Project 2025 Maakt Trumps Doel Huiveringwekkend Duidelijk INDIGNATIE AI & Politiek

Donald Trump is een notoir oneerlijk man, maar een van zijn veelgebruikte slogans is absoluut waar gebleken: Promises Made, Promises Kept. Helaas werden de beloftes die deze keer werden nagekomen niet allemaal door Trump gedaan. Ze werden gedaan door de fanatici die Project 2025 schreven.

Project 2025 – Ja, Elon Musk is Trumps rechterhand (JD wie?), en hij is druk bezig met het Department of Government Efficiency, waarbij hij bendes jonge mannen inhuurt die nog maar net uit de puberteit zijn om te beslissen welke onderdelen van de federale overheid moeten blijven of moeten gaan. Maar de massaontslagen, de machtsgrepen en de sluitingen van agentschappen zijn niet alleen het werk van Musk. Ze werden gepland en voorgesteld lang voordat Trump zelfs maar werd verkozen, en waren voor iedereen zichtbaar, in Project 2025.

Trump heeft misschien gezegd dat hij “niets te maken had met” het extreemrechtse spelplan voor zijn presidentschap — altijd een dubieuze bewering, aangezien de architecten ervan ofwel voormalige leden van de regering zijn of mensen met nauwe banden ermee. Maar nu hij aan de macht is, volgt hij hun plan bijna tot in de puntjes.

Een maand na Trumps presidentschap heb ik Project 2025 “Mandate for Leadership” nog eens doorgenomen. Het was verbazingwekkend hoe nauw het aansloot bij het presidentschap van Trump, niet alleen qua inhoud maar ook qua strategie. Een van de eerste argumenten die het document aanvoert, is dat nieuwe presidenten een beperkt tijdsbestek hebben om hun agenda uit te voeren; aarzelen terwijl ze beleidsdetails uitzoeken, verspilt kostbare tijd. En inderdaad, Trump is er meteen mee aan de slag gegaan. De enige manier waarop hij zoveel heeft kunnen doen, is omdat het Project 2025-team het allemaal voor hem heeft uitgeschreven.

Terwijl Democraten en het publiek moeite hebben om bij te houden wat de regering-Trump de natie aandoet, is het verleidelijk om verstrikt te raken in het play-by-play. En hoewel de details zeker belangrijk zijn, moet de boodschap dit zijn: Trump probeert een koning of een dictator te zijn, en Project 2025 is zijn monarchale draaiboek.

Dit is geen moeilijk argument om te maken, vooral omdat Trump nu afbeeldingen van zichzelf in een kroon deelt, schrijvend: “LANG LEVE DE KONING!” Dit kan en zal niet standhouden. Trump is geen koning, en we hoeven niet collectief te doen alsof hij dat wel is of te doen alsof dit een soort grap is – net zoals we niet hoeven te tolereren dat niet-gekozen gekken van de Heritage Foundation of niet-gekozen egocentrische miljardairs de regels bepalen voor een pluralistisch Amerika.

In het eerste deel, het “Mandate for Leadership”, wordt de overkoepelende ideologie van Project 2025 uiteengezet: een theorie van een almachtige president, iemand met gezag dat meer lijkt op dat van een monarch dan op dat van een gekozen democratisch leider. Het kerngedeelte hierover komt van Russell Vought, nu de door Trump benoemde directeur van het Office of Management and Budget, in feite het centrale zenuwcentrum van de federale overheid.

Het idee van agentschap of deskundige “onafhankelijkheid” – met onafhankelijkheid tussen aanhalingstekens – wordt verworpen. “De grootste uitdaging” die voor ons ligt, schrijft Vought, is “agressief gebruik van de enorme bevoegdheden van de uitvoerende macht”, waarvoor de “moedigheid nodig is om de bureaucratie te buigen of te breken naar de wil van de president.”

Als Trump tot nu toe één ding heeft gedaan, is het wel het doorbreken van de federale bureaucratie.

De beste manier om de Project 2025-visie te implementeren, zo zijn de auteurs ervan duidelijk, is door de federale bureaucratie uit te hollen en ambtenaren en degenen die niet de vereiste MAGA-loyaliteit hebben, te ontslaan. “De nieuwe regering moet haar gelederen vullen met politieke benoemingen”, zo luidt het document ronduit.

Het kantoor van de White House Counsel zou bijvoorbeeld geen rechtvaardige plek moeten zijn waar slimme advocaten presidentiële acties beoordelen op basis van de bestaande wetgeving; het zou een “activistische” entiteit moeten zijn, met ondergeschikten die “hun rol zien als het helpen verwezenlijken van de agenda door middel van probleemoplossing en pleitbezorging.” En vergeet expertise of kwalificaties: “Hoewel een kandidaat met elite-referenties ideaal lijkt, zal de beste kandidaat bovenal loyaal zijn aan de president en de grondwet.”

Trump is nog maar een maand aan de macht en er zijn al duizenden federale werknemers ontslagen, sommigen naar verluidt vanwege hun prestaties , hoewel er in de meeste gevallen geen bewijs is geleverd. (En delen van deze ontslaggolf zouden heel goed illegaal kunnen zijn – Trumps ontslagen bij het Consumer Financial Protection Bureau zijn bijvoorbeeld door een rechter stopgezet .)

Veel van deze werknemers zijn veteranen of leden van militaire families . Hun werk omvat zaken als kankeronderzoek, het beheren van nationale parken, reageren op natuurrampen, zorgen voor veiligheid in de luchtvaart en het bieden van gezondheidszorg aan degenen die in gevechten hebben gediend. En deze snelle, slecht geplande ontslagen hebben geresulteerd in een hoop fouten: Sommige werknemers zijn ontslagen, alleen om te horen te krijgen: Oeps, je bent nog steeds in dienst! (Sommigen werden vervolgens opnieuw ontslagen .)

De administratie ontsloeg verschillende werknemers van het ministerie van Landbouw, alleen om erachter te komen dat sommigen van hen cruciale leden waren van een team dat het publiek beschermde tegen de vogelgriep, en trok de ontslagen snel in.

Het is een grotere uitdaging om personeel te vinden, ook als het gaat om het bemannen van de administratie zelf. Het vinden van medewerkers die volledige loyaliteit tonen aan Trump en van wie niet wordt vermoed dat ze ideologisch gecompromitteerd zijn door bijvoorbeeld te werken voor een Republikein of zelfs een voormalig Trump-functionaris die uit de gunst van de president is gevallen, laat maar weinig gekwalificeerde kandidaten over om uit te kiezen. 

Loyaliteitstesten en zuiveringen zijn standaard; vereisten voor MAGA-trouw zijn hoog. Onder regimes als deze zijn competentie en kwalificatie vaak de eerste dingen die verdwijnen. Gekwalificeerde kandidaten maken simpelweg plaats voor kandidaten.

Er moet een Duits woord zijn om deze specifieke combinatie van ironisch en hypocriet te beschrijven: Conservatieven zijn geobsedeerd door “DEI” dat zogenaamd vereist dat ongekwalificeerde werknemers worden aangenomen en beschuldigen diversiteitsinitiatieven van het veroorzaken van vliegtuigcrashes, om vervolgens om te draaien en kwalificaties en competenties op te geven ten gunste van onnadenkende toewijding. (Als het gaat om de mensen die in het Witte Huis van Trump werken, durf ik met vrij veel zekerheid te zeggen dat Amerika niet haar beste mensen stuurt.)

Maar dit is ook onderdeel van de strategie, een strategie die autocraten door de geschiedenis heen goed hebben beoefend: maak het belachelijk. Huur absolute idioten in. Beloon hondenachtige toewijding in plaats van daadwerkelijke kwalificaties. Degenen die niet gekwalificeerd zijn, begrijpen immers dat hun macht en positie alleen van de autocraat komen. Zonder reputatie of toekomst om te beschermen, hebben ze alle reden om loyaal te blijven.

Tijdens de campagne beweerde Trump dat hij Project 2025 nooit had gelezen. Ik durf te wedden dat hij dat nog steeds niet heeft gedaan. Hij komt op mij niet over als een echte lezer. Maar hij heeft zich omringd met de architecten ervan. En volgens een recente analyse van CNN lijken meer dan tweederde van zijn uitvoerende bevelen voort te komen uit Project 2025-mandaten. Het bestaan ​​van deze handleiding heeft deze regering in staat gesteld om de zone zo effectief te overspoelen: de plannen waren er allemaal, wachtend om in actie te worden gebracht.

Dit betekent niet dat de makers van Project 2025 alles hebben gekregen wat ze wilden. Ze zijn bijvoorbeeld vijandig tegenover Big Tech, op manieren waarop deze regering, die nu gedeeltelijk wordt gerund door een techmiljardair, dat niet is. Hun plannen voor het US Agency for International Development omvatten een drastische hervorming van de organisatie in een christelijk-nationalistisch imago, niet een volledige vernietiging ervan. Maar voor het grootste deel heeft de strategie precies gewerkt zoals bedoeld.

De taak om terug te vechten is ingewikkeld. Tegenstanders moeten deze aanvallen waar en hoe dan ook het hoofd bieden. De reactie op het overspoelen van de zone kan niet zijn om de zone op te geven. De leiders van de Democratische Partij hebben echter een specifieke taak, en dat is om dit alles leesbaar te maken voor een overweldigd, uitgeput en grotendeels afgeluisterd Amerikaans publiek.

De extremisten van de Heritage Foundation en MAGA en DOGE hebben hun eigen verhaal: dit gaat over het teruggeven van de macht aan een president die bijna almachtig zou moeten zijn, die een mandaat heeft om te leiden, wiens tegenstanders geen vijanden zijn van Donald Trump maar van Amerika, en die door elke barrière (inclusief het dunne perkament van de Grondwet) heen zal breken om te bereiken wat er gedaan moet worden.

Democraten moeten uitzoomen en reageren met hun eigen standpunt: dit gaat er eigenlijk om de Amerikaanse democratie te beschermen tegen een machtsbeluste, gekke koning en zijn miljardairsjongens.club.