Hoe Verschillende Wereldleiders Trumps Ego Strelen INDIGNATIE AI & Politiek

Heeft Trumps persoonlijke relatie met wereldleiders invloed op zijn beleid ten opzichte van hun landen?

Toen de Amerikaanse president Donald Trump deze week tijdens zijn persconferentie voorafgaand aan de NAVO-top in Den Haag beschreef hoe Israël en Iran met elkaar in gevecht waren, vergeleek hij kinderen die op een schoolplein aan het vechten waren en uiteindelijk van elkaar gescheiden moesten worden.

“Papa moet soms stevige taal gebruiken”, viel NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte hem bij.

Gevraagd naar de opmerking na de top, zei Trump: “Nee, hij mag me. Ik denk dat hij me mag. Als dat niet zo is, laat ik het je weten. Dan kom ik terug en geef ik hem een ​​flinke tik, oké? Hij deed het heel lief. Hé papa. Je bent mijn papa.”

Het Witte Huis vond dat Rutte de Amerikaanse president vleide en maakte een video van Trumps bezoek aan Nederland, op de muziek van Ushers Hey Daddy.

Ruttes vleierij jegens Trump hield daar niet op. Over de aanpak van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zei Rutte vóór de NAVO-top tegen verslaggevers: “Toen hij aantrad, begon hij de dialoog met president Poetin, en ik heb dat altijd cruciaal gevonden. En er is maar één leider die de impasse oorspronkelijk kon doorbreken, en dat moest de Amerikaanse president zijn, want hij is de machtigste leider ter wereld.”

Maar hoe oprecht zijn de uitspraken van wereldleiders over Donald Trump? Dragen ze daadwerkelijk bij aan een verbetering van de bilaterale betrekkingen en werkt vleierij?

Wie heeft Trump goed aangepakt en wat waren de resultaten?

Noch Rutte, noch enige andere Europese leider heeft na de zomer van 2022, het jaar van zijn invasie in Oekraïne, lange tijd een dialoog gevoerd met de Russische president Vladimir Poetin. Zij vonden het zinloos.

Toch gaven veel Europeanen hem, toen Trump met Poetin in gesprek ging, hetzelfde compliment als Rutte toen zij na zijn aantreden in januari hun inauguratiebezoeken aan het Witte Huis brachten.

Keir Starmer, VK

“Dank u wel dat u het gesprek een andere wending hebt gegeven en dat we nu de mogelijkheid hebben om een ​​vredesakkoord te bereiken. We zullen met u samenwerken”, zei de premier van het Verenigd Koninkrijk, Keir Starmer, in februari in het Oval Office.

Starmer toverde een paar konijnen uit de hoge hoed. Wetende hoe Trump een zwak had voor het idee van erfelijke macht, haalde hij uit zijn jas een brief van koning Charles III met een uitnodiging voor een ongekend tweede staatsbezoek aan Windsor Castle.

Trump was even sprakeloos. “Uw land is een fantastisch land, en het zal voor ons een eer zijn om daar te zijn, dank u wel,” zei Trump toen hij weer bij zinnen was.

Starmer en Trump schudden elkaar een paar keer de hand tijdens hun gesprek en Starmer raakte herhaaldelijk Trumps schouder aan als teken van genegenheid.

Maar had al dit gevlei veel effect? ​​Trump kondigde de volgende maand aan dat hij de militaire hulp aan Oekraïne zou  bevriezen  , tot grote verontwaardiging van het Verenigd Koninkrijk, maar ook van de Scandinavische en Baltische landen.

Giorgia Meloni, Italië

Zowel Starmer als de Italiaanse premier Giorgia Meloni noemden Oekraïne een belangrijk thema voor Trump, die duidelijk heeft gemaakt dat hij de Nobelprijs voor de Vrede wil winnen door een einde te maken aan internationale conflicten. Tot nu toe heeft hij de eer opgeëist voor het beëindigen van de ” Twaalfdaagse Oorlog ” tussen Israël en Iran deze maand, het voorkomen van een nucleaire oorlog na de luchtgevechten tussen  India en Pakistan op 7 mei , en het toezicht houden op een  vredesakkoord  tussen de Democratische Republiek Congo (DRC) en Rwanda.

Meloni probeerde Trump daarom op een vergelijkbare manier te benaderen. “Samen hebben we de vrijheid van Oekraïne verdedigd. Samen kunnen we een rechtvaardige en duurzame vrede opbouwen. We steunen je inspanningen, Donald”, zei ze tijdens haar bezoek aan het Witte Huis in april.

Meloni bracht in haar openingstoespraak alle gevoelige kwesties van Trump scherp onder de aandacht. Ze zei dat Italië een beleid heeft om Fentanyl te bestrijden, een verslavende pijnstiller waarvan Trump Canada en Mexico ervan beschuldigt dat ze het land hebben toegelaten. Ook wil Italië 10 miljard dollar investeren in de Amerikaanse economie en illegale immigratie controleren.

Ze paste zelfs Trumps slogan, Make America Great Again, aan voor Europa. “Mijn doel is om het Westen weer groot te maken. Ik denk dat we dat samen kunnen doen,” zei Meloni tegen een stralende Trump.

Dit alles heeft echter niet geleid tot een staatsbezoek van Trump aan Rome, een stap die Meloni’s positie als belangrijke Europese leider wel zou verstevigen.

Mark Carney, Canada

Ondertussen was de nieuwgekozen Canadese premier Mark Carney vorige maand zowel vleiend als vastberaden tegenover Trump. Hij complimenteerde Trump met zijn “transformerende president” die de kant van “de Amerikaanse arbeider” had gekozen, maar maakte ook een einde aan Trumps territoriale ambitie om Canada als 51e Amerikaanse staat te annexeren. “Het is niet te koop, en zal nooit te koop zijn”, zei Mark Carney.

De betrekkingen leken te verbeteren na Trumps wrijving met Carneys voorganger, Justin Trudeau. Trump noemde hem “zeer oneerlijk en zwak” tijdens de G7-top van 2018 in Canada, voordat hij vroegtijdig vertrok.

Maar Carney heeft mogelijk helemaal niet veel effect gehad. Vrijdag beëindigde Trump de handelsbesprekingen met Canada en dreigde hij met extra exporttarieven vanwege Canada’s nieuwe  belasting op digitale diensten .

Welke bijeenkomsten verliepen minder goed?

Emmanuel Macron, Frankrijk

Er was weinig warmte tijdens Trumps ontmoeting in het Witte Huis met de Franse president Emmanuel Macron in februari.

Om een ​​confrontatie aan te gaan met een leider die beweert Europa te leiden in strategisch denken, hield Trump lange, defensieve, voorgeprogrammeerde toespraken waarin hij probeerde zijn Oekraïne-beleid te rechtvaardigen.

Macron predikte dat vrede in Oekraïne niet hoeft te betekenen dat men zich overgeeft – een sentiment dat door veel Europese leiders wordt gedeeld, maar niet aan Trump wordt geuit. Trump was hartelijk tegen Macron, maar niet hartelijk.

Ondertussen houdt Frankrijk zich afzijdig van enige vorm van capitulatie voor Trump in de handelsbesprekingen met de Europese Unie. Andere EU-lidstaten willen genoegen nemen met een “asymmetrische” handelsovereenkomst die de VS meer voordelen zou kunnen opleveren dan de EU, gewoon om het voor elkaar te krijgen.

Bovendien was het na de G7-bijeenkomst in Canada twee weken geleden duidelijk dat de twee leiders geen enkele band met elkaar hadden: Trump noemde Macron in een bericht op sociale media op 17 juni ‘ publiciteit zoekend ’.

Volodymyr Zelenskyy, Oekraïne

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky werd op 28 februari door Trump en vicepresident J.D. Vance aangevallen toen hij naar het Witte Huis ging om een ​​overeenkomst over minerale rechten te ondertekenen waarvan hij hoopte dat deze militaire hulp van de VS zou opleveren.

Hij en Vance botsten over directe gesprekken met Rusland over Oekraïne, en Vance  bekritiseerde  Zelenskyy omdat hij niet genoeg ‘dankbaarheid’ toonde aan de VS.

“Je speelt met de levens van miljoenen mensen. Je gokt met de Derde Wereldoorlog”, zei Trump.

Zelensky en Trump leken de zaken echter enigszins te hebben bijgelegd toen ze in april een  spontane ontmoeting hadden  tijdens de begrafenis van paus Franciscus in het Vaticaan. Een woordvoerder van het Witte Huis beschreef de ontmoeting als “zeer productief”.

Cyril Ramaphosa, Zuid-Afrika

Vorige maand  overviel Trump  de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa in het Witte Huis door hem een ​​video te laten zien van een bijeenkomst van de Zuid-Afrikaanse oppositiepartij die pleitte voor de uitzetting van blanke boeren. Trump beschuldigde Zuid-Afrika van het plegen van een “genocide” op blanke boeren.

“U bent een partner van Zuid-Afrika en als partner brengt u uw zorgen onder de aandacht, waar wij graag met u over praten”, zei Ramaphosa, waarmee hij Trump enigszins kalmeerde.

Trump raakte afgeleid en begon te praten over een jumbojet die Qatar hem had geschonken tijdens zijn reis door het Midden-Oosten. “Het spijt me dat ik geen vliegtuig heb om je te geven,”  zei Ramaphosa , alsof hij zijn gebrek aan vleierij als een deugd wilde beschouwen.

Werkt vleierij bij Trump?

Sommige experts geloven dat vleierij kan helpen om confrontaties met Trump te voorkomen. Sommige waarnemers beweren dat het helpt “de impulsen van de Amerikaanse president te beteugelen”.

Maar vleierij verandert weinig aan het feitelijke Amerikaanse beleid. Rutte en andere NAVO-leiders slaagden er niet in de VS terug te winnen voor de Contactgroep die Oekraïne aan wapens hielp.

“Een top die enkel bedoeld is om Trump een goed gevoel te geven, heeft inderdaad maar een beperkt doel. Het enige wat het doet is de moeilijke beslissingen naar een andere dag verschuiven”, schreef Andrew Gawthorpe, docent geschiedenis en internationale studies aan de Universiteit Leiden, in The Conversation, een Britse publicatie.

Ook degenen die wel een goede relatie met Trump hebben, krijgen niet per se wat ze willen. Starmers  handelsdeal tussen de VS en het VK  houdt de tarieven voor Britse bedrijven die naar de VS exporteren intact, zij het lager dan Trump had gedreigd. Meloni wacht nog steeds op een bezoek van Trump.

Respectvolle vastberadenheid lijkt daarentegen wel te werken.

Trump heeft zijn campagne om de Amerikaanse grenzen te hertekenen door Canada en Groenland, dat in handen is van Denemarken, op te slokken, opgegeven. Carneys vastberadenheid hielp, omdat het een gevoel van finaliteit met zich meebracht. Carney had net een verkiezing gewonnen en Trump erkende “dat het waarschijnlijk een van de grootste comebacks in de geschiedenis van de politiek was. Misschien zelfs wel groter dan die van mij.”

Denemarken is eveneens vastberaden. Premier Mette Frederiksen heeft gezegd dat bestaande overeenkomsten met de VS het land al toestaan ​​om daar militaire bases te vestigen, terwijl Groenlanders niet door Amerikanen gekoloniseerd willen worden.

Trumps pogingen om Zelenskyy en Ramaphosa in verlegenheid te brengen, mislukten eveneens. Europa is tussenbeide gekomen om het tekort aan Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne te compenseren, waardoor de VS als een onvoorspelbare bondgenoot wordt afgeschilderd. Trumps video over de “witte genocide” heeft de Amerikanen er nauwelijks van overtuigd dat Zuid-Afrika een genocide pleegde op Nederlandse Boeren, en zijn  aanbod van asiel  aan een aantal van hen is in de VS fel bekritiseerd.