Israël Twee maanden nadat ze akkoord gingen met een staakt-het-vuren-deal die de oorlog had moeten beëindigen, heeft Israël haar bombardementen op de Gazastrook hervat met een intensiteit die doet denken aan de eerste dagen van de aanval . Israëlische luchtaanvallen hebben meer dan 400 Palestijnen gedood en honderden anderen gewond sinds de vroege ochtenduren van vanochtend, en het leger heeft duizenden inwoners van de steden en buurten die de omtrek van de Gazastrook omspannen, bevolen hun huizen te ontvluchten.
Israël heeft Rafah Crossing opnieuw volledig afgesloten voor medische evacuees, terwijl Egyptische en Amerikaanse troepen die Israëlische troepen in de Netzarim Corridor hadden vervangen als onderdeel van het staakt-het-vuren zich terugtrekken uit hun posten. Verminkte lichamen stapelen zich opnieuw op in ziekenhuizen, terwijl medisch personeel in de hele Strip waarschuwt dat hun faciliteiten op volle capaciteit zitten .
We weten wat er gaat gebeuren: meer luchtaanvallen en evacuatiebevelen en waarschijnlijk een nieuwe grondaanval die, als we Israëlische ministers op hun woord moeten geloven, omvangrijker en dodelijker belooft te zijn dan de vorige. “Israël zal vanaf nu met toenemende militaire kracht optreden tegen Hamas”, zei het kantoor van premier Benjamin Netanyahu eerder vandaag in een verklaring. “Met Gods hulp”, herhaalde minister van Financiën Bezalel Smotrich , “zal [de hernieuwde aanval] er totaal anders uitzien dan wat er tot nu toe is gedaan.” De voormalige minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben Gvir, die de regering verliet vanwege de wapenstilstandsdeal, lijkt triomfantelijk terug te keren naar het ambt .
Maar met welk doel? Israël verzint een verhaal dat het geen andere keus had dan het offensief te hervatten vanwege “Hamas’ herhaalde weigering om onze gijzelaars vrij te laten, evenals de afwijzing van alle voorstellen die het heeft ontvangen van de Amerikaanse presidentiële gezant Steve Witkoff en van de bemiddelaars.” Toch is dit een totale verdraaiing van de werkelijkheid, en de families van Israëlische gijzelaars die nog steeds gevangen zitten in Gaza weten dat.
“De bewering dat de oorlog wordt hervat om de gijzelaars vrij te krijgen, is een complete misleiding,” aldus het Hostages and Missing Families Forum in een verklaring. “De Israëlische regering heeft ervoor gekozen om de gijzelaars op te geven [door] het opzettelijk ontmantelen van het proces om onze geliefden terug te brengen.”
Wat Hamas inderdaad verwierp, waren de pogingen van Israël om de voorwaarden van het staakt-het-vuren waartoe beide partijen zich hadden verbonden, te herroepen. De tweede fase van de deal, die de terugkeer van de overgebleven gijzelaars en een permanent staakt-het-vuren zou bewerkstelligen, zou meer dan twee weken geleden beginnen, maar Israël heeft dat nooit toegestaan. In plaats daarvan heeft Israël, samen met Witkoff, de overeenkomst verscheurd en een nieuw voorstel bedacht : om fase één te verlengen en gijzelaars te blijven uitwisselen voor Palestijnse gevangenen; met andere woorden, om de vrijlating van gijzelaars los te koppelen van elke garantie om de oorlog te beëindigen.
Israël wist dat Hamas dit voorstel zou afwijzen, en dat was de hele tijd het punt . De manoeuvre gaf de Israëlische regering simpelweg een voorwendsel om een totale blokkade op te leggen van voedsel, water, brandstof, elektriciteit en medicijnen in de Strook; en nu, met de volledige steun van president Trump , om zijn genocidale aanval te hervatten. Deze keer is het einddoel echter duidelijker dan ooit.
‘De klus klaren’
Toen Trump op 4 februari naast Netanyahu in het Witte Huis stond en zijn intentie uitsprak om de Gazastrook “over te nemen” en te “bezitten”, ging hij niet in op wat dit precies zou betekenen voor de 2,3 miljoen Palestijnse inwoners van de enclave, behalve dat hij duidelijk maakte dat Gaza niet langer hun thuis zou zijn. “We zullen ervoor zorgen dat er iets echt spectaculairs wordt gedaan”, verklaarde hij, eraan toevoegend dat de bevolking zou kunnen worden verplaatst naar “andere landen van belang met humanitaire harten”, waar ze “hun leven in vrede en harmonie kunnen leven”.
Wat Trump presenteerde was in feite niet echt een blauwdruk; het gaf de Israëlische regering en defensie-instelling groen licht om scenario’s te gaan bedenken voor de etnische zuivering van Gaza.
Waar de bevolking naartoe zou gaan, deed er niet echt toe (Egypte en Jordanië verwierpen Trumps suggestie om ontheemde Palestijnen op te nemen snel). Wat er toe deed, was dat het machtigste land ter wereld zijn steun had gegeven aan wat het Israëlische rechts al lang omschrijft als “het afmaken van de klus” die de Nakba van 1948 onvoltooid achterliet; waar hoge ministers en overheidsinstanties sinds 7 oktober om hebben geroepen; en wat Netanyahu zelf naar verluidt als een wenselijke uitkomst heeft beschouwd .
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
De Israëlische regering verspilde geen tijd om de wielen aan het draaien te krijgen. Zoals minister van Milieubescherming Idit Sliman het verwoordde : “God heeft ons de [Trump] regering gestuurd, en die vertelt ons duidelijk: het is tijd om het land te erven.”
Zodra Netanyahu terugkwam uit Washington, steunde het Israëlische veiligheidskabinet Trumps voorstel met volle overtuiging. Defensieminister Israel Katz richtte een nieuwe autoriteit op om te faciliteren wat eufemistisch de “vrijwillige emigratie” van Palestijnen uit Gaza wordt genoemd, en besprak plannen in die zin met hoge figuren in het leger en het kantoor van de premier. COGAT, de legereenheid die verantwoordelijk is voor de afhandeling van Palestijnse burgerzaken, stelde een eigen schets op, waarin stond dat de uitzetting van Palestijnen uit Gaza kan doorgaan, zelfs als Egypte weigert zijn grens te openen: het leger zal in plaats daarvan hun transport over land of zee naar een luchthaven faciliteren, en van daaruit naar bestemmingslanden.
Smotrich prees Katz’ oprichting van een “zeer grote emigratieafdeling” in het ministerie van Defensie en vertelde eerder deze maand op een bijeenkomst in de Knesset dat “als we 5.000 [Palestijnen] per dag verwijderen, het een jaar zal duren [om ze allemaal te verdrijven]”, eraan toevoegend dat budget geen probleem zal zijn. En hoewel hij toegaf dat de logistiek van het vinden van landen om ze te ontvangen complex zal zijn, merkte hij op dat Israël samenwerkt met de Verenigde Staten om kandidaten te identificeren.
De afgelopen dagen vertelden Amerikaanse en Israëlische functionarissen AP dat hun regeringen Soedan, Somalië en Somaliland hadden benaderd om Palestijnen uit Gaza op te nemen in ruil voor financiële, diplomatieke en veiligheidsvoordelen. CBS meldde later dat de Trump-regering ook contact heeft gezocht met de nieuwe interim-regering in Syrië via een externe gesprekspartner.
Het is onduidelijk of een van deze regimes daadwerkelijk zo’n voorstel zou overwegen. Maar als we iets geleerd hebben van de Abraham-akkoorden, is het wel dat er, voor de juiste prijs, gegadigden zullen zijn.
Gaza onbewoonbaar maken
Er zal uiteraard geen sprake zijn van ‘vrijwillige emigratie’ uit Gaza; de Palestijnen hebben Trumps plan ondubbelzinnig afgewezen en hebben geantwoord dat de enige plekken waar ze vrijwillig naartoe zullen verhuizen de dorpen, steden en dorpen in Israël zijn waaruit ze in 1948 werden verdreven. Netanyahu, Smotrich en Katz weten dit nog beter dan Trump – en daarom was het idee om de bevolking van Gaza uit te roeien in de praktijk altijd gebaseerd op een hervatting van de militaire aanval van Israël op het gebied.
Het gedwongen verplaatsen van meer dan 2 miljoen mensen, zelfs met de steun van een wereldwijde supermacht, is geen eenvoudige taak. Ten eerste zou het vereisen dat Hamas als een levensvatbare verzetsmacht wordt uitgeschakeld, wat Israël niet kon doen gedurende meer dan 15 maanden van gevechten. Trump zou nooit akkoord gaan met het inzetten van Amerikaanse troepen om zijn fantasie te vervullen; het zou altijd aan Israël worden overgelaten om de praktische kant ervan uit te werken. En hoewel we nog niet precies weten hoe het leger zijn hernieuwde offensief zal opvoeren — als het dat inderdaad van plan is, zoals rapporten suggereren — hebben we wel aanwijzingen uit de manier waarop het tot nu toe de oorlog heeft gevoerd.
Met name de drie maanden durende operatie van het leger in Noord-Gaza die voorafging aan het staakt-het-vuren, vormde een soort testcase voor massale verdrijving, gebaseerd op het zogenaamde Generals’ Plan . Door drie steden te isoleren van de rest van de Gazastrook, ze te onderwerpen aan intensieve bombardementen en de toegang van humanitaire hulp te weigeren, slaagde Israël erin honderdduizenden mensen met geweld te verdrijven. Het is niet moeilijk voor te stellen dat een hernieuwde grondinvasie een soortgelijke beweging zou kunnen inluiden, opgeschaald naar de hele enclave. Hoe succesvol zo’n onderneming zou zijn, moet nog blijken.
Maar de 15 maanden durende Israëlische aanval vertoonde ook een andere impuls die, hoewel het geen officieel oorlogsdoel was, een groot deel van het militaire beleid in Gaza lijkt te hebben bepaald: een poging om omstandigheden te creëren die het onmogelijk maken om in leven te blijven .
Er is gewoon geen andere manier om de hongersnood van een hele bevolking te verklaren terwijl voedseldistributiecentra en hulpkonvooien worden aangevallen ; het afsluiten van waterleidingen en het ontzeggen van elektriciteit aan ontziltingsinstallaties; de systematische vernietiging van gezondheidszorgfaciliteiten, ontvoering van medisch personeel en beperkingen voor buitenlandse gezondheidswerkers; het met de grond gelijk maken van hele steden en buurten ; en de poging om de enige organisatie te beëindigen die in staat is om een totale humanitaire ineenstorting te voorkomen. Zelfs nadat het staakt-het-vuren van kracht werd, is Israël de toegang van mobiele huizen tot Gaza blijven verhinderen , in strijd met de overeenkomst, om ervoor te zorgen dat er geen stabiel leven kan terugkeren naar de Strook.
In die zin had Israël al de basis gelegd voor de uitroeiing van de bevolking van Gaza voordat Trump zelfs maar aantrad. Zoals Meron Rapoport vorige maand schreef , gaf de toespraak van de president in het Witte Huis Israëls visioenen van etnische zuiveringen slechts een “Made in America”-stempel van goedkeuring.
