Trump – Landelijke demonstraties bewijzen dat de chaosagenda van de president eindelijk doordringt tot het grote publiek.
Het duurde 75 dagen van Donald Trumps tweede presidentschap voordat kiezers massaal de straat op gingen. Miljoenen mensen kwamen dit weekend opdagen voor meer dan 1.200 anti-Trump-demonstraties — allemaal vreedzaam — in alle 50 staten, van Alaska tot Alabama tot Arizona. Volgens datajournalist G. Elliott Morris “ overtrof de algemene zoekinteresse voor de term protest zelfs het niveau tijdens Trumps eerste termijn , behalve voor de protesten in de zomer van 2020 over raciale rechtvaardigheid en politie.”
Wat deze machtsvertoon vooral opmerkelijk maakt, is hoe de demonstraties zich verspreidden door zoveel verschillende lokale gemeenschappen, waaronder in typisch MAGA-vriendelijk terrein. Er was “een sterk signaal dat dit niet beperkt is tot liberale steden,” vertelt Laura Gamboa, politicoloog en professor aan Notre Dame, mij. “Democratische en Republikeinse kiezers zijn ongelukkig.”
Natuurlijk zijn er veel ingewikkelde redenen voor het cynisme en de wanhoop die het Amerikaanse leven momenteel kenmerken. Maar waar de demonstranten ongelukkig over zijn, is vrij eenvoudig: Trump en Elon Musk zijn op kruistocht om grote delen van de federale overheid uit te hollen, waardoor vitale onderdelen van de verzorgingsstaat, waaronder de sociale zekerheid en Medicare , worden bedreigd . Recente peilingen hebben gewezen op publieke frustraties met Trump en de DOGE-ificatie van het Amerikaanse leven, zoals ik eerder heb opgemerkt , maar de ” Hands Off! “-protesten van afgelopen weekend lieten duidelijk zien hoe Trumpisme en zijn vele vormen van gezeur echt zijn doorgebroken tot het bredere electoraat, iets waar leden van de reguliere media – waaronder ikzelf – zich over hadden afgevraagd.
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
De demonstraties laten niet alleen zien dat het slechte beleid van de president doordringt tot het bewustzijn van het grotere electoraat; ze fungeren ook als tastbaar bewijs dat Trumpisme niet populair is en dat het grotere electoraat er niet zomaar in mee zal gaan. “[De protesten] bewijzen dat de belangrijkste rechtvaardiging van het Trumpistische regime voor zijn autoritaire machtsuitoefening – dat Trump een ‘mandaat’ heeft, dat hij de ‘wil van het volk’ uitvoert, dat zijn agenda een brede consensus vertegenwoordigt – een gevaarlijke leugen is die we niet in stand mogen houden,” vertelt historicus Thomas Zimmer, gasthoogleraar aan Georgetown, mij. “Ze herinneren anderen eraan dat dergelijke daden van openbaar verzet inderdaad mogelijk zijn; ze moedigen mensen aan die zich misschien alleen of verslagen voelden; ze creëren een gemeenschap, zelfs over grote geografische afstanden.”
Misschien wel het belangrijkste dat miljoenen mensen bereikten die de straat op gingen, was het creëren van een gevoel van urgentie rond de cruciale races die eraan kwamen. Elke zetel in het Huis van Afgevaardigden zal in november 2026 ter verkiezing staan. En Trump is een lamme eend-president, zolang hij zijn aard maar trotseert door een bepaalde democratische norm te respecteren. Republikeinen willen vast en zeker de controle over alle takken van de overheid behouden, en deze protesten vormen een belangrijk visueel voorbeeld van waarom ze dat niet zouden moeten doen. “Georganiseerde actie-evenementen verbinden individuen met andere mensen en activistische groepen”, zegt Gamboa. “Als grassroots-bewegingen daarop kunnen voortbouwen, kan dat leiden tot acties die de overheid, maar misschien nog belangrijker, leden van het Congres, niet kunnen negeren.”
Trump mijmert veel over het idee dat het Amerikaanse volk hem een ”mandaat” heeft gegeven om zijn radicale agenda uit te voeren. “Hij heeft het woord minstens 50 keer gebruikt in toespraken, interviews of sociale media sinds hij is verkozen”, meldt een politiek correspondent van NPR. De president gebruikt deze propagandistische refrein omdat Project 2025 , wederom, enorm impopulair is . Hij gebruikt het echter ook omdat hij onzeker is over zijn politieke positie, die ondermijnd zou kunnen worden door een rampzalige wereldeconomie en fragiele allianties met grillige miljardairs. Hij verloor immers de verkiezingen iets meer dan vier jaar geleden, evenals de volksverkiezing in 2016. Ook zijn politieke lot zou in een oogwenk kunnen veranderen.
Als je terugdenkt aan het liberale verzet tegen Trump in 2017, lijken de pussyhats van de Women’s March bijvoorbeeld misschien wat huiverig. Maar als je kijkt naar wat er in 2020 gebeurde, hadden zij – en andere vormen van tegenwerking – wel degelijk impact. De huidige protesten zijn onderdeel van “een dringende oproep tot actie gericht op de politieke leiders” die “geen zinvol verzet hebben geboden”, zegt Zimmer. “Zonder grootschalige mobilisatie van het volk”, voegt hij toe, “heeft wat er nog over is van de Amerikaanse democratie weinig kans.”
Marcheren op straat lijkt misschien afgezaagd of een beetje cliché. Maar wat in het verleden succesvol was, kan dat ook in het heden zijn. De tijd van nuance is voorbij; brede collectieve actie en verzet zijn de enige dingen die ons kunnen redden.
