Naarmate de controverse over de H-1B is toegenomen, hebben veel grootheden uit Silicon Valley – zoals megadonor en miljardair David Sacks – geprobeerd deze onschadelijk te maken door een beroep te doen op het idee van een groter gemeenschappelijk belang. Zeker, misschien kunnen Silicon Valley en MAGA Main Street het niet eens worden over H-1B-visa, maar dat heeft niets te maken met de kwestie van illegale immigratie. Maar dit kader is een goocheltruc, omdat beide soorten arbeiders in wezen hetzelfde zijn: functioneel contractarbeiders, met zeer beperkte economische en politieke rechten. En het is het eindproduct hier – de vernietiging van de Amerikaanse levensstandaard door het toenemende gebruik van buitenlandse contractarbeid – waar mensen eigenlijk genoeg van hebben, niet de wettigheid of onwettigheid van dat proces.
De echte vraag hier is niet: “Heeft Amerika Einstein en Oppenheimer nodig?” De werkelijke kerntegenstelling die nu Donald Trumps samensmelting van Main Street, populisten uit de middenklasse aan de ene kant en CEO’s van miljardairs aan de andere kant verscheurt, kan beknopter worden uitgedrukt als: “Heeft Amerika contractarbeid nodig?” Er bestaat al contractarbeid voor arbeiders, en daarom heeft de Republikeinse Partij nooit veel interesse getoond in het hardhandig optreden tegen grote institutionele werkgevers van illegale immigranten. Nu is de tijd gekomen dat bedienden aan soortgelijke concurrentie worden onderworpen.
De tragedie is dat de pro-H-1B-factie aantoonbaar gelijk heeft, althans vanuit hun eigen standpunt. Als ‘Amerika’ echt wil ‘concurreren met China en Rusland’, en als het echt wil ‘winnen van China’, zijn H-1B-visa waarschijnlijk noodzakelijk. In deze visie is de uitbreiding van allerlei legale of illegale kanalen voor arbeidsarbitrage vrijwel onvermijdelijk, en is de verslechtering van de levensstandaard van de Amerikaanse grondleggers niet alleen onvermijdelijk, maar zelfs noodzakelijk. Dat is nodig, want wat hier met ‘Amerika’ wordt bedoeld, is geen land voor of door het Amerikaanse volk. Het ‘Amerika’ dat alleen ‘van China kan winnen’ door middel van grootschalige arbeidsimport is niet Amerika het volk, maar Amerika het imperium.
En Amerika is tegenwoordig werkelijk een imperium. Als je alle buitenlandse militaire bases van China, Rusland, India en Iran bij elkaar optelt, bedraagt het totaal nauwelijks twee dozijn. Amerika daarentegen heeft er tussen de 700 en 800. Maar het heeft zichtbaar moeite om die bases in stand te houden: zijn schepen roesten, zijn militaire rekrutering stort in, zijn industriële basis is verrot en zijn financiën lopen uit de hand. Dit betekent feitelijk dat Amerika zich in de natuurlijke levenscyclus van imperiums nu stevig in de fase van verval bevindt. Dat zou niet controversieel moeten zijn, vooral omdat het aantal mensen dat tegen deze karakterisering zou protesteren – althans off the record – binnen Washington zelf zeer zichtbaar afneemt.
Amerika bevindt zich dus in dezelfde situatie als vrijwel elk ander imperium dat in verval is, waar het steeds noodzakelijker wordt om juist de bevolking te kannibaliseren die als oorspronkelijke scheppers heeft gediend. Neem het Romeinse Rijk, dat in het begin door de Romeinse krijgskunst werd gedragen en eindigde met half-barbaarse generaals die het bevel voerden over voornamelijk barbaarse soldaten, die vochten om ‘Rome’ draaiende te houden. Stilicho, de laatste effectieve generaal die Rome had, werd in 408 geëxecuteerd. In 410 hadden Alaric I en zijn Visigoten Rome geplunderd. Natuurlijk waren Stilicho en Alaric slechts een paar jaar eerder wapenbroeders geweest binnen het Romeinse leger.
De redenen die de Romeinen naar voren brachten om Alaric nodig te hebben, waren min of meer dezelfde als wat je tegenwoordig in Amerika zult tegenkomen. Rome kende een rekruteringscrisis; De Romeinen hadden niet langer een goede arbeidsethos; Rome moest de beste en slimste (of op zijn minst de sterkste en sterkste) aantrekken als het in de wereld wilde concurreren. Het Romeinse volk was een uitgeputte macht; Om ‘hun’ imperium draaiende te houden, werd het feitelijke Romeinse volk langzaam stukje bij beetje vervangen totdat het feitelijk ophield te bestaan.
