Grote technologieplatforms voor de deeleconomie, zoals Airbnb en Uber, worden als betrouwbaar gepresenteerd, maar een nieuw boek van een Zuid-Afrikaanse mediadeskundige stelt dat ze zeer kwetsbaar zijn voor oplichters die misleidende taal verspreiden (een vorm van desinformatie die is ontworpen om te misleiden met criminele bedoelingen).
Julie Reid put uit persoonlijke ervaringen en meer dan 600 gevallen van slachtoffers wereldwijd die door valse Airbnb-recensies en -advertenties tot oplichting of fysiek gevaar werden verleid, en presenteert een gedetailleerde casestudy. We stelden haar vijf vragen over haar boek.
Hoe werken deze oplichtingspraktijken?
Airbnb is ’s werelds grootste platform voor het delen van accommodaties. Het brengt huiseigenaren die hun woning willen verhuren in contact met reizigers die op zoek zijn naar alternatieven voor traditionele hotels. Het bedrijf heeft onlangs zijn aanbod uitgebreid en faciliteert nu ook het boeken van andere diensten, zoals personal trainers of cateraars, naast het huren van accommodaties.
Airbnb-oplichting vindt op verschillende manieren plaats . De meest voor de hand liggende is de spookadvertentie-oplichting. De oplichter maakt een neppe maar aantrekkelijke advertentie op Airbnb en accepteert betalingen van nietsvermoedende gasten. Pas wanneer gasten op het adres aankomen, ontdekken ze dat de accommodatie niet bestaat. Oplichters hebben ook geleerd om het recensiesysteem van Airbnb te omzeilen. Neppositieve recensies worden geproduceerd door frauduleuze verhuurdersnetwerken , waardoor ze authentiek lijken.
Bait and switch-zwendel komt ook vaak voor . Hierbij neemt de oplichtende “gastheer” op de dag van aankomst contact op met de gast en beweert dat de gereserveerde accommodatie plotseling niet meer beschikbaar is. Ze bieden alternatieve accommodatie aan, waarvan de gast later ontdekt dat deze niet zo goed is als de oorspronkelijke accommodatie waarvoor hij heeft betaald (die vaak fictief is). De gast betaalt voor een premium huur, maar wordt gedwongen te verblijven in een accommodatie die mogelijk onveilig, vies of zonder voorzieningen is.
Oplichters gebruiken misleidende , geplagieerde of door AI gegenereerde afbeeldingen van eigendommen en valse beschrijvingen, samen met valse persoonlijke profielen en aliassen.
Misleidende tactieken leiden gasten ook weg van het beveiligde Airbnb-betalingsportaal naar alternatieve betaalmethoden. De oplichter gaat er vervolgens met het geld vandoor.
Maar het gevaar beperkt zich niet tot financiële criminaliteit. Het bedrijfsmodel van het platform is gebaseerd op het verblijven in de privé-eigendom van een vreemde, wat de persoonlijke veiligheid van gasten in gevaar kan brengen.
Criminele gastheren kunnen doelwitten naar gevaarlijke omgevingen lokken. Eenmaal ingecheckt, worden gasten afgeschermd van het publiek en ondergebracht in een accommodatie waartoe de gastheer toegang heeft.
Ik heb meerdere gevallen beoordeeld van Airbnb-gasten die zijn aangevallen , beroofd zonder tekenen van braak, verkracht , vermoord , slachtoffer zijn geworden van seksuitbuiting , afpersing of mensenhandel , of gegijzeld zijn gehouden.
Hoe werkt desinformatie?
Ik beschouw misleidende taal als een subcategorie van desinformatie, omdat het opzettelijk misleidende content op grote schaal presenteert. Maar het verschilt van desinformatie in zijn intenties. Het wordt niet gedaan om een specifieke zaak te promoten of ideologisch, militair of politiek voordeel te behalen. Misleidende taal wordt puur gemotiveerd door criminele bedoelingen of snode financiële winst.
Misleidende taal werkt door zich te verbergen op platforms waarvan we denken dat we ze kunnen vertrouwen, zoals Airbnb, Booking.com, Uber en andere. Vaak is het niet te onderscheiden van eerlijke en authentieke content. Wanneer gebruikers Airbnb-advertenties voor vakantieaccommodaties bekijken, krijgen ze talloze opties voorgeschoteld. Een nep-accommodatie ziet, klinkt en voelt precies hetzelfde als een echte.
Dit gebeurt op een platform dat zijn merkverhaal heeft opgebouwd rond het concept van vertrouwen . Oplichters maken misbruik van deze digitale contexten van vooraf opgebouwd vertrouwen. Wanneer gebruikers inloggen op populaire e-commerce- of deeleconomieplatforms, zijn ze al klaar om te betalen. Het wordt voor oplichters relatief eenvoudig om slachtoffers te misleiden zodat ze hun geld afstaan.
Wat kan Airbnb hieraan doen?
Airbnb beschikt al over verschillende vertrouwens- en veiligheidsmechanismen. Deze omvatten snelle-responsteams , een deskundige Trust and Safety Advisory Coalition en een reisverzekering voor gasten. Het bedrijf beweert nepadvertenties te proberen te stoppen met behulp van machine learning- technologie .
Helaas werkt geen van deze mechanismen perfect. Hoewel Airbnb belooft de identiteit van accommodaties en verhuurders te verifiëren, legt mijn analyse gebreken in deze systemen bloot. Oplichters omzeilen verificatieniveaus gemakkelijk met aliassen, vervalste documenten en door AI gegenereerd materiaal. Airbnb heeft toegegeven dat het de tekortkomingen van zijn verificatieprocessen moet aanpakken.
Mijn analyse bracht aan het licht hoe opgelichte gasten systematisch de mogelijkheid wordt ontnomen om recensies te plaatsen over problematische accommodaties. Ondoorzichtige servicevoorwaarden en contentbeleid stellen Airbnb-klantenservicemedewerkers en -managers in staat om negatieve maar eerlijke beoordelingen van gasten te censureren.
Dit betekent dat gevaarlijke en frauduleuze activiteiten niet openbaar worden gemeld en beoordeeld, waardoor toekomstige gasten kwetsbaar zijn. Ik pleit ervoor om de beoordelingsmechanismen van Airbnb te vernieuwen volgens internationaal erkende mensenrechtenkaders die de vrijheid van meningsuiting beschermen. Dit zou eerlijkere verslagen van gastervaringen mogelijk maken en een veiligere online omgeving creëren.
De meest voorkomende klacht die ik tegenkwam, was misschien wel dat Airbnb aanstootgevende advertenties niet van zijn platform verwijdert, zelfs niet nadat een opgelichte gast bewijs heeft geleverd dat de advertentie door een fraudeur is geplaatst. Airbnb moet dringend een protocol ontwikkelen om aanstootgevende advertenties snel te verwijderen wanneer ze worden ontdekt, om te voorkomen dat toekomstige gasten in dezelfde valkuil trappen.
Wat kunnen gebruikers doen om zichzelf te beschermen?
Reizigers kunnen zichzelf beschermen door extra voorzichtig te zijn. Vraag rond. Vraag aanbevelingen aan mensen die je kent en vertrouwt, en die kunnen verifiëren of de accommodatie die je boekt daadwerkelijk bestaat en of de gastheer/vrouw betrouwbaar is.
Als dat geen optie is, overweeg dan een gevestigd hotel, maar boek rechtstreeks bij het hotel zelf en niet via websites van derden zoals Booking.com, waar vermeldingen gemakkelijk kunnen worden vervalst. Controleer op Google Street View of de accommodatie zich bevindt waar deze beweert te zijn.
Hoe dan ook, zorg voor een plan B voor het geval het misgaat. Bereid je voor op je reis door te bedenken wat je gaat doen als je in een onveilige situatie terechtkomt. En sluit altijd, altijd een reisverzekering af.
Maakt het deel uit van een groter probleem?
In dit boek heb ik verschillende categorieën van digitaal geïnitieerde oplichting beoordeeld. Hoewel mijn belangrijkste casestudy zich richtte op Airbnb, is het probleem van misleidende taal online niet uniek voor dit platform. Misleidende taal wordt nu verspreid door alle grote technologieplatforms die een integraal onderdeel zijn van het dagelijks leven.
In het boek belicht ik ook hoe oplichters overal op internet te werk gaan, waaronder dating-apps als Grindr , Tinder en Hinge ; taxidiensten als Uber , Lyft en Bolt ; reissites als Booking.com en Hotels.com; en sociale-mediaplatformen als Facebook, Instagram en YouTube .
Ik hoop dat deze voorbeelden het bewustzijn over de risico’s van het gebruik van dit soort apps en sites vergroten.
