Media Die Zichzelf Censureren Voor Trump INDIGNATIE AI & Politiek

Trump – Wat we nu meemaken is niet alleen een opkomst van rechts in de nationale politiek, maar ook een langdurige neergang en consolidatie van de Amerikaanse journalistiek door het bedrijfsleven.

Trump – Twee miljardair-uitgevers, Jeff Bezos van de Washington Post en Patrick Soon-Shiong van de LA Times, blokkeerden de redacteuren van hun opiniepagina’s om Kamala Harris te steunen bij de presidentsverkiezingen van 2024 (een cartoonist van de Washington Post die ontslag nam toen haar cartoon waarop Jeff Bezos, Son-Shiong en andere miljardairs zichzelf voor Trump vernederden, werd vermoord). Als je de slogan van de Washington Post ‘Democracy Dies in Darkness’ mag geloven, was hun eigenaar de eerste die het licht uitdeed.

Soon-Shiong blokkeerde ook een redactioneel stuk waarin de Senaat werd gevraagd om zijn grondwettelijke plicht uit te voeren om advies te geven en toestemming te geven voor Trumps kabinetskeuzes. Vervolgens stemde ABC News (eigendom van Disney) ermee in om $ 15 miljoen te betalen in een schikking van een Trump-lasterzaak plus $ 1 miljoen aan advocaatkosten omdat George Stephanopoulos in zijn zondagshow zei dat Trump aansprakelijk was bevonden voor de ‘verkrachting’ van schrijfster E. Jean Carroll .

In feite werd hij schuldig bevonden aan ‘seksueel misbruik’ omdat een burgerlijke jury in New York haar bewering geloofde dat hij zijn vingers in haar vagina had geduwd, maar niet zeker wist of hij ook zijn penis had gebruikt. De wet van New York stelt dat alleen penispenetratie als verkrachting wordt beschouwd. Dit was een zaak die ABC gemakkelijk voor de rechter had kunnen brengen, maar een politieke – eigenlijk zakelijke – beslissing nam om dat niet te doen omdat Disney minder moed heeft dan een muis.

Trump klaagt nu de Des Moines Register en hun peiler aan voor een peiling voorafgaand aan de verkiezingen die suggereert dat hij het niet zo goed zou doen als in Iowa. En hoewel u uw nieuws waarschijnlijk niet via Facebook zou moeten halen, heeft Mark Zuckerberg ook aangekondigd dat hij stopt met factchecking op zijn Meta-platforms in de VS, wat hem een ​​compliment opleverde van de verkozen president Trump.

Terwijl miljardair-’techbros’ als Elon Musk en Zuckerberg Trump en het Trumpisme omarmen, worden werkende journalisten afgeschilderd als onderdeel van een elite die hij definieert als ‘vijanden van het volk’, voornamelijk omdat ze de machinaties van de machthebbers, waaronder de verkozen president, blootleggen.

Het lijkt erop dat top-down zelfcensuur de verwachte juridische aanvallen op kritische berichtgeving door de nieuwe regering kan voorkomen, die zijn beloofd door Trumps kandidaat voor FBI-directeur Kash Patel en natuurlijk door Trump zelf.

Dit is grotendeels het resultaat van niet alleen de opkomst van rechts in de nationale politiek, maar ook van een langdurige neergang en bedrijfsconsolidatie van de Amerikaanse journalistiek. Ook de opkomst van internet als selectieve nieuwsbron, die inkomsten genereert door bestaande vooroordelen te versterken via algoritmische infrastructuur die erop gericht is om kijkers langer online te houden, draagt ​​bij aan het ondermijnen van het vermogen van het publiek om geïnformeerd te blijven.

Terwijl miljardair-tech-vrienden als Elon Musk en Zuckerberg Trump en het Trumpisme omarmen, worden werkende journalisten afgeschilderd als onderdeel van een elite die hij definieert als ‘vijanden van het volk’, voornamelijk omdat ze de machinaties van de machthebbers, waaronder de verkozen president, blootleggen.

De verspreiding van desinformatie, misinformatie en het aanzetten tot haat op sociale media of door het gebruik van nep-AI roept ook de vraag op wie er nog over is om te bemiddelen wat nieuws is en om feiten van verzinsels te onderscheiden…

Ik werk al een halve eeuw als freelance journalist. Volgens een onderzoek van het wervingsbureau Zippia werken er bijna 15.000 freelance verslaggevers in de VS, waarvan de demografie iets meer blank en vrouwelijk is dan de rest van het land, en die gemiddeld $ 61.000 per jaar verdienen, vergeleken met fulltime journalisten die gemiddeld $ 86.000 verdienen. Freelancers vormen een derde van de 45.000 werkende journalisten in de VS, dus ga ervan uit dat je nieuws niet afkomstig is van een media-“elite” die “nepnieuws” promoot, maar van werkende mensen zoals ik die verslag doen van oorlogen, politiek, pandemieën en de klimaatnoodtoestand.

Eerder deze eeuw mocht ik collega’s in Polen, Turkije, Tunesië en elders trainen in milieuverslaggeving. Ik herinner me dat ik in Turkije een aantal basisbeginselen van onderzoeksjournalistiek heb behandeld, waaronder het altijd bewaren en dateren van goede aantekeningen en tapes, inclusief het jaar, omdat sommige verhalen beats worden die een leven lang kunnen doorgaan. Sergei Kiselyov, een Oekraïense collega die verslag deed van de ramp in Tsjernobyl, gaf een addendum: “Ik zou je willen voorstellen om je aantekeningen en bestanden ook ergens anders te bewaren dan thuis of op kantoor, zodat ze niet daar zijn als de politie ze komt zoeken.” Deze tip is de moeite waard om in gedachten te houden in de komende jaren.

De meeste journalisten worden natuurlijk minder snel gevangengezet dan ontslagen. Veel van mijn vrienden en collega’s die bij kranten werkten, zijn nu freelancers, net als ik, aangezien de krantenindustrie zich in een bijna terminale fase van ineenstorting bevindt. Dit komt grotendeels door het verlies van inkomsten door online advertenties, bedrijfsconsolidatie en hedgefondsroof, waarbij operationele ondernemingen worden opgekocht, uitgewrongen (personeelsontslagen gericht op oudere, beter betaalde verslaggevers die complex onderzoekswerk doen) en vervolgens worden verkocht voor onderdelen (drukpersen, databases, onroerend goed).

Dit heeft geleid tot een enorm banenverlies. Volgens een onderzoek van het Pew Research Center daalde de werkgelegenheid in de redactiekamer tussen 2008 en 2020 met 26 procent en dat is nog steeds zo. Ik ken een Pulitzer Prize-winnende verslaggever die akkoord ging met een salarisverlaging van een derde in plaats van te zien dat een tweede golf van ontslagen hun publicatie verder zou uithollen.

De kans dat journalisten worden opgesloten, is voor de meeste journalisten uiteraard kleiner dan de kans dat ze worden ontslagen.

Het verlies van concurrerende kranten heeft geleid tot het ontbreken van veel goede berichtgeving, met name op lokaal en regionaal niveau, waar veel kranten elk jaar weer de deuren sluiten. Omdat de meeste lokale tv-nieuwszenders afhankelijk zijn van lokale kranten voor hun harde nieuws, heeft dit ook een domino-effect gehad op het vermogen van het publiek om toegang te krijgen tot betrouwbare informatie over degenen met en aan de macht en hoe zij deze gebruiken, van bestemmingsplannen tot lokale bedrijven en overheidsinstanties. Veel mensen zijn in plaats daarvan overgestapt op onbetrouwbare online sociale media, waaronder bloggers en influencers, om hun informatie te krijgen.

De verspreiding van desinformatie, misinformatie en aanzetten tot haat op sociale media of door het gebruik van AI-fakes roept ook vragen op over wie er nog over is om te bemiddelen wat doorgaat voor nieuws en om feiten van verzinsels te scheiden, vooral in een tijd waarin een groot deel van het publiek het nu eens is met Donald Trump . Een Gallup-peiling van oktober 2024 wees uit dat 69% van het publiek “geen vertrouwen” of “niet veel vertrouwen” heeft in de media. Toen ik in 1974 begon met werken, vertrouwde meer dan 70% van het publiek de nieuwsmedia. En dat was niet voor niets.

Toen ik verslag deed van de oorlogen in Centraal-Amerika vroeg ik mijn vriend fotojournalist John Hoagland hoe hij onze rol zag. “Ik geloof niet in objectiviteit, want iedereen heeft een standpunt,” zei hij. “Wat ik zeg is dat ik geen propagandist voor iemand ga zijn. Als je iets goed doet, maak ik een foto van je. Als je iets verkeerd doet, maak ik ook een foto van je.” Hij werd een jaar later gedood in kruisvuur. Ironisch genoeg is de beste recente film over hoe verslaggevers zich daadwerkelijk gedragen onder vuur en stress ‘Civil War’, die zich afspeelt in een nabije toekomst in Amerika dat in oorlog is met zichzelf.

Nu de “oude” netwerknieuwsactiviteiten van ABC, CBS en NBC onder controle staan ​​van Disney, Comcast en ViacomCBS, grote bedrijven die afhankelijk zijn van de regelgevende grillen van Donald Trump, en met Trumps gepraat over het afschaffen van de publieke financiering voor PBS (en zijn ‘News Hour’- en ‘Frontline’-verslaggeving) plus ‘nieuwsorganisaties’ zoals Fox en de Sinclair Broadcast Group, die eigenaar is van 294 tv-stations die 40% van de Amerikaanse huishoudens bestrijken en meer fungeren als propaganda-armen van de MAGA-beweging dan als traditionele bronnen van omroepjournalistiek, is de waarschijnlijkheid van veel kritische mainstream-verslaggeving tijdens een tweede Trump-regering twijfelachtig, zelfs vóór de verwachte rechtszaken, aanklachten en gevangenzetting van journalisten.

Om een ​​citaat uit een donkerdere tijd te parafraseren: “Eerst kwamen ze voor de journalisten en toen weten we niet wat er is gebeurd.”