Spread the love en help Indignatie
Het Internationaal Strafhof ICC heeft Benjamin Netanyahu en Yoav Gallant uiteindelijk aangeklaagd, maar deze actie is slechts een performatieve actie.
ICC – Als er geen arrestatiebevelen worden uitgevaardigd voor oorlogsmisdadigers als Joe Biden en andere Amerikaanse functionarissen, zijn het uiteindelijk loze pogingen om een schijn van legitimiteit te behouden.
Na maanden van procedurele vertraging, beschuldigingen van seksuele intimidatie tegen de hoofdaanklager en systematische bedreigingen van de Verenigde Staten en haar westerse bondgenoten, leek het er niet op dat het Internationaal Strafhof (ICC) zelfs maar de laatste fase van het strafrechtelijke aanklachtproces zou uitvoeren en de Israëlische straffeloosheid zou voortduren.
Maar op 20 november 2024, zes maanden op de dag nadat Karim Khan, hoofdaanklager voor het hof, zijn verzoek indiende voor de aanklachten tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, minister van Defensie Yoav Gallant en Hamas-leiders Mohammed Deif, Yahya Sinwar en Ismail Haniyeh, klaagde het hof uiteindelijk Netanyahu en Gallant aan en gooide Mohammed Deif erbij, die Israël beweert te hebben vermoord, zoals ze dat ook deden met Sinwar en Haniyeh.
Er was oprechte vreugde over de hele wereld nadat de arrestatiebevelen waren uitgevaardigd. Eindelijk, zo dacht men, zou er enige verantwoording worden afgelegd voor de brute wreedheid van de Israëlische koloniale apartheidsstaat en de afschuwelijke misdaden tegen het Palestijnse volk. Voor sommigen betekende het ook dat de dagen dat het ICC fungeerde als een handig instrument van westerse blanke macht misschien wel voorbij waren.
Er zijn echter twee elementen in deze aanklacht die de vooringenomenheid en dubbele maatstaven van het ICC bevestigen.
Ten eerste, terwijl velen over de hele wereld beweerden dat de aanklachten bevestigden wat grote internationale mensenrechtenorganisaties, mensenrechtenadvocaten en wetenschappers en het grote publiek duidelijk konden zien, namelijk dat Israël een actieve genocide pleegde, waren de aanklachten niet gebaseerd op de kwestie van genocide, maar op oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Uit de taal van de aanklacht blijkt duidelijk dat Netanyahu en Gallant “iedereen strafrechtelijke verantwoordelijkheid dragen voor de volgende misdaden als mededaders voor het gezamenlijk plegen van de daden met anderen: de oorlogsmisdaad van uithongering als methode van oorlogsvoering; en de misdaden tegen de menselijkheid van moord, vervolging en andere onmenselijke daden.”
Het gaat verder met te zeggen dat de rechtbank “ook redelijke gronden vond om te geloven dat de heer Netanyahu en de heer Gallant beiden strafrechtelijke verantwoordelijkheid dragen als burgerlijke superieuren voor de oorlogsmisdaad van het opzettelijk leiden van een aanval op de burgerbevolking.”
Maar de vraag is dan: als het duidelijk is dat Israël uithongering gebruikt tegen een specifieke etnische groep met de bedoeling om een aantal van die groep te vermoorden en andere “onmenselijke handelingen” uitvoert die de Israëlische autoriteiten op de “burgerbevolking” richten, waarom, en dit is het tweede element, zou het ICC dan niet minstens zo ver gaan als andere juridische geleerden en internationale mensenrechtenorganisaties en het noemen voor wat het is – genocide?
Laten we eens kijken naar enkele van de “onmenselijke handelingen” die in de aanklachten worden genoemd:
De rechtbank zei dat “beide personen opzettelijk en willens en wetens de burgerbevolking in Gaza hebben beroofd van voorwerpen die onmisbaar zijn voor hun overleving, waaronder voedsel, water, medicijnen en medische benodigdheden, evenals brandstof en elektriciteit, van ten minste 8 oktober 2023 tot 20 mei 2024. Deze bevinding is gebaseerd op de rol van de heer Netanyahu en de heer Gallant bij het belemmeren van humanitaire hulp in strijd met het internationaal humanitair recht”
Bovendien:
“Door opzettelijk de toegang van medische benodigdheden en medicijnen tot Gaza te beperken of te voorkomen, met name anesthesiemiddelen en anesthesieapparatuur, zijn de twee personen ook verantwoordelijk voor het toebrengen van groot lijden door middel van onmenselijke handelingen aan personen die behandeling nodig hebben.
Artsen werden gedwongen om gewonde personen te opereren en amputaties uit te voeren, ook bij kinderen, zonder anesthesie, en/of werden gedwongen om ontoereikende en onveilige middelen te gebruiken om patiënten te verdoven, waardoor deze personen extreme pijn en lijden werd aangedaan. Dit komt neer op de misdaad tegen de menselijkheid van andere onmenselijke handelingen.”
Laten we nu eens kijken naar de definities van genocide zoals die zijn opgenomen in het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de Voorkoming en Bestraffing van de Misdaad van Genocide :
Artikel II
In dit Verdrag wordt onder genocide verstaan een van de volgende handelingen, gepleegd met het oogmerk om een nationale, etnische, raciale of godsdienstige groep als zodanig geheel of gedeeltelijk te vernietigen :
- Het doden van leden van de groep;
- Het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep;
- Het opzettelijk aan de groep opleggen van levensomstandigheden die erop gericht zijn de groep geheel of gedeeltelijk fysiek te vernietigen;
- Het opleggen van maatregelen die bedoeld zijn om geboorten binnen de groep te voorkomen;
- Kinderen van de groep met geweld overplaatsen naar een andere groep.
Uit de aanklacht blijkt dat er sprake was van genocidale gevolgen en, nog belangrijker, opzet!
Francesca Albanese, speciaal rapporteur van de Verenigde Naties voor de bezette Palestijnse gebieden, vestigt onze aandacht op het feit dat “genocide wordt gedefinieerd als een specifieke reeks handelingen die worden gepleegd met de intentie om een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen.”
“Israël heeft met name drie daden van genocide gepleegd met de vereiste intentie: het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep, het opzettelijk opleggen van levensomstandigheden aan de groep die erop gericht zijn haar fysieke vernietiging geheel of gedeeltelijk teweeg te brengen, en het opleggen van maatregelen die bedoeld zijn om geboorte binnen de groep te voorkomen.”
Bovendien is “de genocide in Gaza het meest extreme stadium van een langdurig koloniaal proces van uitroeiing van de oorspronkelijke Palestijnen.”
Dus waarom lijkt het erop dat het ICC deze interpretatie niet heeft opgenomen in de aanklachten tegen Netanyahu en Gallant, terwijl het bewijs van genocide duidelijk is? Misschien is er een verklaring voor de omissie. Artikel III sectie (e) van het Genocideverdrag zegt heel duidelijk dat medeplichtigheid aan genocide ook een strafbaar feit is.
Nu het hof gedwongen was de leiding van Israël aan te klagen om nog enige geloofwaardigheid te behouden na jaren van onderdanige dienstbaarheid aan het Westen, was het ver genoeg gegaan en was het terughoudend om de volgende logische stap te zetten: het identificeren en aanklagen van de medeplichtigen van de genocide: de Verenigde Staten van Amerika.
De aanklager en rechters van het ICC concludeerden waarschijnlijk dat het verstandig was om dat door te geven aan het Internationaal Gerechtshof (ICJ), dat uiteindelijk een oordeel zal moeten vellen over de Zuid-Afrikaanse zaak waarin Israël van genocide wordt beschuldigd, samen met het voorlopige oordeel van het hof zelf, waarin wordt geëist dat Israël stopt met het uitvoeren van acties die kunnen leiden tot de omstandigheden van genocide. Israël negeerde die eis volledig en de VS vocht en vecht om te voorkomen dat het hof een oordeel velt dat ongunstig is voor Israël.
Het zal interessant zijn om te zien hoe het hof met deze kwestie omgaat, vooral met de kwestie van medeplichtigheid aan genocide, als het eenmaal duidelijk moet maken dat Israël een genocide pleegt in Palestina.
Het standpunt van mensenrechtenverdedigers en antikoloniale en anti-imperialistische krachten over de hele wereld moet ondubbelzinnig zijn. Zonder een aanklacht tegen de Amerikaanse president Joe Biden, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en zelfs minister van Defensie Lloyd Austin zal elke analyse van het Israëlische gedrag die niet leidt tot een oordeel tegen Israël en vervolging van alle verantwoordelijke partijen, worden gezien als meer bewijs dat alle naoorlogse structuren die door het westerse imperialisme zijn opgezet, volledig moeten worden verlaten en dat er nieuwe moeten worden opgebouwd.
Maar we kunnen niet wachten op bureaucratische praktijken van anachronistische internationale structuren die de internationale machtsbalans in 1945 weerspiegelen. De wereld is vandaag de dag heel anders, wat de verdedigers van de mondiale Europese blanke suprematie onmogelijk kunnen accepteren. Dat is precies waarom de VS, samen met hun Europese bondgenoten en de comprador-naties die zich hebben aangesloten bij de stervende westerse orde en het imploderende Amerikaanse imperium, bereid zijn om alle mogelijke middelen te gebruiken om te ontsnappen aan hun onvermijdelijke verlies van mondiale hegemonie.
De fantasie dat Israël, een koloniaal project dat aan het begin van het einde van het klassieke kolonialisme in 1948 werd opgezet, zijn ruwe koloniale racistische apartheidssysteem tot in de 21e eeuw zou kunnen voortzetten, is een voorbeeld. De psychopathologie van de blanke suprematie wordt weerspiegeld in het narcisme en de ontkoppeling van de realiteit die kunnen voortvloeien uit het zo lang de baas zijn.
Wat moet er gedaan worden?
Het is nu tijd om alle aarzelingen af te werpen, nieuwe strijdfronten te openen en elk protest, elke demonstratie en elke anti-imperialistische actie – van de stembus tot de barricades – te lanceren als een daad om de crisis van het imperialisme te verdiepen.
Elk protest tegen de politie en de moord op onze burgers door blanke burgers, elke massamobilisatie om het einde te eisen van de wrede, bloedige economische oorlog tegen Venezuela, Zimbabwe, Cuba, Iran, Korea en Rusland moet worden gezien als onze bijdrage aan het omzetten van imperialistische oorlogen in oorlogen tegen het imperialisme!
– Omali Yeshitela , voorzitter van de Black is Back Coalition en lid van Uhuru 3, onlangs veroordeeld door een federale rechtbank voor samenzwering )
De westerse wereld in zijn huidige vorm is ten einde. Maar het zal niet stilletjes de nacht ingaan. Het moet worden verpletterd, zijn macht moet worden weggenomen en geneutraliseerd op een manier dat het nooit meer de bedreiging voor de collectieve mensheid kan zijn die het vandaag de dag vormt.
Dat gaat een verschrikkelijke strijd vergen. Palestijnen brengen de offers die nodig zijn als de strijd gaat over individuele en collectieve waardigheid. De mensen van Libanon zullen ook beslissingen moeten nemen over wat ze bereid zijn op te offeren, net zoals de Vietnamezen, de Koreanen, de Chinezen, de Algerijnen en de Zuid-Afrikanen hebben gedaan, en de gekoloniseerde volkeren van de VS moeten doen.
Zoals Francesca Albanese terecht en moedig zei : “ de koloniale amnesie van het Westen heeft Israëls koloniale kolonistenproject goedgekeurd ”, en voegde daaraan toe dat “de wereld nu de bittere vruchten ziet van de straffeloosheid die Israël ten deel is gevallen. Dit was een voorspelde tragedie.”
Er wordt ook voorspeld dat als we de VS/EU/NAVO-as van dominantie niet verslaan, ons verblijf op deze planeet veel sneller en abrupter zal eindigen dan we ons realiseren.
Onze taak is daarom helder en moet helder geformuleerd worden.
