Maar de beginnende spanning tussen het gezond maken van Amerika, en het overeind houden van boeren, geeft meer aan dan een potentiële inter-departementale spuug binnen de Trump-regering. Duurzaam en gezond voedsel is al lang geassocieerd met progressieve politiek-althans in de dagen dat links meer ondubbelzinnig anti-kapitalistisch was-maar is recenter geweest aan de rechterkant ook. En toch is de paradox van Maha en fabrieksfarming onthult, de coalitie van Trump is verre van verenigd over deze kwestie. Integendeel, het is verdeeld tussen instincten die we kunnen karakteriseren als “organisch” en “Promethean”: dat is, verdedigers en verstorders van de natuurlijke orde.
Aan de ene kant zijn ‘organische’ conservatieve voorstanders voor plaats, verbondenheid en de natuurlijke orde, zoals de overleden Roger Scruton, Mostle met meer esoterische rechtse advocaten voor dierenwelzijn, en Critici van junkfood. Hierin weergave Dierenwelzijn wordt, goed begrepen, een conservatieve oorzaak – en intensieve veehouderij een gruweldaad. In de “organische” hoek is de Amerikaanse boer en auteur Wendell Berry geliefd bij de “post-liberale” factie, voor zijn suggestieve schrijven tegen technologische overmoed en voor kleinschalige landbouw en de omhelzing van natuurlijke grenzen. In deze visie kan onze relatie tot de natuurlijke wereld er een van heerschappij zijn, maar dit zou moeten zijn Gekoppeld aan “Stewardship” -en zeker niet alleen een kwestie van technisch ingeschakelde uitbuiting.
De meme-versie van Wendell Berry percoleert ook door het e-rechtse ecosysteem, bijvoorbeeld in één voorstel voor “Ice Cream Nationalisme”: Alle Cowboys, Buxom Milkmaids en bijenteelt monniken. Vertaald uit dit grillige register, is het argument een meme-verbogen geval voor het opnieuw enen van voedselproductie als rentmeesterschap: een activiteit die niet los staat van sociale, morele en religieuze praxis, maar in hen geïntegreerd.
“Maga is verdeeld tussen instincten die we kunnen karakteriseren als ‘organisch’ en ‘promethean’: dat wil zeggen, verdedigers en verstoorders van de natuurlijke orde.”
Dit zeer online radicale recht grenst ook meer conventionele groene conservatieven op dierenwelzijn. Er is enig discussie over de vraag of Hitler echt een vegetariër was; Maar de Grieks-Engelse Nazi Mystic en schrijver Savitri Devi, misschien wel de meest invloedrijke continuer van Hitler’s naoorlogse extreemrechtse erfenis als “esoterisch hitlerisme”, Was ook een vocale dierenrechtenactivist. Devi hekelde menselijk uitzonderlijkheid en benadrukte de continuïteit van mensen met andere bewuste wezens; Haar fictief autobiografie is een echt surrealistische mix van hindoeïstische racetheorie, dierenwelzijnspolemie en liefdevolle afbeeldingen van favoriete katten. Devi’s “esoterische” stroom op het radicale recht vloog al vele jaren onder de radar, maar is onlangs weer opgedoken onder de meer kleurrijke online voorstanders. De rechtse poster en Infowars-auteur “Raw Egg Nationalist” is bijvoorbeeld een vocale criticus van chemische additieven langs RFK-lijnen en heeft ook aan de kaak gesteld fabriekslandbouw.
In de wereld van de verkiezingspolitiek wordt deze rechtse caucus voor het weer groen maken van de landbouw misschien het best belichaamd door de Roemeense eco-nationalist Călin Georgescu, die pleit voor Een “radicaal ecologisme” kritisch over pesticide en overmatig gebruik van antibiotica, en beweert dat het gemeenschappelijke landbouwbeleid van de EU moet worden geordend op het ondersteunen van kleinschalige landbouw.
Maar er is een promethean tegenargument, ook intern op het 21e-eeuwse recht, dat dergelijke overwegingen afwijst in naam van efficiëntie en technologische innovatie. In het beste geval, zoals de “anti-wok” utilitaire Richard Hanania heeft beweringenFabriekslandbouw is wreed maar onvermijdelijk-althans totdat we onze weg naar een lab-gekweekt alternatief kunnen innoveren. Anderen beweren dat de fabriekslandbouw is Goed, eigenlijk: Elke hervorming is politiek onmogelijk zoals het zou doen Maak eten duurderen laat staan wat de dieren ervaren: innovatie betekent menselijke vooruitgang en moet worden omarmd, niet worden gemeden.
Dit gaat niet alleen over dieren. Het is een heel wereldbeeld, zoals gearticuleerd door het uitbundige ‘Tech Right’-einde van de Trumpist Coalition, die net zo enthousiast is ten gunste van Promethean Progress als onverschillig voor zorgen zoals kleinschalig landbeheerschap of nostalgische paeans tot’ wortelheid ‘. Geleid door figuren zoals Elon Musk en Marc Andreessendeze groep gelooft in grote lijnen, in Andreessen eigen woorden, dat “er geen materieel probleem is – of het nu door de natuur is gecreëerd of door technologie – dat niet kan worden opgelost met meer technologie”. Dus voor deze caucus kan dierenmishandeling worden opgelost door lab gekweekt vlees. Rauw ei -nationalist is ondertussen niet overtuigd.
Deze organische/promethean -dichotomie loopt door de hele westerse beschavingsbevel die wordt gedomineerd door Amerika, althans als Berry het ziet – maar met de dobbelstenen altijd geladen voor de metalen spreadsheet en de “vooruitgang” die het codeert. In Verontrustendidentificeerde hij het conflict tussen organische en promethean-instincten als een dat sinds het Amerikaanse project sinds Settler Days heeft geanimeerd: een onrustige en altijd gelopende afstand tussen de drang om een begrensde, organische orde te omarmen en de drang om de grens te blijven pushen.
