Spread the love en help Indignatie
De commerciële media verkondigen de val van Bashar al-Assad en de opkomst van Abu Mohammed al-Jolani als de nieuwe leider van Syrië, ondanks zijn nauwe banden met zowel al-Qaeda als ISIS.
“Hoe de ‘diversiteitsvriendelijke’ jihadisten van Syrië een staat willen bouwen”, luidt de kop van een artikel in de Britse Daily Telegraph, dat suggereert dat Jolani een nieuw Syrië zal bouwen, met respect voor de rechten van minderheden. Dezelfde krant noemde hem ook een “gematigde jihadist”. De Washington Post beschreef hem als een pragmatische en charismatische leider, terwijl CNN hem afschilderde als een “blazerdragende revolutionair”.
Ondertussen beschrijft een diepgaand portret van Rolling Stone hem als een “meedogenloos pragmatische, scherpzinnige politicus die de ‘wereldwijde jihad’ heeft afgezworen” en van plan is “Syrië te verenigen”. Zijn “strategische scherpzinnigheid is duidelijk”, schrijft Rolling Stone, tussen paragrafen door waarin Jolani wordt geprezen voor het leiden van een succesvolle beweging tegen een dictator.
CNN scoorde zelfs een exclusief, sit-down interview met Jolani, zelfs toen zijn beweging Damascus bestormde. Toen presentatrice Jomana Karadsheh hem vroeg naar zijn eerdere acties, antwoordde hij door te zeggen: “Ik geloof dat iedereen in het leven fases en ervaringen doormaakt… Naarmate je groeit, leer je, en je blijft leren tot de allerlaatste dag van je leven,” alsof hij het had over beschamende tienerfouten, niet over het opzetten en leiden van het Al-Nusra Front, de franchise van Al-Qaeda in Syrië.
Dit is een heel eind verwijderd van de eerste keer dat CNN Jolani belichtte. In 2013 noemde het netwerk hem een van ’s werelds 10 gevaarlijkste terroristen’, bekend om het ontvoeren, martelen en afslachten van raciale en religieuze minderheden.
Jolani staat nog steeds op de Amerikaanse terroristenlijst, maar de FBI biedt een beloning van 10 miljoen dollar voor informatie over zijn verblijfplaats. Washington en andere westerse regeringen beschouwen Jolani’s nieuwe organisatie, Hayʼat Tahrir al-Sham (HTS), als één en dezelfde organisatie als Al-Qaeda/Al-Nusra.
Dit vormt een serieus public relationsdilemma voor westerse landen, die de door HTS geleide omverwerping van president Bashar al-Assad steunden. En dus melden Politico en anderen dat er in Washington een “enorme strijd” is om HTS en Jolani zo snel mogelijk van de terroristenlijst te halen.
Het ontstaan van een radicaal
Jolani heeft geprobeerd afstand te nemen van zijn verleden en zichzelf te presenteren als een modererende kracht die kan proberen een intens verdeeld Syrië te verenigen. Hoewel hij de afgelopen jaren bereid is geweest om compromissen te sluiten met andere krachten en facties, is het verre van duidelijk of de tienduizenden soldaten die hij commandeert – eenheden die voornamelijk bestaan uit voormalige strijders van al-Qaeda/al-Nusra en ISIS – in een welwillende stemming zullen zijn zodra ze hun macht hebben geconsolideerd.
“Syrië wordt gezuiverd,” vertelde hij zondag aan een menigte in Damascus. “Deze overwinning is geboren uit de mensen die in de gevangenis hebben geleefd, en de strijders hebben hun ketenen gebroken,” voegde hij toe.
Jolani – wiens echte naam Ahmed Hussein al-Shar’a is – werd in 1982 in Saoedi-Arabië geboren uit ouders die de Golanhoogten in Syrië ontvluchtten na de Israëlische invasie in 1967. In 2003 ging hij naar Irak om te vechten tegen Amerikaanse troepen. Na drie jaar oorlog werd hij gevangengenomen door het Amerikaanse leger en bracht hij meer dan vijf jaar in de gevangenis door, waaronder een periode in het beruchte Abu Ghraib-martelcentrum.
Terwijl hij in Irak was, vocht Jolani met ISIS en was zelfs een plaatsvervanger van de oprichter. Direct na zijn vrijlating in 2011 stuurde ISIS hem naar Syrië met een geruchtmakend bedrag van 1 miljard dollar om de Syrische tak van al-Qaeda op te richten en deel te nemen aan de gewapende protestbeweging tegen Assad die voortkwam uit de Arabische Lente.
Jolani realiseerde zich de extreem slechte reputatie die al-Qaeda had in de regio en over de hele wereld, en probeerde zijn troepen een nieuw imago te geven. In januari 2017 sloot hij officieel het al-Nusra Front en richtte hij op dezelfde dag HTS op. Hij beweerde dat HTS een heel andere ideologie predikt en dat het de diversiteit in Syrië zal respecteren. Niet iedereen is hiervan overtuigd, en al helemaal niet de Britse regering, die HTS onmiddellijk verbood en het omschreef als een alias van Al-Qaeda.
“De Al-Qaeda/ISIS-man heeft zichzelf niet ‘opnieuw uitgevonden.’ Hij liet het hele propaganda- en inlichtingenapparaat van het ‘Westen’, inclusief de BBC, dat voor hem deed,” merkte medeoprichter van The Electronic Intifada, Ali Abunimah, op.
De nieuwe regering: houdt van Israël, maar haat Hezbollah
De naam “al-Jolani” betekent “Van de Golanhoogten.” En toch lijkt de leider duidelijk niet bezorgd over de Israëlische invasie van zijn thuisland. Het IDF heeft een groot deel van Zuid-Syrië ingenomen, inclusief de strategische berg Hermon, die uitkijkt over Damascus. Premier Benjamin Netanyahu heeft verklaard dat dit deel uitmaakt van een permanente operatie. “De Golanhoogten… zullen voor altijd een onafscheidelijk deel van de staat Israël zijn,” zo verkondigde hij .
Jolani heeft al gezegd dat hij niet van plan is om Israël te confronteren. “Syrië is niet klaar voor oorlog en is niet van plan om een nieuwe oorlog in te gaan. De bron van zorg waren de Iraanse milities en Hezbollah, en het gevaar is geweken,” zei hij – een vreemde uitspraak terwijl Israël de grootste luchtmachtoperatie in zijn geschiedenis uitvoert, waarbij militaire doelen in heel Syrië worden bestookt. Andere woordvoerders van HTS hebben ook categorisch geweigerd commentaar te geven op de Israëlische aanval op het land, zelfs niet toen ze werden aangespoord door ongelovige westerse journalisten.
Jolani’s opmerkingen, waarin hij twee sjiitische krachten in plaats van Israël als vijanden van de staat aanwijst, zullen velen zorgen baren dat dit een terugkeer zou kunnen betekenen naar het proces van sjiitische slachting dat ISIS voerde in een groot deel van Syrië en Irak. In 2016 stemde het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden met 383-0 om dit proces te classificeren als genocide.
Gelukkig zal de nieuwe regering waarschijnlijk een coalitie zijn van uiteenlopende en matigende krachten. Deze groepen lijken echter een gemeenschappelijke draad te delen: ze lijken allemaal pro-Israël te zijn. Een commandant van het seculiere Vrije Syrische Leger gaf bijvoorbeeld onlangs een interview aan The Times of Israel, waarin hij uitkeek naar een nieuw tijdperk van “vriendschap” en “harmonie” met zijn buurman in het zuiden. “We gaan voor volledige vrede met Israël… Sinds het uitbreken van de Syrische burgeroorlog hebben we nooit kritische opmerkingen gemaakt over Israël, in tegenstelling tot Hezbollah, die verklaarde dat ze Jeruzalem en de Golanhoogten willen bevrijden,” zei hij.
De commandant voegde eraan toe dat “Israël een roos zal planten in de Syrische tuin” en vroeg om financiële steun van het land bij het vormen van een nieuwe regering.
Andere anti-Assad-troepen gingen nog verder, met één persoon die verklaarde dat Israël “niet vijandig is tegenover hen die niet vijandig tegenover hen staan. We haten jullie niet, we houden heel veel van jullie… we waren erg blij toen jullie Hezbollah aanvielen, echt blij, en we zijn blij dat jullie gewonnen hebben.”
Uitspraken als deze zouden een oppervlakkige toeschouwer kunnen verbazen. Maar de realiteit is dat Israël sinds het begin een groot deel van de Syrische oppositie financiert , traint en bewapent . Dit omvat Al-Qaeda, waarvan de gewonde strijders door Israël worden behandeld .
En hoewel radicale islamitische krachten vijanden leken te zijn van iedereen, was de enige groep waarmee ze nauwgezet elke confrontatie vermeden Israël. In 2016 vuurden ISIS-strijders per ongeluk op een Israëlische positie op de Golanhoogten, denkend dat ze Syrische regeringstroepen waren, en boden ze snel hun excuses aan .
Vanaf de Golanhoogten verzwakte de jarenlange Israëlische campagne tegen Hezbollah en de posities van het Syrische leger beide strijdkrachten aanzienlijk, wat de oppositie hielp bij hun overwinning.
Al-Qaeda en de VS: een gecompliceerde relatie
Terwijl zowel journalisten als politici in de VS hun mening over Jolani en HTS proberen te veranderen, is de realiteit dat Washington al een groot deel van zijn bestaan een zeer nauwe relatie heeft met al-Qaeda. De organisatie werd in de jaren 80 in Afghanistan geboren, niet in de laatste plaats dankzij de CIA. Tussen 1979 en 1992 spendeerde de CIA miljarden dollars aan het financieren, bewapenen en trainen van Afghaanse Mujahideen-militanten (zoals Osama bin Laden) in een poging de Sovjetbezetting leeg te zuigen. Het was uit de gelederen van de Mujahideen dat bin Laden zijn organisatie opbouwde.
In de jaren negentig verslechterde de relatie tussen Bin Laden en de VS en uiteindelijk werd het een belangrijk doelwit voor Al-Qaeda, met als hoogtepunt de beruchte aanslagen van 11 september 2001 op New York City en Washington, DC
De regering van Bush zou deze aanvallen gebruiken als voorwendsel om zowel Afghanistan als Irak binnen te vallen, bewerend dat Amerika nooit veilig zou kunnen zijn als al-Qaeda niet grondig vernietigd zou worden. Bin Laden werd misschien wel het meest beruchte individu ter wereld, en de Amerikaanse samenleving werd op zijn kop gezet in een zelfbenoemde poging om het islamitische extremisme te verdrijven.
En toch, in de jaren 2010, zelfs toen de VS ogenschijnlijk in oorlog was met al-Qaeda in Irak en Afghanistan, werkte het in het geheim met hen samen in Syrië aan een plan om Assad omver te werpen. De CIA spendeerde ongeveer $ 1 miljard per jaar aan het trainen en bewapenen van een breed netwerk van rebellengroepen om dit doel te bereiken. Zoals de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan aan minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton vertelde in een gelekte e-mail uit 2012: “AQ [al-Qaeda] staat aan onze kant in Syrië.”
Dus, terwijl veel toevallige waarnemers geschokt zullen zijn als ze zien dat de media en de politieke klasse de leider van al-Qaeda in Syrië omarmen als een moderne, progressieve kampioen, is de realiteit dat de relatie van de VS met de groep slechts terugkeert naar een positie die ze eerder innamen. Bijgevolg lijkt het erop dat de War on Terror ten einde zal komen met de hernoeming van de “terroristen” tot “gematigde rebellen” en “vrijheidsstrijders.”
