De man werd begraven in een aardewerken pot nabij het dorp Nuwayrat, ten zuiden van Caïro. Uit analyse blijkt dat hij tussen de 60 en 65 jaar oud was, vermoedelijk pottenbakker, en zijn hele leven hard heeft gewerkt. Zijn skelet vertoont duidelijke sporen van fysiek zware arbeid: vergrote zitbeenderen, slijtage door tillen en een typische kromming in de nek van veelvuldig naar beneden kijken.
Maar het meest baanbrekende is de genetische link: onderzoekers vonden sporen van afkomst uit het 1.500 km verder gelegen Mesopotamië. Dat zou de oude theorie ondersteunen dat ideeën als schrift en landbouw door contact tussen volkeren zijn verspreid – en dat Egypte niet volledig autonoom tot bloei kwam.
Volgens onderzoeker Adeline Morez Jacobs is dit „het eerste tastbare bewijs dat er uitwisseling was van mensen én kennis tussen de twee bakermatten van de beschaving.” Het DNA werd uitzonderlijk goed bewaard doordat de man voor de mummificatietijd begraven werd.
Archeologen ontdekken grote Egyptische graftombe, maar van de farao ontbreekt elk spoor
Het skelet, gevonden in 1902 en bewaard in Liverpool, overleefde zelfs de bombardementen op het museum tijdens de Tweede Wereldoorlog. „Geluk en toeval”, aldus de onderzoekers.
Het onderzoek verscheen woensdag in het wetenschappelijke tijdschrift Nature – en het zou de geschiedenisboeken zeker ook kunnen halen.
