Het Arme Blanke Uitschot Manifest, Deel I INDIGNATIE AI & Politiek

De liberale blanke versus de arme blanke.

Er is veel geschreven over de arme blanke 

maar bij zeldzame gelegenheden 

heeft hij voor zichzelf kunnen spreken…

Dit is voor hem

en haar.

Hier wordt de angst binnenin losgelaten

Begraven onder 1.492 overlevenden en zonden…

Dit is opgedragen aan Zoe, Cathy en alle kleinburgerlijke liberalen 

die mij behandelden alsof ze beter waren dan ik. Jouw afkeer sprak tot mijn klasseninstincten en bracht de bal aan het rollen voor dit sociologische en historische essay.

Opgedragen aan de echte straatprofeten: 

Als mijn trauma maar een centimeter dieper of een centimeter naar rechts zou zijn, 

zoals de kogel die bijna de 

Demagoog-opperhoofd Trump en dreigde met een tweede burgeroorlog, 

Het kan zijn dat ik er niet ben. 

Al het trauma dat in mij is opgeslagen

wordt hier losgelaten. 

Ik schrijf dit geïnspireerd door de echte straatrovers die het nooit overleefd hebben. 

Op de universiteit, een gedicht schrijven of een ander land bezoeken, 

Ik draag mijn familie, de overledenen en de overlevenden met mij mee. 

Hun woorden, instincten en vroege dood hebben mij gevormd tot wie ik ben.

Ze fluisterden ze tegen mij 

voordat ze hun laatste Newport aanstaken, 

hun laatste weddenschap plaatsen bij Foxwoods Casino en 

hun laatste slokje Wild Turkey opdrinkend…

Er zit een materiële realiteit achter dit menselijk schisma en deze wederzijdse haat, die van de bevoorrechte blanke versus die van de onderdrukte blanke. Het gaat eeuwen en halfronden terug. Wie geen miljardair is en ons groepeert, onze klassenverschillen uitwist, doet dat op eigen risico, en ook op ons eigen risico. 

Alle blanken bij elkaar zetten is de prioriteit van de heersende klasse. Wij arme blanken hebben andere wrok, spiritualiteit en wereldbeelden dan onze klassenonderdrukkers, hoewel we dat vaak niet herkennen, laat staan ​​weten hoe we dat moeten uiten. Linkse identiteitspolitiek verwart ons met de vreemde realiteit van een andere sociale klasse. Wiens agenda dient dit? 

Wat delen we, afgezien van vergelijkbare huidtinten en haartexturen? Door alle “blanke mensen” op één hoop te gooien, worden miljoenen arme, ontevreden blanken die het potentieel hebben om een ​​revolutionaire kracht te zijn, weggegooid en geannuleerd. Zoveel van wat we hebben meegemaakt en doorstaan, geldt voor de hele multiraciale arbeidersklasse, met name arme zwarten en latino’s. 

Voor ons ligt misschien wel de grootste uitdaging die je je kunt voorstellen, van 248 jaar in beweging: het onwrikbare in beweging brengen en de lang begraven klassenimpulsen van het andere Amerika ontketenen. De toekomst van de mensheid en de planeet hangt ervan af dat we onszelf ontdekken, samen met al onze klassebroeders en -zusters. Dit was wat Dr. Ernesto Che Guevara in gedachten had toen hij zei: “Ik ben jaloers op jullie. Jullie Noord-Amerikanen hebben veel geluk. Jullie vechten de belangrijkste strijd van allemaal: jullie leven in het hart van het beest.”  

Hier voor ons in de Verenigde Staten van 2025, terwijl Trump zich voorbereidt om president te worden, staan ​​twee verschillende volkeren die weinig van elkaar begrijpen en lijnrecht tegenover elkaar staan. 

Een sociologische momentopname van een vergeten historische protagonist

Van de verlaten kolenmijnen langs de Cheat River in Preston County, West Virginia tot de door crystal meth aangedreven slapeloosheid die de straten van Fresno, Californië teistert, het arme blanke leven kent oneindig veel uitingen. In mijn 46 jaar heb ik er te veel meegemaakt om te onthouden, veel in mijn eigen vlees. 

Wij zijn een polytheïstisch volk. Wij aanbidden de goden van gokken, whisky en escapisme. Wij bidden tot de heren van de schepping van een vreemde klasse. Omdat ons wereldse verlossing ontzegd wordt, bidden wij voor een hiernamaals om ons weg te voeren van alles wat we hebben gekend: schade en zelfbeschadiging. In tegenstelling tot Christus, de man en martelaar, verbranden wij maar al te vaak onze kruizen op de verkeerde gazons. 

Passages of fragmenten uit “Hillbilly Elegy,” vice-presidentiële zondebok en millennial “hippe” conservatief JD Vance’s roman-veranderde-Netflix-film over zijn jeugd, laten iets zien wat we maar al te goed weten: de armoede en het trauma dat te veel mensen in Trump-land hebben meegemaakt. Wij zijn goed voor bijna 50 procent van de Amerikanen die voedselbonnen van de overheid ontvangen. Ongeveer 3 op de 5 verslaafden in Amerika dragen onze huid en ons trauma. Honderdduizenden van ons overdoseren elk jaar, maar dit roept weinig publieke aandacht of sociale verandering op.

Maar door dat alles heen, verdomme, zijn we loyaal. Ik neem één arme blanke jongen uit Alabama of Massachusetts boven 10.000 van deze preppy Ivy-league-klootzakken. Je kunt het hart niet leren; het is iets dat je absorbeert door te overleven. 

We zijn meer dan loyaal. We zijn wat Michael Parenti “de superpatriotten” noemde. Als iemand de ongelijkheid of het moorddadige buitenlandse beleid van onze regering in twijfel trekt, schreeuwen we ze de grond in. We steunen het thuisspelende team, zelfs als het thuisspelende team ons niets kan schelen. Toen Colin Kaepernick op zijn knieën ging om te protesteren tegen moorden door de politie op ongewapende zwarte mensen, schreeuwden we: “Sta op, ondankbare, luie zwerver.” Wat we bedoelden te zeggen was dat je miljoenen dollars verdient om een ​​spel te spelen waar we van houden.

Wij verdienen duizenden dollars om met een hamer te zwaaien of een grasmaaier te duwen die we haten. We bekritiseren de “verwende” miljonairatleten die sportjournalist William C. Rhoden de “40 miljoen dollar slaven” noemt. Ondertussen negeren we de miljardaireigenaren die geld verdienen aan het verhandelen en uitknijpen van “hun” spelers, hun lichamen vernietigen en ze hersenbeschadigd achterlaten met Chronische Traumatische Encefalopathie (CTE) om hun winstmarges te vergroten. 

Wij zijn een koppige soort die nooit ongelijk heeft. Als reactie op aanvallen op wat wij het heiligst vinden, schreeuwen we “Amerika is nummer 1!”, dringen we aan op “Goed of fout, mijn land” en dreigen we “Hou ervan of verlaat het.” We zijn beter in het verdedigen van onze klassenonderdrukkers dan in het verdedigen van onszelf. Politici die ons naar het buitenland sturen om een ​​posttraumatische stressstoornis (PTSS) te krijgen, beweren dat ze ons steunen met bommen van democratie en raketten van gelijkheid. Maar de 8.000.000.000 mensen in de wereld zijn het daar niet mee eens; ze hebben nog nooit een Amerikaanse oorlog gezien waar ze baat bij hadden.

De arme blanke vecht de oorlogen voor de rijken samen met de rest van het mozaïek van kanonnenvoer. Wij zijn 68,8 procent van jullie strijdkrachten. 100 procent van ons is genaaid; 0 procent van ons is rijk. Van 1962 tot 1975 werden bijna 60.000 van ons en onze broeders opgeofferd om de ontembare Vietnamezen te onderwerpen. Honderdduizenden anderen keerden verminkt en getraumatiseerd terug naar de straten en de achterbuurten van Amerika. 500.000 van ons kwamen in opstand tegen het Amerikaanse leger in de met napalm besmeurde, verschroeide aarde van Vietnam en “gefragmenteerd”, dat wil zeggen dat we onze superieuren aanvielen met gefragmenteerde granaten. Dit alles negeren is een onwinbaar spelletje Russische roulette spelen, genaamd Nationaal Nihilisme. 

Een vreemd land

We zijn zo druk geweest met overleven dat we nooit de kans hebben gehad om te leven. We werken 50 uur per week in doodlopende banen, zowel op 16- als 60-jarige leeftijd, omdat college en pensioen economisch niet haalbaar zijn. Elke dag nemen kunstmatige intelligentie en automatisering zelfs onze vernederende banen bij CVS en Subway weg. We haten “de voordringers”, maar we slagen er niet in om te identificeren wie rijk wordt door ons in concurrentie te brengen met immigrantenarbeiders en robots. 

Het gaat niet goed met ons. Dus doen we wat alle vervreemde mensen het beste kunnen. We verdubbelen onze frustraties en haat en slaan toe tegen onze eigen mensen. 

Eric Levitz van het New York Times Magazine vat de klassenkloof samen door te schrijven : “mensen die in hun jeugd materiële zekerheid ervaren, ontwikkelen doorgaans andere waarden en voorkeuren dan mensen die dat niet doen; als je in je jeugd leert om je basisbehoeften op materieel gebied als vanzelfsprekend te beschouwen, is de kans groter dat je cultureel progressieve waarden en post-materiële beleidsprioriteiten ontwikkelt.” Levitz heeft het over ons en onze klassenbroeders met een zwarte, inheemse, Puerto Ricaanse, Chicano-achtergrond, etc. Er zijn vaak geciteerde, terugkerende studies over de kloof tussen arm en rijk en de impact die dit in de loop van de tijd creëert. 

Arlie Russell Hochschilds Strangers in Their Own Land: Anger and Mourning on the American Right neemt ons mee in het andere blanke Amerika. Terwijl ze een stem geeft aan de stemlozen, leert Hochschild over de morele kracht en het uithoudingsvermogen van gewone Amerikanen. In Lake Charles, ooit een Tea Party en nu een bolwerk van Trump, was de gemeenschap verwoest door giftige olie en chemische dumping. Geconditioneerd door Fox News en andere conservatieve media, uitten de inwoners van Louisiana een diep wantrouwen jegens overheidsinstanties.

Ze zagen het als een ereteken om geen enkele rode cent overheidshulp te ontvangen, hulp die zij zien als gereserveerd voor Reagans “zwarte welzijnskoninginnen”. Geen van de geïnterviewde families uitte ooit kritiek op de honderden miljarden dollars die werden verspild aan Amerikaanse oorlogen en militaire uitgaven in het buitenland. Na te hebben gewoond bij leden van de anticommunistische John Birch Society in Santa Ana, Californië en in de achterbuurtbaai van Louisiana, schrijft Hochschild: “Ik had het gevoel dat ik weer in een vreemd land was. Alleen was het deze keer van mijzelf.” 

Onze vijanden

Er zijn 813 miljardairs in dit land. Zij zijn de baas over en hamsteren de rijkdom, middelen en media van de Verenigde Staten. Een andere manier om dit te zeggen is dat we de grootste economie in de geschiedenis van de wereld hebben , maar van de $27,3 biljoen dollar van het BBP dat wij werknemers produceren, is het leeuwendeel in handen van de rijken, waardoor er slechts kruimels overblijven voor de 78% van ons die van salaris naar salaris worstelen . Bernie Sanders is de enige nationale kandidaat die het aandurft om te spreken over dit steeds diepere contrast tussen bezit en armoede.

Degenen die aan de macht zijn, doen er alles aan om onze economische wanhoop en sociale angst te manipuleren, zodat we iedereen haten, behalve onze werkelijke klassenvijanden. We worden dan tegen onszelf en onze eigen beste belangen opgezet en voeren oorlog. Dit doet denken aan de tijd van de slavernij. WEB Du Bois’s Black Reconstruction besteedt veel aandacht aan deze “eigenaardige” toestand waarbij onze arme blanke voorouders de vrijgelatenen verraadden door een alliantie tussen klassen te vormen met de voormalige slavenhouders.

Door te kiezen voor dit ‘psychologische loon van de blankheid’ boven klassensolidariteit en onze eigen materiële belangen, werden we de agenten van de klassenverdeling en de stormtroepen van de burgerlijke overheersing, waarmee we de basis legden voor de volgende acht decennia van Jim Crow-apartheid en armoede. 

We zijn zo gemanipuleerd dat we niet eens meer kijken naar wie er bepaalt wie wat betaald krijgt. Deze waargenomen ‘concurrentie’ vertroebelt ons vermogen om onderscheid te maken tussen bondgenoten en vijanden. 

Forbes en Bloomberg schatten dat Trump tussen de $ 6,9 en $ 7,7 miljard waard is. Het gemiddelde jaarinkomen van mijn moeder was $ 18.000. Mijn vader was een steenhouwer die koffie dronk en Newports inhaleerde om eten op tafel te krijgen. Klagen was hem vreemd. Het federale armoedeniveau voor een gezin van vier is vandaag de dag $ 31.200. Wat zouden wij arme blanken gemeen kunnen hebben met onze toezichthouders en overlords?

Om het Afro-Amerikaanse mantra te lenen: “all skinfolk ain’t kinfolk.” De bovenbouw van het kapitalisme bestaat om ons ervan te overtuigen dat onze uitbuiters ons en onze klassenbelangen vertegenwoordigen. Niets is minder waar. De meeste senatoren zijn miljonairs. Kamala Harris is $ 8 miljoen dollar waard. Hoewel onze grootouders eruitzien als Mitch McConnell en Nancy Pelosi, konden deze deftige types onze materiële realiteit nooit begrijpen.

Bedrijfselites en massamedia overtuigden blanke Amerikanen ervan dat arm zijn een ‘zwart ding’ was, maar meer dan tweeëntwintig miljoen van ons leven in armoede. Eén op de drie van ons heeft nul nettowaarde of heeft meer schulden dan zij hebben. 41,6 procent van alle arme mensen in dit land lijken op ons. 44,6 procent van de Amerikanen die voedselbonnen nodig hebben om rond te komen, zijn blank, net als wij. 

Als we ons afdanken, geven we de revolutie in dit land op. 

En toch zijn we hier, de racistische, anti-immigranten en haatdragende vuile was van de maatschappij aan het uithangen voor de wereld om te zien. We blijven gespannener dan ooit, elkaar naar de keel vliegen, altijd klaar om te knallen. Racisme wordt gebruikt als een Trojaans paard om de sociale verzorgingsstaat te ontmantelen, wat de enige manier is waarop wij en alle werkende mensen kunnen overleven. Racisme, seksisme en homofobie bestaan ​​om een ​​wig te drijven tussen ons en andere werknemers. Dit wordt vals bewustzijn genoemd, een pandemie onder ons arme blanken. We zijn altijd klaar om onze executies in een cirkel uit te voeren. 

Overleven tot de revolutie…

Opmerkingen:

Desiver, Drew. “Wat de data zegt over voedselbonnen in de VS” Pew Research Center . 19 juli 2023.

AmericanAddictionCenter . “Statistieken over alcohol- en drugsmisbruik (feiten over verslaving).” 5 september 2024.

Michael Parenti. Super Patriots . Uitgeverij City Lights. 2004. 

Personeel van het Amerikaanse Marine Instituut . “Demografisch profiel van het Ministerie van Defensie 2022.” 29 november 2023.

CLD . Youtube. Regie: David Zeiger – “Sir! No, Sir!” (2005) [1080p].” 13 december 2023. https://www.youtube.com/watch?v=2AOQvFPb7aU .

Levitz, Eric. “Hoe de diplomakloof de Amerikaanse politiek verandert Onderwijs is de kern van de vele verdeeldheid in dit land.” Intelligencer . 19 oktober 2022.

WorldBankGroup . “ GPS ( huidige US $ ) – Verenigde Staten . ” https://data.worldbank.org/indicator/NY.BBP.MKTP.CD?locaties = VS.​​​​​​​

Batdorf, Emily. Forbes Advisor . “Living Paycheck To Paycheck Statistics 2024.” 2 april 2024.

NewsNation. “Donald Trump, Kamala Harris Netto vermogen: wie is rijker?”. 16 november 2024. https://www.newsnationnow.com/politics/2024-election/donald-trump-kamala-harris-net-worth/ .

Burack, Emily. TownandCountry. “Wat is het vermogen van Kamala Harris? De vicepresident bekleedt al meer dan 20 jaar een openbaar ambt.” 10 september 2024

DataCommons . “Verenigde Staten van Amerika Land in Noord-Amerika.” https://datacommons.org/place/country/USA?utm_medium=explore&mprop=count&popt=Person&cpv=povertyStatus,BelowPovertyLevelInThePast12Months&hl=en . 

Yahoo!Financiën.

Danny Shaw gaf les in Latijns-Amerikaanse en Caribische studies en ras, etniciteit, klasse en gender aan de City University of New York. Hij behaalde een master in internationale betrekkingen aan de School of International and Public Affairs van de Columbia University. Hij is geboren en getogen door een alleenstaande moeder in Brockton, Massachusetts en woont de afgelopen 18 jaar in de Bronx. Hij spreekt vloeiend Spaans, Haïtiaans Kreyol, Portugees, Kaapverdiaans Kreolu en beheerst redelijk Frans. Hij heeft gewerkt en georganiseerd in veertig verschillende landen, waarbij hij zijn geest openstelde voor talloze getuigenissen over de onmenselijkheid van het internationale economische systeem.

Hij is een Golden Gloves-bokser en heeft twee keer gevochten in Madison Square Garden voor het zwaargewichtkampioenschap van NYC. Hij geeft les in boksen, yoga en voeding. Hij werkt in het nationale leiderschap van de ANSWER Coalition (Act Now to Stop War and End Racism) om jongeren uit het militaire en gevangenis-industrieel complex te houden. Hij is een mentor voor velen en begeleidt hen door de voedings-, ideologische, sociale en emotionele landmijnen die ons omringen. Hij is de vader van twee jonge Life Warriors, Ernesto Rafael en Caũa Amaru.

Hij is de auteur van vijf boeken: 365 Days of Resistance, Shedding that which is Not Us: A Working-Class Guide to Life Foods Training and Healing, The Saints of Santo Domingo: Dominican Resistance in the Age of Neocolonialism, My Son Blazes within Me: Reflections on a Poor “white” Family’s Survival, en Diving over Infinite Horizons: Journal Entries of an Internationalist. Hij is ook de auteur van blogs en artikelen over Latijns-Amerikaanse geschiedenis, boksen en voeding, naast andere onderwerpen. Hij is te bereiken via  DRS33@Columbia.edu .