ga me daar niet toe verbinden, nee,” zei Trump in Mar-a-Lago. “Het kan zijn dat je iets moet doen.”

Canadezen waren opgelucht toen ze hoorden dat de verkozen president de 82nd Airborne niet over de 49e breedtegraad zou sturen. Hij zei dat hij alleen economische macht zou gebruiken om de trotse soevereine democratie in het noorden te annexeren en er de 51e staat van te maken.

Zoals vaak met Trump, kwamen zijn bedreigingen met een mengeling van kwaadaardigheid en ondeugendheid. En er was een kenmerkend element van farce toen de zoon van de verkozen president, Donald Jr., de Boeing van het gezin naar Groenland vloog, met een bobblehead van zijn vader op het bedieningspaneel van de cockpit. “Make Greenland Great Again!” postte de verkozen president op zijn Truth Social-netwerk kort voordat zijn zoon landde.

Het is onwaarschijnlijk dat Trump krijgt wat hij wil met Canada, Panama of Groenland. Dus zijn strategie zou gericht kunnen zijn op het krijgen van betere deals voor de VS — misschien een korting voor Amerikaanse schepen die de belangrijke waterweg tussen de Atlantische en Stille Oceaan passeren, grotere Amerikaanse toegang tot zeldzame aardmetalen in Groenland en zeeroutes die worden onthuld door smeltend poolijs, evenals een nieuwe handelsdeal met Canada die Amerikaanse fabrikanten ten goede zou kunnen komen. Trump zou er zeker van zijn dat hij elk van deze zou afschilderen als een enorme overwinning die alleen hij had kunnen behalen, zelfs als ze uiteindelijk nogal cosmetisch blijken te zijn, zoals zijn eerste termijn VS-Mexico-Canada pact.

Maar Trumps dreigementen illustreren een van zijn motieven voor buitenlands beleid: dat elk land op agressieve wijze zijn eigen doelen moet nastreven, op een manier die uiteindelijk sterke, rijke landen als de Verenigde Staten ten goede komt.

“Als president heb ik de mislukte benaderingen uit het verleden afgewezen en ik zet Amerika met trots op de eerste plaats, net zoals u uw landen op de eerste plaats zou moeten zetten. Dat is oké — dat is wat u zou moeten doen,” vertelde Trump de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 2020.

Dit is een doctrine die is gedistilleerd uit een leven waarin Trump altijd heeft geprobeerd de meest agressieve persoon in elke kamer te zijn in het nastreven van “overwinningen” op zwakkere tegenstanders. Dit verklaart zijn opmerking dat Denemarken Groenland, een zelfbesturende entiteit binnen zijn koninkrijk, moet overdragen omdat het belangrijk is voor de Amerikaanse veiligheid. Zo niet, zei Trump, “dan zou ik Denemarken op een heel hoog niveau belasten.”

De verkozen president karakteriseerde ook het besluit van de VS om het Panamakanaal in 1999 over te dragen onder een verdrag dat door Jimmy Carter was ondertekend als dwaasheid die de voordelen van de Amerikaanse macht verkwanselde. Hij beweerde ten onrechte dat Amerikaanse schepen werden gediscrimineerd in transitkosten en dat China, niet Panama, de waterweg exploiteerde. (Beijing-eigendom bedrijven runnen wel enkele havens in Panama). “We hebben het Panamakanaal aan Panama gegeven. We hebben het niet aan China gegeven en zij hebben het misbruikt,” zei Trump vlak voordat Carters lichaam in Washington aankwam voor de staatsbegrafenis van donderdag.

Trumps stoere aanpak verklaart ook waarom hij weinig onderscheid ziet tussen bondgenoten en tegenstanders van de VS. Hij klaagde bijvoorbeeld dinsdag dat Canada, Amerika’s beste geografische vriend, profiteerde van de Amerikaanse defensieparaplu en daarom een ​​staat zou moeten zijn in plaats van een natie. Een dergelijke visie verwerpt de door de VS geleide liberale orde die allianties ziet als investeringen die de Amerikaanse macht vermenigvuldigen en democratie en vrijheid beschermen.

Het sturen van troepen om het Panamakanaal of Groenland te veroveren, zou Trumps campagne-waarschuwingen dat de VS nieuwe buitenlandse verwikkelingen moet vermijden, kunnen tegenspreken. Maar het is een voorbeeld van de ideologie van “America First”. Een terugtrekking uit de oude wereld in een tweede termijn van Trump zou vervangen kunnen worden door “continentalisme” dat “globalisme zou kunnen verdringen”, betoogde Hal Brands, hoogleraar mondiale zaken aan de Johns Hopkins School of Advanced International Studies, in Foreign Affairs afgelopen mei.

Dit zou de doctrine actualiseren die in 1823 door president James Monroe werd onthuld, waaraan president Theodore Roosevelt later een gevolgtrekking toevoegde: dat de Verenigde Staten levens en eigendommen in Latijns-Amerikaanse landen moesten beschermen.

Terwijl Trump wereldwijde consternatie heeft veroorzaakt met zijn nieuwe Panamakanaalretoriek, heeft hij in zijn eerste termijn voor het eerst een hardere lijn in de achtertuin van Amerika aangekaart. “Hier op het westelijk halfrond zijn we toegewijd aan het behouden van onze onafhankelijkheid van de inbreuk van expansionistische buitenlandse mogendheden,” vertelde Trump de Algemene Vergadering van de VN in 2018. “Het is het formele beleid van ons land sinds president Monroe dat we de inmenging van buitenlandse naties op dit halfrond en in onze eigen zaken afwijzen.”

Zijn beleid vertegenwoordigde een breuk met de regering-Obama die consistent is met Trumps backlash-politiek. In 2013 vertelde de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken John Kerry aan de Organization of American States: “Het tijdperk van de Monroe Doctrine is voorbij.”

De Monroe-reboot uit de 21e eeuw richt zich op China, Rusland, Iran en hun zakelijke, militaire en inlichtingenpartnerschappen in landen als Venezuela, Bolivia, Nicaragua en Cuba.

Marco Rubio — een verrassende keuze voor Trumps minister van Buitenlandse Zaken gezien zijn traditionalistische buitenlandse politieke voorkeuren — zit op dezelfde lijn als zijn nieuwe baas op het gebied van hemisferische zaken. De senator uit Florida zei tijdens een hoorzitting van de Commissie Buitenlandse Betrekkingen in 2022 dat China economische invloed uitoefende op een manier die regionale economieën schaadde en kartels versterkte die fentanyl en geweld over de Amerikaanse grenzen heen exporteerden.

“Ze doen dit omdat ze weten dat chaos in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied ons ernstig zou schaden, ons zou destabiliseren, die zij als hun primaire en centrale rivaal zien,” zei Rubio. “We kunnen het ons gewoon niet veroorloven dat de Chinese Communistische Partij haar invloed uitbreidt en Latijns-Amerika en het Caribisch gebied opneemt in haar privé politiek-economische blok.”

Trumps expansionistische visie getuigt van een enorm zelfvertrouwen in aanloop naar zijn tweede termijn. Hij is vastbesloten om die te gebruiken om een ​​beslissende stempel te drukken op de rol van Amerika in de wereld.

En zijn personificatie van het principe dat de sterken zegevieren over de zwakken zou ook zijn benadering van andere mondiale kwesties kunnen beïnvloeden — met name de oorlog in Oekraïne. In een opvallend moment dinsdag zei Trump dat hij de angst van de Russische president Vladimir Poetin begreep dat het land dat hij binnenviel zich bij de NAVO zou kunnen aansluiten. “Rusland heeft iemand vlak voor hun deur staan, en ik kon hun gevoelens daarover begrijpen,” zei de verkozen president.

De mogelijkheid dat Trump de voorwaarden van Rusland zou accepteren, was al een zorg. Zijn voormalige nationale veiligheidsadviseur, HR McMaster, legde een moment vast waarop Poetin een analogie trok tussen zijn illegale claims op Oekraïne en historische Amerikaanse zorgen over het halfrond. “Poetin gebruikte zijn tijd met Trump om een ​​geavanceerde en aanhoudende campagne te starten om hem te manipuleren,” schreef McMaster in zijn boek “At War with Ourselves.” Hij voegde toe: “om morele gelijkwaardigheid te suggereren tussen Amerikaanse interventies in Latijns-Amerika en de Russische invasie van Oekraïne, citeerde Poetin de ‘Roosevelt Corollary’ van de Monroe Doctrine.”

Trumps bombast zal zijn aanhangers misschien bekoren. Maar veel buitenlanders vinden het arrogant. Een poging om het Panamakanaal in te nemen zou worden gezien als geopolitieke piraterij. Groenland binnenvallen zou een parodie zijn op het internationale recht.

En de Canadese premier Justin Trudeau — wiens toch al gedoemde carrière een laatste klap kreeg door Trumps dreigementen met tarieven — hekelde dinsdag Trumps plannen voor het Great White North. “Er is geen schijn van kans dat Canada onderdeel wordt van de Verenigde Staten,” schreef hij op X.

Deze reactie toont de keerzijde van Trumps aanpak. Zijn pesterijen van Amerika’s vrienden kunnen hele bevolkingsgroepen vervreemden. Sommige experts op het gebied van buitenlands beleid vrezen dat Amerikaanse bedreigingen en druk in Latijns-Amerika landen juist dichter bij China kunnen brengen.

En beledigingen over het feit dat Canada beter af zou zijn als 51e staat, zullen er waarschijnlijk toe leiden dat de publieke opinie daar zich sterker tegen de nieuwe Amerikaanse president keert en dat het voor de volgende premier moeilijker wordt om deals met hem te sluiten.

Trumps minachting voor het patriottisme van andere volkeren zou ook Amerika’s langstdurende vriendschappen kunnen vergiftigen. En dan hebben we het nog niet eens over het bang maken van hele bevolkingsgroepen. “De meerderheid in Groenland vindt het behoorlijk eng en ongemakkelijk … dat de VS op een respectloze manier laat zien dat ze Groenland willen kopen of controleren,” vertelde Aaja Chemnitz, een lid van het Deense parlement en een inwoner van Groenland, aan Erin Burnett van CNN.

“Groenland is geen MAGA. Groenland gaat geen MAGA worden.”