Mark Zuckerberg; Elon Musk De Oorlog Van De Tech-sector Tegen ‘woke’ Is Een Oorlog Tegen De Arbeiders INDIGNATIE AI & Politiek

Mark Zuckerberg wil “mannelijke energie” en “agressie” op kantoor — klinkt als een giftige werkplek

Onze ogen bedriegen ons niet: Meta-CEO Mark Zuckerberg gaat helemaal voor MAGA .

Nadat hij een huiveringwekkende video had uitgebracht waarin hij aankondigde dat Facebook , Instagram en andere Meta-bedrijven een stortvloed aan fascistische desinformatie op hun platforms zouden loslaten, ging Zuckerberg — waar anders? — naar Joe Rogans podcast om dat te vieren. Compleet met zijn nieuwe frat daddy-look, was Zuckerberg lyrisch over hoe hij denkt dat de “zakelijke wereld” “cultureel is geneutraliseerd” en klaagde hij over het feit dat hij “omringd wordt door meisjes en vrouwen.”

Hij prees “mannelijke energie” en zei dat een cultuur die “de agressie wat meer viert, zijn eigen verdiensten heeft die echt positief zijn.” Hij beweerde dat hij vrouwen niet probeert uit te sluiten, maar ging toen meteen over op het romantiseren van zijn “mannelijke” vechtsporttrainingsruimte, die vermoedelijk is gescheiden op basis van geslacht. 

Er is veel media-aandacht geweest voor de meer roddelachtige aspecten van Zuckerbergs MAGA-makeover. Hij lijkt verschillende persoonlijke veranderingen te hebben ondergaan, zoals mixed martial arts-vechten, zich kleden als een vervelende dudebro — compleet met gouden kettingen — en praten als een mannelijkheidsfraudeur.

Hij straalt zoveel “gescheiden man”-energie uit — denk aan Ben Affleck of Kanye West — dat socialemediaplatforms gonzen van speculaties dat Zuckerbergs vrouw, die hij op de universiteit ontmoette, hem heeft verlaten. Echt, de hardwerkende aard van Zuckerbergs houding is zo gênant dat het moeilijk is om ervan weg te kijken. 

Maar net als bij Elon Musk , Peter Thiel, Marc Andreessen en andere techmiljardairs gaat de overstap naar MAGA niet alleen over overgroeide nerds die proberen (en falen) om de onzekerheden van de middelbare school te compenseren. Het lijkt ook gevoed te worden door een diepe afkeer van de mensen die deze kapitalisten hun geld hebben gemaakt: de vloten van voornamelijk kantoorpersoneel die de bedrijven draaiende houden.

Musk fulmineert vaak tegen X over de “elites”, een woord dat hij bijna uitsluitend gebruikt om universitair opgeleide professionals te beschrijven  die een inkomen uit de middenklasse of hogere middenklasse hebben, oftewel de klasse van mensen die het werk doen waar hij rijk van wordt. Ja, het zijn mensen die zich vaak een huis of zomervakanties kunnen veroorloven, maar ze moeten nog steeds werken voor hun brood. De meesten verdienen in een jaar minder dan Musk of Zuckerberg uitgeven in een enkele reis naar Mar-a-Lago. De oorlog tegen “woke” is uiteindelijk een oorlog tegen arbeiders. 

Net als Musk voor hem lijkt Zuckerberg een hekel te hebben aan de mensen die voor hem werken en hem rijk maken. Zuckerbergs geraaskal over hoe hij meer “mannelijke energie” wil en klachten dat de bedrijfscultuur “geneutraliseerd” is, worden door MAGA gevierd als een sneer naar diversiteit, gelijkheid en inclusie ( DEI ) programma’s. Deze programma’s worden door rechts afgedaan als “woke” en “virtue-signaling.”

De meer alledaagse waarheid is echter dat DEI deel uitmaakt van een grotere inspanning om getalenteerde werknemers aan te trekken door werkplekken gastvrij en comfortabel te maken. Een cultuur die “agressie viert”, zoals Zuckerberg het noemde, klinkt ellendig voor mensen die daadwerkelijk moeten verschijnen. De meeste volwassenen willen gewoon hun werk gedaan krijgen en zijn niet geïnteresseerd in borstklopperij, kinderachtig pesten of het gevoel dat ze MMA-statistieken moeten vergelijken om erbij te horen. 

Dat Trumps nieuwe regering het belang van werknemers graag wil bagatelliseren, werd donderdag onthuld tijdens de hoorzitting ter bevestiging van Scott Bessent , Trumps keuze om het ministerie van Financiën te leiden. Onder verwijzing naar Musk, Zuckerberg en andere techmiljardairs die Trump omarmen, vroeg senator Bernie Sanders, I-Vt., aan Bessent: “Bent u het met president Biden eens dat er een oligarchie in Amerika ontstaat?”

Bessent antwoordde: “De miljardairs die je opsomde, verdienen het geld zelf.” Het was niet alleen een non sequitur — waar het geld vandaan komt, is niet de maatstaf of rijke mensen die de overheid controleren een oligarchie vormen — maar het is ook een regelrechte leugen. Duizenden en nog eens duizenden mensen werken voor deze techmiljardairs, ze produceren code, onderhouden systemen en runnen het bedrijf. Musk en Zuckerberg willen het misschien niet toegeven, maar ze zouden geen cent kunnen verdienen zonder die mensen. 

Ondertussen is het meer autoritaire, anti-arbeidersregime bij Meta al begonnen. Zoals de New York Times eerder deze week meldde , “nodigt Meta doorgaans” “werknemers, maatschappelijke leiders en anderen uit om hun mening te geven” vóór een grote beleidswijziging, maar deze keer niet. Het nieuwe beleid dat meer desinformatie en haatzaaierij op het platform toestaat, werd tijdens de openbare aankondiging aan “de meeste van Meta’s 72.000 werknemers” opgelegd.

De onwil om werknemers bij het besluitvormingsproces te betrekken, heeft geleid tot beleid dat niet alleen de platforms degradeert. Werknemers klaagden dat “trainingsmaterialen die Meta voor het nieuwe beleid creëerde, verwarrend en tegenstrijdig waren.” Facebook-gebruikers kunnen bijvoorbeeld nog steeds niet zeggen “blanke mensen hebben een psychische aandoening”, maar ze kunnen wel zeggen “homo’s hebben een psychische aandoening.”

Sinds de aankondiging is er een harde aanpak van de vrijheid van meningsuiting binnen Meta. Het bedrijf heeft berichten verwijderd uit zijn interne communicatiesysteem waarin kritiek werd geuit op het nieuw benoemde bestuurslid Dana White , een Trump-liefhebbende professionele vechter die werd gefilmd terwijl hij zijn vrouw sloeg . Het bedrijf heeft de toegang tot beleid en trainingsmaterialen geblokkeerd om te voorkomen dat werknemers deze met de pers zouden delen. Er zijn ook vervelende maatregelen genomen die overduidelijke beledigingen aan werknemers leken, zoals het verwijderen van tampons uit herentoiletten, wat geen ander doel dient dan om transgenders te laten weten dat ze niet gelijk zijn bij Meta.

Zuckerberg heeft ook aangekondigd dat hij de moderatieteams van het bedrijf van Californië naar Texas verhuist, waar, zo betoogt hij, “minder bezorgdheid is over de vooringenomenheid van onze teams.” Dit betekent dat mensen gedwongen worden om een ​​staat te verlaten die vriendelijk is voor mensenrechten om te verhuizen naar een staat die abortus verbiedt en queer-inclusieve gezondheidszorg beperkt. Zelfs voor degenen die niet verhuizen, is de boodschap luid en duidelijk: Zuckerberg geeft hiermee zijn minachting voor hun professionaliteit en intelligentie aan. 

Zuckerberg wil de “gecastreerde” omgeving van zijn kantoren misschien wel in gendertermen gieten die aansluiten bij de psychoseksuele obsessies van Trump-stemmers, maar in werkelijkheid gaat het helemaal niet om seks. Het gaat om een ​​saaier maar noodzakelijk doel: voldoen aan de behoeften van alledaagse werknemers, ongeacht geslacht, ras of seksuele identiteit. De meeste mensen willen gewoon een vredige plek om hun werk te doen, plus een salaris- en voordelenpakket dat hen helpt hun levensdoelen buiten het werk te bereiken.

Het is niet “woke” dat ervoor zorgt dat werknemers in Silicon Valley hun dagen doorbrengen in kaki’s, koffie drinken en over het algemeen aardig tegen elkaar zijn, in plaats van “mannelijke energie” en “agressie” te tonen. Basis gezond verstand dicteert dat relaxte, gezellige werkplekken beter zijn voor het moreel en de productiviteit. Alledaagse vriendelijkheid is misschien niet zo opwindend als mensen in elkaar slaan in een sportschool voor vechtsporten, maar het is wat Zuckerberg daadwerkelijk zijn geld opleverde. 

“Zuckerberg gaf zijn voormalige chief operating officer, Sheryl Sandberg, de schuld van een inclusiviteitsinitiatief bij Facebook dat de zelfexpressie van werknemers op de werkvloer aanmoedigde,” meldde de New York Times donderdag . “Hij zei dat nieuwe richtlijnen en een reeks ontslagen neerkwamen op een reset en dat er meer veranderingen op komst waren.”

Zuckerbergs voormalige COO Sheryl Sandberg kreeg veel kritiek, waarvan een groot deel terecht, voor haar boek “Lean In” en de afgezwakte, individualistische benadering van feminisme. Maar hoewel ze nooit als een groot feministisch denker zal worden beschouwd, zorgde haar strategie ervoor dat ze succesvol was in haar echte baan: het aantrekken van toptalent voor Facebook en later Meta. Haar “vrouwelijke” benadering, waar Zuckerberg zich nu zo voor schaamt, was gericht op het laten voelen van gewaardeerde werknemers en het erkennen dat werknemers volwaardige mensen zijn, niet alleen radertjes.

Dus het bedrijf biedt gezonde voordelen en salarissen, sportscholen op locatie, eten, wellnesscentra en verschillende vervoersmogelijkheden. Ik ben het eens met de cynische mening dat dit allemaal is om meer werk uit mensen te halen. Het is ook eerlijk om te zeggen dat het een stuk beter is dan veel alternatieven, die maximale arbeid verwachten zonder werknemers te helpen stressfactoren thuis te minimaliseren.

Zuckerberg ziet die pogingen om werk-privébalans en inclusiviteit aan te pakken nu misschien als ontmannelijkend en ‘woke’, maar het gaat niet om gender. De stereotype bachelor computerprogrammeur geniet er ook van om gratis restaurants te hebben om te eten, in plaats van thuis verdrietig een burrito in de magnetron te zetten voor het avondeten.

Maar doen alsof het om mannelijkheid gaat, is een goede manier om af te leiden van het alledaagse feit dat Zuckerberg, net als een stereotype kapitalistische parasiet, een vijandige houding heeft aangenomen tegenover zijn eigen werknemers. Misschien houdt hij er, net als zoveel van de hyperrijken voor hem, niet van om eraan herinnerd te worden dat hij zonder zijn personeel niets zou zijn. 

In zijn afscheidstoespraak tot de natie woensdag vergeleek president Joe Biden de “opkomst van een tech-industrieel complex” met de roofbaronnen van de 19e en 20e eeuw . Hij waarschuwde dat “de gevaarlijke concentratie van macht in de handen van een paar zeer rijke mensen” niet alleen de democratie bedreigt, maar ook de basisrechten van werknemers “om hun eerlijke deel te verdienen.” De steeds lelijkere houding die techmiljardairs aannemen ten opzichte van hun eigen werknemers is een verontrustende indicator hiervan. 

We zagen dit al bij X, voorheen Twitter, waar Musk, die middenklasse-arbeiders had getypeerd als “elites” die geen respect verdienden, zich gerechtvaardigd voelde om hen hun basisrechten te ontnemen. Hij eiste dat ze lange overuren maakten zonder betaling of slaap, en stond erop dat ze 84 uur per week werkten terwijl hij rondhing en tweets plaatste. Hij negeerde hun expertise, schold ze uit en maakte de situatie zo ondraaglijk dat velen gedwongen werden te vertrekken .

Hij liet ze hun basiswaarden verraden door tegemoet te komen aan neonazi’s en ander uitschot dat hij op Twitter losliet. Een reden waarom hij een uitzondering wil voor H1B-visa in de verwachte immigratie-aanpak, is omdat hij dreigementen met deportatie kan gebruiken om hoogintensief werk voor een laag loon van immigrantenwerknemers af te dwingen. 

Omdat de kantoorwerkers van Silicon Valley middenklasse zijn, krijgen ze niet veel sympathie in het huidige politieke discours, dat veel meer gericht is op het partijdige touwtrekken om kiezers uit de arbeidersklasse. Maar het speelt oligarchen in de kaart door de behoeften van middenklasse-arbeiders te verwerpen. De echte strijd is tussen werkende mensen, of ze nu een universitaire opleiding hebben of niet, en de hyperrijken, die al het geld voor zichzelf willen opzuigen en de mensen die het echte werk doen achter zich willen laten.

Mensen als Musk en Zuckerberg bewaren hun retoriek voor de kantoorwerkers uit de middenklasse die hun bedrijven bemannen, maar de pogingen om geld naar boven te herverdelen zullen iedereen pijn doen, vooral de arbeidersklasse. Dit werd ook aangetoond tijdens de hoorzitting van Bessent, toen hij een oproep om het federale minimumloon te verhogen , dat sinds 2009 op een schamele $ 7,25 per uur is blijven steken, afwees.

Het gepraat over ‘woke’ is een poging om Amerikanen af ​​te leiden van een simpel feit: de kantoormedewerker en de fabrieksarbeider hebben veel meer gemeen met elkaar dan met de kapitalistische leiders die geld verdienen op hun rug. En de techmiljardairs die nu met Donald Trump aanpappen, zijn geen vrienden van ons.