De Hypocrisie Van Europese Media En Politici INDIGNATIE AI & Politiek

De recente incidenten met fans van het Israëlische voetbalteam Maccabi Tel Aviv in Amsterdam vormen een pijnlijke herinnering aan de terugkerende dubbele standaard in het Europese discours ten aanzien van Israël, te midden van de aanhoudende genocide in Gaza .

Maccabi-fans reisden donderdag af naar de Europa League-wedstrijd tegen Ajax en trokken door de stad . Ze vernielden Palestijnse vlaggen en scandeerden agressieve anti-Palestijnse gezangen voorafgaand aan de wedstrijd.

“Er zijn geen scholen in Gaza omdat er geen kinderen in Gaza zijn,” was een van de gezangen die door de hele stad te horen waren voorafgaand aan de wedstrijd, en de bezoekende Maccabi  fans juichten zelfs tijdens de minuut stilte die werd gehouden voor de slachtoffers van de recente overstromingen in Valencia.

Hierdoor ontstonden er op straat in Amsterdam een ​​aantal schermutselingen met rivaliserende fans en leden van de Arabische gemeenschap. Dit is niet ongebruikelijk wanneer fans in grote groepen naar Europese voetbalwedstrijden reizen. Sommigen raakten daarbij gewond.

Maar alleen dat laatste feit bracht Europese media en politici ertoe het incident als een antisemitische provocatie te bestempelen. Sommigen noemden deze incidenten zelfs harteloos ‘pogroms’, zoals de Nederlandse politicus Geert Wilders en Free Press-redacteur Bari Weiss .

En natuurlijk mengde de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen , zich in het gesprek. Ze zei dat ze “woedend was over de afschuwelijke aanvallen op Israëlische burgers in Amsterdam van gisteravond” en dat ze “vastbesloten is om alle vormen van haat te bestrijden”, ondanks dat ze de haat en de letterlijke daden van genocide op Palestijnen negeert.

Dezelfde mening werd gedeeld door de vicevoorzitter van de Europese Commissie Josep Borrell, die beweerde dat “elke uiting van antisemitisme of racisme onaanvaardbaar is”.

Outraged by last night’s vile attacks targeting Israeli citizens in Amsterdam.

I just spoke with @MinPres Schoof.

I strongly condemn these unacceptable acts.

Antisemitism has absolutely no place in Europe. And we are determined to fight all forms of hatred.

— Ursula von der Leyen (@vonderleyen) November 8, 2024

Het opmerkelijke is dat daadwerkelijk extreemrechts gedrag van voetbalfans in Europa, zoals dat van de Italiaanse club Lazio , die bekendstaat om zijn flagrante antisemitische acties , nooit vergelijkbare aandacht heeft gekregen van politici of media.

Deze selectieve verontwaardiging weerspiegelt een duidelijk gerichte poging om steun en sympathie voor Israël als geheel te vergroten, in een tijd waarin Europeanen zich steeds meer bewust worden van het onrecht dat de Palestijnen in Gaza wordt aangedaan.

Wij zijn er niet om geweld tegen wie dan ook te verdedigen, maar de overduidelijke en sinistere reactie van de media kan niet ongestraft blijven.

Uiteindelijk blijven we onze oproep herhalen om Israëlische clubs te weren van UEFA-competities en het nationale team te weren van UEFA- en FIFA-competities. Tot nu toe hebben meer dan 112.000 mensen onze petitie ondertekend waarin we Israël oproepen om deel te nemen aan internationale sportcompetities.

Israëlische Maccabi voetbalhooligans brengen cultuur van genocide naar Amsterdam

Meereizende Maccabi fans vernielden Palestijnse vlaggen en schreeuwden racistische beledigingen, in de laatste manifestatie van afschuwelijk gedrag van een samenleving die massaslachting viert.

De menselijke geschiedenis staat vol met voorbeelden van genocide gepleegd door leiders, staten, legers en gewapende groepen. 

Maar de genocide die zich voor onze ogen in Gaza afspeelt , valt op door het niveau van nauwkeurige documentatie en de snelheid van de informatiestroom. Miljarden mensen over de hele wereld ontvangen live, ongecensureerde berichtgeving over wat er gebeurt in de belegerde enclave, vanuit het perspectief van zowel slachtoffer als agressor.

Terwijl we getuige zijn van de enorme omvang van de vernietiging en het doden, is het belangrijk om op te merken dat er zich binnen de Israëlische samenleving een ‘cultuur van genocide’ ontwikkelt . 

Een van de meest recente manifestaties vond plaats op donderdag, toen Israëlische hooligans, supporters van voetbalclub Maccabi Tel Aviv,  botsingen uitlokten met Nederlandse jongeren in Amsterdam. Ze scandeerden anti-Arabische leuzen, verscheurden  Palestijnse  vlaggen en negeerden een minuut stilte voor de slachtoffers van de Spaanse overstromingen. 

Kennelijk hebben deze Israëlische Maccabi hooligans nooit beseft dat racistische spreekkoren en vandalisme gericht tegen privé-eigendom in een vreemd land onacceptabel gedrag is, dat woede bij de lokale bevolking kan opwekken. 

De mentaliteit van de Maccabi hooligans sluit aan bij de cultuur van genocidale praktijken die de Israëlische samenleving sinds 7 oktober 2023 kenmerkt. Hierdoor kunnen Israëliërs zich verbeelden dat ze boven de wet en de moraal staan ​​- niet alleen in Israël, maar overal ter wereld.

De gewelddadige gezangen van Maccabi-fans moeten worden begrepen in de context van een maatschappij die de Israëlische genocide tegen de Palestijnen in Gaza blijft rechtvaardigen.

Toenemend geweld

Deze fans zijn een uiting van een cultuur die niet alleen heerst onder een handvol racisten; het is zelfs routine geworden in stadions, met leuzen als “dood aan de Arabieren” of “moge je dorp branden” die in Israël al lang vóór 7 oktober 2023 te horen waren.

Het gedrag van de IsraëlischeMaccabi  fans in Amsterdam was dus niet nieuw. Een recent  rapport  van het New Israel Fund vond een significante toename in uitingen van geweld in voetbalstadions in het seizoen 2023/24, met incidenten die met 18 procent toenamen – een significante toename ten opzichte van het voorgaande jaar, waarin geweld en racisme al een decenniumhoogte bereikten. 

Het echte verhaal hier zijn dus niet de racistische spreekkoren, maar de schok van IsraëlischeMaccabi  fans als ze beseffen dat dergelijk gedrag buiten hun landsgrenzen niet wordt getolereerd.

Dit gebeurt op een moment dat er in Israël al meer dan een jaar culturele codes en rituelen worden aangeroepen om genocide te promoten en aan te moedigen, met beperkte publieke kritiek. Rechtvaardigingen voor het doden van Palestijnse kinderen en het uithongeren van burgers in Gaza hebben brede steun gekregen.

Vorige maand publiceerde Al Jazeera een documentaire over berichten op sociale media van Israëlische soldaten in Gaza, die hun oorlogsmisdaden in real time documenteerden. 

Terwijl een groot deel van de wereld geschokt was door dit materiaal, verdedigde de Israëlische maatschappij de soldaten en viel critici aan omdat ze Israëls recht om zichzelf te verdedigen in twijfel trokken. De Israëlische maatschappij zit gevangen in een staat van politieke dissonantie, wat haar vermogen beperkt om de logische fouten in dergelijke argumenten te begrijpen.

Om te begrijpen hoe het zover is gekomen, moeten we ons verdiepen in de genocidecultuur van het land. Deze is gebaseerd op een reeks overtuigingen, normen en waarden die de acties van soldaten aanmoedigen, rechtvaardigen en zelfs vieren.

Het afgelopen jaar zijn we blootgesteld aan liederen, comedy-optredens, journalistieke uitzendingen en culturele evenementen, samen met commentaren van religieuze leiders, voetballers en academici, waarin openlijk genocide werd gepromoot, waaronder het doden van kinderen.

Israëlische analisten hebben niet nagelaten om op te roepen tot de slachting van tienduizenden Palestijnen. Sommigen vonden dat het leger meer mensen zou moeten doden of alle humanitaire hulp uit Gaza zou moeten terugtrekken. 

In plaats van dergelijke uitspraken te veroordelen en te veroordelen, hebben academici en commentatoren gefilosofeerd over hoe het uithongeren van een burgerbevolking te rechtvaardigen is als deze weigert te voldoen aan de Israëlische militaire bevelen. 

Dus, voorbij de afschuwelijke getuigenissen die uit Gaza naar voren komen, moeten we de mechanismen onderzoeken die binnen de Israëlische samenleving aan het werk zijn. In zekere zin zijn we getuige van een collectieve psychotische episode, waarbij velen blijkbaar niet in staat zijn om sympathie of empathie te voelen voor het lijden van anderen. 

Geen verantwoording

Erger nog, dit fenomeen is overal in de publieke sfeer aanwezig. Als je door Israëlische straten loopt en luistert naar gesprekken tussen mensen van alle leeftijden in treinen en openbare parken, zie je brede onderliggende aannames over de oorlog in Gaza, met een collectieve roep om meer dood en vernietiging.

Strandwachten op stranden in Tel Aviv hebben publiekelijk gejuicht om de dood van Hamas- en Hezbollah-leiders , terwijl leden van het publiek klapten en glazen hieven in een feestelijke “toast”. Sommige bewoners deelden baklava uit om de gelegenheid te markeren. Om het gevoel van dystopie te versterken, gebeurt dit allemaal in een samenleving waar veel burgers bewapend zijn.

De Israëlische samenleving heeft op deze manier een gevoel van straffeloosheid geïnternaliseerd, veilig in de wetenschap dat zij boven de wet staat, met de steun van de wereld.

Je zou kunnen stellen dat de politieke en culturele elites van Israël verantwoordelijk zijn voor het vormen van de publieke mindset, en de basis leggen voor deze cultuur van genocide. Bovendien heeft de internationale gemeenschap het grootste deel van een eeuw Israël toegestaan ​​om vrij te handelen, het internationale recht te schenden zonder enige verantwoording.

In feite heeft de wereld Israël beloond voor zijn creativiteit in het ontwikkelen van onderdrukkende mechanismen. De wapenindustrie van Israël floreerde tijdens de bezetting , waarbij Palestijnen als proefpersonen dienden.

Israëlische universiteiten zijn gegroeid en floreren, en bieden infrastructuur en onderzoek naar de onderdrukking van Palestijnen, terwijl Arabische staten de normalisatie met Israël bevorderen .

De Israëlische maatschappij heeft zo een gevoel van straffeloosheid geïnternaliseerd, veilig in de wetenschap dat ze boven de wet staat, met de steun van de wereld. Dit heeft de evolutie van haar cultuur van genocide aangewakkerd.

Trump komt binnen

Deze cultuur zal waarschijnlijk worden versterkt door de terugkeer van de Amerikaanse president Donald Trump naar het Witte Huis. Verwacht wordt dat Trump de ongekende steun van zijn land aan de oorlogsmachine van Israël zal voortzetten, wat de cultuur van genocide zal aanmoedigen. 

De messiaanse rechterzijde in Israël vierde Trumps overwinning meteen. Niet vanwege toekomstige militaire of diplomatieke hulp, maar omdat van een president als Trump verwacht wordt dat hij de hongersnood onder Palestijnen in Gaza zal toestaan, terwijl hij een oogje dichtknijpt voor alle antidemocratische wetgeving die Israël aanneemt en die uitsluitend gericht is op het schaden van het Palestijnse volk.

Dit omvat het Israëlische verbod op UNRWA , het VN-agentschap voor Palestijnse vluchtelingen; de uitzetting van families waarvan familieleden veiligheidsdelicten hebben gepleegd; en de diskwalificatie van Arabische politici van het bekleden van een gekozen ambt als ze uitspraken doen die kunnen worden geïnterpreteerd als steun aan een gewapende strijd.

Deze oorlog zal op een dag eindigen, maar zolang er geen fundamentele kritiek is op Israëls gedrag, zal de cultuur van genocide – naast de verwoesting die het blijft aanrichten onder het Palestijnse volk – een prijs gaan eisen van de Israëliërs zelf.