Trump Maakt Van Het Witte Huis Een Letterlijke Grap INDIGNATIE AI & Politiek

‘Twee prachtige polen’: President Trump maakt van het Witte Huis een grap

Trump  – Als je geen haak kunt gebruiken om de slechte komiek van het podium te rukken, dan is er nog maar één manier om de show te beëindigen

Eerst dacht ik dat het satire was.

Op Earth Day publiceerde de regering-Trump een persbericht met de kop: “Op Earth Day hebben we eindelijk een president die de wetenschap volgt.”

Ik onderdrukte een lach. 

Washington, Adams, Jefferson en alle voorgaande presidenten ondernamen acties die de wetenschap ondersteunden. John F. Kennedy daagde ons uit om naar de maan te gaan. Richard Nixon richtte de Environmental Protection Agency op. Maar blijkbaar telde dat allemaal niet mee. Godzijdank hebben we “eindelijk” Donald Trump. Natuurlijk kon Trump het ook niet laten. Het persbericht haalde ook uit naar voormalig president Joe Biden en verwees naar “de vorige regering, die miljarden belastinggeld verspilde aan deugdzaamheid en ineffectieve oplichterij.”

Volgens Trump is de man die een antivaccinatieactivist promootte, de man die klimaatveranderingswetenschap wil uitbannen, de financiering van de EPA, NOAA, NASA en de National Weather Service wil terugschroeven, de enige president die ooit de wetenschap heeft gesteund.

Dat is niet het enige lachwekkende wat Trump de laatste tijd heeft gezegd. Woensdagochtend liep de president het Witte Huis uit naar de North Lawn en vertelde de pers dat hij uit eigen zak twee nieuwe vlaggenmasten in het Witte Huis betaalt.

“We plaatsen een prachtige, bijna 30 meter hoge Amerikaanse vlag aan deze kant en nog een aan de andere kant, twee vlaggen van topklasse. En ze hebben al 200 jaar vlaggenmasten nodig. Het is iets wat ik vaak heb gezegd, weet je, ze hebben niet per se een vlaggenmast. Dus plaatsen we er een precies waar je ons zag, en we plaatsen er nog een aan de andere kant, bovenop de heuvels. Het worden twee prachtige masten.”

De huidige vlaggenmasten, 23 meter hoog, en eentje bovenop het Witte Huis tellen blijkbaar niet mee. Die van Trump wel, want die is groter. “Je vindt toch niet dat hij overcompenseert?” vroeg een voormalig Republikeins Congreslid me. “Hij heeft waarschijnlijk iets nodig dat er patriottisch uitziet om op te zitten.”

Maar wacht, er is meer. 

Trumps minister van Defensie, Pete Hegseth, stuurde blijkbaar sms’jes met vertrouwelijke informatie naar zijn familieleden . De regering-Trump gaf de corrupte media hiervoor de schuld. Hegseth meldde op Fox News dat de media en anderen onderzocht zouden worden. We werden er immers aan herinnerd dat het publiceren van vertrouwelijke informatie een misdaad is.

Pot, ontmoet ketel. 

En vergeet, terwijl je toch bezig bent, die briefing van dinsdag niet. Karoline Leavitt, perssecretaris van het Witte Huis, beweerde dat het hele Pentagon het op Hegseth gemunt heeft en dat hij de enige is die de waarheid vertelt. Toen hij eraan herinnerd werd dat het Hegseths eigen mensen waren – degenen die het dichtst bij hem stonden – die hem ontmaskerden vanwege zijn minder dan geweldige gedrag, gaf Leavitt de schuld aan “lekken” – de mensen die ontrouw zijn aan de president – ​​voor de problemen.

Wat Hegseth zelf betreft, de president beweert nog steeds van hem te houden – hoewel er tientallen bronnen bij Defensie en het Witte Huis zijn die zeggen dat er jacht wordt gemaakt op een nieuwe minister van Defensie. Het is immers moeilijk om serieus genomen te worden wanneer het “hele” Pentagon Hegseth beschouwt als een clown van het kabelnieuws met lelijke tatoeages die een make-upruimte in het Pentagon wil installeren. Serieus, dit verzin je niet.

Ondertussen blijft het komische aspect voortduren. 

Het Hooggerechtshof heeft de regering-Trump in een zeldzame uitspraak laat op zaterdagavond opgedragen “geen enkel lid van de vermeende groep gedetineerden uit de Verenigde Staten te verwijderen tot nader order van dit Hof”, naar aanleiding van een dringend verzoek van de American Civil Liberties Union (ACLU). De ACLU betoogde dat de betrokkenen geen eerlijk proces is geboden.

Dinsdag, tijdens een bijeenkomst in het Oval Office met poolverslaggevers, was de president opnieuw publiekelijk uitdagend en zei hij dat hij hoopte “medewerking van de rechtbanken te krijgen” om de “duizenden mensen die bereid zijn te vertrekken” te deporteren. Hij beweerde ook dat “je geen proces kunt voeren voor al deze mensen.”

Dus, wie krijgt een eerlijk proces? Blijkbaar alleen degenen die Trump waardig acht – en dat zullen alleen degenen zijn met wie hij voordelige transacties heeft. Het ingeblikte gelach was het gevolg.

Maar toegegeven, de meest tenenkrommende poging tot platte humor kwam vorige week, toen de regering-Trump de moeder van een slachtoffer van een misdrijf door de perskamer liet paraderen.

Het moeilijkste wat ik ooit als verslaggever heb gedaan, is het interviewen van ouders van overleden kinderen die slachtoffer waren van geweldsmisdrijven. Dat heb ik jarenlang gedaan voor het televisieprogramma “America’s Most Wanted”, en dat raakte me zo diep dat ik na mijn vertrek iets minder uitputtends en meer levensbevestigends nodig had. Dus begon ik te schrijven voor Playboy Magazine.

Ik leerde dat de sleutel tot het interviewen van een slachtoffer van een misdrijf is om ze niet uit te buiten. Sterker nog, ik legde het vaak zo uit aan ouders wanneer ik hen benaderde over het opnieuw beleven van een gruwelijk aspect van hun leven: “Misschien weet je het niet, maar tijdens het vertellen van je verhaal herinner je je misschien een detail dat een herinnering bij de kijker kan oproepen die kan leiden tot de arrestatie van de moordenaar.”

Het was een dunne lijn, maar in de jaren dat ik bij het programma werkte, hebben we honderden criminelen gevangen en duizenden slachtoffers van misdrijven kunnen troosten.

Dus toen Patty Morin, de moeder van Rachel Morin, die in Maryland door een Salvadoraanse voortvluchtige werd vermoord, de Brady Briefing-ruimte binnenstapte en op gekwelde toon het verhaal vertelde over de dood van haar dochter, voelde ik een connectie die ik sinds mijn vertrek bij AMW niet meer had gevoeld. Ik was in tranen.

Ik was ook boos.

De regering-Trump, inclusief de presidentiële Pep Secretary, deed iets wat wij bij AMW nooit deden. Ze misbruikten het verdriet van een moeder om een ​​politiek punt te maken, en ze deden dat oneerlijk, door zich minder druk te maken om het afschuwelijk huiveringwekkende verdriet van die moeder dan Trump zich druk maakte om de pers, Democraten en iedereen die het niet eens was met zijn onbedoelde overplaatsing van een andere Salvadoraanse migrant in Maryland naar een gevangenis in El Salvador.

De twee zaken hebben totaal niets met elkaar te maken, maar dat weerhield Trump er niet van om, nadat hij een fout had gemaakt, Kilmar Abrego Garcia af te schilderen als lid van MS-13 en terrorist, hoewel hij nooit voor beide misdrijven is veroordeeld. 

De enige vijand van dit land die ik zie is Donald Trump – en bij uitbreiding al zijn dienaren, vooral zijn Pep Secretary, die optreedt als propagandaminister voor de meest flagrante anti-Amerikaanse activiteiten die ooit door een president zijn ondernomen. 

Maar nogmaals, ze zijn het lachen waard vanwege hun verdorven domheid, lege redeneringen en pure chutzpah waarmee ze het ongeloofwaardige prediken aan de onwetenden en onverschilligen. Het is alsof je Lucy constant Charlie Brown ervan ziet overtuigen dat ze de voetbal niet van hem af zal pakken als hij hem wil schoppen. Stephen Miller laat zijn Lucy-imitatie overuren maken. Sterker nog, hij is op dat gebied alleen Trump de mindere en is gedoemd tot ketenen en celstraf omdat hij openlijk in het Witte Huis loog over Trumps 9-0 nederlaag voor het Hooggerechtshof inzake immigratie, die Miller als een overwinning aanprijst. Natuurlijk is Stephen Miller ongeveer net zo grappig als een prutser op een open mic-avond.

“Je zag hem in de Oval”, zei Mary Trump over de president. “Hij keek naar Stephen Miller en zei: ‘Hé, die hebben we gewonnen, toch?’ en Miller zei ‘ja’. Niemand vertelt deze diep beschadigde, gebroken mens de waarheid over iets wat hem ten val zou kunnen brengen. Hij is volledig gebufferd en zijn zeer, zeer kwetsbare ego wordt koste wat kost beschermd door mensen die hem nodig hebben en hem gebruiken.”

En hoewel dat uiteindelijk ten koste gaat van de rest van ons, is het toch reden tot lachen, omdat het overduidelijk en zo ontzettend kinderachtig is. Helaas is het net zoiets als lachen om een ​​kind dat zijn vinger in een stopcontact blijft steken.

En nu we het toch over hilarisch hebben: Tesla-aandelen zien dalen terwijl Elon Musk probeert Tony Stark te vertolken, is wel grappig. De grap die rond Pasen in Washington D.C. de ronde deed, was dat Musk alle paaseieren in de paaseierenjacht van het Witte Huis had vervangen door Tesla’s, omdat die goedkoper zijn.

Met nog maar een paar dagen te gaan in de eerste 100 dagen van het nieuwe regime van Donald Trump, is het volkomen duidelijk (om een ​​slechte uitspraak van Richard Nixon te citeren) dat Donald Trump ervan overtuigd blijft dat alleen zijn mening ertoe doet – dat alleen zijn woorden wet zijn.

Het is een beetje zoals Ramses in de film “De Tien Geboden” wanneer hij zegt: “Beveel hen te knielen voor de farao.” Mark Zaid, de advocaat voor de Wet openbaarheid van bestuur en nationale veiligheid die zijn veiligheidsmachtiging verloor vanwege Trump, verwoordde het zo: “Het enige wat we in deze regering hebben gezien, is dat elke beslissing die van de president van de Verenigde Staten komt, de ultieme wet is. Dat is alles. Niets anders. Er is geen eerlijk proces.”

Maar wat kunnen we, als er überhaupt iets aan gedaan kan worden, aan die eindeloze stroom van laag-bij-de-grondse komieken die ons dagelijks vanuit de uitvoerende macht aanvallen? Dat is een logische vraag, voortkomend uit de eindeloze dagelijkse tirade van artikelen en koppen die ons vertellen dat Trump een tiran, een leugenaar, een idioot en een vreselijke dwaas is. 

“Ik denk dat het er ruig en gewelddadig aan toe gaat gaan,” legde voormalig Republikeins Congreslid Joe Walsh me uit. “Ik denk dat het Amerikaanse volk in een positie terechtkomt waarin we letterlijk burgerlijke ongehoorzaamheid zullen moeten betrachten. Hij zal binnenkort het punt bereiken waarop hij zal zeggen: “We hebben geen stomme tussentijdse verkiezingen nodig” en de staat van beleg zal uitroepen. En sommigen zeggen dat dat zal leiden tot een algemene staking die alles knarsend tot stilstand zal brengen. “Dat is misschien wel het enige wat zal werken,” zei Mary Trump.

Dat is een verschrikkelijke manier om een ​​slechte komedie te beëindigen, maar het is niet de enige manier.

Harvard spande een rechtszaak aan tegen de regering-Trump om zijn uitholling van het onderwijs te stoppen. Associated Press klaagde Trump met succes aan om de AP in de perspool van het Witte Huis te houden. En woensdag klaagden twaalf staten de regering-Trump aan wegens het “illegaal opleggen” van belastingverhogingen aan Amerikanen door middel van invoerrechten. De vraag blijft of Trump een rechterlijke uitspraak zal respecteren die niet in zijn voordeel uitvalt. In het geval van de AP heeft hij in ieder geval al bewezen dat hij dat niet zal doen.

Volgens zijn nicht Mary is dit misschien wel het enige wat overblijft: een algemene staking.

Als je de slechte komiek niet van het podium kunt sleuren met een haak, dan is de enige manier om simpelweg te weigeren deel uit te maken van het publiek. Na bijna 100 dagen Trump aan de macht zijn de mogelijkheden om onze afglijding naar waanzin en monarchie te onderdrukken, tot het uiterste beperkt.