Maar dit betekent niet dat hun angsten ongegrond zijn. De statistieken over prostitutie zijn uiteraard ongrijpbaar, en de presentatie ervan door belangengroepen is bijna volledig afhankelijk van de vooringenomenheid van de groep: de pro-decriminalisering. Prostituees. Collectieve claims. slechts 6% van de ‘migrantensekswerkers’ wordt verhandeld (‘velen zeiden dat ze liever in de seksindustrie werken’, zegt de website vrolijk), terwijl uit onderzoek in Noorwegen en Canada blijkt dat de gemiddelde leeftijd waarop ze in de prostitutie terechtkomen, ligt ongeveer 15; een onderzoek uit 1986 beweerde dat 90% van de ondervraagde “adolescente prostituees” was misbruikt door een verzorger of buurman.
Een cultuur die prostitutie op schandelijke wijze casual maakt, waarvan de pornificatie zo compleet is dat gokkers redelijkerwijs erotische video’s kunnen kopen van het meisje dat achter de kassa van het benzinestation werkt, is vergeten hoe erg de dingen werkelijk zijn. In Groot-Brittannië wel meer kans om vermoord te worden als prostituee dan in enig ander beroep. Een Studie uit 2008 van de 130 prostituees in San Francisco ontdekte dat 68% tijdens het werk was verkracht; dit cijfer stijgt tot ruim 90% werd het afgelopen jaar verkracht in Phnom Penh, Cambodja (in een onderzoek waarin ook groepsverkrachtingen door politieagenten werden opgemerkt). Tegelijkertijd is onze betrokkenheid bij deze feiten tenietgedaan door het dogma van veronderstelde sekspositiviteit. Een herziening van ‘Roxanne’ uit 2024 zou ervoor zorgen dat de beladen heldin niet verdwaalt in een deuropening, maar van oor tot oor grijnst terwijl ze een flinke belastingaangifte indient (girlboss!).
“Een herziening van ‘Roxanne’ uit 2024 zou ervoor zorgen dat de beladen heldin niet verdwaald in een deuropening zou staan, maar van oor tot oor zou grijnzen terwijl ze een flinke belastingaangifte zou indienen.”
De meest waarschijnlijke reden voor deze buitengewone tekortkoming in het kritisch denken is de transformatie van persoonlijke prostitutie naar digitale prostitutie; het is analoog aan de plaats van pornografie die verandert van de bovenste plank van een krantenwinkel naar het privé, vrije en onmiddellijke gemak van het smartphonescherm. Het is zo eenvoudig en veel minder riskant en vernederend om op een website te springen en een profiel aan te maken dan op een straathoek te staan. Maar het feit dat uw loerende cliënt fysiek afwezig is, verandert niets aan de filosofische leugen die ten grondslag ligt aan prostitutie, digitaal of anderszins: dat toestemming zelf kan worden gekocht.
Totdat OnlyFans in de culturele verbeelding opbloeide, was prostitutie onderworpen aan een ander soort fantasie, beladen met medelijden en afschuw. Denk aan Taxichauffeur (1976), Sport en Iris draaien langzaam rond in het roze licht van het bordello, de geringde, wellustige vingers van de pooier in een carrousel met die van het kind, klein en slap. De twaalfjarige Jodie Foster kristalliseert de geest van prostitutie: ze loopt rond in te hoge schoenen, brutaal en met glazige ogen – totdat ze, in momenten van privacy, wordt onthuld als weinig meer dan een gekostumeerd katje, haar achtergrondverhaal eruit flapt uit in zuidelijke lettergrepen tussen stukjes van een geleisandwich.
Iris onthult de dubbelheid van de fantasieprostituee: ze is zowel verrassend stoer als onmogelijk kwetsbaar, vixen en slachtoffer, een handelaar met beschilderde gezichten in een toneelwaardige voorstelling en een bron van ellende die wacht om uiteen te vallen. De boodschap van filmische portretten van prostituees was tot voor kort deze: bezwijk voor je tragische lot, of word gered. Degenen die gered worden, zijn meestal jong: in Mooi kindje (1978), Violet van Brooke Shields, even oud als Iris, wordt uit het bordeel gered door de New Orleans-fotograaf Ernest J. Bellocq. Oudere, meer cynische werkende meisjes sterven vaak uit, zoals Christie in de roman van Bret Easton Ellis uit 1991 Amerikaanse psychopaat die wordt uitgezonden door een kettingzaag in de lucht. Christie is wat moediger dan haar collega en leeft dus wat langer. Uiteindelijk zou de 20e eeuw de prostituee in haar laatste daad zien terugkeren naar een staat van vertroetelde veiligheid, of opnieuw een wirwar van ledematen, die de tol moest betalen voor haar morele verval.
Dit lot lag niet altijd zo vast: ooit kon prostitutie op de hogere niveaus een manier zijn om invloed uit te oefenen. Nell Gwynn, de favoriete actrice en courtisane van Charles II, ontsnapte met humor en lef aan syfilitische armoede in een wereld die merkwaardigerwijs zowel vromer als minder geschokt was door de aanwezigheid van prostitutie in het openbare leven. De figuur van de prostituee in de roman is tegelijkertijd minder afhankelijk van tragedie. De geestige verteller Fanny Hill uit de erotische roman van John Cleland uit 1749 Memoires van een vrouw van plezier wordt als 15-jarige in het spel gelokt, waarbij haar ‘meisjeshoofd’ wordt geveild (aan een klant die wordt beschreven als een ‘oude dropgeit’) voordat ze haar vak beheerst en ervan geniet en wordt meegevoerd naar respect voor het huwelijk door een in aanmerking komende voormalige klant. Deze vrolijker verhalen zijn nog meer fantasieën, hoewel uitzonderingen op een situatie die vooral ziekte en armoede betekende.
