Musk En De Mythe Van USAID INDIGNATIE AI & Politiek

USAID – Wat heeft de MAGA-beweging teweeggebracht? Ik betwijfel of de grootste aartsvijand van Donald Trump zich ooit had kunnen voorstellen dat hij in zijn tweede termijn de zaken zo ver zou laten doordringen in de richting van gevaarlijk of dom, of allebei.

Om het meteen duidelijk te maken: Trumps frontale aanval op de Deep State en de liberale autoritaire leiders die samenwerkten om zijn eerste vier jaar in het Witte Huis te ondermijnen, is volkomen gerechtvaardigd.

Met name het zuiveren van het ministerie van Justitie en de Federal Bureau of Investigation, terwijl er toch enige mate van civiele controle over de inlichtingendienst wordt uitgeoefend, zijn niet alleen goed gefundeerde ondernemingen: ze zijn ook noodzakelijk als de fundamenten van de decadente republiek hersteld moeten worden na het roekeloze misbruik van deze instellingen tijdens de Biden-jaren.

Maar laten we in alle richtingen duidelijk zijn: veel van wat Trump tot nu toe uitspookt, verdient principiële bezwaren in naam van de rede, fatsoen, democratie en een echte wereldorde – maar niet, voeg ik er meteen aan toe, ter verdediging van de liberale ideologie en (zijn nauwe verwant) een imperium dat zijn zaken op een cosmetisch acceptabelere manier doet.

Eigendom van de Gazastrook? De controle over het Panamakanaal afpakken van de soevereine Republiek Panama?  Ik las vorige vrijdag  dat Trump opnieuw een uitvoerend bevel heeft uitgevaardigd, ditmaal om de hulp aan Zuid-Afrika te stoppen en de beruchte racistische Afrikaner-boeren van het land een vluchtelingenstatus te bieden als slachtoffers van een “enorme SCHENDING van de mensenrechten”, zoals hij het in een bericht op sociale media noemde — eraan toevoegend dat hij hen beschouwt als “raciaal benadeelde landeigenaren.”

Net als je denkt dat je alles gehoord hebt, zegt Donald Trump weer iets. Zoals elke dag op dit punt in de procedure.

Maandag zei Trump in  een interview met Fox News  dat de Palestijnen die in de Gazastrook wonen geen enkel recht meer zullen hebben om naar huis terug te keren nadat hij het heeft veranderd in een soort glimmende West-Aziatische versie van Palm Beach. “Ik heb het over het bouwen van een permanente plek voor hen,” vertelde hij aan Fox’s Bret Baier.

“Een permanente plek”: Trump heeft zojuist bevestigd dat hij voor de etnische zuivering van Gaza is die hij eerder in alles behalve naam voorstelde. De kracht die nodig is om dit voor elkaar te krijgen, en de directe rol die hij van plan is te spelen bij de uitvoering van het project, zal de president van de Verenigde Staten schuldig maken, volgens alle internationaal geaccepteerde definities, aan misdaden tegen de menselijkheid en zeer waarschijnlijk oorlogsmisdaden.

Zoals Joe Lauria,  hoofdredacteur van Consortium News  , onlangs scherp opmerkte in een gesprek, waren de meest bedachtzame onafhankelijke media tijdens Trumps eerste termijn zo druk bezig met het verdedigen van hem tegen de antidemocratische verzinsels van de Russiagate-hoax, dat er geen tijd of ruimte was om aandacht te besteden aan alles wat verwerpelijk of verwerpelijk was aan Trump van 2017 tot 2021.

Schrijven van de muur

Voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Mike Johnson, Musk en Trump op 16 november 2024. (Kantoor van voorzitter Mike Johnson, Wikimedia Commons, Publiek domein)

Nu Trump en zijn mensen met wreedheid op de liberale autoritairen en hun verschillende totems, iconen en deugdsignaleringsprogramma’s afstormen, moet er nog het een en ander worden uitgezocht. Niets maakt het duidelijker dan de lopende strijd in Washington over het leven of de dood van het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling.

De USAID-zaak is het overwegen waard. Daarin vinden we … de botheid van Trump en Musk, de blindheid van liberalen.

Het lot van USAID is een cause célèbre sinds Elon Musk, die Trumps overheidsefficiëntieprogramma leidt, eerder deze maand publiekelijk zei dat hij de instemming van de president had dat  “we het moesten sluiten”.  Sindsdien zijn er tranen en tandengeknars geweest.

Musk, die ik beschouw als de gevaarlijkste antidemocratische figuur in de kliek die Trump om zich heen heeft verzameld, stuurde een team van ondergeschikten van zijn Department of Government Efficiency naar het gebouw van USAID, een paar blokken van het Witte Huis, kort nadat hij de goedkeuring van de president had bekendgemaakt om het agentschap te sluiten.

Werknemers werden buitengesloten van hun kantoren en e-mailaccounts en kregen te horen dat ze thuis moesten blijven; USAID-websites werden geblokkeerd of verwijderd. Alle fulltime USAID-medewerkers werden op verlof gestuurd en er werden bevelen uitgevaardigd om de duizenden mensen die USAID in het veld heeft over de hele wereld terug te roepen.  De New York Times  meldde vorige donderdag  dat het Witte Huis van plan is om het personeelsbestand van USAID terug te brengen van meer dan 10.000 naar minder dan 300.

De USAID-zaak lijkt nu voor de rechter te komen. Een federale rechter, Carl Nichols van de districtsrechtbank in Washington, vaardigde eind vorige week een contactverbod uit waarmee tijdelijk delen van het Trump-Musk-plan werden geblokkeerd. Dit was een reactie op een rechtszaak die was aangespannen door twee vakbonden, waarvan er één federale werknemers vertegenwoordigde en de andere Foreign Service-functionarissen.

Maar er is hier een veelzeggend detail dat u niet mag missen: afgelopen weekend publiceerden diverse reguliere media —  NBC News ,  The New York Times en andere — een foto van een onderhoudsmedewerker van de federale overheid, hoog op een ladder, terwijl hij de naam USAID boven de ingang van het gebouw op 1300 Pennsylvania Avenue wegbeitelde.

Het schrijven is, laten we zeggen, van de pot gerukt. Ik zie Amerika’s belangrijkste verstrekker van buitenlandse hulp en humanitaire hulp de Storm Trooper-achtige overwinning van Elon Musk niet overleven — niet zoals het agentschap al lang bekendstaat.

En hoe is USAID bekend geworden? Dat is onze vraag. Dat is wat deze zaak de moeite waard maakt om nader te onderzoeken.

Kennedy’s idee

Het was John F. Kennedy die in 1961, zijn eerste jaar in het Witte Huis, het Agentschap voor Internationale Ontwikkeling oprichtte. Hij gaf het ministerie van Buitenlandse Zaken er autoriteit over, gaf USAID een genereus budget en stuurde het de wereld in om de talloze problemen van anderen aan te pakken die we onder de noemer “Onderontwikkeling” kunnen plaatsen.

Kennedy had wel wat eigenbelang, maar dit project was, net als het Peace Corps, in zekere zin een uiting van het altruïsme dat we in veel van zijn toespraken en beleid terugvinden.

(Kunnen eigenbelang en altruïsme naast elkaar bestaan ​​in dezelfde geest, hetzelfde hart, dezelfde instelling? Het lijkt een contradictio in terminis, aangezien altruïsme wordt gedefinieerd als onbaatzuchtige zorg voor anderen, maar ik geef Kennedy wat ruimte op deze vraag:

De evolutie van zijn visie en begrip in de loop van zijn duizend dagen was beslissend in de richting van een Amerika dat eindelijk zijn idee van zichzelf als een imperium kon verwerpen. Hij betaalde voor deze evolutie met zijn leven, laten we onszelf eraan herinneren.)

Programma’s voor sociale en economische ontwikkeling, gezondheids- en voedingsprogramma’s, irrigatie- en drainageprojecten, uitroeiing van ziekten, milieumaatregelen: Kennedy wilde dat USAID het leven van anderen op al deze manieren en nog veel meer beter zou maken. Maar let op: een van de missies was om democratie te promoten.

Het is deze laatste opdracht die USAID tot een heel triest verhaal heeft gemaakt. Tegen de tijd dat het agentschap de oprichting van de

National Endowment for Democracy, tijdens de eerste termijn van Ronald Reagan, was ‘altruïsme’ een padvindersterm voor veel van de zaken die USAID uitvoerde.

Graffiti op een USAID-bord op de bezette Westelijke Jordaanoever, 2007. (David Lisbona, Wikimedia Commons, Publiek domein)

De hulp- en humanitaire programma’s blijven bestaan ​​en miljoenen kansarme mensen in meer dan 100 landen zijn ervan afhankelijk. Maar USAID draait nu helemaal om het Amerikaanse eigenbelang — het fungeert als een instrument van het buitenlandse beleid van het imperium zonder uitzonderingen die snel in gedachten komen.

Samen met de  National Endowment for Democracy heeft de organisatie de staatsgreepfunctie van de CIA overgenomen wanneer dat mogelijk was. In het geval van de NED is dat berucht.

Het promoten van democratisch bestuur, het bestrijden van corruptie, het helpen van kranten en omroepen om goed, professioneel werk te doen, het financieren van allerlei ‘civil society’-groepen: wat niet leuk is, is de vraag die je geacht wordt te stellen. Wat bedoel je, niet altruïstisch?

Je hebt een aantal beruchte gevallen. De “kleurenrevoluties” in de voormalige Sovjetrepublieken, Venezuela, Oekraïne gedurende vele jaren voorafgaand aan (en inderdaad sinds) de staatsgreep die de VS in 2014 cultiveerde: USAID was de man voor alle seizoenen, als ik het zo mag zeggen.

Rusland is een opvallend geval. Als weerspiegeling van Washingtons spijt dat Vladimir Poetin niet een ander plooibaar instrument bleek te zijn toen hij in 2000 de macht overnam van de dronken Boris Jeltsin, liep USAID’s list in de daaropvolgende jaren zo uit de hand dat Poetin in 2012 al zijn medewerkers het land uitzette.

De Oekraïense premier Denys Shmyhal met USAID-beheerder Samantha Power in Kiev, 2 oktober 2024. (Kmu.gov.ua, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)

Georgië is er net zo een. USAID schreeuwde en schreeuwde in augustus vorig jaar, toen het  parlement in Tbilisi een wet aannam  die vereist dat NGO’s die een vijfde of meer van hun financiering uit het buitenland ontvangen, zich registreren als buitenlandse agenten. Ongeveer $ 95 miljoen aan Amerikaanse financiering, waarvan een groot deel naar “civil society operations” via USAID gaat, is sindsdien opgeschort.

Wat? We zijn hier om uw politieke proces te manipuleren om Georgië naar het westen te laten kantelen, en u, de gekozen regering in Tbilisi, protesteert? Wat ondemocratisch van u. Wat autoritair. Wat… wat “pro-Russisch.” Samengevat is dit USAID’s standpunt over de kwestie.

Het beeldmateriaal behouden

Er zijn andere dimensies aan USAID’s activiteiten die het vermelden waard zijn. Het budget tot nu toe in deze eeuw bedroeg gemiddeld iets meer dan $ 20 miljard.  De Washington Post  meldde vorige week  dat in 2020 (de meest recente cijfers, vermoedelijk) $ 2,1 miljard daarvan naar bedrijfslandbouwactiviteiten ging.

USAID stuurt voedselhulp naar arme landen. USAID subsidieert wat wij Big Ag noemen. Beide beweringen zijn waar. Dit is altruïsme met Amerikaanse kenmerken, laten we zeggen.

Het is leerzaam om de protesten te horen van degenen die nu opkomen voor USAID. Ze zijn consequent in op het goede dat het agentschap doet via zijn buitenlandse operaties, en deze realiteit moet worden geëerd. Het staat buiten kijf dat talloze mensen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika zullen lijden als Trump en Musk deze instelling sluiten.

Er is nog een foto die een interessant verhaal vertelt. Deze staat boven  een   artikel in de Times  met als kop: “Onwaarheden voeden de rechtse kruistocht tegen USAID”. Het toont een groep mensen die vorige week op Capitol Hill protesteerden tegen het Trump-plan.

De demonstranten dragen een muur van plakkaten omhoog. Eentje die door een jonge jongen wordt gedragen, luidt: “Mijn ouders zijn allebei hun baan kwijtgeraakt dankzij president Musk.” OK Eigenbelang leeft en leeft in Washington. Een andere, die erboven wordt gehouden, luidt: “USAID: nationale veiligheidsinvestering.” Hier is wat eerlijkheid, maar het is een lange dagreis geweest voor het Amerikaanse altruïsme.

Ik kijk naar de mensen op de foto — de kleding, het gedrag. Ze lijken mij een moderne verzameling tegencultuurmensen, vastbesloten om goed te doen en hun handen schoon te houden. Het is goed om te weten dat zulke mensen nog steeds onder ons zijn.

Maar ze zijn ofwel verdwaald of ze zijn leugenaars. Als we het eerste veronderstellen, verwijzen ze naar een hulporganisatie die al lang geleden ten onder is gegaan aan ideologie en corruptie. Hun USAID is op dit punt een mythologisch object, een museumstuk.

Ze staan ​​niet, om het in één zin te zeggen, tegenover wat USAID is geworden sinds, als ik denk aan de teloorgang ervan, de Reagan-jaren en de geboorte van de regelrechte kwaadaardige NED, een  CIA-operatie  in een heel dunne vermomming. Dit wil zeggen dat ze niet lijken te staan ​​tegenover wat er van Amerika is geworden sinds de altruïstische Kennedy-dagen.

En het onder ogen zien hiervan, het onder ogen zien hiervan, behoort tot de grootste verantwoordelijkheden van mijn generatie en alle generaties die na haar komen.

De mainstream media en allerlei politieke en publieke figuren hebben zich de afgelopen week aan de kant van die Capitol Hill-protesteerders geschaard. Het is een grappig schouwspel, deze poging om de oude beeldspraak van USAID te behouden en te doen alsof, zoals de  Times  doet in het hierboven gelinkte stuk, al het gepraat over USAID’s niet-heel-democratische promoties in het buitenland complottheorieën zijn en — wat zouden we zonder dit doen? — Russische desinformatie.

Jammer. Het simpele feit is dat alle commotie die Trump en Musk hebben veroorzaakt, USAID met de broek op de enkels heeft getroffen.

Er is geen uitspraak over de uitkomst van Trump en Musks evangelische kruistocht tegen USAID. Er is zelfs geen uitspraak over wat hun motieven zijn, wat ze nastreven. Er is iets meer dan efficiëntie aan het werk in wat in zijn ernst op een vendetta lijkt, lijkt mij.

Zullen Trump en Musk ervoor kiezen om alle buitenlandse listen waarmee ze Amerikaanse macht kunnen projecteren via de overvloed aan verderfelijke programma’s van het agentschap, te laten varen? Ik betwijfel dit, zonder veel grond voor mijn twijfel.

Is het de bedoeling om Samantha Power, USAID’s mislukte directeur en een Deep State-agent als er ooit een was, aan te vallen? Ik betwijfel dit ook, en laat een kleine mogelijkheid open.

Ik betwijfel ten zeerste of Trump en Musk hun campagne tegen USAID om de juiste redenen hebben opgezet, wat die redenen ook mogen zijn.

Het restant van USAID-personeel dat overblijft na de zuivering, zo las ik, zal bestaan ​​uit degenen die zich inzetten voor humanitaire hulp. Dit is zeker merkwaardig.

Maar zo is het altijd met Trump. We blijven ons afvragen wat hij probeert te doen en waarom hij het probeert te doen.