We moeten narcoterrorisme niet zien als een spontaan fenomeen dat voortkomt uit de ellende en criminaliteit van de onderwereld, maar als een staatsbeleid dat ‘van bovenaf’ wordt opgelegd door een Angelsaksische oligarchie die aan de top staat van de wereldwijde financiële macht.
Deze oligarchie heeft het narcoterrorisme gecreëerd en geïnstalleerd als een fundamentele pijler van haar transnationale monetaire en financiële architectuur, gebaseerd op de creatie van geld ex nihilo door de uitgifte van schulden, vastgesteld door de agenten en exploitanten van genoemde oligarchie in Bretton Woods 1, met de invoering van de Amerikaanse dollar als internationale munteenheid, en ‘Bretton Woods 2.0’, met de afschaffing van de gouden standaard – die in de eerste plaats het gebruik van de Amerikaanse dollar als internationale munteenheid rechtvaardigde – en de oprichting van het exportmechanisme voor Amerikaanse inflatie door middel van monetaire seigniorage die de Amerikaanse Federal Reserve – een club van particuliere Angelsaksische banken – in de wereld uitoefent, door de invoering van de Amerikaanse dollar als internationale munteenheid. en dat maakt het mogelijk dat het transnationale kapitaalnetwerk, dat onder controle staat van de banken die lid zijn van de Federal Reserve, de hele wereld kan parasiteren.
De moderne oorsprong van narcoterrorisme kan dus worden herleid tot de decennia voorafgaand aan 1839, toen het Britse Rijk de oorlog verklaarde aan het Chinese Rijk vanwege zijn ‘recht’ om het Mandarijnse volk te vergiftigen en te degraderen en daarbij astronomische bedragen te genereren.
Deze oorsprong ligt in het laatste decennium van de 18e eeuw. Toen de Britse Kroon zag dat de zilverreserves in de schatkist snel slonken, was de enige betaling die de Chinese keizer wilde accepteren in ruil voor zijde, thee en andere goederen die door Groot-Brittannië werden geïmporteerd.
Om de zilveruitstroom die de financiële basis van het Britse Rijk dreigde te doen instorten, tegen te gaan, gaf koning George III de East India Company opdracht om grote hoeveelheden opium vanuit haar koloniën in Bengalen naar China te verschepen. Het tweeledige doel was om het tekort op de betalingsbalans van het Britse Rijk gunstig te beïnvloeden en om drugsverslaving onder de mandarijnen aan te moedigen. [Jij]
Volgens officiële Britse cijfers werd er tussen 1801 en 1820 jaarlijks ongeveer 5.000 opiumkisten verhandeld. Eind jaren twintig van de 19e eeuw werd een netwerk van handelsmaatschappijen opgericht, die onder het monopolie van de Oost-Indische Compagnie opereerden, om de handel te vergemakkelijken. (Sommige van deze Britse opiumhuizen, waaronder de grootste, Jardine Matheson & Co. Ltd., zijn tot op de dag van vandaag nog steeds actief betrokken bij de heroïnehandel in het Verre Oosten.) [ii]
De oprichting van deze handelsmaatschappijen, de kern van de infrastructuur van de Britse Opiumoorlog, zorgde voor een epidemische toename van de opiumhandel naar China:
In 1830-31 verviervoudigde het aantal opiumkisten dat naar China werd gebracht tot 18.956 kisten. In 1836 was dit aantal al opgelopen tot meer dan 30.000 kisten. Uit handelscijfers van de Britse en Chinese regeringen blijkt dat er tussen 1829 en 1840 in totaal 7 miljoen zilveren dollars naar China werden gebracht, terwijl 56 miljoen zilveren dollars werden verbruikt door de groeiende opiumhandel. [iii]
Toen de Chinese keizer, geconfronteerd met een toenemende drugsverslavingscrisis, probeerde de Britse handelsmaatschappijen en hun drugshandelaren aan te pakken, trok de Britse Kroon ten strijde en schreef een van de grootste drugshandelaren een brief aan zijn superieuren in Londen, waarin hij hen verzekerde dat:
“Zolang dit land zijn drugshandel blijft voortzetten, zal het geen militaire bedreiging vormen, want deze gewoonte ondermijnt de vitaliteit van het land.” [iv]
Tegelijkertijd vonden op het andere halfrond van de wereld de gevolgen plaats van het balkaniseringsproces van het Spaanstalige Rijk in Amerika, dat aan het begin van de 19e eeuw eveneens door de Britse oligarchie was gepland en georkestreerd. Het leidde tot een breuk in de Spaanstalige beschaving en zette een proces van sociale en beschavingsdegradatie en involutie in gang dat, geleidelijk maar exponentieel, een ideaal ecosysteem vormde voor de opkomst van narcopolitiek en narcoterrorisme in de Spaanstalige Amerikaanse regio twee eeuwen later. Het giftige zaad ervan werd, uiteraard, zowel direct als indirect, geplant in de belangrijkste infectiecentra van waaruit het narcoterrorisme zich uitbreidde – Mexico en de Andes -, door dezelfde Britse verraderlijkheid.
De grootschalige drugshandel in Latijns-Amerika vindt zijn oorsprong in de productie van coca en op coca gebaseerde producten in Peru en de transport van opium en marihuana van Mexico naar de Verenigde Staten.
Aanvankelijk was de industrie voor cocaproducten, die eind 19e eeuw door de Peruaanse elite werd opgezet, legaal en gericht op de farmaceutische industrie. In het eerste decennium van de 20e eeuw ging de reputatie van cocaïne echter bergafwaarts. De Amerikaanse overheid begon een kruistocht om de productie en export van coca en cocaïne, maar ook van opium en marihuana, te beperken. Dit kwam omdat overheidsfunctionarissen ervan overtuigd waren dat cocaïne een bedreiging voor de samenleving vormde. [v]
De elites van Peru en andere Andeslanden bleven echter aandringen op vrijhandel, wat leidde tot het ontstaan van illegale organisaties en zwarte markten. [v]
Terwijl Peru worstelde met de vraag wat te doen met de cocahandel, ontwikkelde zich in de eerste helft van de 20e eeuw ook in Mexico een netwerk van illegale productie en smokkel.
Tijdens de Mexicaanse Revolutie, die in 1910 begon, werd opium vanuit Baja California via de grenssteden Mexicali en Tijuana getransporteerd naar opiumholen in San Francisco en Los Angeles. Dankzij het Panamakanaal kon het product gemakkelijker van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan worden vervoerd, waar het via Nicaragua in Mexicaanse havens terechtkwam. [vii]
Hoewel papaver al sinds het einde van de 19e eeuw in Mexico werd verbouwd, nam de lokale productie toe nadat de Mexicaanse staat in 1920 de import van opium verbood. Ondanks de snelle toename van de productie konden de Mexicaanse papavertelers echter niet voldoen aan de vraag van de Noord-Amerikaanse markt. Zo begonnen handelaren in Ciudad Juárez in de jaren twintig en dertig met de import van grote hoeveelheden opium en morfine, geproduceerd in India en Birma. Deze werden via Hongkong, Los Angeles, Californië en El Paso, Texas, vervoerd. Zo begon het gangreen van narcoterrorisme in Mexico – het machtigste en meest destructieve in de regio – door de oprichting van internationale opiumdrugsmaffia’s die, zoals eerder gezien, werden gecreëerd en gecontroleerd door de Britse financiële oligarchie. Voor zover wij kunnen nagaan, is het Mexicaanse narcoterrorisme een kwaad dat rechtstreeks door de Britse oligarchie is gecreëerd en aangestuurd. [viii]
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
Aan de andere kant werd marihuana in de eerste helft van de 20e eeuw ook in toenemende mate in Mexico geproduceerd, toen de velden in de centrale staten Puebla, Guerrero en Tlaxcala floreerden.
Zo ontstond een flexibel netwerk van internationale mensenhandelaren. Vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw zag de opkomende politieke klasse in Mexico mensenhandel als een lucratieve zakelijke mogelijkheid. Dit internationale netwerk van mensenhandelaren begon nauw samen te werken met de lokale politieke elite en wetshandhavers. Zo werd de handel binnen de lokale machtsverhoudingen beheerd, toegestaan en gereguleerd door de belangrijkste politici van deze noordelijke staten. [ix]
Aan de andere kant ontstond Cuba in de eerste helft van de 20e eeuw ook als doorvoer- en bestemmingspunt voor illegale drugs. Tijdens de Drooglegging vestigden zich daar georganiseerde misdaadbendes uit de Verenigde Staten.
Vanaf 1949 onderwierpen de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten de Spaanse drugskartels, vooral in Colombia, en dwongen hen zich aan te passen aan het transactiesysteem van drugshandel en witwassen, dat op zijn beurt deel uitmaakte van het Angelsaksische internationale financiële en monetaire systeem. [X]
In dit verband is bekend dat er in Latijns-Amerika dagelijks ongeveer 1.000 ton cocaïne wordt geproduceerd, goed voor ongeveer 200 miljard dollar. Bijna 98% van de winst wordt hiervan ingehouden en witgewassen door criminele bendes en banken in de ‘eerste wereld’ – met name in de Angelsaksische wereld – en slechts 2% wordt ingehouden door de Spaans-Amerikaanse kartels die de cocaïne produceren. [xi]
De belangrijkste reden dat de zogenaamde ‘oorlog tegen drugs’ is mislukt, is dat drugsgeld nodig is om het wankele internationale financiële systeem overeind te houden. De miljarden dollars die de drugshandel jaarlijks in de financiële sector pompt, worden voortdurend gebruikt voor de herkapitalisatie ervan. Zo meldde het UNODC dat er tijdens de financiële crisis van 2008-2009 352 miljard dollar werd gepompt in de grootste banken die door de crisis waren getroffen. [xii]
Banken die op de rand van de afgrond stonden, zaten wanhopig te wachten op liquiditeit. Drugsgeld was de beste en makkelijkste manier om daaraan te komen. De meest representatieve gerapporteerde zaak is die van Wachovia (nu overgenomen door Wells Fargo), dat betrapt werd op het witwassen van 378 miljard dollar voor het Sinaloa-kartel — een derde van het BBP van Mexico — maar dat echter aan elke straf ontkwam door simpelweg een boete te betalen, waarna de aanklachten werden ingetrokken. [xiii]
Een ander emblematisch geval is dat van HSBC, voorheen bekend als de Hong Kong and Shanghai Banking Corporation Limited , die eeuwenlang de centrale bank was van de in Londen gevestigde internationale drugshandel en sinds de oprichting in 1865 de East India Company. HSBC werd betrapt op het witwassen van tientallen miljarden dollars afkomstig uit drugshandel, waaronder het Sinaloa-kartel, zoals aan het licht kwam tijdens de hoorzittingen van de Commissie Binnenlandse Veiligheid en Overheidszaken in 2012, georganiseerd door de Amerikaanse senator Carl Levin. [xiv]
Narcoterrorisme is daarom een integraal onderdeel van het systeem van imperialistische en neokoloniale overheersing van de Angelsaksische oligarchie. Dit systeem werd sinds het einde van de 18e eeuw als staatsbeleid ingevoerd in de regio van de Gouden Driehoek in Afghanistan en aan het einde van de 19e eeuw in Latijns-Amerika, na de geplande degradatie van de beschaving. Drugshandel is een instrument van de Angelsaksische geopolitieke overheersing.
Deze situatie is echter nog eens extra versterkt in Latijns-Amerika na de nederlaag en terugtrekking van de VS uit Afghanistan, omdat de plantages en drugshandelsroutes die de VS in die regio in handen had, verloren gingen aan de Taliban (die een sterke afkeer hebben van drugsproductie). Daarom nemen de productie en handel in drugs exponentieel toe in Latijns-Amerika, met name in Ecuador, Peru en Venezuela.
Als gevolg hiervan werden lokale criminele bendes geleidelijk aan gesteund door de Angelsaksische inlichtingendiensten en banken, via transmissiekanalen zoals USAID (zie: https://x.com/TuckerCarlson/status/1888054969145651464?t=VGVGy5hui0IGGV2JkzViNw&s=09 ), hun ware meesters. Het veroorzaakt sterke golven van geweld, chaos en sociale achteruitgang.
In deze zin benadrukken we nogmaals dat de enige wereldwijde en definitieve strategie die wij als Latijns-Amerikanen kunnen ondernemen tegen deze monsterlijke tirannie, de politieke, economische en militaire hereniging van onze beschaving is, onder één enkele vlag en onder één enkele aristocratische (meritocratische) heersende elite die een nieuwe financiële architectuur voor onze regio ontwerpt en bouwt, hervormd volgens het Glass-Steagall-principe, dat wil zeggen de strikte scheiding tussen spaar- en kredietbankieren die bedoeld zijn voor noodzakelijke en legitieme economische activiteiten, en speculatief bankieren dat sterk is blootgesteld aan geldstromen van de georganiseerde misdaad.
Het lijkt ons geen toeval dat de recente moordpartij die Ecuador zo choqueerde, waarbij een presidentskandidaat werd vermoord door criminele bendes, plaatsvond op de dag die was aangewezen als de verjaardag van de onafhankelijkheid van het land van het Spaanse Rijk. De ambitie, oneer en het egoïsme van een paar oligarchen leidden toen een bloeiende en machtige beschaving tot haar ondergang en historische vernedering.
Het Chinese volk noemt de periode van Britse heerschappij in hun geschiedenis de ‘eeuw van vernedering’. Wij, Spaans-Amerikanen, hebben al twee eeuwen van vernedering ondergaan. Zijn twee eeuwen genoeg?
Literatuur
[i] Beeching, J. (1975). De Chinese opiumoorlogen. (Geen titel).
[ii] Idem
[iii] TEAM, E. Narcotráfico SA Het nieuwe Benjamin Franklinhuis. New York, 1985. Het complot om de strijdkrachten en de Ibero-Amerikaanse landen te vernietigen.
[iv] Beeching, De Chinese opiumoorlogen.
[v] TEAM, E. Narcotrafficking SA
[vi] Idem
[vii] Idem
[viii] Idem
[ix] Idem
[x] Idem
[xi] Idem
[xii] Idem
[xiii] Idem
[xiv] Idem
