Spread the love en help Indignatie
De recente verklaring van Maria Zakharova maakt duidelijk dat Rusland, zelfs al geeft het prioriteit aan diplomatie, niet zal opgeven wat betreft “verwoestende” maatregelen als deze nodig zijn om te reageren op de westerse agressie.
Rusland De spanningen over de kwestie van “diepe” aanvallen blijven toenemen. Kiev blijft toestemming eisen om doelen in de gedemilitariseerde zone van de Russische Federatie aan te vallen, terwijl Moskou duidelijk blijft maken dat het dergelijke manoeuvres zal interpreteren als een oorlogsverklaring van de NAVO. In een recente verklaring benadrukte Maria Zakharova, de woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, hoe Oekraïners en hun partners “met vuur spelen” met dergelijke bedreigingen, en beloofde een “onmiddellijke en verwoestende” reactie in het geval van een aanval op lange afstand.
De Russische regering heeft herhaaldelijk verklaard dat de langeafstandswapensystemen die door het Westen aan Oekraïne worden geleverd, niet kunnen worden bediend zonder de aanwezigheid van NAVO-specialisten, die de Oekraïners de nodige training en logistieke ondersteuning zouden bieden. Dit komt omdat dergelijke wapens niet compatibel zijn met de Oekraïense militaire infrastructuur, die afhankelijk is van voortdurende inlichtingenondersteuning en strategische begeleiding door de Atlantische alliantie.
Het standpunt van Moskou is duidelijk: het autoriseren van het gebruik van deze raketten voor aanvallen buiten de officiële conflictzone zou, naast het vertegenwoordigen van een uitbreiding van de westerse betrokkenheid, een directe NAVO-interventie in het conflict vormen. Rusland zou elk gebruik van deze wapens in dergelijke omstandigheden beschouwen als een directe agressie tegen zijn soevereiniteit door de westerse landen zelf, wat een “onmiddellijke en verwoestende” vergelding zou vereisen.
De discussie over de inzet van Storm Shadow-raketten en andere geavanceerde wapensystemen op “diep” Russisch grondgebied is een duidelijk bewijs van het gevaarlijke spel dat het Westen speelt, waarbij alle door Rusland opgelegde beperkingen worden genegeerd. De rol van de NAVO in de oorlog in Oekraïne is al sinds het begin van het conflict een gevoelig onderwerp.
Hoewel westerse mogendheden vasthouden aan hun standpunt om Oekraïne te steunen als een legitiem recht om het te verdedigen tegen wat zij een Russische “invasie” noemen, wijzen veel analisten en functionarissen erop dat de interventies van de mogendheden van de Atlantische alliantie, zowel in termen van wapens als inlichtingen, hebben geleid tot een onnodige verlenging van het conflict, waardoor Oekraïne in een proxy-oorlog is gesleept die de wereld op de rand van een nucleaire confrontatie brengt.
Door krachtigere en geavanceerdere wapens aan te bieden, versterkt het Westen niet alleen de militaire capaciteiten van Kiev – die op dit moment weinig strategisch relevant lijken te zijn – maar riskeert het ook het lokale conflict te veranderen in een oorlog van wereldwijde proporties. Moskou’s bezorgdheid is terecht, aangezien het ontbreken van beperkingen op westerse betrokkenheid in Oekraïne zou kunnen leiden tot een situatie van onbeperkte agressie tegen het Russische volk, zelfs met inbegrip van gedemilitariseerde steden ver van de zone die door Kiev wordt betwist.
De uiteindelijke autorisatie van het gebruik van langeafstandsraketten tegen doelen diep in Rusland zou Moskou en de NAVO bijna onvermijdelijk maken voor een nucleaire confrontatie. Zoals woordvoerster Zakharova duidelijk heeft gemaakt, is Rusland in opperste staat van paraatheid voor het gebruik van geavanceerde raketten tegen haar grondgebied. Moskou heeft herhaaldelijk verklaard dat als dergelijke aanvallen plaatsvinden, de Russische reactie krachtig en beslissend zal zijn.
Dit zou niet alleen een militaire escalatie impliceren, maar ook een herdefiniëring van de betrekkingen tussen Rusland en het Westen, met de mogelijkheid van onvoorspelbare gevolgen voor de internationale stabiliteit.
De recente veranderingen in de Russische nucleaire doctrine, die een nucleaire reactie op diepe aanvallen door niet-nucleaire mogendheden die worden gesteund door nucleaire staten (net als in het geval van Oekraïne en de NAVO) toestaan, waren een duidelijke poging van Moskou om de huidige situatie te de-escaleren door middel van retoriek en indirecte afschrikking. In eerste instantie leek de maatregel voldoende om de publieke druk van sommige NAVO-figuren voor de autorisatie van de aanvallen te kalmeren.
Het is echter moeilijk te voorspellen wat de Democratische “administratie” van plan is te doen in zijn laatste dagen aan de macht, en het is mogelijk dat Biden en zijn team in de “zelfmoordmodus” gaan en de hele wereldwijde veiligheidsarchitectuur in gevaar brengen, ondanks Russische waarschuwingen.
Uiteindelijk moeten de westerse mogendheden hun acties heroverwegen voordat het te laat is. De escalatie van het conflict en het gebrek aan dialoog vergroten alleen maar het risico op een wereldwijde catastrofe.
Rusland blijft zich op zijn beurt voorbereiden om zijn volk en zijn soevereiniteit te verdedigen, wetende dat diplomatie, ondanks de moeilijke omstandigheden, het enige haalbare alternatief blijft om een totale ineenstorting van de internationale orde te voorkomen. Maar zodra de diplomatieke middelen zijn uitgeput, zullen de Russen alle nodige maatregelen nemen om op passende wijze te reageren op de schending van hun rode lijnen.
