Peter begon zijn toespraak met een vredesboodschap – ‘Shalom’ – maar de stemming verslechterde snel. “Het was een koortsachtige sfeer en het lawaai en het kattengeroep begonnen vrijwel onmiddellijk. Ik kon mijn toespraak niet eens afmaken.”
De NEU vertelde mij dat zij “de acties van Hamas op 7 oktober zonder enige twijfel heeft veroordeeld”, en voegde eraan toe: “De oproep tot een staakt-het-vuren is nu absoluut noodzakelijk in het licht van de vernietiging en het verlies van mensenlevens in Gaza,” en benadrukte: “ het is legitiem dat de NEU zich uitspreekt, naast instanties als de TUC en de VN, om op te komen voor de dringende bescherming van kinderen en leraren in Palestina.” Maar is er iets duisterders in het spel?
Afgelopen juli organiseerde de NEU een evenement in Londen met de titel “Hoe we op onze scholen over Palestina kunnen praten”. “Er was een hele boekwinkel met pro-Palestijnse literatuur”, zegt Peter, die aanwezig was. “Op de conferentie sprak spreker na spreker over het kwaad van Israël. Na de lunch gingen ze uiteen in groepjes en ik ging naar een kleinere kamer waar ze antisemitisme zouden bespreken. Alleen waren ze dat niet. Het ging allemaal om Israël. Dus stond ik op en wees erop dat we antisemitisme zouden bespreken. Maar ik kreeg te horen dat ik moest gaan zitten, omdat de andere mensen door mij werden ‘bedreigd’”.
Kate (niet haar echte naam), een andere joodse lerares uit Londen, woonde hetzelfde evenement bij, maar ontdekte dat een van haar collega’s van school besprak hoe hij “elke gelegenheid gebruikte om mijn mening te geven” over Palestina, inclusief het ter sprake brengen van het onderwerp bij het behandelen van oorlogspoëzie. Hij pochte ook dat hij een naschoolse ‘mensenrechtengroep’ had opgericht, die hij gebruikte om kinderen te vertellen hoe slecht Israël was. Hoewel ze haar directeur een brief schreef om te klagen, werd er niets gedaan. Hij runt nog steeds zijn naschoolse club.
De vakbond is ook een spil van de anti-Israëldemonstraties die in onze steden plaatsvinden. Uit gegevens afkomstig van 41 grote PSC-protesten tussen oktober 2023 en eind november vorig jaar blijkt dat de NEU 23 officiële sprekers had – bijna twee keer zoveel als de volgende vakbond, de RMT. Andere keren sponsoren zij de demonstraties; voor een bijeenkomst in februari in Leicester stond het symbool van de NEU naast de extremistische islamitische groeperingen 5 Pillars en CAGE International.
“Het symbool van de NEU stond naast de extremistische islamitische groeperingen 5 Pillars en CAGE International.”
Na de motie om ‘educatief materiaal’ over het conflict te verspreiden, zegt Natasha dat ze zich ervan bewust is dat één voorstel is om ‘Israël af te schilderen als een kolonialistische onderneming’, terwijl Peter discussies te zien krijgt over materiaal dat ‘probeert te zeggen dat Joden geen geschiedenis hebben in de wereld’. regio”.
Vorige maand sloot de NEU zich aan bij de oproep voor de Palestijnse Actiedag. In november 2023 leidde dit tot een reeks schooluitval waarbij kinderen pro-Palestina-liederen zongen. Dit jaar zei de NEU tegen leraren in haar afdeling in Noord-Londen: “Ons plan is om rode en groene of keffiyehs te dragen, een inzamelingsactie voor medische hulp voor Palestina en een wake in het park met zwevende lantaarns.” Alleen een overheidsingrijpen op het laatste moment – leraren herinneren aan het neutraliteitsbeleid – heeft een aantal plannen in de war gestuurd. Slechts een paar leraren overtreden openlijk de regels. Het maakt niet uit, de NEU zal waarschijnlijk centraal staan in de volgende demonstratie voor Palestina later deze maand.
Geconfronteerd met dit soort gedrag had een groep Joodse leraren vorig jaar een ontmoeting met Kebede om te vragen om een meer evenwichtige benadering van het conflict. Ze koesteren niet veel hoop; Kebede is al geruime tijd een bewonderaar van Jeremy Corbyn, die ooit beweerde dat de critici van de voormalige Labour-leider “30 zilverstukken” kregen aangeboden – een eeuwenoude antisemitische trope. Terwijl hij zich later verontschuldigde, riep hij het jaar daarop tijdens een anti-Israël-bijeenkomst op tot “de intifada te globaliseren”. Een NEU-woordvoerder beweerde later dat het slechts “een uiting van solidariteit en steun voor burgerprotesten” was.
Hoe zulke “solidariteit” zich in de klas manifesteert is vaak anekdotisch, maar het maakt scholen zeker niet veiliger. Eén ouder op de Norwood School in Zuid-Londen vertelde me over twee incidenten waarbij zij het gevoel had dat kinderen op de school op subtiele wijze werden onderwezen tegen Israël. Haar 14-jarige zoon bracht lesmateriaal mee naar huis dat was uitgedeeld in een ‘burgerschapsklas’ over vluchtelingen, die een onjuiste kaart van Israël hadden en ten onrechte beweerden dat ‘sinds 1948 meer dan vijf miljoen Palestijnen ontheemd zijn’ – toen Door de oorlog van 1948 werden 700.000 Palestijnen ontheemd (het cijfer van vijf miljoen komt voort uit het aantal van hun nakomelingen). Op een andere school, in West-Londen, vroeg een vervangende lerares haar achtjarige basisschoolleerlingen om hun hand op te steken als ze joods waren. Toen een echtpaar hun hand opstak, zei de leraar tegen hen: “Ik ben vrij Palestina.”
Voor Joodse ouders is dit een moeilijke tijd. Volgens de CST, die toezicht houdt op anti-joodse haatmisdrijven, blijven de gevallen van antisemitisme op scholen toenemen, met 162 incidenten in de eerste helft van vorig jaar. Soms was het anti-Joodse pesten zo erg op scholen dat ouders zich gedwongen voelden hun kinderen weg te halen.
Ondertussen, terwijl de NEU zich blijft concentreren op een oorlog aan de andere kant van de wereld, komen de problemen waar de vakbond naar zou moeten kijken nauwelijks aan bod. “Ik weet dat ik niet de enige ben die zich afvraagt wat al deze obsessie met Israël is heeft te maken met een onderwijsvakbond als we thuis genoeg problemen hebben”, zegt Peter. “We hebben een enorm probleem met het vasthouden van leraren, met geweld op scholen tegen leraren, met afbrokkelende scholen – maar het enige waar ze over willen praten is Palestina.”
