Spread the love en help Indignatie
Tientallen werknemers zijn door de techgigant Google ontslagen omdat ze opkwamen voor Palestijnen tegen Project Nimbus – maar anderen zeggen dat ze niet tot zwijgen zullen worden gebracht
Het is vroeg in de ochtend en Zelda Montes loopt snel door de frisse lucht van New York op weg naar het hoofdkantoor van Google op de 9th Avenue in Manhattan.
Montes, die zichzelf als hen identificeert, rommelt bij de ingang met zijn identiteitskaart en verdwijnt in de stroom Googlers die door de beveiligingsbarrières glippen, alsof het een gewone werkdag is.
Gewapend met een oversized tote bag trekt Montes hun paarse haar naar achteren en gaat naar de kantine op de 13e verdieping om hun gebruikelijke bestelling te plaatsen: een dirty chai en een ei, avocado en kaas sandwich met een kom frambozen. Hun handen trillen lichtjes als ze de koffiekop vastpakken.
Ze kijken elkaar aan en krijgen het signaal dat de kust veilig is. Ze gaan naar de ingang en gaan zitten.
De drie Googlers rollen hun spandoeken uit en beginnen te scanderen om van Google te eisen dat ze één ding doen: stop met Project Nimbus.
Maar dit zal de laatste keer zijn dat ze als Googlers (zoals Google zelf zijn eigen werknemers noemt) in het kantoor van Google in New York zitten.
“Ontslagen worden leek een mogelijkheid, maar nooit een realiteit”, aldus Montes, een van de 50 werknemers die door Google werden ontslagen omdat ze in april een 10 uur durende sit-in organiseerden in een van de Amerikaanse kantoren.
De afgelopen drie jaar was Montes een van de activisten die Google opriep om te stoppen met Project Nimbus , een partnerschap tussen Google en Amazon met de Israëlische overheid ter waarde van naar verluidt 1,2 miljard dollar.
Het partnerschap, dat zich richt op cloud computing, levert diensten aan verschillende takken van de Israëlische overheid, waaronder het ministerie van Defensie en het leger.
Google, dat niet heeft gereageerd op vragen van MEE voorafgaand aan de publicatie van dit artikel, heeft in eerdere verklaringen benadrukt dat Nimbus “niet gericht is op uiterst gevoelige, geheime of militaire taken die relevant zijn voor wapens of inlichtingendiensten”.
In het geheim hebben sommige Googlers – voormalige en huidige Googlers van over de hele wereld – actief geprobeerd om werknemers te organiseren om het bedrijf onder druk te zetten om Nimbus te laten vallen en de mate van betrokkenheid bij het Israëlische leger te onthullen.
En sinds Israël zijn oorlog tegen Gaza begon, na de door Hamas geleide aanvallen op 7 oktober in het zuiden van Israël, waarbij meer dan 41.000 Palestijnen in de belegerde enclave omkwamen, zijn de oproepen om Nimbus te laten vallen geïntensiveerd. Sommige werknemers hebben fysieke en virtuele protesten tegen de deal georganiseerd uit angst dat Google Israël in staat stelt hun werk te gebruiken, met name met betrekking tot kunstmatige intelligentietechnologieën, om wat velen zien als een zich ontvouwende genocide te bevorderen.
Sommige werknemers zeggen echter dat ze te maken hebben gehad met een intensieve aanpak door Google. Volgens hen ontkent Google de beweringen van activisten dat hun technologie betrokken is geweest bij of een rol heeft gespeeld in de wrede campagne van Israël in Gaza en de voortdurende bezetting van de Westelijke Jordaanoever, die door het Internationaal Gerechtshof als illegaal is beschouwd.
‘Ik had collega’s die begrijpelijkerwijs terughoudend waren om zich uit te spreken en zich zorgen maakten over de gevolgen’
– Zelda Montes, voormalig Google-medewerker
De massaontslagen vormden een keerpunt voor het bedrijf, dat te maken had met een interne strijd onder de werknemers over de oorlog in Gaza.
Middle East Eye heeft gesproken met Googlers die werken in de kantoren van de techgigant in de VS en delen van Europa. Velen vroegen om anonimiteit omdat ze bang waren dat ook zij hun baan zouden kunnen verliezen als ze zich publiekelijk zouden uitspreken.
Deze werknemers, die in verschillende takken van het bedrijf werken, legden uit hoe ze zich van binnenuit organiseerden en hoe Google en hun collega’s probeerden hun activisme te stoppen door hen te censureren, te ontslaan en sommigen van hen te bedreigen door het bedrijf te veranderen in een “vijandige werkomgeving”. Sommigen werken nog steeds voor het bedrijf, terwijl anderen zijn ontslagen of uit protest zijn vertrokken.
Sommigen die met MEE spraken, hebben zichzelf georganiseerd en zijn een groep aangegaan met de naam No Tech for Apartheid. Deze groep voert campagne om een einde te maken aan de medeplichtigheid van de tech-industrie in Silicon Valley aan wat zij omschrijven als Israëls “voortdurende etnische zuivering van Gaza en de recente genocidale bombardementen op Gaza”.
Google heeft niet gereageerd op de herhaalde verzoeken van Middle East Eye om commentaar.
Montes begon als stagiair en werkte twee jaar lang als softwareontwikkelaar bij Google aan YouTube Search en Learning.
“Werken voor Google was een manier om te overleven en dingen als huur en eten in New York te betalen”, legt Montes uit.
“En ik had collega’s die begrijpelijkerwijs terughoudend waren om erover te praten en zich zorgen maakten over de gevolgen.
“Maar ik wilde niet medeplichtig zijn, en als dat betekende dat Google wraak op mij zou nemen of zou toestaan dat ik nog langer werd lastiggevallen, dan was dat maar zo.”
Zorgen genegeerd door Google
Montes, net als veel andere collega’s in verschillende delen van het bedrijf, begon klein door vragen en zorgen te uiten over de vraag of Israël hun werk misbruikte om binnen hun directe teams oorlog te voeren tegen Gaza.
Montes ging bijvoorbeeld al vroeg in het proces met andere collega’s in gesprek op YouTube om te vragen waarom Google geld van de Israëlische overheid aannam om na de aanslagen van 7 oktober propagandaadvertenties te plaatsen tegen de VN-organisatie voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen (UNRWA). Deze organisatie is het agentschap van de Verenigde Naties dat steun biedt aan Palestijnse vluchtelingen.
Bij Google en het moederbedrijf Alphabet worden stadhuisvergaderingen of algemene vergaderingen bedrijfsbreed gehouden en doorgaans in een hybride vorm, waardoor fysieke en virtuele deelname mogelijk is voor het wereldwijde personeelsbestand van het bedrijf.
Deze sessies worden gepresenteerd als kansen voor medewerkers om rechtstreeks vragen te stellen aan het management, waardoor een open dialoog over belangrijke projecten, beleid en zorgen wordt gestimuleerd.
Google streeft ernaar om als bedrijf een cultuur van openheid te creëren waarin medewerkers worden aangemoedigd om vragen te stellen en hun interesses te delen op de werkvloer.
‘Elke keer dat we Project Nimbus ter sprake brachten in de interne chat of tijdens vergaderingen met alle medewerkers, werden de vragen gemodereerd of vermeden’
– Zelda Montes, voormalig Google-medewerker
Toch leek Palestina volgens Googlers die met MEE spraken een uitzondering te zijn voor het bedrijf.
Volgens Montes werden de zorgen van YouTube over het feit dat YouTube geld van Israël aannam om ‘propagandaadvertenties’ te plaatsen, genegeerd door de leiding van YouTube. Dit was voor Montes en anderen aanleiding om andere wegen te bewandelen.
“Mensen stelden vragen tijdens onze all-hands meetings,” herinnert Montes zich. “Elke keer dat we Project Nimbus ter sprake brachten in de interne chat of tijdens all-hands meetings, werden de vragen gemodereerd of vermeden.”
Googlers die bij de afdeling kunstmatige intelligentie van het bedrijf werken, ook bekend als DeepMind, uitten soortgelijke zorgen, maar volgens het personeel werden deze ook door het bedrijf genegeerd.
Tien dagen na de aanvallen van Hamas op Zuid-Israël op 7 oktober liet Google-CEO Sundar Pichai zijn werknemers in een e-mail weten dat het bedrijf van plan was 8 miljoen dollar te doneren ter ondersteuning van de noodhulp in Israël en Gaza.
Pichai veroordeelde in zijn e-mail ook het toenemende antisemitisme en de islamofobie. Ook uitte hij zijn bezorgdheid over het stijgende dodental en de humanitaire crisis in Gaza.
Google is geen onbekende in politiek activisme binnen haar gelederen. In voorgaande jaren heeft het bedrijf stakingen van Googlers gezien vanwege claims van seksuele intimidatie , haatzaaiende taal en haar contracten met de Chinese overheid.
In 2018 protesteerden duizenden Google-werknemers tegen een contract van het Pentagon met de naam Project Maven , waarbij de kunstmatige intelligentietechnologie van het bedrijf werd gebruikt om beelden van bewakingscamera’s met drones te analyseren.
De actie leidde ertoe dat Google toegaf aan de eisen van zijn werknemers en zijn contract met het Pentagon niet verlengde. Pichai vertelde zijn werknemers echter wel dat het bedrijf zou blijven bieden op defensiecontracten.
In 2021 verliet Ariel Koren Google nadat het bedrijf haar naar Brazilië wilde laten verhuizen nadat ze haar zorgen had geuit over Nimbus.
In de voetsporen van Koren en anderen vóór hen, begonnen Montes en arbeiders in Noord-Amerika en Europa interne forums te overspoelen en discussies te voeren over Project Nimbus nadat Israël was begonnen met de bombardementen op Gaza.
Deze interventies vonden virtueel en fysiek plaats op Google-campussen wereldwijd.
Googlers gebruikten interne forums en mailthreads om virtueel contact te leggen met gelijkgestemde collega’s op de kantoren van het bedrijf wereldwijd. Deze forums, die de vorm aannemen van mailinglijsten en messageboards, zijn vaak verdeeld in gedeelde interesses, identiteiten of doelen.
“Deze forums waren de kanalen waarlangs alles bij Google werd georganiseerd”, legt Montes uit.
Montes en medeactivisten gebruikten deze netwerken om bewustzijn te creëren en de betrokkenheid van het bedrijf bij Nimbus te bespreken.
‘Wanneer de woorden genocide of apartheid ter sprake kwamen, verwijderden de moderators de reacties meteen, zonder enige waarschuwing, of sloten ze de forums’
– Alex Cheung, voormalig Google-medewerker
Net als Montes was Alex Cheung betrokken bij No Tech for Apartheid en nam hij regelmatig deel aan interne e-maildiscussies, zoals het ethische forum van Google, om bewustzijn te creëren over het project.
Beide activisten, en ook andere Googlers die met MEE spraken, gaven aan dat ze te maken hadden met interne censuur van het moderatorteam van Google dat toezicht hield op de forums.
“Wanneer de woorden genocide of apartheid ter sprake kwamen, verwijderden de moderators de reacties meteen, zonder waarschuwing, of sloten ze het forum om te voorkomen dat mensen er nog op konden reageren”, legt Cheung uit.
“Het is alsof we niet bestaan. Stel je de cultuur voor die ontstaat als je het hebt over een vorm van onderdrukking en je werkgever het in realtime ziet verwijderen.”
Soms werden de messageboards ook verstoord door pro-Israël personeel. Sommigen plaatsten berichten met de woorden genocide of apartheid in een poging om de discussie over deze kwesties te stoppen, of waarschuwden andere gebruikers dat het bespreken van Nimbus of Israël in strijd was met het beleid van Google en dreigden deelnemers aan te geven bij HR, waarbij ze hen beschuldigden van intimidatie en het veroorzaken van aanstoot.
“Het kwam vaak voor dat forums werden gesloten”, legt Hasan uit, die van Syrische afkomst is en voormalig softwareontwikkelaar bij Google in New York.
“Uiteindelijk zeiden de managers dat de moderators het woord genocide hadden verboden omdat het intern te veel onrust veroorzaakte, maar het voelde als een andere vorm van intimidatie die de
pro-Israëlische stemmen.”
Een Joodse Googler vertelde MEE dat de Joodse Google-groep, ook bekend als “Jewglers”, “gedomineerd zou worden door pro-Israëlische stemmen die zich zouden organiseren tegen Joden die Nimbus en mogelijke Israëlische oorlogsmisdaden ter sprake zouden brengen”.
Ondanks de verzekeringen van Pichai dat het bedrijf islamofobie serieus zou nemen, negeerde het bedrijf volgens hen de zorgen van pro-Palestijnse Googlers en ondernam het geen actie toen ze werden geïntimideerd door pro-Israëlische collega’s.
“Er heerste een cultuur van onwetendheid bij het management, waardoor ze hun ogen sloten voor het misbruik dat we online en offline tegenkwamen”, aldus Hasan.
Afgelopen november ondertekenden tientallen Palestijnse en islamitische Googlers een open brief waarin Google ervan werd beschuldigd “een oogje dicht te knijpen” nadat ze hadden gezegd dat Palestijnen op interne fora door andere Googlers waren uitgemaakt voor “dieren” en ervan werden beschuldigd “terrorisme te steunen”.
Er werd melding gemaakt van een voorbeeld van een manager binnen de Amerikaanse kantoren van het bedrijf die islamitische of Arabische Googlers had ondervraagd over ‘de vraag of ze Hamas steunen’ of waar hun ‘sympathieën’ lagen in hun steun aan Palestina.
In de brief staat ook een geval waarin een Arabische, islamitische Googler te horen kreeg dat hij ‘geen opmerkingen mocht maken ter ondersteuning van de Palestijnen of zelfs maar de Israëlische bezetting mocht erkennen onder het mom van ‘respectvol zijn op de werkvloer”.
Het misbruik uitte zich in confrontaties in de kantine, meldingen bij HR en doxxing op interne pagina’s.
Een Google-medewerker, die een moslimachtergrond heeft, vertelde MEE dat zijn managers hem eruit pikten nadat hij een e-mail had gestuurd waarin hij collega’s opriep om Palestina te steunen. Deze medewerker kreeg een mondelinge waarschuwing van Google en kreeg van HR te horen dat hij verder gedisciplineerd kon worden zonder de straf te specificeren.
The Guardian en The Intercept meldden een soortgelijk incident in november vorig jaar toen het bedrijf Mohammad Khatami, een software-engineer, uitkoos uit een groep Googlers die een e-mail stuurde met reclame voor een herdenkingsevenement voor Gaza. Khatami, die moslim is, werd bevolen om een vergadering met HR bij te wonen, maar weigerde te zeggen wat de uitkomst van de vergadering was.
Volgens Googlers staat de reactie van het bedrijf op hun activisme in schril contrast met de reactie van het bedrijf op de oorlog in Oekraïne. Die reactie was niet alleen in de VS, maar wereldwijd merkbaar.
“Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, stuurde Google een steunbetuiging naar de Oekraïners en Russen die voor het bedrijf werkten”, aldus Clare Ward, die om een pseudoniem vroeg uit angst voor represailles van Google.
“Ik kan me herinneren dat ik veel meer solidariteit met Oekraïne zag, met fondsenwervende campagnes en mensen die Oekraïense vlaggen naast hun naam hingen.
“En over het algemeen hebben sommige mensen een Palestijnse vlag of een ‘Vrij Palestina’ naast hun naam, maar dat gebeurt niet zonder interne bedreigingen van managers die ons waarschuwen om onze steun voor Palestina niet openbaar te maken.
“Over het algemeen was er een open politieke ruimte die ons toeliet om vrij en openlijk over politieke kwesties te praten. Maar lang niet zoveel moderatie en het stilleggen van gesprekken als we met Palestina hebben gezien.”
Toen de censuur virtueel plaatsvond, verplaatsten Googlers hun activisme langzaam van het toetsenbord naar de campussen van Google.
Dit activisme zou de vorm aannemen van ’tabling’, waarbij Montes en andere Googlers in de VS, Londen en Amsterdam overdag in de kantine zaten met een bord met de tekst ‘Vraag me over Nimbus’ om collega’s te informeren en aan te moedigen een petitie te ondertekenen.
“Mensen kwamen vaak naar ons toe om te vragen wat Nimbus was, en we praatten graag met ze omdat het bedrijf ze er niets over vertelde”, legt Montes uit.
De activisten zouden proberen evenementen en filmvertoningen te organiseren om hun collega’s te informeren over Palestina. Het management van Google sloot deze evenementen, ongeacht of ze in Londen of Los Angeles waren, vanwege zorgen over de veiligheid.
Eén vertoning die gepland stond tijdens de Maand van het Arabische Erfgoed in april 2024, was een van de evenementen die door Google werden geannuleerd.
Ontslaan van werknemers
De situatie bereikte een hoogtepunt toen Israëlische bommen eind oktober 2023 de Palestijnse softwareontwikkelaar Mai Ubeid en haar hele familie in Gaza doodden. Ubeid studeerde af aan een door Google gefinancierd programmeerkamp in Gaza genaamd Sky Geeks en liep later stage bij een bedrijf dat deel uitmaakte van de Google for Startups-accelerator in 2020.
Medewerkers van Google organiseerden wake’s bij hun kantoren in New York, Seattle en Londen voor Ubeid, die gehandicapt was en in een rolstoel zat.
Deze wakes werden met vijandigheid ontvangen door Google en collega’s. Ward, die vanuit het kantoor in Londen werkte, merkte een geval op waarbij een pro-Israëlische werknemer Googlers “lastigviel” die folders uitdeelden over de wake voor Ubeid.
Ward zei, net als andere Googlers die met MEE spraken, dat haar manager haar had aangemoedigd om te stoppen met het organiseren voor Nimbus en haar mening te geven over het project.
Sommigen kregen waarschuwingen van hun managers omdat ze folders over Ubeid uitdeelden en werden herinnerd aan het beleid van het bedrijf tegen het uitdelen van folders op bedrijfsterrein. Ze geloven dat Google CCTV en foto’s gebruikte die waren gemaakt door pro-Israëlische collega’s die ze naar personeelszaken stuurden om ze te identificeren.
Sommigen gaven aan dat hun collega’s hen bezorgd maakten en dat ze “bang” waren om zich uit te spreken, omdat hun senior manager eerder had gediend bij Unit 8200 van het Israëlische leger, een elite-inlichtingeneenheid van de Israëlische inlichtingendienst die gespecialiseerd is in cyberespionage, bewaking en het verzamelen van inlichtingen.
Net als veel andere technologiebedrijven heeft Google een reputatie opgebouwd als het gaat om het aannemen van voormalige leden van Unit 8200. Velen van hen vinden hun weg naar de bloeiende Israëlische technologiesector en worden gewaardeerd om hun technologische vaardigheden.
De vijandigheid op de werkvloer nam zo toe dat Googlers buiten kantoor bijeenkwamen om de volgende stappen te bespreken. Dit omvatte onder andere het persoonlijk afhandelen van petities om negatieve reacties van Google te voorkomen.
Werknemers, waaronder Montes, Cheung en Hasan, besloten een sit-in te organiseren bij de kantoren van het bedrijf in New York City en Sunnyvale, Californië. Activisten bezetten de ingang van de kantoren van het bedrijf en het kantoor van Google Cloud-topman Thomas Kurian gedurende 10 uur.
‘Wij geloven, zoals de IDF beweert, dat de cloudtechnologie van Google Israël een aanzienlijk technisch militair voordeel geeft, en wij willen daar niet bij betrokken raken.’
– Oscar, Google DeepMind-medewerker
Het bedrijf schakelde de politie in en ontsloeg 28 werknemers ter plekke. Na een onderzoek waarbij CCTV-beelden werden geanalyseerd, werden nog eens 22 anderen ontslagen.
De dag erna stuurde Chris Rackow, hoofd beveiliging bij Google en voormalig Navy Seal, een memo waarin hij zijn medewerkers waarschuwde om ‘nog eens goed na te denken’ als ze van plan waren om op kantoor te protesteren.
Maar ondanks de ontslagen en maandenlange intimidatie zijn veel overgebleven Google-werknemers vastbesloten om hun campagne tegen Nimbus voort te zetten.
Google reageerde niet op vragen over de reden waarom het de werknemers ontsloeg, maar vertelde de Guardian destijds: “We hebben ons onderzoek naar de fysieke verstoring in onze gebouwen op 16 april voortgezet, waarbij we keken naar aanvullende details die werden verstrekt door collega’s die fysiek werden verstoord, evenals die werknemers die er langer over deden om te identificeren omdat hun identiteit gedeeltelijk verborgen was – zoals door het dragen van een masker zonder hun badge – tijdens de verstoring.
“Ons onderzoek naar deze gebeurtenissen is nu afgerond en we hebben de arbeidsovereenkomst beëindigd van nog meer werknemers die direct betrokken waren bij de verstorende activiteiten.”
‘Existentiële crisis’
In augustus ondertekenden meer dan 200 werknemers van Google DeepMind een petitie waarin het bedrijf werd opgeroepen om te stoppen met Project Nimbus en waarin werd beloofd nooit meer aan militaire contracten te werken.
Oscar, die niet zijn achternaam wilde geven, ondertekende de petitie en merkte op dat de leiding van DeepMind niet rechtstreeks op de petitie had gereageerd.
Oscar, die in het Verenigd Koninkrijk woonde, had er meer vertrouwen in dat zijn baan veilig zou zijn als hij openlijk over Nimbus zou praten vanwege de Britse wetten die de rechten van werknemers beschermen. Maar hij erkende dat zijn activisme zijn carrièreontwikkeling binnen DeepMind zou “beperken”.
“Het voelt alsof je in een gouden gevangenis zit. We worden heel goed gecompenseerd als we voor DeepMind werken. Ik heb hard gewerkt om op mijn positie te komen, maar voor het eerst in mijn carrière voel ik me ongemakkelijk bij wat we doen,” zei Oscar.
“Wij zijn van mening, zoals de IDF beweert, dat de cloudtechnologie van Google Israël een aanzienlijk technisch militair voordeel geeft, en daar willen we niet bij betrokken raken.
“Veel onderzoekers en ingenieurs bij DeepMind willen niet dat onze AI-modellen voor militaire doeleinden worden gebruikt. DeepMind beweert nog steeds dat dit niet gebeurt, ondanks het feit dat onze modellen worden overgenomen en dat er geen zicht is op hoe dat wordt gebruikt.”
Velen binnen DeepMind en Google geloven dat Nimbus een klein onderdeel is van de strategie van Google.
Ward erkende dat een AI-wapenwedloop en de opkomst van Open AI’s Chat GPT Google dwingen om zijn identiteit als bedrijf opnieuw te evalueren, omdat het bedrijf “een existentiële crisis” doormaakt.
“Als je naar het huidige technologielandschap kijkt, zie je dat Google de strijd om kunstmatige intelligentie (AI) en de manier waarop mensen het gebruiken, aan het verliezen is”, aldus Ward.
“Mijn manager bracht Chat GPT en Open AI om de dag ter sprake. Er is druk van bovenaf en we voelen het op de werkvloer.”
Oscar onderschrijft Wards gedachten over het bedrijf en benadrukt de overstap van DeepMind naar het creëren van AI-producten zoals Chat GPT. Hij is van mening dat Nimbus iets belangrijkers vertegenwoordigt voor Google.
“We weten dat Nimbus niet veel geld kost, maar het lijkt erop dat ze zich vooral willen positioneren voor militaire contracten in het algemeen”, aldus Oscar.
“Ze zullen niet terugdeinzen. Dat is belangrijker voor Google dan wat een fractie van de werknemers in het bedrijf denkt.”
Hoofdfoto: Een demonstrant draagt een protest-T-shirt met Google-thema in Seattle in mei 2024 (Reuters)
