Spread the love en help Indignatie
Overal ter wereld vragen mensen zich af wie de 47e president van de VS Trump nu echt is. Wat dacht je van een parallel uit de Franse geschiedenis?
Ja, ik weet het, Mar-a-Lago is niet helemaal Versailles. Maar het is niet alleen op zijn residentie in Florida dat Donald Trump een grote voorliefde toont voor schreeuwerige, met goud bedekte interieurontwerpen.
Afgezien van kwesties van design en een onbedwingbare drang naar een weelderige levensstijl, is het vergelijken van de verkozen president van de Verenigde Staten met de Franse koning Lodewijk XIV, bekend als de “Zonnekoning,” politiek gezien eigenlijk vrij veelzeggend.
Zoals blijkt uit de snelle inzet van ’s werelds beste AI-tool, werd Lodewijk XIV gekenmerkt door in totaal tien kenmerkende eigenschappen en acties die zijn heerschappij en zijn rol in de Franse geschiedenis vormgaven.
Koning Lodewijk XIV, de “Zonnekoning”, werd inderdaad gekenmerkt door in totaal tien kenmerkende eigenschappen en acties die zijn heerschappij en zijn rol in de Franse geschiedenis vormgaven. Donald Trump vervult er in wezen acht.
1. Absolute macht
Lodewijk XIV wordt gecrediteerd met het perfect belichamen van de absolute monarchie. De Franse koning van eind 17e eeuw zag zichzelf als een goddelijk aangestelde heerser die boven alle andere mensen stond, met name boven de wet.
Alle staatsmacht was in zijn handen en hij oefende de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht uit.
Beoordeling: Donald Trump is er nog niet helemaal, maar de machtsopstelling van Lodewijk XIV beschrijft heel goed de regeringsambities van zijn Duitse evenknie. Beschouw dit daarom als een fit.
2. Centralisatie van de macht
Lodewijk XIV centraliseerde het bestuur van Frankrijk door provincies en steden te laten besturen door ambtenaren die volledig afhankelijk waren van de koning. De adel werd van zijn politieke rechten beroofd, maar hoefde geen belasting te betalen.
Beoordeling: Ook een goede match. Hoewel het Amerikaanse regeringssysteem – in tegenstelling tot dat in Frankrijk ten tijde van de Zonnekoning – grotendeels gebaseerd is op de macht die de in totaal 50 deelstaten hebben, probeert Trump dit proces zoveel mogelijk te stroomlijnen.
Republikeinse gouverneurs zouden zich bijvoorbeeld vrijwillig moeten schikken naar zijn voorkeuren en voorkeuren. Wat betreft staten die (nog steeds) door Democraten worden geleid, is het doel om federale bevoegdheden te gebruiken om hen te dwingen zich te schikken naar de rule-by-Trump.
Voor zover het de huidige Amerikaanse “adel” betreft – de top 1% van de Amerikaanse inkomensverdeling – kan meneer Trump, in tegenstelling tot Lodewijk XIV, de huidige miljardairs niet volledig vrijstellen van het betalen van belastingen, maar hij doet zijn uiterste best om er dichtbij te komen.
3. Paleis van Versailles
Het Paleis van Versailles, dat diende als de officiële residentie van de koning en een uiting was van zijn absolute macht en pracht, werd een voorbeeld voor veel andere paleizen in Europa.
Beoordeling: In principe een goede match. Mar-a-Lago is een hedendaagse poging om de grandeur van Versailles na te bootsen. Maar ondanks alle uitgestrektheid en de kosten die het met zich meebrengt, schiet Trumps residentie in Florida duidelijk tekort in vergelijking met de 700 kamers en prachtige tuinen van laatstgenoemde.
Hoewel Trump graag overal gouden glitters verwerkt – ook in het ontwerp van de Trump Tower op Fifth Avenue – is het gewoon een smakeloze en goedkope imitatie van de Spiegelzaal in het Paleis van Versailles.
Ter verdediging kan Donald Trump met recht beweren dat de vastgoedprijzen voor grond in de wijde omgeving van Miami veel hoger liggen dan die in Frankrijk aan het einde van de 17e eeuw, ook al kan worden aangenomen dat Lodewijk XIV geen cent voor het land heeft betaald.
4. Hofleven en ochtendritueel
Het leven in het paleis van Versailles werd gekenmerkt door een onvergelijkbare cultus rond de persoon van de koning. Het openbare ochtendritueel (“Lever du roi”) was daar een voorbeeld van, waarbij meer dan 200 mensen, niet alleen bedienden(!), aanwezig waren om hem eer te bewijzen.
Beoordeling: Niet geschikt voor deze. Ondanks Trumps trots, arrogantie, ijdelheid en behoefte om eindeloos bewonderd te worden, is dit een no-go area voor de aankomende Amerikaanse president. Hij wordt vaak beschreven als een bacterie-fobische man, waarschijnlijk qua stijl vergelijkbaar met Michael Jackson.
Trump zou verafschuwd zijn door het idee dat zelfs andere hooggeplaatste MAGA-Republikeinen en grootverbruikers van de MAGA-zaak – de adel van het Trump-tijdperk – aanwezig zouden zijn als hij zijn ochtendtoilet zou gebruiken.
Maar goed, het opzetten van de pruik als vast onderdeel van het zich elke ochtend klaarmaken, is een moment dat Louis en Donnie delen.
5. Culturele en wetenschappelijke promotie
Tijdens de regering van Lodewijk floreerden de kunsten, cultuur en wetenschap. Hij steunde belangrijke kunstenaars en stichtte academies voor schilderkunst, beeldhouwkunst en wetenschap. Dit diende ook als machtsinstrument om de Franse aristocratie naar het hof te lokken en hen te controleren.
Beoordeling: Niet echt passend. Trump zou simpelweg vragen: Wat zijn kunst, cultuur en wetenschap? Feestelijke bals die ter ere van de Amerikaanse koning overal in het land worden gehouden om de vriendjes en het bredere (Republikeinse) publiek te vermaken, zouden echter door de verkozen president als acceptabel worden beschouwd.
6. Militaire expansie en oorlogen
Lodewijk XIV voerde vele oorlogen, vooral tegen Oostenrijk en het Huis Habsburg, om de Franse suprematie in Europa veilig te stellen.
Deze oorlogen en de daarmee gepaard gaande kosten legden een zware last op de Franse staatsbegroting en droegen bij aan de armoede in het land na zijn dood.
Beoordeling: Ook hier neemt Trump in aanzienlijke mate afscheid van Lodewijk XIV. Hij vindt dat de Verenigde Staten al genoeg hete oorlogen hebben gevoerd, hoewel hij een uitgesproken voorkeur heeft voor een hard bevochten Koude Oorlog tegen Xi’s China.
Wat het andere deel van de vergelijking betreft – het opleggen van een zware last aan de nationale begroting – heeft Trump geleerd van zijn maatje Louis.
Trump wil niet alleen geen kostbare oorlogen voeren, maar hij wil ook dat zijn bondgenoten betalen voor de verdedigingsstrategie die de Verenigde Staten hen biedt (“Ik wil mijn geld terug”).
Bovendien moet hij alle schuldencapaciteit (en meer) die de Amerikaanse federale overheid heeft, reserveren om het belangrijkste wetgevende initiatief uit zijn eerste ambtstermijn voort te zetten: het ‘betalen’ van belastingverlagingen voor de rijken.
7. Economisch beleid
Lodewijk XIV. gaf Jean-Baptiste Colbert de leiding over het economisch beleid, die het systeem van mercantilisme introduceerde om de staatsbegroting te versterken. Dit leidde echter ook tot hogere belastingen voor de onderdanen.
Beoordeling: Een fit, met één opvallend verschil. Om zijn rol als centrum van (tenminste) het Amerikaanse universum veilig te stellen, reserveert Trump de rol van de belangrijkste economische beslisser voor zichzelf. In die zin is Trump zowel Lodewijk XIV als Colbert.
Om daarnaast zoveel mogelijk absolute macht te krijgen, wil Trump het veld bezetten met veel economische pionnen (dat wil zeggen, ondergeschikte besluitvormers) met een zekere divergentie in hun opvattingen, hoewel ze in principe allemaal Trumps visie op economische zaken delen.
Om redenen van hoofs zelfvermaak, zijn deze hovelingen allemaal bedoeld om te strijden om zijn aandacht. Trumps plan is om ze allemaal te laten gissen, wrede spelletjes te spelen met hun ego’s terwijl hij hun niveau van zelfrespect naar steeds lagere niveaus duwt.
8. Zelfperceptie en legitimiteit
Lodewijk XIV was ervan overtuigd dat hij een oneindig veel hogere status had dan de rest van de maatschappij en zag zijn heerschappij als de wil van God. Zijn beroemde zin “Ik ben de staat,” hoewel hij die zelf nooit heeft uitgesproken, weerspiegelt zijn onbeperkte macht en zelfperceptie.
Beoordeling: Gewoonweg een perfecte match.
9. Begeerte
Lodewijk XIV stond bekend om zijn bewondering voor vrouwen. Toen de vrede met Spanje eenmaal was veiliggesteld, wordt er gezegd dat “de koning nam wat hij wilde”, inclusief veel maîtresses. Hij gebruikte zijn extravagante levensstijl duidelijk als een grote factor van aantrekkingskracht.
Beoordeling: Een bijna perfecte parallel. Voor Trump hebben berichten over de verovering van vrouwen altijd een ego-boostende rol gespeeld in Trumps ego-gedreven leven.
Naast het feit dat hij met drie trofee-vrouwen is getrouwd, heeft hij er altijd een punt van gemaakt om te verwijzen naar een oneindig aantal liefdesaffaires om zijn vitaliteit en mannelijkheid te bewijzen.
10. En tenslotte: Het symbool van de zon
De zon was het centrale symbool van de regering van Lodewijk XIV. Net zoals de zon het centrum van het zonnestelsel is, zag hij zichzelf als het centrum van Frankrijk.
Dit kwam tot uiting in zijn motto en zelfbeeld. Als branding zorgde hij er ook voor dat de zon als symbool op prestigieuze objecten en officiële documenten werd geplaatst.
Beoordeling: Donald Trump bevindt zich ongetwijfeld volledig op één lijn met het wereldbeeld van de Fransman uit de 17e eeuw. Net als Lodewijk XIV ziet Donald Trump zichzelf als het middelpunt van de wereld, zo niet van het universum.
En net als de Franse koning is Trump erg gesteld op branding. Hij heeft letterlijk zijn naam op elk product en elk vastgoedproject gezet dat hij ooit heeft bedacht.
Voor de mensen in de Verenigde Staten en eigenlijk voor mensen over de hele wereld is de relevante vraag met betrekking tot de zon als factor in de Trump-vergelijking echter deze: Zal Donald Trump eindigen als een tachtigjarige Icarus, die het Amerikaanse staatsschip veel te dicht bij de zon laat vliegen en daarmee het strenge advies van zijn ouderlijk voogd, Daedalus, negeert?
De familiegeschiedenis van Donald Trump biedt weinig troost als het gaat om het voorkomen van een crash. Zijn jeugd en een groot deel van zijn zakelijke carrière worden immers algemeen beschouwd als een eeuwige opstand tegen een (toegegeven, onderdrukkende) vader.
Conclusie
De hoop, zowel voor de Verenigde Staten als wereldwijd, moet zijn dat met name Amerikaanse senatoren die de Republikeinse Partij vertegenwoordigen en beweren dat zij in het meest overlegde wetgevende orgaan ter wereld zitten, gezamenlijk succesvoller zullen zijn in het beteugelen van de tachtigjarige oproerkraaier.
Trumps jeugdige en absoluut radicale “Sturm und Drang”-houding is een probleem voor beide politieke partijen in de Verenigde Staten. Doorgewinterde politici willen er immers zeker van zijn dat ze een levensvatbare en veelbelovende toekomst hebben na het einde van Trumps heerschappij.
Het enige verschil tussen de twee partijen is dat de Republikeinen zeggen dat het een grote ‘ALS’ is als Trump voluit gaat voor ‘Sturm und Drang’, terwijl de Democraten ervan uitgaan dat het slechts een kwestie is van WANNEER Trump bereid is het risico te lopen de grens naar de ondergang te overschrijden.
