Kan Trump McKinley weer geweldig maken?


Cruciaal voor Amerika was het de senior partner in deze relatie. In de volgende halve eeuw stootten de VS de Britse vloot uit het westelijk halfrond, dwong Groot -Brittannië zijn verdrag met Japan te beëindigen en, na de Tweede Wereldoorlog, Groot -Brittannië onder druk zetten om zijn rijk op te lossen ten voordele van Amerikaanse investeerders en exporteurs. Als veel hiervan werd bereikt door de opvolgers van McKinley, was het alleen omdat hij de man was die hun richting besloot. In 1923 gaf Calvin Coolidge, zijn opvolger als Republikeinse president, McKinley de eer voor de transformatie van de Amerikaanse grote strategie: “Zijn visie zag nu zijn land, maar het reikte verder dan onze eigen kusten. Hij zocht in de handel en handel een wereldrelatie. Zijn laatste openbare uiting, gemaakt in Buffalo, pleitte voor wederzijdse handelsrelaties, waarvan hij wist dat ze geen basis zonder bescherming hadden. Tegelijkertijd drong hij aan op een landenkanaal om onze eigen kusten te verenigen met de Latijns-Amerikaanse republieken. ”

Tegenwoordig heeft China een eeuw geleden de rol van Imperial Duitsland op zich genomen, met zijn economische opkomst inspirerend defensief protectionisme en roept op tot zachte insluiting bij de grote power buren, Japan en India. Dat geldt ook voor Amerika: bij zijn inhuldiging waarschuwde Trump dat “China het Panamakanaal exploiteert” en dreigde hij een tarief van 10% op te leggen aan Chinees gemaakte goederen. En het was ook niet lege retoriek. Chinese bedrijven exploiteer nu havens aan beide uiteinden van het Panamakanaal, terwijl andere door de staat gesteunde Chinese investeerders betrokken zijn geweest onderhandelingen met het anti-Amerikaanse regime van Nicaragua om een ​​Nicaraguaans kanaal te bouwen.

En toch weigeren sommigen in Amerika nog steeds deze realiteit te herkennen – en de oproepen van Trump om tarieven als inflammatoire te besparen. Voor Amerikaanse denkers in de idealistische traditie van Wilsoniaans liberaal internationalisme, zoals John Ikenberry en Robert Kagan, is RealPolitik inherent immoreel. In plaats van te spelen door de traditionele regels van machtspolitiek, staan ​​ze erop dat een ‘verlichte’ ons de machtspolitiek helemaal zou moeten overstijgen. Rivales van grote krachten moeten worden vervangen door collectieve veiligheid, onder auspiciën van de League of Nations of de Verenigde Naties, of-in de neo-conservatieve versie van het Wilsonianisme-door de VS, alleen handelen als een welwillende, almachtige wereldwijde wereldwijde wereldwijd Dat beleid de wereld.

Maar het neo-Wilsoniaanse globalisme mislukte rampzalig toen het werd geprobeerd door zowel Democraten als Republikeinen tussen 1992 en 2016. De Europese en Oost-Aziatische protectoraten van Amerika werden gratis renners op de veiligheidsgarantie, terwijl Amerikaanse soldaten vochten en stierven in “Forever Wars” van het Midden-Oosten Banners van “The Global Democratic Revolution” en “The Rule-Based International Order”. Een reden dat Trump president is, is dat het Amerikaanse publiek het zat is om de rekeningen voor buitenlands avonturisme te betalen.

Evenmin is een geglobaliseerde vrijmarkteconomie aangevallen onder het ‘welwillende’ leiderschap van Amerika, zoals die binnen de Clinton- en Bush-administraties ooit beloofd. In plaats daarvan openden de VS en Europa hun binnenlandse markten, alleen om te worden geïndustrialiseerd door de roofzuchtige handelspraktijken van China, Japan en Zuid -Korea – vaak met behulp van Amerikaanse kapitalisten die bereid zijn de veiligheid en welvaart van hun land op te offeren voor snelle winst en lagere loonrekeningen .

“Een reden dat Trump president is, is dat het Amerikaanse publiek het zat is om de rekeningen voor buitenlands avonturisme te betalen.”

Geconfronteerd met deze uitdaging, probeerde Obama-met de hulp van zijn Trans-Pacific Partnership (TPP) en Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP)-de Europese en Oost-Aziatische handelspartners van Amerika te binden in een enkel handelsblok dat China uitsluit. In zijn eerste termijn koos Trump een veel meer unilaterale aanpak, die het gebruik van tarieven tegen de Amerikaanse Canadese, Europese en Aziatische bondgenoten en China bedreigde – en Biden volgden. Kortom, de tweedelige consensus ten gunste van post-koude oorlog globalisme was zelfs voordat Trump afnam. Terwijl de geest van McKinley maandag werd gewekt, was het al tientallen jaren opgeworpen.



Source link

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *