Aanhangers van Trumps loyale aanhangers en politieke benoemingen pushen een decennia oud plan om de federale macht te beperken en private bondgenoten te belonen. Hun snelle en chaotische optreden binnen de regering heeft geleid tot tegenreacties en alarmerende geluiden. Overmatige bemoeienis, corruptie en wreedheid bij de uitvoering zouden het zorgvuldig opgestelde plan kunnen ondermijnen en Amerika de kans geven om te herstellen van de chaotische denigratie van zijn federale instellingen.
Er is tegenwoordig zoveel mis met de Amerikaanse president Donald Trump en zijn vrolijke bende corrupte oligarchen en sycofanten dat het moeilijk is te weten waar te beginnen. Een goed beginpunt is de volledige afwezigheid van verantwoording, die de corrupte vuren die al zijn aangewakkerd door de wreedheid, incompetentie, hebzucht en corruptie van de kliek aan het roer van de Amerikaanse regering, alleen maar aanwakkert.
Dus wat kan dit nog stoppen? De mogelijkheid bestaat dat de ongebreidelde uitvoering van het “plan” door degenen die momenteel verantwoordelijk zijn voor de uitvoering ervan, het beest zal doden voordat het de natie kan verslinden.
Om te beginnen is het belangrijk te begrijpen dat er een “plan” bestaat, dat decennialang is ontworpen door bekwame architecten die vastbesloten zijn de capaciteit van de federale overheid te ondermijnen om de institutionele infrastructuur te bieden die nodig is om een groot land met regionale verschillen en sterk uiteenlopende demografieën te besturen.
Als de federale infrastructuur wordt ondermijnd, zal het land verworden tot een nog gemakkelijker te controleren en corrumpeerbare agglomeratie van 50 staten, elk met zijn eigen wetten, regels en voorschriften. Zonder een geloofwaardige federale aanwezigheid wordt elke staat met zijn eigen agenda een eiland van bestuur, vaak met desastreuze gevolgen voor de aanpak van nationale problemen.
De Amerikaanse president Ronald Reagan gaf het plan een spetterende doop toen hij in 1981 in zijn eerste inauguratietoespraak verklaarde: “ De overheid is niet de oplossing voor ons probleem; de overheid is het probleem.”
Dat was de luide oproep aan de rechtse architecten om aan de slag te gaan. En dat deden ze. Decennialang, met horten en stoten, maar ook met een aantal successen, smeedden ze het ” plan ” terwijl ze de zaden van verdeeldheid zaaiden en de vuren van racisme, economische ongelijkheid en nationalistische waanideeën aanwakkerden. Toen werd het tijd om de volle kracht van het “plan” te ontketenen en “Amerika weer groot te maken”.
En daar komt Trump en zijn vrolijke bende oligarchen en sycofanten. En hier is de hele zaak mogelijk ontspoord. De architecten van het “plan” werden snel aan de kant geschoven ten gunste van een nieuwe groep extreemrechtse uitvoerders die zich meer inzetten voor Trump dan voor het “plan”. Het resultaat is een verachtelijke groep figuren die vastbesloten zijn om de doelen van het plan te bereiken, ongeacht de middelen, terwijl ze proberen de oplichter te paaien en persoonlijk te profiteren van de toegang tot hem.
Als lezers hebben opgelet, zijn sommige of alle van de volgende Trump-“team”-spelers in hun nieuwsfeeds verschenen: minister van Defensie Pete Hegseth, procureur-generaal Pam Bondi, minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken Robert F. Kennedy Jr., minister van Binnenlandse Veiligheid Kristi Noem (ook bekend als ICE Barbie), directeur van de Nationale Inlichtingendienst Tulsi Gabbard, minister van Handel Howard Lutnick, minister van Financiën Scott Bessent en minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio (nu tevens waarnemend Nationaal Veiligheidsadviseur).
Elk van deze personen werd voorgedragen voor een kabinetsfunctie en bevestigd door een meegaande Republikeinse meerderheid in de Senaat, terwijl de Democraten jammerden.
Om in deze mix niet te vergeten, verschijnt vicepresident J.D. Vance zo nu en dan op het toneel om de chaos en verwarring te creëren die nodig is om een of meer van Trumps ondoordachte uitspraken of socialemediaberichten te verdoezelen.
Om het team compleet te maken, voegen we vervolgens de tarieffluisteraar en ex-gevangene Peter Navarro toe, de harteloze en karakterloze Stephen Miller als plaatsvervangend stafchef, directeur van de Federal Bureau of Investigation (FBI) Kash Patel, de reizende vastgoedmagnaat en speciaal Amerikaans gezant voor iedereen Steven Witkoff en de aanstaande VN-ambassadeur Mike Waltz (onlangs ontslagen als nationaal veiligheidsadviseur). Alsof dit nog niet genoeg is, bedenk dan dat er nog meer spelers in de coulissen staan te wachten op hun kans op de top.
Als kers op de taart zetten ze de 27-jarige woordvoerder van het Witte Huis, Karoline Leavitt, bijna dagelijks op de voorgrond om te proberen de situatie te doorgronden. Ze hanteert haar eigen tweestappenplan: vol zelfvertrouwen de wereld insturen en er vol zelfvertrouwen op terugkomen. Wat ze mist aan kennis, perspectief en oordeelsvermogen, compenseert ze met zelfvertrouwen.
Zij zijn de uitvoerders, en zij vormen de beste reden om te geloven dat het land een kans maakt om de huidige aanval te overleven en vervolgens jaren te besteden aan het ongedaan maken van de schade en het heroveren van de waan van Amerikaans exceptionalisme. Helaas moeten mensen, om daar te komen, nu elke avond naar bed gaan in de hoop dat de dag van morgen nieuwe wreedheden, nieuwe aanvallen op de rechtsstaat, nieuwe chaos en hogere eierprijzen met zich meebrengt. En bovenal moeten ze hopen dat Trump elke dag weer zal zeggen : “Ik regeer het land en de wereld.”
Deze man, die denkt dat hij het land en de wereld bestuurt, heeft een verzameling handlangers losgelaten die alleen maar te ver kunnen gaan. Wanneer overmacht de politiek eraan begint te herinneren dat er echt iets te verliezen is, wordt het zo snel opstapelen van zoveel macht de enige haalbare strategie om de onvermijdelijke ondergang te verdoezelen. Denk dus eens aan enkele van de grootste hits van de afgelopen maanden in die context.
Neem het volksgezondheidsbeleid. De collectieve stilte van opzettelijk onwetende Republikeinse politici lijkt te suggereren dat ze heimelijk hopen dat de mazelen met volle kracht terugkeren. Terwijl dat begint door te dringen, werkt het team aan het stopzetten van de financiering van medisch onderzoek naar kanker, de gezondheid van vrouwen, kinderziekten, dementie en tal van andere cruciale volksgezondheidsprogramma’s, zodat het land geld kan besparen en belastingverlagingen voor de rijken kan financieren.
Bovendien ondermijnen de onverschrokken leider en zijn team, terwijl ze brabbelen over het weer gezond maken van Amerika, actief de beperkte federale capaciteit om de verontreinigingen in voedsel en drinkwater te reguleren.
Denk nu eens aan immigratie, waar het beleid lijkt te zijn dat als ambtenaren een heleboel immigranten oppakken en ze ergens buiten de VS wegsturen, de bewonderende menigte zal applaudisseren. En zolang ambtenaren ze naar een goelag of een hellegat sturen zonder enige vorm van eerlijk proces, zal de bewonderende menigte nog luider juichen.
Dit werkt totdat de persoon in dat hellegat de voetbalcoach, tuinman of gewoon een hoopvolle immigrant-arbeider blijkt te zijn die onder erbarmelijke omstandigheden fruit plukt voor een schamele beloning, zodat iedereen een fruitsalade kan eten. Helaas is de beste kans voor immigranten later echter onverbloemde wreedheid nu.
Een ander productief gebied voor het onderzoeken van zinloze verwoesting ligt in de gedachte dat als functionarissen etnische, sociale en culturele diversiteit kunnen demoniseren als een bedreiging voor de meerderheid, ze zich kunnen bezighouden met etnische, sociale en culturele zuivering die de nationale structuur ontdoet van de collectieve lijm die nodig is om weerstand te bieden. Hoewel het niet zo visueel aantrekkelijk is als een goede immigrantenoproep, scheidt het kleineren van de waarde van geschiedenis en erfgoed een natie van haar verleden en plant het de giftige zaden die haar toekomst zullen verrotten.
Bedenk dat er momenteel zoveel mis is: de rollende muur van tarieven van Trump brengt de Amerikaanse economische stabiliteit en sommige elementen van de wereldeconomie aan de rand van de afgrond, terwijl Trump en zijn bende corrupte oligarchen en sycofanten vrolijk het zand eronder verschuiven. Op microniveau kan diezelfde rollende muur van tarieven echter direct winnaars en verliezers opleveren. De verliezers zullen de meeste mensen zijn. Lezers zien het in Trumps onwetende, verdubbeling van zijn boodschap van collectieve opoffering om een economie te redden die het prima deed voordat hij zijn mond opendeed.
De winnaars zullen de oplichters zijn, degenen die zich vastklampen aan de smerige klandizie van de opperoplichter, die allemaal hopen dat een deel van de “magie” hun zakken zal vullen met de onrechtmatig verkregen winsten die aan de basis van de oplichting liggen. Ter waarschuwing voor degenen die nog niet hebben geprofiteerd, maar ernaar verlangen dit ten koste van anderen te doen: de cryptovaluta-oplichting en de insider trading-oplichting zijn nog steeds in volle gang. En vergeet niet alle corrupte mogelijkheden die Elon Musk creëert met alles wat hij aanraakt.
Er zijn nu corrupte en wrede mensen die de Amerikaanse federale overheid besturen. Als mensen toekijken terwijl dit gebeurt en vrede sluiten met anderen die hetzelfde doen, worden ze onderdeel van het probleem. Ondertussen lijken velen zich aan te sluiten bij een verzet dat vorm begint te krijgen.
