Abramovich kocht Chelsea in 2003 en vierde grote successen met The Blues, zoals meerdere Premier League-titels en tweemaal de Champions League. Hij werd een van de bekendste clubeigenaren ter wereld.
Chelsea op slot
Maar in 2022 kwam er een einde aan dat succesvolle huwelijk. Door de Russische invasie in Oekraïne kwam Abramovich in Groot-Brittannië op de sanctielijst terecht en zat de club Chelsea op slot. Er mochten geen contracten meer afgesloten worden met spelers en stafleden, terwijl het ook niet meer kaarten en merchandise mocht verkopen.
Chelsea-uitblinker Cole Palmer overladen met lof na historische zege: ’Rock n Cole star’
Uiteindelijk kon de Russische miljardair niet anders dan Chelsea te laten gaan en Todd Boehly-Clearlake Capital nam de Londense club – met een waarde van bijna 3 miljard euro – over.
Roman Abramovich hoopt op afscheid
Toch is de liefde voor Abramovich richting Chelsea niet bekoeld, zo wordt duidelijk in het boek Sanctioned: The Inside Story of the Sale of Chelsea FC. Daarin geeft hij aan te hopen ooit nog afscheid te kunnen nemen op Stamford Bridge. „Misschien komt er ooit een situatie waarin ik een wedstrijd kan bijwonen en fatsoenlijk afscheid kan nemen, maar niet meer dan dat.”
Chelsea-eigenaar Roman Abramovich met de Champions League in 2021 en toenmalig aanvoerder César Azpilicueta. credit ANP/HH
Een terugkeer in het professionele voetbal is wat Abramovich betreft uitgesloten. „Ik heb geen interesse in een rol bij een voetbalclub, zeker niet in een professionele rol. Misschien komt er iets op mijn pad waarbij ik zou kunnen helpen met academies en jongeren of om mensen met een moeilijke achtergrond meer kansen geven. Met met het eigenaarschap of een andere rol bij een club ben ik klaar voor dit leven.”
Sancties op Roman Abramovich
Abramovich werd door de Britse regering op een sanctielijst geplaatst en staat daar nog steeds. Dit ondanks dat hij meermaals betrokken is geweest bij pogingen tot vredesonderhandelingen en een grote rol zou hebben gespeeld in de vrijlating van vijf Britse soldaten, die gevangen waren genomen toen ze vochten voor Oekraïne.
„Er is een oud Russisch gezegde: De honden blaffen, maar de karavaan blijft rijden. Dat past hier”, zegt hij enigszins cryptisch. „Wat ik ook doe, mensen zullen me altijd beschuldigen van een of andere agenda. Uiteindelijk heb ik gedaan wat ik heb gedaan, gewoon om te proberen te helpen.”
