Spread the love en help Indignatie
Reactie op moord op CEO onthult antipathie jegens zorgverzekeraars – maar het hele lappendekensysteem is de schuld van de slechte gevoelens
Verzekeraars – Het Amerikaanse zorgstelsel laat veel te wensen over.
Het is ingewikkeld, gefragmenteerd, complex en verwarrend . Deskundigen hebben ook hun zorgen geuit over de kwaliteit en de verschillen zijn wijdverbreid . En natuurlijk is het buitensporig duur – veel duurder dan in enig ander ontwikkeld land. Gezien deze tekortkomingen is het niet verrassend dat Amerikanen ontevreden zijn met hun gezondheidszorgsysteem .
Zoals de publieke reactie op de moord op UnitedHealthcare CEO Brian Thompson duidelijk heeft gemaakt, zijn veel Amerikanen misschien wel het meest ontevreden over hun zorgverzekeraars. Volgens een onderzoek uit 2024 heeft slechts 31% van de Amerikanen een positief beeld van de zorgverzekeringsindustrie.
Toch denk ik, gezien de recente tragische gebeurtenissen, als wetenschapper op het gebied van gezondheidsbeleid dat het verstandig zou zijn om even een stap terug te doen en te reflecteren op het bredere zorgstelsel en hoe de VS op dit punt is beland.
Veel bronnen van frustratie in de gezondheidszorg
Er zijn maar weinig mensen met enige persoonlijke ervaring of professionele expertise die de Amerikaanse gezondheidszorg als de gouden standaard van zorgstelsels zouden omschrijven .
Om een aantal historische en politieke redenen is het nauwelijks een ‘systeem’, maar eerder een complex lappendeken met talloze verschillende benaderingen om de kosten van de gezondheidszorg te dekken, waaronder het verdelen van de kosten tussen individuen, werkgevers en overheden .
Overheden reguleren ook uitgebreid de gezondheidszorg en de gezondheidszorg . Hoewel deze rol tegenwoordig minder groot is, fungeren ze nog steeds als verstrekkers van zorg via staats- en districtziekenhuizen en de Veterans Health Administration.
Het resultaat is een regelgevend amalgaam dat bestaat uit talloze entiteiten . De hervormingen van de Affordable Care Act voegden alleen maar extra lagen van wetten en regelgeving toe aan een toch al complex raamwerk.
Maar zelfs buiten deze algemene structuur, worden Amerikanen geconfronteerd met vele uitdagingen. Geen enkel ander gezondheidszorgsysteem ter wereld is duurder . Dit brengt kosten voor medische diensten met zich mee, maar ook extreem hoge administratiekosten . Farmaceutica zijn slechts één voorbeeld van de buitensporige financiële last die Amerikanen dragen.
Voor veel Amerikanen zijn deze kosten te hoog : naar schatting zijn er jaarlijks 530.000 faillissementen in de medische sector .
En ondanks die hoge prijs blijven er zorgen bestaan over de kwaliteit en de toegankelijkheid .
Bovendien is het systeem vaak zeer onrechtvaardig en onderhevig aan talloze verschillen , waardoor het voor veel armere, niet-blanke Amerikanen, die op het platteland wonen, moeilijker is om toegang te krijgen tot zorg.
De rol van verzekeraars
In de Verenigde Staten spelen verzekeraars een cruciale rol bij het verbinden – en soms ook weer loskoppelen – van patiënten met de zorg die zij nodig hebben.
Ze staan ook aan de voorhoede van veel van de meest schrijnende frustraties die Amerikanen ervaren – zelfs die waar ze niet direct verantwoordelijk voor zijn. Terwijl medische dienstverleners en farmaceutische bedrijven de hoogste prijzen ter wereld rekenen , is het over het algemeen aan verzekeraars om patiënten te vertellen hoeveel ze nog moeten betalen of dat hun zorg niet wordt gedekt. Verzekeraars zijn ook degenen die bepalen of een medicijn niet wordt gedekt of dat een arts “out of network” is, wat betekent dat patiënten niet de specifieke behandeling of zorg kunnen krijgen die ze wensen.
Zeker, verzekeraars zijn niet alleen de boodschapper – ze dragen ook bij aan veel van de frustraties die patiënten elke dag ervaren. Een patiënt moet bijvoorbeeld heel ver reizen of lang wachten op een afspraak als hun zorgnetwerk te smal is of gewoonweg niet genoeg zorgaanbieders heeft . Bovendien kunnen de directory’s en zoekopdrachten die verzekeraars gebruiken om te laten zien welke zorgaanbieders ‘in het netwerk’ zitten , onnauwkeurig zijn , omdat ze zelden worden bijgewerkt .
Voor veel mensen kan dit betekenen dat zorg wordt uitgesteld of gemist , wat grote gevolgen heeft voor hun gezondheid en financiën. Voor sommigen kan het zelfs leiden tot vermijdbare sterfgevallen .
Sommige praktijken waar verzekeraars het meest berucht om zijn, zoals het intrekken van dekking voor kleine administratieve problemen en het weigeren om reeds bestaande aandoeningen te dekken, zijn beëindigd onder de ACA. Maar sommige van deze problemen kunnen terugkeren als de binnenkomende Trump-regering probeert om een aantal van de beschermingen van de ACA ongedaan te maken .
Zelfs vandaag de dag beloven zogenaamde kortetermijn-, beperkte-duur-zorgplannen een goede dekking voor lagere premies, maar zelfs basisartikelen worden mogelijk niet gedekt. Veel plannen dekken bijvoorbeeld geen voorgeschreven medicijnen of zelfs geen spoedeisende hulp van ziekenhuizen.
Geef het systeem de schuld, niet alleen de verzekeraars
Waarom doen verzekeraars wat ze doen? Voor velen lijkt het antwoord misschien simpel: om geld te verdienen. Dit is natuurlijk waar – verzekeraars in de VS verdienen miljarden dollars . Hoewel ze over het algemeen winstgevend zijn , variëren hun marges doorgaans slechts van 3% tot 5%.
Maar het verhaal is ingewikkelder dan dat. Met de beperkte macht van de overheid zijn verzekeraars misschien wel de enige macht in de Amerikaanse gezondheidszorgsector die probeert de stijgende kosten in te dammen in een zorgstelsel waarin iedereen zijn winsten wil maximaliseren.
Dat betekent dat verzekeraars de rol van bad cop op zich nemen, door bijvoorbeeld de toegang tot bepaalde zorg of artsen te beperken. Maar er zijn verschillende verstandige redenen om dat te doen; het is bijvoorbeeld in het belang van het publiek als verzekeraars geen medicijnen vergoeden waarvan is aangetoond dat ze niet effectief zijn of van lage kwaliteit. En uiteindelijk blijven de premies hierdoor lager dan ze anders zouden zijn. Natuurlijk verdienen verzekeraars en hun CEO’s er flink aan. En soms zijn hun methoden ethisch en juridisch gezien twijfelachtig .
Uiteindelijk vinden veel, zo niet de meeste frustraties die Amerikanen ervaren met gezondheidszorg hun oorsprong in een slecht ontworpen systeem dat zeer inefficiënt is en talloze winstkansen biedt. Toch zijn verzekeraars slechts één – misschien wel het meest zichtbare – onderdeel van dat kapotte systeem.
