Spread the love en help Indignatie
Migranten – “Deze cijfers bewijzen dat de reddings- en beschermingssystemen ernstig falen”, aldus een campagnevoerder.
Dit jaar zijn er meer dan 10.000 migranten omgekomen bij hun pogingen om Spanje te bereiken, een stijging van meer dan 50% ten opzichte van 2023, zo blijkt uit het jaarlijkse rapport van een Spaanse belangenorganisatie dat deze week is gepubliceerd.
De NGO Caminando Fronteras (Wandelende Grenzen) zei in haar Monitoring the Right to Life—2024- rapport dat dit jaar 10.457 migranten stierven op weg naar Spanje via de Atlantische Oceaan of de Middellandse Zee. Slachtoffers waren onder meer 1.538 kinderen en adolescenten en 421 vrouwen. Slachtoffers kwamen uit 28 voornamelijk Afrikaanse landen, waarvan sommigen zelfs van ver kwamen, zoals Irak en Pakistan.
“Deze cijfers zijn bewijs van een ernstig falen van reddings- en beschermingssystemen,” zei de oprichter van de groep, Helena Maleno, in een verklaring. “Meer dan 10.400 mensen die in één jaar dood zijn of vermist zijn, is een onacceptabele tragedie.”
Volgens Walking Borders documenteert het rapport “de dodelijkste periode ooit, met verwoestende cijfers van gemiddeld 30 doden per dag”, een stijging ten opzichte van het gemiddelde van 18 doden per dag in 2023.
Estás cifras son el horror 👇🏾
— Helena Maleno Garzón (@helenamaleno.bsky.social) 2024-12-26T08:06:25.067Z
Volgens het rapport:
De Atlantische route, met 9.757 doden, blijft de dodelijkste ter wereld. Tragedies zijn toegenomen, vooral op de Mauritaanse route, waardoor dit land het belangrijkste vertrekpunt naar de Canarische Eilanden is geworden. De Algerijnse route, in de Middellandse Zee, is volgens onze gegevens de op één na dodelijkste, met 517 slachtoffers. De Straat van Gibraltar heeft tot 110 levens geëist en nog eens 73 zijn verloren gegaan op de Alboran-route. Daarnaast zijn 131 schepen verloren gegaan, met alle personen aan boord.
Het Spaanse ministerie van Binnenlandse Zaken meldde eerder deze maand dat er dit jaar tot 15 december 57.738 migranten het land met succes over zee hadden bereikt. Dat is een recordaantal.
Walking Borders hekelde wat zij “de belangrijkste oorzaken van deze toename in schipbreuken en slachtoffers” noemde, waaronder “het verzuim van de plicht om te redden, de prioriteit van migratiecontrole boven het recht op leven, de externalisering van grenzen in landen zonder voldoende middelen, de inactiviteit en willekeur bij reddingsacties, [en] de criminalisering van maatschappelijke organisaties en families.”
De groep merkte ook op dat “de situaties van extreme kwetsbaarheid die migranten ertoe aanzetten “zichzelf in zeer precaire omstandigheden in zee te storten.”
Voorbeelden hiervan zijn ‘geweld, discriminatie, racisme, deportaties en seksueel geweld’, maar ook ‘gedwongen worden om te overleven in extreme omstandigheden’ voorafgaand aan vertrek.
“Het aantal slachtoffers blijft groeien en het documenteren van sterfgevallen of het bewaren van de herinnering aan de slachtoffers brengt de dreiging van vervolging en stigmatisering met zich mee”, aldus de publicatie, die eraan toevoegt dat de stemmen van de dode migranten “in dit rapport te horen zijn, schreeuwend om hun verdwijning en dood en hun lot in twijfel trekkend. Ze roepen op tot gerechtigheid en een einde aan straffeloosheid.”
