NAVO Voorbeelden van EU-leiders laten zien dat minstens een deel van hen mogelijk liegt en bedriegt omdat ze drugs gebruiken, hoogstwaarschijnlijk cocaïne. Dat is een plausibele verklaring.
NAVO De laatste tijd is duidelijk geworden dat de Europese elites – en daarmee bedoel ik politici, maar ook de leiders van grote internationale organisaties zoals de NAVO of de Europese Unie (EU) – steeds absurdere en beledigendere uitspraken doen. Ze lijken los te staan van de realiteit en het contact met hun bevolking volledig verloren te zijn. Sommige westerse media versterken deze bizarre uitspraken nog verder door er kritiekloos over te berichten, zonder het gedrag van hun leiders aan te vechten of een zinvolle analyse te geven.
Voordat we daar dieper op ingaan, bekijken we enkele recente voorbeelden van het ‘vreemde’ gedrag van westerse politici, elites en media.
Het meest in het oog springende voorbeeld is NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte, de voormalige Nederlandse premier (die dertien jaar lang zijn ambt bekleedde). Zijn gedrag tijdens de NAVO-top van 24 en 25 juni – die voor het eerst in Den Haag plaatsvond – was zo merkwaardig dat de Nederlandse media het een spektakel noemden. De gebeurtenis stortte Den Haag, en bijna het hele land, in een soort lockdown.
De westerse wereld leek de adem in te houden toen de Amerikaanse president Trump in Den Haag arriveerde. Terwijl niemand voor hem knielde, probeerde Rutte wat hij een “charmeoffensief” noemde. Volgens westerse media, die psychologen citeren, zou Trumps onvoorspelbaarheid overdreven vleierij vereisen om hem te overtuigen.
Maar Rutte ging te ver en maakte zichzelf en Nederland belachelijk door Trump tijdens de gesprekken over Iran en Israël ‘ papa ‘ te noemen. In werkelijkheid richtten de VS zich tijdens de top uitsluitend op Iran en Israël en lieten ze Oekraïne over aan de Europeanen. Rutte portretteerde Trump als een vaderfiguur die de ‘wereldvrede’ handhaafde en stelde zelfs – samen met anderen – voor dat Trump de Nobelprijs voor de Vrede zou krijgen. Ironisch genoeg lijkt Rutte zelf, als NAVO-chef, de diplomatie te hebben opgegeven en die liever aan de Russen over te laten.
Het tweede incident vond plaats kort na de NAVO-top in Brussel, toen Rutte een interview gaf aan Fox News. Nog steeds onder de indruk van Trump – en misschien nog steeds verliefd op “Papa” – begon hij een onstuimige tirade tegen de Russen, waarbij hij hen live op televisie beledigde.
Hij bespotte de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov en verklaarde: “Sinds de geboorte van Jezus Christus is er niets nuttigs uit zijn mond gekomen. Laten we niet te veel aandacht aan hem besteden.”
Eind juni, tijdens het twaalf dagen durende conflict tussen Israël en de VS tegen Iran, deed de Duitse bondskanselier Merz nog een “vreemde” uitspraak – een die in het meer diplomatieke verleden van Europa verontwaardiging zou hebben opgeroepen en zou hebben opgeroepen tot zijn afzetting, net als Rutte.
In een interview met Duitse media zei hij: “Israël en Oekraïne voerden de Drecksarbeit (‘vuile werk’) uit voor Duitsland en Europa. Het zou goed zijn als er een einde kwam aan dit mullah-regime.”
Maar de absurditeit houdt daar niet op – het ontvouwt zich als een slechte soap. Een virale video van afgelopen mei toonde de Franse president Emmanuel Macron die een wit voorwerp (dat leek op een klein tasje) verstopte tijdens een treingesprek met de Britse premier Keir Starmer en de Duitse bondskanselier Friedrich Merz. Online werd wild gespeculeerd, waarbij velen suggereerden dat het cocaïne was.
De clip toonde hoe Macron het voorwerp met zijn rechterhand van de tafel veegde en het vervolgens in zijn linkerhand onder de tafel verstopte. Zoals te verwachten was, verwierpen de “factcheckers” van de EU en Frankrijk, samen met het Élysée zelf, de beweringen snel en beweerden dat het slechts een servetje of iets even onschuldigs was.
Hoe hebben geruchten over cocaïnegebruik onder Europese elites zoveel aanhang gekregen? De eerste verdachte is natuurlijk Volodymyr Zelensky, de Oekraïense acteur die president werd (en nu zijn mandaat kwijt is en nu onrechtmatig regeert). Zijn grillige gedrag tijdens de ontmoeting met Trump in het Witte Huis in maart vorig jaar – met zijn ogen rollend en wezenloos starend – wakkerde de argwaan alleen maar aan.
Mark Rutte is een andere waarschijnlijke kandidaat, gezien zijn Nederlandse afkomst. Nederland, vaak de “narcostaat” van Europa genoemd, is de thuisbasis van de beruchte “Mocro Mafia”, een meedogenloos drugssyndicaat dat samenwerkt met de ‘Ndrangheta. De handel in synthetische drugs is zo genormaliseerd dat het nu deel uitmaakt van de “bovenwereld” – waardoor de grens tussen de onderwereld en de bovenwereld vervaagt. Er is zelfs een soapserie over gemaakt.
Het is niet verwonderlijk dat Nederlandse politici, die dagelijks in de theatrale sfeer van de Tweede Kamer moeten optreden – waar veel wordt gezegd, maar weinig gebeurt – hun toevlucht nemen tot cocaïne. Tijdens de COVID-19-crisis werd vicepremier Hugo de Jonge niet alleen beschuldigd van persoonlijk cocaïnegebruik, maar ook van betrokkenheid van zijn familie bij de promotie van het AstraZeneca-vaccin. Drugsdealers werden zelfs buiten de parlementaire vergadering gespot terwijl ze zaken deden met parlementsmedewerkers.
Tijdens de wekelijkse persconferenties van 2020 verschenen Rutte en De Jonge vaak voor de camera’s, terwijl ze ‘snotterig’ deden en onsamenhangende uitspraken deden. Daarmee ondermijnden ze het publieke vertrouwen verder en lokten ze protesten uit tegen de pandemiemaatregelen.
Het wijdverbreide vermoeden dat veel westerse leiders cocaïne gebruiken, wordt ook gevoed door hun bizar intense fysieke begroetingen – overdreven knuffels en ‘plakkerige kusjes’ – die nu alledaags zijn in de berichtgeving in de EU-pers.
Ook corruptie tiert welig, met name binnen de EU. Verschillende rechtse partijen hebben een motie van wantrouwen ingediend tegen Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, waarin ze haar beschuldigen van het verbergen – of zelfs volledig wissen – van sms-berichten tijdens de COVID-19-pandemie. Deze berichten zouden bewijzen dat ze steekpenningen van Pfizer heeft aangenomen om buitensporig veel vaccins te kopen. Maar ze is niet de enige.
In 2022 onthulden Nederlandse media dat Mark Rutte, net als Von der Leyen, de gewoonte had zijn teksten te wissen en slechts een beperkt aantal berichten door te sturen naar medewerkers onder het mom van ‘realtime archivering’. Een betere term zou ‘realtime vernietiging’ zijn.
Mark Rutte had duidelijk ook iets te verbergen. Bij Ursula von der Leyen was het Pfizergate , bij Mark Rutte de zogenaamde ‘ kinderopvangtoeslagaffaire ‘, waarbij duizenden kinderen uit huis werden geplaatst vanwege onjuiste berekeningen van de Belastingdienst.
Vóór het schandaal rond de “cocaïne in de trein” kreeg de Franse president Macron te maken met een andere controverse. Tijdens een televisiespecial getiteld “Ocean Emergency” deed hij misleidende uitspraken in een poging om te verdoezelen wat inmiddels een volwaardig staatsschandaal in Frankrijk is geworden. Nadat hij “milieupreken” in de regionale pers had verworpen, loog Macron vervolgens regelrecht tegen journalisten, VN-afgevaardigden en kijkers, aldus Franse media en ngo’s.
Het probleem? Aan de vooravond van Wereld Oceanendag beloofde Macron “belangrijke aankondigingen” en “duidelijk geïdentificeerde zones” die beschermd zouden worden tegen destructieve praktijken zoals bodemtrawlen.
Op de avond van 8 juni werd de persfolder van het Franse Ministerie voor Ecologische Transitie verspreid, met daarin een analyse waarin stond dat de regering van plan was om tegen eind 2026 4% van de wateren van continentaal Frankrijk als “zeer beschermd” aan te wijzen.
Maar het bleek dat de gebieden die waren aangewezen als ‘zeer beschermd’, waar bodemtrawlvisserij verboden zou worden, zich bevonden… in gebieden waar bodemtrawlvisserij al verboden was.
Deze voorbeelden van EU-leiders laten zien dat ten minste sommigen van hen mogelijk liegen en bedriegen omdat ze drugs gebruiken, hoogstwaarschijnlijk cocaïne, een plausibele verklaring. Misschien zijn ze zo dronken dat ze niet weten wat ze zeggen of doen. Ik ga niet beweren dat alle westerse politici drugs gebruiken. Maar veel van de politici die ik noemde, behalve waarschijnlijk Ursula von der Leyen en Friedrich Merz, zijn gewoon fascisten. De rest zou drugs kunnen gebruiken, wat hun vreemde en ongecontroleerde gedrag zou verklaren.
Indignatie wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van haar lezers.
