Trump Chaos, Iemand? INDIGNATIE AI & Politiek

Een democratisch gekozen, veroordeelde crimineel Trump als president; een geneutraliseerd Hooggerechtshof; een Congres dat alles goedkeurt; een normaliserende, meegaande media- en zakenwereld: wat kan er nog meer misgaan?

Als Donald Trump één deugd heeft, is het wel dat hij volledig open is over waar hij vandaan komt en wat we kunnen verwachten. Het mysterie is waarom iemand anders denkt dat hij op welke manier dan ook acceptabel is. Trumps opschepperij dat hij iemand op Fifth Avenue kon neerschieten zonder ook maar één stem te verliezen, klonk in eerste instantie grappig. Nu is het een axioma geworden, dat Amerika’s plotselinge, onverklaarbare sprong naar ultieme vernietiging verklaart. De meest diepgaande vraag is, denk ik, waarom? Waarom doen we dit onszelf aan? Het is een vraag die tot nu toe onbeantwoord blijft.

Trump ontpopt zich duidelijk als een tiran in wording. Wat hem onderscheidt van andere tirannen die in het geheim opereerden, is dat Trump volledig openlijk aanwezig is. Alles wat hij zegt klinkt schandalig totdat je beseft dat hij het absoluut serieus meent. Delen van Trumps kroningstoespraak van maandag klonken waanvoorstellingen en messianisme. Denkt Trump echt dat God hem heeft gered en uitgekozen om Amerika te laten zien hoe te leven? 

Trumps gratieverlening aan meer dan 1.500 daders van de aanval op het Capitool op 6 januari laat er weinig twijfel over bestaan ​​dat Trump, ondanks zijn vermeende titel als opperbevelhebber, achter de mislukte poging tot opstand tegen de Verenigde Staten zat of deze op zijn minst steunde. 

Wat de Amerikaanse grondwet betreft, die het land tot nu toe bij elkaar heeft gehouden, ziet Trump, net als de meeste aspirant-tirannen, deze en de rechtsstaat als belemmeringen die bedoeld zijn om hem af te remmen. 

Trumps besluit om de VS terug te trekken uit de internationale inspanningen om klimaatverandering onder controle te krijgen – en om ons te isoleren van de Wereldgezondheidsorganisatie, die de reactie van de planeet op pandemieën coördineert die worden veroorzaakt door virussen die van soort wisselen, zoals COVID-19 en de H5N1-griep (die wordt verspreid door de jaarlijkse vogeltrek) – dreigt de VS af te sluiten van de rest van het onderzoek en de kennis over cruciale kwesties die van invloed zijn op leven en dood. 

Wat de Amerikaanse grondwet betreft, die het land tot nu toe bij elkaar heeft gehouden, ziet Trump, net als de meeste aspirant-tirannen, deze en de rechtsstaat als belemmeringen die bedoeld zijn om hem af te remmen. 

Regressie op steroïden

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche merkte ooit op dat alle samenlevingen van tijd tot tijd een periode van regressie moeten doormaken om zichzelf te bevrijden van de beperkingen van instellingen, zodat ze de evolutionaire ladder kunnen beklimmen naar een nieuwe dimensie die beter past bij de huidige stand van zaken. Dat zou kunnen. Maar die grootse, abstracte kijk op de maatschappelijke evolutie is een schrale troost voor degenen die als slachtoffer zijn getroffen door een “regressie” van de omvang en wreedheid die Trump en zijn handlangers hebben gepland.

Trump wilde zijn tweede termijn als president beginnen met shock and awe. Dat lukte hem, maar daarmee riep hij meteen vragen op over zijn bedoelingen met de baan. Van de president wordt verwacht dat hij de regering voorzit, niet dat hij deze sloopt. Trump is duidelijk niet in staat om zich te richten op de details van de regering die deze daadwerkelijk laten draaien. Het lijkt erop dat hij niet kan wachten om de mensen die daadwerkelijk weten hoe dingen werken, te elimineren. 

Hij koos incompetente personen om leiding te geven aan cruciale overheidsinstanties, omdat hij wilde dat deze instanties zijn bevelen zouden opvolgen. Door zwakke figuren te kiezen om de instanties te leiden, worden ze afhankelijk van hem persoonlijk. Maar hoewel Trump zichzelf almachtig waant, kan geen enkele verbeelding hem alwetend maken. Om de overheid te runnen, heb je de expertise en kennis nodig van duizenden ambtenaren die echt weten waar ze het over hebben en wat ze doen. 

Elon komt binnen

Trumps verliefdheid op Elon Musk en zijn bereidheid om Musk te laten knoeien met de structuur van de overheid, zijn even verontrustend. Musk is in principe een ondernemer, een gedurfde denker op bepaalde gebieden en een buitengewone risiconemer. Hij is misschien geweldig in out of the box denken, maar overheden zijn dagelijks afhankelijk van een vaste hand. 

Zeker in het nucleaire tijdperk is het meestal een goed idee om risico’s te minimaliseren, niet te overdrijven. In veel opzichten is Musk als een vierjarige die een klok uit elkaar haalt en niet weet hoe hij hem weer in elkaar moet zetten. Zijn staat van dienst bij Tesla is wisselend: zelfs met een stijgende aandelenkoers waren veel aandeelhouders, om nog maar te zwijgen van werknemers, geen fan. 

Zijn record bij X/Twitter is catastrofaal, althans wat betreft de interne werking van het bedrijf. Musk heeft misschien geld verdiend door de aandelen van het bedrijf te manipuleren, maar er was weinig over van het oorspronkelijke Twitter toen hij ermee klaar was; in plaats daarvan een extreemrechts propagandaplatform. 

Zijn staat van dienst in de ruimte is er een van het inhuren van experts die echt weten wat ze doen en vervolgens belastinggeld wegsluizen om ’s werelds rijkste individu te worden. Hij is ongetwijfeld een slimme investeerder, maar dat maakt hem nauwelijks een expert als het gaat om het daadwerkelijk omgaan met de kneepjes van het management, laat staan ​​de overheid en het publieke beleid. 

De Trump-uitdaging

Met zijn cynische strijdkreet “Make America Great Again” (Amerika was geweldig toen Trump voor het eerst aankwam om zijn valse visie van Amerikaans falen en bloedbad te verkopen), heeft Trump in werkelijkheid Amerika — en, belangrijker nog, Amerikanen — geconfronteerd met een ultieme test. Trump daagt ons allemaal uit om te beslissen wat we willen dat Amerika wordt. 

De oorspronkelijke Europese immigranten in Amerika waren vooral geïnteresseerd in land, dat de sleutel tot macht was geweest in het feodale Europa. De koning gaf land aan zijn edelen, die vervolgens garandeerden dat horigen — in feite slaven van het land — het productief zouden maken. Hun productie financierde de koning en het rijk door middel van belastingen. Uiteindelijk maakte de boerenstand bezwaar tegen het slaven zijn, en een reeks progressieve opstanden leidde tot nieuwe ideeën over hoe de maatschappij te structureren, zoals het “sociaal contract”, die werden geformuleerd door denkers in de intellectuele beweging van de 17e en 18e eeuw, bekend als de Verlichting. 

Amerika werd door de Onafhankelijkheidsoorlog een experiment in het in de praktijk brengen van enkele basisideeën van de Verlichting, met name, zij het onvolmaakt, het idee dat alle mensen gelijk geschapen zijn en dat ze begiftigd zijn met bepaalde onvervreemdbare rechten, het recht op leven, vrijheid en het nastreven van geluk. Die basisrechten en het geloof in gelijkheid zijn wat Trump uitdaagt. 

Trump gokt erop dat weinig Amerikanen vandaag de dag hun eigen geschiedenis hebben bestudeerd of veel weten over staatsinrichting. Het is een hele goede gok.

Zijn argument is dat hebzucht goed is. Wat we hebben is voor onszelf, en iedereen anders zou uitgesloten moeten worden. Wereldwijd hebben we de rest van de wereld niet nodig. We redden het prima op onszelf. Binnenlands pleit hij voor een nieuw, moderner feodalisme, de president als koning, de miljardairs als zijn baronnen, en iedereen die niet met het programma meedoet, kan net zo goed horigen zijn. 

Dit was niet het idee van de Founding Fathers, maar Trump gokt erop dat weinig Amerikanen vandaag de dag hun eigen geschiedenis hebben bestudeerd of veel weten over staatsinrichting. Het is een hele goede gok.

De grootste uitdaging is voor de belangrijkste Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden, de Senaat en het Hooggerechtshof. Zij kennen vermoedelijk wel het verschil tussen de grondbeginselen van onze natie en die van Trump, zijn middeleeuwse regressie. Ze zijn niet ongeschoold en ze zijn niet dom. Zullen ze Trumps zelfzuchtige verhaal geloven, of zullen ze hun werk doen en opkomen voor Amerika?  

Senator Mitch McConnell (R-KY) is misschien wel de persoon om in de gaten te houden. McConnell werd verantwoordelijk voor het neutraliseren van het Hooggerechtshof toen hij weigerde de keuze van Barack Obama voor Merrick Garland als rechter van het hof te erkennen. (Garland diende later als Bidens procureur-generaal en toonde extreme terughoudendheid toen het ging om het verantwoordelijk houden van Trump voor misdaden die vrijwel iedereen erkende.) McConnell deed ook zijn best om de federale rechtbanken te versieren met rechters die Trump gunstig gezind waren. 

Hij is in grote mate verantwoordelijk voor de huidige shitstorm. McConnell was misschien wel machiavellistisch, maar dat betekent niet dat hij extreme pogingen om de grondwet te slopen niet kan erkennen; en hij zit nog steeds in de Senaat, zonder zorgen over herverkiezing. Als Trump volledig van de rails raakt, zal McConnell dan zijn verantwoordelijkheid als senator nemen om nee te zeggen? 

Dit geldt voor een aantal andere senatoren en leden van het Huis. Senaatsmeerderheidsleider John Thune (R-SD) lijkt verantwoordelijk en evenwichtig. Wat gaat hij doen als de toekomst van het land op het spel staat? Al deze politici hebben Trump tot nu toe gesteund, maar zullen ze dat in de toekomst blijven doen? Voor onbepaalde tijd?

Hetzelfde geldt voor de rechters van het Hooggerechtshof, die eerst hun geloofwaardigheid hebben verloren door McConnells acties en daarna door hun eigen acties. Maar de nieuwe rechters die Trump heeft gekozen, zijn niet dom. Ze zijn ook Amerikanen. Op een gegeven moment zullen ze moeten kiezen tussen loyaliteit aan Trump of loyaliteit aan de rechtsstaat en de Verenigde Staten. 

Trump is niet de eerste Amerikaan die het land in een drastisch verkeerde richting stuurt. Aaron Burr was vicepresident en probeerde vervolgens een staatsgreep te organiseren om de controle over de westelijke gebieden te grijpen. Zijn droom was om zichzelf tot keizer uit te roepen in de stijl van Napoleon. Nadat hij Alexander Hamilton had gedood in een illegaal duel, werd Burr aangeklaagd voor moord in zowel New York als New Jersey. Toch bleef hij optreden in het Congres, totdat hij uiteindelijk naar Europa vluchtte. 

Benedict Arnold, de held van de Slag bij Saratoga tegen een Brits leger, had zo weinig vertrouwen in de toekomst van de Verenigde Staten dat hij kort daarna de plannen van het Continentale Leger voor een aanval op West Point aan de Britten verkocht. Net als Burr ontsnapte hij naar Europa en stierf in ballingschap. 

Trumps toekomst moet nog blijken, maar het is aan de rest van ons om te bepalen wat Amerika de komende jaren zal worden. De toekomst van Amerika is altijd een cliffhanger geweest, een test van wat mensen echt geloven en waar ze voor staan. De huidige situatie is niet anders, behalve dat de klif wel heel hoog is.