Trump en Iran: Het zou een déjà vu zijn, ware het niet dat Bush, Powell en Rumsfeld kennelijk geestelijk gezond waren.
Trump en Iran: Reis nu met me mee in de tijd, als je wilt, naar het jaar 2002. Ik denk dat je het zou kunnen omschrijven als een “terwijl de wereld sliep”-moment op 12 december van dat jaar, toen CNN meldde: “Amerikaanse troepen stellen zich op in de Golf.”
Het rapport somde de stappen op die al waren genomen: leider van het Centraal Commando, generaal Tommy Franks, verhuisde naar de As Saliyah-basis in Qatar. Hij liet er per vliegtuig een modulair commando- en controlecentrum bouwen. Herinnert u zich de briefingruimte met de drie flatscreen-tv’s die er zo sexy uitzagen toen de invasie in maart begon? Dat maakte deel uit van het modulaire commandocentrum.
Drieduizend troepen waren al gestationeerd in Qatar. De Derde Infanteriedivisie, zo’n 30.000 man sterk, was toevallig aan het ’trainen’ in Koeweit. In januari begonnen de eerste 25.000 gevechtstroepen van de VS aan hun massale verplaatsing naar Koeweit.
Ik neem de tijd om u te herinneren aan die schandelijke periode uit ons niet al te verre verleden, omdat een soortgelijke ontwikkeling al gaande is in Europa en het Midden-Oosten.
Afgelopen weekend heeft minister van Defensie Pete Hegseth drie dozijn Amerikaanse tankvliegtuigen naar bases in Spanje, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk verplaatst. De tankvliegtuigen worden gebruikt om Amerikaanse straaljagers en bommenwerpers bij te tanken, en kunnen ook worden gebruikt om Israëlische vliegtuigen bij te tanken. Er zijn nu berichten dat militaire middelen – we weten niet precies welke, maar het zouden vliegtuigen, troepen, vaartuigen, tanks en ander zwaar materieel kunnen zijn – naar het Midden-Oosten zijn “gestationeerd”.
Op 17 maart 2003 eiste president George W. Bush in een televisietoespraak tot de natie dat Saddam Hoessein en zijn twee zonen, Uday en Qusay, zich zouden overgeven en Irak zouden verlaten. Hij gaf hen een termijn van 48 uur.
Vandaag, in een moderne variant op de stoffige oude traditie van een presidentiële toespraak vanuit het Oval Office, bedreigde Trump via zijn Truth Social-account de Iraanse Opperste Leider, ayatollah Ali Khamenei, met het leven. “We weten precies waar de zogenaamde ‘Opperste Leider’ zich schuilhoudt. Hij is een gemakkelijk doelwit, maar is daar veilig – We gaan hem niet uitschakelen (doden!), tenminste niet voorlopig,” schreef Trump. “Maar we willen geen raketten op burgers of Amerikaanse soldaten. Ons geduld raakt op. ONVOORWAARDELIJKE OVERGAVE.”
Begint dit je bekend voor te komen? Denkbeeldige Iraanse raketten die “afgeschoten” zullen worden op “Amerikaanse soldaten”? Waar, mag ik vragen, zijn die Amerikaanse soldaten waar Iraanse raketten op afgevuurd zouden kunnen worden? Een van de algemene MSM-verhalen vanmiddag vermeldde terloops dat de VS al 40.000 soldaten in het Midden-Oosten heeft, zonder hun locaties te noemen. Ik gok op Qatar, Koeweit, Irak, waarschijnlijk nog een paar in Syrië, en ik weet zeker dat we er ook een paar in Egypte hebben en verspreid over kleine bases elders.
Hé, we hebben ze daar neergezet, toch? Iran is zo boos dat ze Israël beschieten met raketten en bewapende drones sturen. Als ze boos op ons worden, schieten ze op Amerikaanse doelen, waaronder logischerwijs Amerikaanse militaire bases, waaronder luchtmacht- en marinebases, en legerbases die in Koeweit liggen sinds… je raadt het al… sinds we dat land in 1991 met Operatie Desert Storm van de Iraakse bezetting bevrijdden.
Ziet u hier een trend? De VS levert Israël jaarlijks zo’n 3 miljard dollar aan militair materieel en andere hulp, zonder dat er beperkingen zijn op de manier waarop dit gebruikt mag worden. Trump is verwikkeld in vermeende “onderhandelingen” met Iran over diens nucleaire programma – die alleen nodig zijn omdat hij het reeds bestaande verdrag heeft opgezegd.
Trumps onderhandelaar, Steve Witkoff, is een New Yorkse vastgoedman met wie hij bevriend is en die goedkope gebouwen heeft bezeten in Lower Manhattan, Washington Heights en de Bronx via een bedrijf genaamd Stellar Management. Hij bezit ook commercieel vastgoed en hotels zoals Park Lane en hoogbouwappartementen in Tribeca, Philadelphia, Chicago en Dallas.
Iraanse onderhandelaars, die geen dommeriken zijn, weten dus dat ze om de toekomst van hun nucleaire programma zitten te bespreken met een man die toezicht houdt op de installatie van nieuwe toiletten in appartementen en die toezicht houdt op het verschonen van lakens en het schoonmaken van badkamers in hotels.
Toen Bush Saddam Hoessein bedreigde, stuurde hij tenminste mensen zoals Colin Powell naar de VN en had hij een minister van Defensie, Donald Rumsfeld, die die functie voor de tweede keer bekleedde. Rumsfeld was een klootzak, maar hij was tenminste geen seksueel misbruiker zoals Hegseth, die soldaten uitdaagt tot push-upwedstrijden om te laten zien hoe macho hij is.
Maar waarom heb ik het überhaupt over Hegseth? Het maakt niet uit dat Trump een vastgoedvriend heeft die hij in een delicatessenzaak in New York heeft ontmoet en voor hem onderhandelt, en een minister van Defensie die een vrouw heeft omgekocht om haar mond te houden over de nacht dat hij haar in een hotelkamer seksueel heeft misbruikt. Het maakt zelfs niet uit dat zijn minister van Buitenlandse Zaken een man is die hij ooit op de nationale televisie recht in zijn gezicht “Kleine Marco” noemde.
De enige die ertoe doet is Donald Trump, en hij heeft er zoveel plezier in dat hij het bijna niet meer kan verdragen.
Hij is helemaal los over het bedreigen van Iraniërs en het stellen van eisen. Hij is zo nonchalant over de Israëlische aanvallen op Iran en de kwestie erachter, kernwapens, dat hij gisteravond zelfs de tijd nam om boos tegen verslaggevers te zeggen dat hij gouverneur Tim Walz van Minnesota niet gaat bellen over de Democratische leden van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat die door een van Trumps aanhangers zijn gedood en gewond.
Waarom is het niet belangrijk om Tim Walz te bellen? Omdat Walz volgens Trump “glad” en “gek” is. “Waarom zou ik hem bellen?” vroeg Trump in Air Force One , op weg terug naar het Witte Huis om vanmiddag zijn hooggekwalificeerde nationale veiligheidsteam in de Situation Room te ontmoeten. “Die man heeft geen flauw benul. Hij is een, hij is een wrak. Waarom tijd verspillen?”
Trump denkt duidelijk dat de mensen aan de andere kant van de onderhandelingen over kernwapens het nieuws in de Verenigde Staten niet volgen en dat niemand de persoon bestudeert met wie ze uiteindelijk te maken hebben.
O jee, ik doe het weer. Ik vergelijk de situatie met Donald Trump die zich voorbereidt op een aanval op Iran met mensen die, hoewel ze vreselijke beslissingen namen op basis van vreselijke informatie over Irak, tenminste nog een beetje bij hun verstand waren.
Kijk, dat is nou precies het probleem. Het is bijna onmogelijk om te beschrijven wat er gaande is – namelijk dat we ons blijkbaar voorbereiden op een oorlog met Iran – zonder de gek die de beslissingen neemt onvrijwillig te saneren. Zo heet dat, sanewashing , een heel woord dat ze hebben bedacht om Donald Trump aan te pakken.
We kunnen deze man niet behandelen alsof hij een rationele acteur is. Een rationeel mens, een man met echte menselijke gevoelens , zou de gouverneur van Minnesota niet kinderachtige namen noemen, vlak nadat twee politici in zijn staat zijn neergeschoten door iemand die een lijst had met nog eens 45 Democraten die hij wilde vermoorden.
Een rationeel handelend persoon zou op sociale media niet eisen dat de leider van een land waarmee we ( nog ) niet in oorlog zijn, zich onvoorwaardelijk overgeeft.
Aan wie? is de vraag die gesteld zou moeten worden. Waarom zou de Opperste Leider van Iran zich overgeven aan Donald Trump terwijl de VS geen enkele kogel op hen hebben afgevuurd of een enkele bom hebben laten vallen? Het Congres heeft geen oorlog verklaard of zelfs maar zo’n stomme “machtiging voor het gebruik van geweld” aangenomen.
Het antwoord is net zo voor de hand liggend als de depressieve blik op Trumps gezicht, toen hij zaterdag zijn grote militaire parade langs zijn tribune zag trekken en tot hem doordrong dat zijn grote zelfopoffering helemaal niet verliep zoals hij had gepland.
De soldaten in de tanks zwaaiden naar meisjes op de tribune. De marcherende formaties liepen uit de pas en leken het allemaal niet serieus genoeg te hebben genomen om te oefenen met marcheren. De menigte leek wel een middagje weg in Washington D.C., zonder iets anders te doen. De tribunes waren nog niet eens halfvol.
Iedereen die op tv keek, zag dat de hele zaak een flop was. En elders, aan de telefoon die hij altijd bij zich had, zag Trump dat de rest van het land op straat was, miljoenen mensen, die zich kostelijk vermaakten en hem de tering gaven.
De Iraniërs moeten dit allemaal op televisie hebben gezien en zich rot hebben gevoeld toen de tweede nacht Israëlische raketten hen troffen. Kijk naar Trumps gezicht. Hij is niet blij. Dat is niet goed voor ons.
En hier zijn we dan, beste lezers, na het weekend waarin Donald Trump zag hoe enorm zijn oppositie is, en hoe georganiseerd, en hoe vreedzaam , nota bene.
Hij is woest en, zoals het lot het wil, heeft hij een manier om dat te laten zien. Hij kan de grootste bom ter wereld, die geen kernbom is, op Iran laten vallen, en niemand kan hem tegenhouden. Alle liberalen, alle opiniepagina’s van kranten, al zijn MAGA-bondgenoten die de waarheid over “America First” beginnen te begrijpen. Het betekent, zoals altijd, Trump eerst.
Al die kanonnen op die tanks op zaterdag waren niet geladen, maar verdomme, hij kan gewoon een paar B-2 bommenwerpers bestellen en ze volladen met Massive Ordnance Penetrator-bommen, en hij zal het ze laten zien!
We kunnen het gewoon toegeven: we hebben een groot, boos kind in het Witte Huis en hij krijgt een driftbui, en het enige wat hem gelukkig zou maken, is een oorlog in het Midden-Oosten beginnen.
Man, wat gaan we ervan genieten.
