De Rechtbanken INDIGNATIE AI & Politiek

De vooruitzichten voor klimaatactie in de VS zijn somber, maar er is een aparte weg vooruit voor verantwoording in de rechtbanken.

klimaat – Dit is deel 1 van een serie waarin ExxonKnews onderzoekt hoe het verantwoordelijk houden van de fossiele brandstofindustrie eruitziet onder de aankomende Trump-regering. Voor dit eerste stuk bekijkt Emily Sanders wat de volgende stap is voor de klimaatstrijd tegen Big Oil in de rechtbanken.

•

In een campagneplan dat vorig jaar werd gepubliceerd, beloofde de verkozen president Trump dat zijn regering ‘de golf van frivole rechtszaken van milieu-extremisten zou stoppen’. 

Dat is een verwijzing naar de tientallen staats- en lokale overheden die vechten om Exxon en andere oliebedrijven voor de rechter te slepen voor het verspreiden van desinformatie over de schade die hun producten aan het klimaat toebrengen. De eerste van die rechtszaken werden aangespannen tijdens de eerste Trump-regering, die zich tegen de zaken verzette in de rechtbank, en nu gaan velen eindelijk verder in staatsrechtbanken nadat ze de herhaalde pogingen van Big Oil om ze te dwarsbomen, hebben overwonnen .

Hoewel de regering van Trump enorme schade kan toebrengen aan het klimaat door middel van het terugdraaien van regelgeving en andere giften aan fossiele brandstofbedrijven, is het onduidelijk hoeveel impact Trump 2.0 en een Republikeins Congres kunnen hebben op de inspanningen van staten en lokale overheden om de industrie via de rechtbanken ter verantwoording te roepen. Juridische experts zeiden dat hoewel de verkiezingen geen directe impact hebben op de zaken, het nieuwe politieke landschap mogelijk extra obstakels kan opleveren op hun weg naar een rechtszaak.

“Ondanks de radicale verandering in het klimaatbeleid die we van de nieuwe regering verwachten,” zullen de rechtbanken “een cruciaal bolwerk blijven tegen aanvallen op gedegen klimaatwetenschap en solide klimaatrechtszaken,” aldus Denise Antolini, een gepensioneerde rechtenprofessor aan de Universiteit van Hawaï.

“De rechtbanken gaan niet zomaar ineens ten onder, ze zijn een heel sterk systeem van checks and balances. Maar er zitten natuurlijk gaten in het pantser,” zei ze.

Een Trump DOJ

Het ministerie van Justitie zou invloed kunnen hebben op het lot van klimaatverantwoording in de rechtbanken. In het voorjaar drongen congresdemocraten die een onderzoek leidden naar de klimaatdesinformatiecampagnes van de olie-industrie er bij het ministerie van Justitie op aan om zelf onderzoek te doen naar de kwestie en mogelijk zelfs een eigen rechtszaak aan te spannen, zoals het in de jaren negentig deed tegen de tabaksindustrie.

Dat zal niet gebeuren onder een Trump-regering. Maar tijdens de presidentschappen van Trump en Biden heeft het ministerie van Justitie zich ermee bemoeid — en is het gevraagd dit te doen door het Amerikaanse Hooggerechtshof — in verschillende gevechten in rechtszaken over klimaatverantwoording op staats- en lokaal niveau. Terwijl de regering van Biden een brief indiende ter ondersteuning van gemeenschappen, steunde het Trump DOJ routinematig Big Oil — en betoogde zelfs samen met oliebedrijven bij het Amerikaanse Hooggerechtshof op de allerlaatste dag van Trumps eerste termijn. 

Matt Gaetz, Trumps kandidaat voor de functie van procureur-generaal van de VS, heeft gezegd dat klimaatverandering reëel is, maar dat het “geen overgave vereist aan de socialistische Woketopia van AOC, de Green New Deal”, en heeft wetgeving ingediend om de EPA af te schaffen.

Er zijn momenteel twee verzoeken van het Hooggerechtshof in behandeling voor het ministerie van Justitie om zich uit te spreken over petities om zaken te horen die gemeenschappen ervan willen weerhouden Big Oil voor de rechter te brengen. De lamme eend Biden-regering heeft nu een tikkende klok om hun reacties in te dienen.  

“Het is absoluut cruciaal dat het ministerie van Justitie van Biden zijn mening geeft en een vlag in de grond plant, want hoewel het ministerie van Justitie [de mening] kan wijzigen of aanpassen, is het een kans om de waarheid te vertellen over wat de wet vereist – spreek de waarheid terwijl het venster van de mogelijkheid nog open is”, aldus Antolini. 

In het eerste van die petities vragen oliebedrijven de rechters om een ​​beslissing van het Hooggerechtshof van de staat Hawaï te herzien, die een zaak die door de stad en de county Honolulu was aangespannen, in de richting van de rechtszaak liet gaan. Honolulu wil dat Exxon, Shell, Chevron en andere bedrijven een deel van de miljarden dollars kosten om inwoners, huizen en infrastructuur te beschermen tegen overstromingen, stormen, hittegolven, bosbranden, stijgende zeespiegels en andere klimaatrampen.

De petitie van Big Oil werd gesteund door een ” ongekende ” drukcampagne om de rechters te overtuigen om namens de olie-industrie op te treden, geleid door projecten van de extreemrechtse miljardair en architect van het Hooggerechtshof Leonard Leo, die ook in verband is gebracht met de oliemaatschappij Chevron. Die campagne is een poging om “het Hooggerechtshof te dwingen in te grijpen, terwijl dat zo in strijd zou zijn met de enige vangrail die ze hebben geëerd, namelijk het niet stappen op het federalisme”, aldus Robert Percival, hoogleraar rechten en directeur van het milieurechtprogramma van de University of Maryland.

Het tweede verzoekschrift, een verzoek ingediend door 19 Republikeinse procureurs-generaal, vraagt ​​het Hooggerechtshof om in te grijpen in klimaatverantwoordingszaken die zijn aangespannen door vijf staten: Californië, Connecticut, Minnesota, New Jersey en Rhode Island. De meeste verzoekers zijn lid van de Republican Attorneys General Association, die enkele van zijn grootste donaties ontvangt van gedaagden in de zaken, waaronder Koch Industries, Exxon en het American Petroleum Institute. 

Michael Gerrard, directeur van het Sabin Center for Climate Change Law aan de Columbia University, noemde de petitie ‘vreemd’. Pat Parenteau, hoogleraar milieurecht en senior fellow aan de Vermont Law School, zei dat het een ‘politieke stunt’ was. Percival noemde het ‘lachwekkend schandalig’. 

Het Hooggerechtshof wordt zelden gevraagd om een ​​geschil tussen staten te beoordelen, tenzij het gaat om interstatelijke vervuiling of waterrechten. Parenteau en Percival waren het erover eens dat er “geen basis” zou zijn voor de rechters om in dit geval in te grijpen, terwijl Gerrard zei dat het “zo verstorend zou zijn voor lang gevestigde praktijken.”  

Het is onduidelijk in hoeverre de rechters overtuigd zouden worden om een ​​klimaataansprakelijkheidszaak aan te spannen als het ministerie van Justitie van Trump in deze of toekomstige zaken de kant van oliebedrijven zou kiezen.

Juridische immuniteit van het Congres 

Een verenigd Republikeins Congres zou een ander gevaar kunnen vormen voor de mogelijkheid van gemeenschappen om de grote oliemaatschappijen voor de rechter ter verantwoording te roepen, door de fossiele brandstoffenindustrie een vorm van immuniteit te bieden. Daarmee zou voorkomen kunnen worden dat olie- en gasbedrijven aansprakelijk worden gesteld voor bepaalde activiteiten. 

Terwijl industrieën als tabak, lood en asbest aansprakelijk werden gesteld voor de schade die hun producten aanrichtten, kon de wapenindustrie soortgelijke rechtszaken afweren door de Protection of Lawful Commerce in Arms Act in te voeren, een juridisch schild voor wapenfabrikanten en -handelaren. Die ontheffing heeft er grotendeels voor gezorgd dat rechtszaken tegen de wapenindustrie niet voor de rechter kwamen.

De fossielebrandstoffenindustrie en haar aanhangers in het Congres hebben minstens twee keer eerder publiekelijk om een ​​ontheffing van aansprakelijkheid gevraagd. In 2019 promootte de Climate Leadership Council — een coalitie met BP, ConocoPhillips, Shell en TotalEnergies als partners — een plan voor koolstofbeprijzing dat een bepaling bevatte dat “geen enkele partij aansprakelijk zou moeten zijn voor schade door eerdere emissies die op dat moment legaal waren.”

Vervolgens verscheen er tijdens de COVID-19-hulponderhandelingen in 2020 taal in een wetsontwerp dat fossielebrandstofbedrijven zou hebben geïmmuniseerd van “gedekte activiteiten”, volgens een brief aan het leiderschap van het Huis onder leiding van Amerikaans afgevaardigde Jamie Raskin en ondertekend door 60 Democratische afgevaardigden die zich verzetten tegen de “immuniteitsgrepen” van de industrie.

Een aansprakelijkheidsontheffing is “de ultieme droom van de industrie”, zei Percival, “maar gezien hoe verdeeld het Congres is, zou ik geschokt zijn als dat door het Congres zou komen. Het zou zo’n weggevertje zijn voor de industrie.”

Het is onduidelijk of het nieuwe Republikeinse Congres een aansprakelijkheidsverklaring voor de fossielebrandstoffenindustrie zou nastreven en wat de reikwijdte daarvan zou zijn. Maar voor nu vertegenwoordigen de rechtszaken een van de weinige resterende manieren om verhalen van klimaatdesinformatie tegen te gaan die waarschijnlijk door de federale overheid zelf zullen worden versterkt, merkte Parenteau op.

“Het is niet overdreven om te zeggen dat de boodschap die van de federale uitvoerende macht en grote aantallen van het Congres komt, klimaatontkenning en verkeerde voorstellingen van zaken zal zijn,” zei Parenteau. “Dus deze zaken en deze juryuitspraken zullen nog belangrijker zijn om het dossier te corrigeren voor zover dat mogelijk is.”

Veel van de gevallen, zoals die van Honolulu, bieden gemeenschappen ook de mogelijkheid om de torenhoge kosten van klimaatadaptatie en het opruimen van de schade na een ramp te verhalen.

De inzet van deze zaken is “geen theoretische kwestie”, aldus Antolini, die opmerkte dat Maui – dat zijn eigen klimaatschadezaak heeft – nog steeds herstelt van de dodelijke bosbranden die vorig jaar meer dan 100 mensenlevens eisten. 

“Kijk maar eens naar de verschrikkelijke schade die we ervaren — de overstromingen in het hele zuiden, de branden die woeden,” zei Parenteau. “Deze bedrijven zijn vastbesloten om nog meer fossiele brandstoffen te verkennen, te exploiteren, te vermarkten en te promoten, en toch ontkennen ze elke verantwoordelijkheid om bij te dragen aan het oplossen van de schade. Hoe betalen we voor al deze schade, hoe passen we ons aan dit alles aan?”

De strijd gaat door 

De fossiele brandstofindustrie krijgt te maken met een aanzienlijke toename van klimaatrechtszaken wereldwijd — inclusief bij Europese rechtbanken , waar oliegiganten gedwongen kunnen worden om schadevergoedingen te betalen, emissies te verminderen, misleidende marketing te stoppen en zelfs te worden beschuldigd van klimaatmoord.

Deze week wees een Nederlands hof van beroep een nederlaag toe aan een van de belangrijkste van die zaken — de baanbrekende rechtszaak van non-profitorganisatie Milieudefensie tegen Shell, die de oliegigant zou hebben gedwongen om zijn emissies met 45 procent te verminderen tegen 2030. Het hof oordeelde dat Shell weliswaar de plicht had om zijn emissies te beperken, maar dat het geen specifiek reductiepercentage kon afdwingen.

Ondanks de groeiende tegenwind, “blijven klimaatrechtszaken toenemen en evolueren in de VS en over de hele wereld”, aldus Kathy Mulvey, directeur van de verantwoordingscampagne voor de Union of Concerned Scientists. “De rechtbanken zullen een essentiële controle blijven op de roekeloze en schadelijke praktijken van de fossielebrandstofindustrie, zelfs nu de binnenkomende Trump-regering belooft weggeefacties, smeergeld en het uithollen van milieu- en gezondheidsvoorschriften.”

Milieuactivisten en Democratische procureurs-generaal hebben gezworen Trumps agenda voor de rechter te bestrijden. Trump zal naar verwachting de Verenigde Staten opnieuw terugtrekken uit het klimaatakkoord van Parijs en zal waarschijnlijk proberen om de regelgeving voor methaanuitstoot en energie-efficiëntie ongedaan te maken, federale openbaarmakingsmandaten voor broeikasgasemissies in te trekken en de pauze van de regering-Biden op nieuwe vloeibaar aardgasprojecten te annuleren, naast andere terugdraaiingen. 

Tijdens zijn campagne bood Trump olie-executives de keuze uit verschillende wetgevingsmaatregelen in ruil voor een donatie van 1 miljard dollar. Ook ontving hij een draaiboek van een brancheorganisatie over hoe bestaande klimaatinitiatieven ontmanteld konden worden. 

“Nauwkeurig en nauwkeurig kijken naar hoe sommige van deze potentiële terugdraaiingen worden doorgevoerd, is een manier om ze te beperken of te vertragen,” zei Maggie Coulter, een senior advocaat bij het Center for Biological Diversity. “Zoals we zagen bij de eerste Trump-regering, was er enige slordigheid in het proberen om dingen zo snel mogelijk ongedaan te maken, maar die slordigheid maakte ze kwetsbaar voor kritiek.”

“We zien dat nu misschien minder,” zei Coulter. “Je leert van je fouten.”

Dit verhaal van Emily Sanders werd oorspronkelijk gepubliceerd door ExxonKnews en maakt deel uit van Covering Climate Now , een wereldwijde journalistieke samenwerking ter versterking van de berichtgeving over het klimaatverhaal.