Een Keerpunt In De Naoorlogse Duitse Geschiedenis INDIGNATIE AI & Politiek

De federale verkiezingen van zondag markeren een beslissend keerpunt in de Duitse en Europese naoorlogse geschiedenis. Voor het eerst sinds de val van het Derde Rijk 80 jaar geleden, is er een reële mogelijkheid dat een partij met directe ideologische continuïteit met de nazi’s aan de regering zal deelnemen.

verkiezingen Met een peiling van 21 procent, staat de Alternative für Deutschland (AfD) alleen achter de Christendemocraten (CDU/CSU) met 28 procent, terwijl de regerende Sociaaldemocraten (SPD) zijn gedaald tot 16 procent. De Groenen staan ​​op 14 procent en de Linkse Partij op 8 procent.

Zelfs als de AfD buiten de volgende regering blijft, weerspiegelt de opkomst ervan de bredere verschuiving van het gehele politieke establishment naar rechts. Tijdens de campagne concurreerden alle Bundestag-partijen in anti-immigrantenagitatie, oproepen tot militaire herbewapening en het vleien van de AfD, een partij waarvan de erevoorzitter, Alexander Gauland, “Hitler en de nazi’s” beschreef als slechts “vogelpoep in meer dan duizend jaar succesvolle Duitse geschiedenis.”

Toch groeit het verzet. Honderdduizenden mensen hebben in heel Duitsland geprotesteerd tegen de AfD en de rechtse verschuiving van alle Bundestag (federale parlement) partijen. In de laatste dagen van de campagne hielden tienduizenden werknemers in de publieke sector een waarschuwingsstaking tegen banen- en loonsverlagingen.

De Sozialistische Gleichheitspartei (SGP), de Duitse afdeling van het Internationaal Comité van de Vierde Internationale, geeft deze oppositie een politieke stem en een historisch perspectief. De strijd tegen de terugkeer van het Duitse militarisme en fascisme en de daarmee gepaard gaande maatschappelijke verwoesting vereist vooral een helder begrip van de oorzaken ervan.

De opkomst van de AfD is geen toeval, maar het resultaat van decennia van reactionair beleid. Meer dan 30 jaar na de hereniging, die door de officiële propaganda werd gevierd als een triomf van de democratie, heeft het herstel van het kapitalisme in Oost-Duitsland hele regio’s verwoest, wat massale werkloosheid en sociale ellende heeft veroorzaakt.

De verwoesting van de Oost-Duitse economie en de daaruit voortvloeiende verarming en gebrek aan vooruitzichten creëerden een broedplaats voor de fascisten. Dit werd gefaciliteerd door de SPD en de opvolgers van de stalinistische Socialistische Eenheidspartij – de Partij van het Democratisch Socialisme en de Linkse Partij. Zij organiseerden de aanvallen op sociale programma’s, in samenwerking met de vakbonden.

De afgelopen jaren hebben alle gevestigde partijen en de media geholpen de AfD te legitimeren, met name door het aannemen van haar anti-vluchtelingenbeleid. Tijdens de campagne wist CDU-kandidaat Friedrich Merz een Bundestag-meerderheid te behalen met de AfD om de asielwetten aan te scherpen, waarmee hij aangaf bereid te zijn om met de fascisten te regeren. De SPD en de Groenen vielen Merz aan omdat hij niet met hen meedeed om het vluchtelingenbeleid van de extreemrechtse partijen uit te voeren. 

In tegenstelling tot Hitlers nazipartij, mist de AfD een fascistische massabasis. Veel arbeiders, met name in Oost-Duitsland, stemmen op de partij uit woede over de gevestigde partijen en hun anti-arbeidersbeleid. De agressieve drang van de regering naar herbewapening en oorlog heeft omstandigheden gecreëerd waarin zelfs de door en door militaristische AfD anti-oorlogssentimenten kan uitbuiten, omdat het de NAVO-oorlog tegen Rusland bekritiseert.

Deze ontwikkelingen doorbreken de mythe van de Duitse geschiedenis na de oorlog: dat fascisme een historische anomalie was, beperkt tot de crisis vóór de Tweede Wereldoorlog. In werkelijkheid wendt de heersende klasse zich tot fascisme als reactie op de diepe crisis van het kapitalisme.

Net als zijn tegenhanger in de VS, wendt de Duitse heersende klasse zich opnieuw tot fascistische krachten om herbewapening, sociale bezuinigingen en dictatuur af te dwingen. Het verkiezingsmanifest van de SGP waarschuwt: “Donald Trump… voert een beleid van economische afpersing, militaire verovering en gewelddadige repressie.”

De Duitse heersende klasse volgt een soortgelijk pad. Het antwoord op “Make America Great Again” is “ Deutschland über alles ” (Duitsland boven alles), als reactie op Trump door zich te herbewapenen in een tempo dat sinds Hitler niet meer is gezien. Alle partijen die in de Bundestag vertegenwoordigd zijn, zijn het hierover eens. In de oorlog tegen Rusland zijn ze bereid een nucleaire brand te riskeren. In Gaza steunen ze genocide. De federale verkiezingen werden vervroegd om een ​​regering te installeren die in staat is om het beleid van oorlog en bijbehorende sociale bezuinigingen effectiever uit te voeren dan de in diskrediet geraakte coalitieregering onder leiding van de sociaaldemocraten (SPD).

De ineenstorting van de transatlantische relaties op de Veiligheidsconferentie van München, samen met de Amerikaanse dreigementen om Europa in Oekraïne buitenspel te zetten door rechtstreeks met Poetin te onderhandelen, hebben deze ontwikkelingen tot het uiterste geïntensiveerd. De heersende klasse in Duitsland reageert met een ware razernij van herbewapening en oorlog.

Kanselier Olaf Scholz pochte tijdens de campagne over het verdubbelen van de militaire uitgaven als onderdeel van Duitslands “nieuwe tijdperk” in het buitenlands beleid na de door de NAVO uitgelokte Russische invasie van Oekraïne. Groene kandidaat Robert Habeck heeft opgeroepen tot het verdrievoudigen van de militaire uitgaven tot 3,5 procent van het BBP, en verklaarde dat de volgende regering “vastberaden” moet zijn in het versterken van de militaire macht van Europa.

Het Kiel Institute for the World Economy, dat de herbewapening van de Wehrmacht tijdens het Derde Rijk ondersteunde, schetste onlangs wat Europa nodig zou hebben om de Amerikaanse militaire steun te vervangen. Het rapport schat dat het dichten van de capaciteitstekorten 50 extra brigades, duizenden nieuwe tanks en infanteriegevechtsvoertuigen zou vereisen, en dat de Bundeswehr 100.000 gevechtstroepen zou mobiliseren voor de NAVO in een potentiële oorlog met Rusland.

Merz, die net als Habeck al heeft aangekondigd dat hij als bondskanselier langeafstandskruisraketten van het type Taurus naar Kiev zal sturen die Moskou kunnen bereiken, liet er geen twijfel over bestaan ​​dat het Duitse imperialisme zich opnieuw voorbereidt op een oorlog tegen Rusland. Er kan “stevig worden aangenomen” dat Poetin “niet zal terugdeinzen” om “nog verder grenzen te schenden”, zei hij aan de vooravond van de verkiezingen. “Het NAVO-gebied (ligt) in zijn vizier, en daar moeten we op voorbereid zijn.”

Dit zet de realiteit op zijn kop. Het is in feite de Duitse heersende klasse die, ondanks haar barbaarse misdaden in de 20e eeuw, opnieuw “grenzen overtreedt” en oostwaarts oprukt, daarbij puttend uit haar donkerste tradities.

De SGP was de enige partij die deze ontwikkelingen van meet af aan voorspelde en bestreed. Sinds 2014 waarschuwde ze systematisch voor de terugkeer van het Duitse militarisme en de daarmee gepaard gaande versterking van de fascisten.

Toen de huidige bondspresident Frank-Walter Steinmeier (SPD), destijds minister van Buitenlandse Zaken, op de Veiligheidsconferentie van München in 2014 verklaarde dat Duitsland “te groot en economisch te sterk was om ons alleen vanaf de zijlijn over de wereldpolitiek te bekommeren” en de Duitse regering vervolgens de anti-Russische staatsgreep in Oekraïne steunde, schreven we in een resolutie:

De geschiedenis keert met wraak terug. Bijna 70 jaar na de misdaden van de nazi’s en de nederlaag in de Tweede Wereldoorlog, neemt de Duitse heersende klasse opnieuw de imperialistische grootmachtpolitiek van het keizerrijk en Hitler over.

De terugkeer van Duitsland naar een agressief imperialistisch buitenlands beleid ging hand in hand met de trivialisering van nazimisdaden. Ook in 2014 verklaarde de extreemrechtse Humboldt-professor Jörg Baberowski in Der Spiegel : “Hitler was geen psychopaat, hij was niet gemeen. Hij wilde niet praten over de uitroeiing van de Joden aan zijn tafel.” In dezelfde adem vergeleek hij de Holocaust met schietpartijen in de Russische Burgeroorlog en zei: “In feite was het hetzelfde: geïndustrialiseerd doden.”

Alle partijen verdedigden Baberowski, terwijl de regering de SGP criminaliseerde omdat ze zich verzette tegen de rehabilitatie van het nazisme. Ze plaatste de SGP onder toezicht van het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet, de binnenlandse inlichtingendienst, die vol zit met extreemrechtse extremisten. Voor de Duitse staat en de heersende elites blijft de echte vijand links.

De federale verkiezingen van 2025 zijn een keerpunt en een waarschuwing. In Duitsland zijn de verschrikkingen van de wereldoorlog en het fascisme bekend, met gedenktekens voor de nazimisdaden – 27 miljoen Sovjetlevens verloren in de vernietigingsoorlog en de geïndustrialiseerde moord op 6 miljoen Joden – die als constante herinneringen dienen. Terwijl de heersende klasse dezelfde grootmacht en oorlogspolitiek nieuw leven inblaast die deze misdaden hebben voortgebracht, bereidt ze zich voor op een brute confrontatie met de arbeidersklasse. Arbeiders moeten reageren met een bewust politiek programma.

Beroepen op de SPD, Groenen, Die Linke of de pseudo-linkse groepen van de hogere middenklasse leiden tot een ramp. Deze partijen en het vakbondsapparaat zijn geen tegenstanders van de verschuiving naar rechts, maar actieve deelnemers, die deze namens de kapitalistische staat afdwingen. Ze vertegenwoordigen niets anders dan het volledige verval van de burgerlijke democratie en het hele kapitalistische systeem. Op deze basis groeit extreemrechts, niet alleen in Duitsland, maar wereldwijd.

Deze ontwikkeling kan niet worden gestopt door morele verontwaardiging. De strijd tegen fascisme, militarisme en sociale ongelijkheid vereist een politieke breuk met het hele raamwerk van de burgerlijk-kapitalistische politiek en de ontwikkeling van een onafhankelijke arbeidersbeweging op socialistische basis.

Dit is waar de SGP voor strijdt, samen met haar zusterpartijen in het Internationale Comité van de Vierde Internationale, dat het programma van het revolutionaire marxisme heeft verdedigd tegen het stalinisme, de sociaaldemocratie en alle vormen van kleinburgerlijk nationalisme. De SGP moet nu worden opgebouwd als de nieuwe leiding van de arbeidersklasse. De enige manier om een ​​terugval in een wereldoorlog en barbarij te stoppen, is een socialistische revolutie die het kapitalisme afschaft en de maatschappij reorganiseert op een nieuwe, egalitaire basis.