Kendrick Lamar’s Super Bowl Halftime Show Ging Meer Over Drake Dan Over Politiek INDIGNATIE AI & Politiek

Sinds Kendrick Lamar afgelopen september werd aangekondigd als headliner van de Super Bowl LIX Halftime Show , zijn muziekfans razend enthousiast. Ze vroegen zich af hoe de Pulitzer-prijswinnaar zou omgaan met dit historische optreden, het eerste voor een solo-rapper.

Na een zomerlange ruzie met Drake, die de Grammy-winnende disstrack “Not Like Us” opleverde, kreeg Lamar de kans om de meest kinderachtige Halftime Show in de geschiedenis van de uitzending te presenteren. In januari was hij ook nog eens verwikkeld in een smaadzaak over “Not Like Us”, waardoor het onduidelijk was of hij het nummer überhaupt zou kunnen uitvoeren. (Dat deed hij.) Er was ook nog de grote vraag die boven elk optreden van Lamar op televisie hangt: wat zal de sociaal bewuste rapper te zeggen hebben, als hij al iets te zeggen heeft, over het huidige politieke klimaat?

In het verleden heeft Lamar kansen gegrepen op grote podia om hete hangijzers aan te kaarten en zijn eigen politieke angsten te uiten. Hij heeft het gehad over politiegeweld bij de BET Awards en massale opsluiting — om nog maar te zwijgen van zijn algemene desillusie met Amerika — bij de Grammy’s . Van alle hiphopacts die het podium van de Halftime Show hadden kunnen sieren, leek het erop dat Lamar was gekozen vanwege zijn combinatie van showmanschap en het vermogen om conversatie te genereren.

Dat gezegd hebbende, leek de recente herverkiezing van Donald Trump — en schokkende opkomst bij de Super Bowl; een primeur voor een zittende president — de ideale achtergrond voor Lamars kenmerkende provocerende beeldspraak en de politieke kant van zijn catalogus, zoals zijn nummer “Alright” uit 2015, dat een hymne was van de Black Lives Matter-beweging. En toch had Lamar een ander doel voor de avond.

Na het openingsnummer, “GNX (Teaser)”, gaf Lamar het publiek een openhartig memo van wat ze de komende 12 minuten niet konden verwachten. “De revolutie zou op televisie worden uitgezonden,” zei Lamar terwijl de muziek stopte. “Je hebt het juiste moment gekozen, maar de verkeerde man.”

Het is niet bepaald een nieuw sentiment als je hebt geluisterd naar Lamars recentere muzikale output. Op zijn vijfde album, Mr. Morale and The Big Steppers , uitgebracht in 2022, pakte Lamar de kwalen van de maatschappij en zijn eigen positie als sociaal bewuste rapper aan, maar had hij meer vragen en tegenstrijdigheden dan antwoorden. Ondertussen was het moeilijk om dezelfde politieke angst te vinden die To Pimp A Butterfly uit 2015 aandreef op zijn nieuwste album, GNX , een radiovriendelijke ereronde na zijn veelbesproken ruzie met Drake.

Op het nummer van Baby Keem uit 2021, “Family Ties”, maakte hij zijn bedenkingen over het feit dat hij als politiek symbool werd gezien duidelijk. “Ik ben de sociale gimmicks aan het ontwijken”, rapte hij. “Ik ben de activisten van de ene op de andere dag aan het ontwijken / Ik ben geen trending topic.”

Op dezelfde manier vermeed Lamar tijdens Super Bowl LIX nummers als “Alright” en “The Blacker The Berry”. Hij sloeg het soort anti-establishment-berichten over waar hij in het verleden door Fox News-presentatoren van werd afgekraakt. In plaats daarvan koos hij vooral voor nummers van GNX , waarmee hij in april door het land zal toeren, waaronder “squabble up”, “peekaboo”, “tv off” en “luther”, met zijn toekomstige tourgenoot SZA.

Het duo speelde ook hun samenwerking uit 2018 “All the Stars” van de soundtrack van Black Panther . Onvermijdelijk speelde hij zijn twee populairste diss-tracks van afgelopen zomer, “euphoria” en, na veel plagerij, “Not Like Us”. Het publiek zong mee toen hij bij de beroemdste en meest citeerbare zin van het nummer kwam – “tryna strike a chord and it’s probably a minorrrr.” Lamar droeg ook een zeer zichtbare kleine “a”-ketting. En Serena Williams, het onderwerp van menig Drake-lyric , danste op het veld tijdens het optreden. Kortom, de grootste daad van durf van de avond was gericht op Drakes advocaten, niet op een groter onrecht.

Toch maakte de Halftime Show wel een gebaar naar de politiek. Tijdens het openingsnummer kwamen er talloze achtergronddansers uit een Buick GNX, gekleed in effen rode, witte en blauwe hoodies. De show bevatte acteur Samuel L. Jackson, gekleed als “Uncle Sam” in een patriottisch pak en hoge hoed. Het leek er echter niet op dat Lamar probeerde een afkeuring uit te spreken van onze huidige regering of zelfs maar een boodschap over het klimaat.

In plaats daarvan keken we naar de rapper die, zoals Jackson het noemde, “het Amerikaanse spel” speelde. Terwijl Lamar over het podium manoeuvreerde, ontworpen als een spelletje boter-kaas-en-eieren, voelde het alsof we hem zagen omgaan met de maatschappelijke verantwoordelijkheid die hem als zwarte entertainer was opgelegd en zijn eigen verlangens om een ​​beetje uit te verkopen.

Hij liet ook zien wat er gebeurt als iemand in zijn positie buiten de grenzen van respectabiliteit valt en door het verkeerde publiek wordt gezien. Ook Jackson verscheen meerdere keren in de medley, waarbij hij zowel als een emcee als Lamars bedrijfsgeweten fungeerde. De nummers die hij speelde, hoewel minder expliciet politiek dan sommige in zijn repertoire, waren niet bepaald geschikt voor netwerktelevisie of, beter nog, geschikt voor een NFL-publiek. Nadat Lamar klaar was met het uitvoeren van “squabble up”, bespotte Jackson het nummer als “te luid, te roekeloos, te ghetto.”

“Meneer Lamar, weet u echt hoe u het spel moet spelen?” vroeg Jackson. “Dan moet u zich maar eens goed inspannen!” Lamar ging toen over tot een uitvoering van “HUMBLE”, zijn eerste radiohit na To Pimp A Butterfly . Zijn dansers, die als robots bewogen, verzamelden zich snel om een ​​Amerikaanse vlag te creëren.

Het internet onderstreepte Lamars dilemma snel. Ondanks het relatief gedempte politieke commentaar, renden rechtse experts, zoals Eric Daughtery van Florida’s Voice en voormalig afgevaardigde Matt Gaetz , naar X om de performance te bekritiseren als een soort extremistische, pro-zwarte agenda. Alt-right commentator Jack Posobiec noemde Lamars performance de “DEI Halftime Show.” Waarschijnlijk zullen er in de loop van de week meer aanstootgevende soundbites en opmerkingen van boze, blanke MAGA-gasten binnenkomen.

Lamars Halftime Show was misschien niet de directe middelvinger naar Trump die zijn fans misschien verwachtten of wilden, maar hij bood wel iets wat andere artiesten van zijn kaliber misschien niet zouden doen op zo’n mainstream podium: zijn eigen plek in de Amerikaanse cultuur onderzoeken. Lamar bewees dat hij nog steeds een agitator kan zijn zonder op een politieauto te staan ​​of geketend op te treden. Zelfs op zijn meest smakelijk, zal zijn kunst uiteindelijk nooit veilig zijn.