De Beginnende Terugkeer Van Oostenrijk Naar Het Autoritarisme INDIGNATIE AI & Politiek

Eindelijk, op  3 maart 2025, na 155  ²  dagen en  twee  ³  mislukte  ⁴  coalitiepogingen, werd een coalitie van drie partijen onder leiding van Oostenrijks zelfverklaarde “centristische” Volkspartij samen met de sociaaldemocraten en de ” liberale ”  ⁵  NEOS-partij  uitgesproken .  ⁶  Schijnbaar opgelucht verkondigden de nieuwe coalitiepartners triomfantelijk  hun regeringsprogramma ,  ⁷  overeenkomend met een politiek correcte herziening van eerder gelekte onderhandelingsprotocollen  ; 8  ^politiek  correct, aangezien de lekken formuleringen bevatten die niet bedoeld waren voor het publiek, waardoor de Volkspartij werd ontmaskerd in haar poging om fundamentele vrijheden op te offeren om een ​​stevige greep op de macht te behouden.

Vrijwel hetzelfde handschrift blijft herkenbaar in de uiteindelijke coalitieovereenkomst, inclusief controversiële items zoals massale bewaking van boodschappers, waarmee het klinkende succes van de compromisloze onverzettelijkheid van de Volkspartij op sleutelbeleid werd bewezen door ze te framen als  niet-onderhandelbare voorwaarden voor een coalitie .  ⁹

Een vluchtige lezing van het nieuwe coalitieprogramma is voldoende om legitieme zorgen te wekken over de toekomst van Oostenrijk als een “liberale” democratie. Op veel plaatsen wordt de diepgewortelde identiteit van Oostenrijk als neutrale staat in twijfel getrokken, wordt de vrijheid van meningsuiting en vergadering ondermijnd, wordt democratische participatie ingeperkt en worden basisvrijheden uitgehold door verdere uitbreiding van de staatstoezichtcapaciteiten.

Op het gebied van veiligheid en beveiliging kunnen bepaalde bevolkingsgroepen (bijv. moslims) aanzienlijke verslechtering verwachten als gevolg van  toegenomen toezicht  en discriminatie (bijv.  verbod op hoofddoeken voor meisjes op scholen  ¹⁰ ).

Economisch gezien heeft Oostenrijk  twee opeenvolgende jaren van recessie  ¹¹ meegemaakt  , waarvan de voorspelling is dat deze  met nog een jaar zal worden verlengd  ¹²  met dalende investeringen, lagere export, toenemende werkloosheid en zwakke particuliere consumptie, wat de nieuwe federale regering ertoe aanzette een  bezuinigingspakket aan te kondigen  dat zal resulteren in een radicale opwaartse herverdeling van de welvaart.

Internationaal ¹³ werd het mislukken van de voorgaande coalitieonderhandelingen onder leiding van   de rechtse Vrijheidspartij met een zucht van verlichting toegejuicht. Op nationaal niveau was alleen de  Federatie van Oostenrijkse Industrieën  ¹⁴  enigszins ontdaan, omdat ze zich er terdege van bewust waren dat een centrumrechtse coalitie tussen de Volkspartij en de Vrijheidspartij het meest voordelige resultaat oplevert voor hun clientèle.

Het feit dat de nieuwe driepartijencoalitie met de zittende Volkspartij aan het roer de bezuinigingsmaatregelen verdubbelde en een autoritair regeringsprogramma naar voren bracht dat ongeëvenaard is in de  Tweede Republiek van Oostenrijk , lokte geen commentaar uit, omdat je in dit land zo’n begrip van de realiteit niet kon toestaan; het is te gevaarlijk.

Terwijl de meeste commentatoren te gehypnotiseerd waren door de “onenigheid over wie het uiterst belangrijke ministerie van Binnenlandse Zaken zou leiden”  ⁴  tijdens wat waarschijnlijk de volgende, hoewel bekende, “centrum-rechtse” regeringscoalitie van Oostenrijk zou worden, negeerde deze beperkte focus de centrale zorgen en de verbazingwekkende mate van consensus die blootgelegd werden door de lekken van de tweede mislukte coalitiepoging.

Enerzijds hield de eerste onderhandelingscommissie (aangeduid als “Untergruppe – UG 1”) van de delegatie zich voornamelijk bezig met aspecten van de grondwet, deregulering en openbare diensten. Anderzijds valt de strijd tegen antisemitisme en “politieke islam” op als een nogal incongruente toevoeging aan de drie eerdere onderwerpen.

Het is opmerkelijk dat op de  tweede  pagina (exclusief de inhoudsopgave) van de omvangrijke 223 pagina’s tellende lekken, onder de noemer “parlamentarisme” en in overeenstemming met de geest van ” defensieve democratie “, aanvullende verbodsopties om “antidemocratische” partijen effectiever tegen te gaan, onderwerp van discussie zijn, waarbij ” Lijst GAZA ” wordt genoemd als de typische “antidemocratische” partij die het doelwit moet worden van wetgeving van dit soort.

Om deze conclusie te accepteren is aanzienlijke tolerantie voor tegenspraak vereist, aangezien “Lijst GAZA” – “Stimmen gegen den Völkermord” – een organische politieke campagne was die voortkwam uit de Oostenrijkse  Palestina Solidariteitsbeweging  en werd omgezet in een politieke partij die het volledige spectrum van de Oostenrijkse samenleving besloeg, ingebed in de mentaliteit van neutraliteit en onwrikbare steun voor universele mensenrechten en gerechtigheid. Het Duitse woord “Stimmen” leent zich in de bovenstaande context voor een dubbele interpretatie, zoals in (1) “stemmen tegen genocide”, of (2) “stemmen tegen genocide”; beide zijn passend bij de zaak  ^.

Als we het beeld met de werkelijkheid vergelijken, zou de eensgezindheid in het accepteren van een leugen die zo verbazingwekkend is dat Orwell zich die niet had kunnen voorstellen, namelijk de leugen dat “Liste GAZA” “antidemocratisch” was en daarom “de vijand van de democratie” belichaamt, terwijl het een democratische basisbeweging was gebaseerd op de breedst mogelijke politieke eenheid, op zijn minst enige bezorgdheid moeten veroorzaken, want als je eenmaal met die premisse begint, volgt al het andere.

Deze tendensen doen denken aan “een studie uit 1975 over de “bestuurbaarheid van democratieën”  ¹⁶  door de  Trilaterale Commissie [, die onder andere] de “vermindering van het overheidsgezag” [toeschrijft aan een] “crisis van de democratie,” [veroorzaakt door] inspanningen van voorheen gemarginaliseerde sectoren van de bevolking om zich te organiseren en hun eisen door te drukken, waardoor een overbelasting ontstaat die verhindert dat het democratische proces goed functioneert.

De studie drong daarom aan op meer “matiging in de democratie” om de overdaad aan democratie te verzachten en de crisis te overwinnen. Om het simpel te zeggen: het grote publiek moet worden teruggebracht tot zijn traditionele apathie en gehoorzaamheid, en worden verdreven uit de arena van politiek debat en actie, als de democratie wil overleven.”  ¹⁷

Er is nog een andere verontrustende analogie met het rapport van de Trilaterale Commissie van een halve eeuw geleden, met betrekking tot alternatieve en sociale media, “die ervan worden beschuldigd de onheilspellende vlammen van ‘overdaad aan democratie’ te hebben aangewakkerd, die in de hedendaagse newspeak vaak ‘ misinformatie, desinformatie en malinformatie ’ worden genoemd, [en] concluderen dat ‘bredere belangen van de samenleving en de overheid’ vereisen dat als journalisten geen ‘normen van professionaliteit’ opleggen, ‘het alternatief wel eens regulering door de overheid zou kunnen zijn’ om ‘het evenwicht tussen overheid en media te herstellen’.”  ¹⁷  

Wetgeving  ¹⁸  ondersteund door actief onderzoek  ¹⁹  ter verbetering van de censuurcapaciteiten en de  recente arrestatie van onderzoeksjournalist Richard Medhurst in Wenen  zijn volledig in overeenstemming met een strategie om het ‘evenwicht’ tussen de regering en de media in Oostenrijk te herstellen, en waarschijnlijk slechts de voorbode van iets veel sinisterders dat in gang wordt gezet door de zittende Volkspartij, samen met de rest van het politieke spectrum, die hun stilzwijgende goedkeuring uiten door eenvoudigweg na te laten commentaar te leveren op de kwestie.

Hoewel het ruwe materiaal van het nieuws door opeenvolgende filters moet, waardoor alleen het gezuiverde residu overblijft dat geschikt is om te worden afgedrukt, publiceerde de New York Times een verbazingwekkend nauwkeurige conclusie over de Oostenrijkse democratie, begraven in de laatste alinea van een artikel, waarin werd gesteld dat de “nationale verkiezingsuitslag perfect de paradox van de Oostenrijkse politiek belichaamt: er verandert ongelooflijk veel, maar tegelijkertijd verandert er niets.”  ²⁰  Met andere woorden, het publiek is slechts “toeschouwer van actie”, geen “deelnemer”. Het is hen toegestaan ​​de beslissingen van hun beteren te bekrachtigen en hun steun te verlenen aan een van hen, maar niet om zich te bemoeien met zaken – zoals beleid – die hen niets aangaan.  ²¹

Een ander gebied van unanieme consensus is dat “religieus gemotiveerd extremisme en terrorisme, evenals antisemitisme, een acute bedreiging vormen voor de  perceptie  van veiligheid van de bevolking. [Volgens de gelekte protocollen] moet deze bedreiging met alle wettelijke en structurele middelen worden bestreden om de veiligheid op scholen, openbare instellingen, openbare plaatsen en in het dagelijks leven te waarborgen.

Zowel links- als rechtsextremisme moet worden onderworpen aan identieke en even intensieve monitoring.” (nadruk van mij) Of dit nu accuraat is of niet, deze beschrijving dient om ons eraan te herinneren dat de werkelijke veiligheid geen probleem is; in plaats daarvan wordt een “acute bedreiging” voor de ” perceptie  van veiligheid” (nadruk van mij) genoemd als een vooruitzicht dat “met alle wettelijke en structurele middelen moet worden bestreden om de veiligheid te waarborgen.” Een conclusie die verder wordt onderbouwd door het feit dat het aantal gemelde misdaden op ongeveer hetzelfde niveau blijft  ²²  terwijl het aantal veroordelingen sinds 2013 een dalende trend vertoont.  ²³

Laten we nu eens kijken naar het voorwendsel dat is bedacht om “identieke en even intensieve monitoring” op te leggen aan “links en rechts extremisme.” Tegen het hoogtepunt van de nationale verkiezingscampagne voorafgaand aan de coalitiebesprekingen, sprak de toenmalige zittende bondskanselier Karl Nehammer op onheilspellende wijze tot in den treure uit dat “we niet mogen toestaan ​​dat radicalen de Oostenrijkse samenleving in tweeën splitsen,” en verklaarde dat hij “staat voor stabiliteit en centristische politiek.”

Het was inderdaad indrukwekkend hoe Nehammer de verdeeldheid van de Oostenrijkse samenleving aanwakkerde, door het Orwelliaanse apparaat van een “centristische politiek” te exploiteren, waarbij  hij  het centrum bepaalt en iedereen links en rechts classificeert als “radicalen”, terwijl hij de schuld voor “het verdelen van onze samenleving” bij de “extremisten” legt.  ²⁴  

Dit angstzaaiende verhaal van de extremisten, in combinatie met de opvallende annuleringen van het concert van Taylor Swift in Wenen in augustus 2023, vanwege wat na bestudering van het gepresenteerde bewijsmateriaal alleen maar omschreven kan worden als een verbijsterende terreurhoax,  ²⁵  vormde een vruchtbare bodem om te pleiten voor en aan te dringen op meer toezicht en inlichtingencapaciteiten.

Hoewel er tactische onenigheid is over de implementatie van “intensieve monitoring”, blijft de veronderstelling over de effectiviteit ervan bij het confronteren van “religieus gemotiveerd extremisme en terrorisme, evenals antisemitisme” onbetwist. “Tijdens de […] verkiezingscampagne was de introductie van messenger surveillance een coalitievoorwaarde voor de Oostenrijkse Volkspartij [die eiste dat het staats]veiligheids [apparaat] in staat zou moeten zijn om gecodeerde berichtenplatforms zoals Signal te infiltreren met spionagesoftware om verdachten te monitoren en een overheidsprogramma zonder deze bevoegdheid “zal niet gebeuren onder mijn leiderschap,” [volgens] toenmalig bondskanselier Karl Nehammer.”  ²⁶  

Leider van de Vrijheidspartij Herbert Kickl verzette zich tegen “massasurveillance” en verwees daarbij naar de aanpak van de coronapandemie, waarbij Oostenrijks afdaling “van een democratische normaliteit naar een totalitaire noodtoestand”  ²⁶  zelfs enkele van de meest vurige voorstanders van nationale veiligheid en surveillance, waaronder hijzelf, heeft “gezuiverd”.  ²⁷

Er is echter een congruente consensus onder de partijen over de kwestie van “verhoogde bewaking van moskeeën en islamitische scholen, omdat ze dienen als rekruteringslocaties voor extremistische bewegingen”, beweert ex cathedra, onbelemmerd door bewijs. Een concrete stap in de richting van dit doel wordt uitgesproken door “het  Documentatiecentrum voor de Politieke Islam te upgraden , inclusief een grotere betrokkenheid van het parlement”, door door de staat gefinancierde en geleide wetenschappelijke geloofwaardigheid  ²⁸ te bieden  aan  Arabisch racisme  ²⁹  van een soort dat, als iemand iets op afstand vergelijkbaars zou oproepen tegenover joden, het herinneringen zou oproepen aan  “Der Stürmer” .

Bovendien is de Oostenrijkse politieke en media-aandacht voor haar “strijd tegen de islam”  ^30  31  exemplarisch voor Orwells probleem; “[dat] is om te verklaren waarom we zo weinig weten en begrijpen, ook al is het bewijsmateriaal waarover we beschikken zo rijk. [Men moet] onder de indruk zijn van het vermogen van [het Oostenrijkse politieke spectrum] om overtuigingen in te prenten die stevig worden aangehangen en breed geaccepteerd, hoewel ze volkomen ongegrond zijn en vaak regelrecht in strijd zijn met voor de hand liggende feiten over de wereld om ons heen;”  ³²  voor de hand liggende feiten zoals de publicatie van een EU-breed onderzoek onder immigranten en hun kinderen, door het EU-Fundamental Rights Agency (FRA), waaruit blijkt dat “één op de twee moslims in de EU in hun dagelijks leven te maken krijgt met racisme en discriminatie – een scherpe stijging sinds 2016.”  ³³  Hoewel men de Oostenrijkse pers niet kan verwijten dat ze niet over het onderzoek berichtte, werd in de gevallen waarin het wel werd behandeld, de analyse van de grondoorzaken stilzwijgend weggelaten met koppen die erop gericht waren om elk idee van objectiviteit in diskrediet te brengen door te stellen dat “moslims in Oostenrijk  zich subjectief  het meest gediscrimineerd voelen”  ³⁴  (nadruk van mij). Na bestudering van de methodologie van het onderzoek is er een verbazingwekkend niveau van onwetendheid nodig om te ontkennen dat “moslimrespondenten in Oostenrijk (66% in de 12 maanden voorafgaand aan het onderzoek en 74% in de 5 jaar voorafgaand aan het onderzoek) de hoogste niveaus van discriminatie op welke grond dan ook hebben ervaren”,  ³³  laat staan ​​het feit dat Oostenrijk consequent het slechtst scoort op bijna alle aspecten die zijn onderzocht; een uitkomst die wijdverbreide veroordeling en kritiek op het Oostenrijkse integratie- en immigratiebeleid zou moeten oproepen. Men zou echter tevergeefs zoeken naar ook maar één voorstel in het programma van de coalitieregering dat de schrikbarende mate van racisme tegen moslims in Oostenrijk aanpakt. Een uitkomst die volkomen in strijd is met het feit dat de islam volgens  officiële overheidsstatistieken de op één na grootste geloofsovertuiging in Oostenrijk is .

Het onderwerp racisme tegen moslims ontbreekt niet alleen in het kader van de discussie, er staan ​​ook veel beleidsvoorstellen in het uiteindelijke regeringsprogramma die erop gericht zijn om de discriminatie en uitsluiting van de islam, en daarmee ook van moslims, van de rest van de samenleving actief te versnellen.

Zelden biedt de geschiedenis een perfecte parallel, maar een analoog FRA-onderzoek “over discriminatie en haatmisdrijven tegen Joden in de EU,”  ³⁵  dat een paar maanden eerder werd gepubliceerd, biedt intrigerende inzichten door de berichtgeving in de media en de dichotomie van het beleid dat werd voorgesteld om beide onderzoeken aan te pakken, met elkaar te vergelijken. Het onderzoek dat concludeerde dat “Joden in Europa nog steeds te maken hebben met een hoog niveau van antisemitisme” kreeg brede aandacht, en legde op onheilspellende wijze uit dat één op de twee Joodse EU-burgers overweegt Europa te verlaten,  ³⁶  waarbij de Amerikaanse president Joe Biden  ³⁷  pleitte voor “Israël [als] een veilige haven voor Joden”, en vasthield aan zijn identificatie als zionist,  ³⁷  binnen een paar dagen na de aankondiging van het onderzoek. Hoewel Biden niet vermeldde of zijn opmerkingen werden veroorzaakt door die specifieke publicatie, waren zijn uitspraken desalniettemin “tijdig” en “gepast”, aangezien Israëlische belangengroepen soortgelijke onderzoeken  ^38  39  in de VS presenteerden.

Het meest opmerkelijk was de reactie op het voorgestelde en feitelijk bestaande beleid om antisemitisme in Oostenrijk te bestrijden, waarbij het laatste een uitgebreid pakket omvatte, goedgekeurd in 2021, waarin 38 maatregelen werden genoemd die werden geprezen als een “strategische verdediging tegen antisemitisme”, en kort daarna werd verklaard dat 28 van de 38 voorgestelde maatregelen al succesvol waren geïmplementeerd.  ⁴⁰  Met behulp van de laatste rapporten over de opkomst van antisemitisme in Oostenrijk, verstrekt door de  Joodse gemeenschap in Wenen,  werd een scherpe toename van antisemitisme in het digitale domein onthuld. Daarom kondigde Karoline Edtstadler, federaal minister voor EU- en Constitutionele Zaken bij de Bondskanselarij, in een persconferentie in 2024 aan dat “het duidelijk was […] dat [bestaande] maatregelen altijd in twijfel getrokken, aangepast en vernieuwd zouden moeten worden”, voordat een nieuwe “Antisemitisme Online Strategie” werd geïntroduceerd, die “grote belangstelling wekte van CEO’s van online aanbieders zoals Microsoft, Meta en Google, die duidelijk hebben erkend dat gemeenschappelijke technologieën zoals AI nodig zijn om haatdragende of ongewenste berichten te detecteren en te verwijderen.”  ^41  42  Bovenop het reeds bestaande brede scala aan maatregelen, pleitte de Oostenrijkse Volkspartij agressief voor de “algemene aanvaarding van de [controversiële] IHRA-definitie van antisemitisme  ^43  44  op alle niveaus van de overheid en bij de publieke omroep.”

Als we kijken naar het beschikbare bewijs, is het schrille contrast tussen beleid dat is ingevoerd om “antisemitisme in al zijn vormen te bestrijden” en het ontbreken van beleid dat racisme tegen moslims bestrijdt, verbazingwekkend. Niet alleen zijn maatregelen die zijn afgekondigd om antisemitisme te bestrijden heilig en daarom uitgesloten van kritisch debat, behalve het soort dat suggereert dat de maatregelen niet ver genoeg gaan, ze worden ook ingezet tegen moslim “migrantengemeenschappen” die worden beschuldigd van een toename van antisemitisme op basis van de bekende strategie om kritiek op Israël te associëren met antisemitisme  ⁴⁵  die wordt ondersteund door door de staat gesponsorde onderzoeken die worden gepromoot onder een illusie van onderzoek.  ⁴⁶  De voorspelbare gevolgen van dit beleid leiden tot toenemende discriminatie en racisme jegens moslims, zelfs boven de groteske niveaus die uiteindelijk verantwoordelijk waren voor de rampzalige uitkomst van het onderzoek van de EU-Fundamental Rights Agency (FRA) uit 2022, wat leidde tot voorstellen van de coalitieregering die eisten dat “alle personen die asiel en subsidiaire bescherming [in Oostenrijk] krijgen, een verklaring tegen antisemitisme moeten ondertekenen.”  ⁴⁷

De Oostenrijkse  federale grondwet inzake neutraliteit  bepaalt het volgende:

(1) Met het oog op de permanente handhaving van [Oostenrijks] externe onafhankelijkheid en met het oog op de onschendbaarheid van haar grondgebied, verklaart Oostenrijk hierbij uit eigen vrije wil haar permanente neutraliteit, die zij vastbesloten is te handhaven en te verdedigen met alle middelen die haar ter beschikking staan.

(2) Om deze doeleinden te verwezenlijken zal Oostenrijk in de toekomst nooit toetreden tot militaire allianties, noch de vestiging van militaire bases van buitenlandse staten op haar grondgebied toestaan.

Echter, NEOS MP Veit Valentin Dengler (voormalig CEO van Swiss  NZZ Media Group  ) lijkt onwetend van de bewoordingen van deze wet en zich niet bewust van het  feit dat 74%  van de Oostenrijkers neutraliteit prefereert, toen hij botweg beweerde in een  parlementaire sessie op 26 februari  dat “Oostenrijkse neutraliteit achterhaald is”, en zijn conclusie graag aan de realiteit toekende dat “Europa niet neutraal is in deze wereld.” Hoewel Dengler lid is van het Oostenrijkse parlement, formuleert hij beleid namens de EU, in strijd met de belangen van het Oostenrijkse volk, hoewel hij volledig in overeenstemming is met de basis-nietige numerieke vertegenwoordiging van zijn partij. Retoriek van deze soort is niet alleen ongekend in het Oostenrijkse parlement, het is ook symbolisch voor het doel van NEOS om het concept van neutraliteit uit te hollen ten gunste van NAVO-lidmaatschap, een waarschijnlijke uitkomst gezien het feit dat de NEOS deel uitmaken van de regeringscoalitie die verantwoordelijk is voor het Federale Ministerie voor Europese en Internationale Zaken.

Het is een waarheid als een koe dat diplomatie een basisprincipe van neutraliteit is; zonder diplomatie faalt neutraliteit. Diplomatie was echter niet alleen afwezig, het werd ook actief onderdrukt in vrijwel het hele politieke spectrum, zoals blijkt uit de titel van de volgende persverklaring die in februari 2024 werd uitgegeven:

“NEOS vermaant [kanselier] Nehammer: Geen onderhandelingen met oorlogsmisdadigers!”

Deze uitspraken vertegenwoordigen niet alleen een kortzichtige houding ten opzichte van diplomatie, ze zijn ook extreem gevaarlijk, aangezien  Rusland niet militair kan worden verslagen  ⁴⁸  zonder het risico te lopen op  een thermonucleaire apocalyps ,  ⁴⁹  en aangezien arrestatiebevelen tegen oorlogsmisdadigers alleen  hysterisch worden aangehouden  in het geval van officiële vijanden, zijn deze uitspraken walgelijk hypocriet omdat er een andere norm geldt voor arrestatiebevelen die zijn uitgevaardigd tegen partners. In het geval van onze cliënten en partners worden beschuldigingen van oorlogsmisdaden resoluut veroordeeld als ” onbegrijpelijk “, en wordt openlijk gesuggereerd “manieren en middelen te vinden om [de Israëlische premier] Benjamin Netanyahu ongehinderd Duitsland binnen te laten  ondanks een arrestatiebevel van het ICC “, in een van de eerste  uitspraken van CDU-voorzitter en de facto neo-kanselier van Duitsland Friedrich Merz , waarmee de prioriteiten van Duitsland op overtuigende wijze worden bevestigd.

Deze tegenstrijdigheden lopen ook door het regeringsprogramma. Enerzijds is er een “verbintenis tot Oostenrijkse neutraliteit binnen het kader van de grondwettelijke vereisten en tot multilaterale betrokkenheid bij de VN en de OVSE.” Anderzijds wordt de “voortdurende betrokkenheid bij buitenlandse missies, met name vredesmissies, binnen het kader van het […]  NAVO-Partnerschap voor Vrede  (PfP)” afgekondigd. Het NAVO-“Partnerschap voor Vrede” is bij uitstek een Orwelliaans instrument, bedoeld om af te leiden van het feit dat Oostenrijk via de achterdeur wordt geleid naar een  militair avontuur  dat neerkomt op NAVO-integratie.

In lijn met de vorige regering is de huidige coalitie van plan om zwaar te investeren in de Oostenrijkse strijdkrachten. Het overheidsprogramma verbindt zich ertoe om het militaire uitbreidingsplan ver voorbij de oorspronkelijke doelstelling voort te zetten, namelijk tot 2032. “Tegen dit jaar  moet jaarlijks twee procent van het bruto binnenlands product naar het leger stromen : dit doel moet worden vastgelegd in de National Defense Financing Act.” Deelname aan het Europese luchtverdedigingssysteem Sky-Shield, een trainings- en inkoopplatform voor verschillende Europese staten voor de aankoop van drone- en raketverdedigingssystemen, wordt herbevestigd en blijft dus van kracht. Oostenrijk is van plan om via dit platform geleide raketsystemen met een middelgroot bereik (bereik van 15 tot 50 kilometer) aan te schaffen. Daarnaast moeten verdedigingssystemen met een groot bereik (bereik van meer dan 50 kilometer) via alternatieve bilaterale kanalen worden aangeschaft. Verder zet de coalitie zich in om het vervangingsprogramma voor Eurofighter-jets te initiëren en  de militaire inlichtingendiensten te versterken , die extra bevoegdheden krijgen, zoals hacken in het buitenland. Hoewel dit niet als een verrassing komt, zijn de maatregelen qua omvang voor Oostenrijkse begrippen buitensporig.

Eerlijk commentaar zou benadrukken dat het  gezond verstand  van neutraliteit, namelijk dat “personeel en materieel van oorlogvoerende legers niet over neutraal gebied mag worden vervoerd”,  sinds februari 2022 meerdere malen is geschonden  , met name in de periode dat de  VS pleitte voor een staakt-het-vuren  ⁵⁰  namens Oekraïne, werden honderden stukken militair materieel  van de NAVO  naar Oekraïne overgebracht via het Centraal Station van Wenen. Maar het publiek wordt effectief afgeschermd van tegenstrijdige feiten en gedachten. Integendeel, de NAVO, de EU en Oostenrijk hebben creatieve juridische oplossingen bedacht om de ongemakkelijke beperkingen te omzeilen die in het verleden door het concept neutraliteit werden opgelegd, en we zijn getuige van een volledige uitholling van de betekenis ervan door de statelijke reactionairen van het heden, waarvan de kosten door de meerderheid van de bevolking en toekomstige generaties moeten worden betaald.

1. Rudolf Rocker,  Anarcho-Syndicalisme: Theorie en Praktijk , AK Press, 2004.  ↩︎
2. Eindelijk: regeringschaos na 155 dagen beëindigd , Vienna.at, 3 maart 2025.  ↩︎
3. Christopher Schuetze,  Coalitiegesprekken Oostenrijk mislukken, vooruitzichten voor extreemrechts vergroten , The New York Times, 5 januari 2025.  ↩︎
4. Christopher Schuetze,  Coalitiegesprekken Oostenrijk mislukken, voorlopig een extreemrechtse bondskanselier afwenden , The New York Times, 12 februari 2025.  ↩︎
5. Francois Murphy,  Oostenrijkse liberalen stemmen nemen laatste obstakel voor coalitieregering weg , Reuters, 2 maart 2025.  ↩︎
6. Nieuwe Oostenrijkse centristische regering neemt de macht over nadat extreemrechts er niet in slaagt een coalitie te vormen , Haaretz, 3 maart 2025.  ↩︎
7. Jim Tankersley en Christopher Schuetze,  Oostenrijkse partijen bereiken akkoord om regering te vormen zonder extreemrechts , The New York Times, 27 februari 2025.  ↩︎
8. Analyseer de geleakten Verhandlungsprotokolls der FPÖ-ÖVP Koalitionsgespräche  , Epicenter.Works, 10 februari 2025.  ↩︎
9. ÖVP macht Messenger-Überwachung zur Koalitionsbedingung , DiePresse, 16 augustus 2024.  ↩︎
10. Elisabeth Hofer,  Kopftuch weg, Kreuz da: Geht das? , DiePresse, 17 maart 2025.  ↩︎
11. Economische prognose voor Oostenrijk , Europese Unie, 15 november 2024.  ↩︎
12. Jeannine Hierländer,  Nieuwe prognose voor de recessie in 2025 – was sind die follow? , DiePresse, 10 maart 2025.  ↩︎
13. „Kickl floppt“: Pressestimmen zum Aus der Koalitionsgespräche FPÖ/ÖVP  , DiePresse, 13 februari 2025.  ↩︎
14. Hanna Kordik,  Wie is de Industriellenvereinigung für die FPÖ-ÖVP-Koalition einsetzte , DiePresse, 14 februari 2025.  ↩︎
15. Igor Böhm,  GAZA staat op het stembiljet in Oostenrijk , ZNetwork, 30 juli 2024.  ↩︎
16. MP Crozier, SJ Huntington en J. Watanuki,  De crisis van de democratie: rapport over de bestuurbaarheid van democratieën aan de Trilaterale Commissie , New York University, 1975.  ↩︎
17. Noam Chomsky,  Necessary Illusions , Pluto Press, 1989.  ↩︎
18. De Digital Services Act , officiële website van de EU, geraadpleegd op 18 februari 2025.  ↩︎
19. Veronika Schmidt, Die sozialen Medien so gestalten, dass sie den Menschen guttun , DiePresse, 23 januari 2025.  ↩︎
20. Christopher Schütze, extreemrechts wint Oostenrijkse verkiezingen, maar slaagt er mogelijk niet in een regering te vormen , The New York Times, 29 september 2024.  ↩︎
21. Noam Chomsky,  Wat Oom Sam Echt Wil , Odonian Press, 2000.  ↩︎
22. Anzahl der angezeigten Straftaten in Österreich von 2013 bis 2023 , Statista, teruggehaald op 20 februari 2025.  ↩︎
23. Anzahl der gerichtlichen Verurteilungen in Österreich von 2013 bis 2023  , Statista, teruggehaald op 20 februari 2025.  ↩︎
24. Karl Nehammer over de tweedeling van de Oostenrijkse samenleving , X/Twitter, 28 sep. 2024.  ↩︎
25. Igor Böhm,  Swift Terror—How the Intelligence and Political establishment exploited an Islamic Terror Hoax , opgehaald op 21 februari 2025.  ↩︎
26. Daniel Bischof,  Messenger-Überwachung steht auf der Kippe , DiePresse, 21 januari 2025.  ↩︎
27. Nationalrat beschließt Sicherheitspaket mit Bundestrojaner , Parlementaire Correspondentie # 443, 20 april 2018.  ↩︎
28. Factsheet: Documentatiecentrum Politieke Islam  , Bridge–A Georgetown University Initiative, opgehaald op 21 februari 2025.  ↩︎
29. Dokumentationsstelle Politischer Islam warnt voor “Hipster-Salafisten” , DiePresse, 24 juli 2024.  ↩︎
30. Jan-Heiner Tück, Kampf gegen den Islam – wirklich? , DiePresse, 7 januari 2025.  ↩︎
31. Willi Langthaler, Mikl-Leitners “Kampf gegen den Islam” – Strafanzeige  , Palestine Solidarity Austria, 8 januari 2025.  ↩︎
32. Noam Chomsky, Knowledge of Language (New York, 1986), p. xxvii; geciteerd in James McGilvray, Chomsky (Cambridge, 1999), p. 239.  ↩︎
33. Moslims in Europa worden steeds meer geconfronteerd met racisme en discriminatie , FRA EU-Agentschap voor de grondrechten, 24 oktober 2024.  ↩︎
34. Studie: Muslime in Österreich fühlen sich subjektiv am meisten diskriminiert , DiePresse, 24 oktober 2024.  ↩︎
35. Joden in Europa hebben nog steeds te maken met een hoog niveau van antisemitisme , FRA EU Agentschap voor de grondrechten, 11 juli 2024.  ↩︎
36. Wolfgang Böhm,  Antisemitismus: Fast jeder zweite jüdische Bürger überlegt, EU zu verlassen , DiePresse, 11 juli 2024.  ↩︎
37. Jacob Magid, Biden blijft bij zijn identificatie als zionist: ‘Israël is een veilige haven voor Joden’ , The Times of Israel, 16 juli 2024.  ↩︎
38. Tiffany Stanley,  63% van de Amerikaanse Joden voelt zich minder veilig dan vorig jaar, aldus onderzoek , The Times of Israel, 13 februari 2024.  ↩︎
39. Ben Sales,  42% van de Joden voelt zich sinds 7 oktober onveilig bij het dragen van Joodse symbolen in het openbaar, zo blijkt uit onderzoek , Jewish Telegraphic Agency, 10 juni 2024.  ↩︎
40. Umsetzungsbericht 2022–Nationale Strategie gegen Antisemitismus , Oostenrijks parlement, teruggevonden op 23 februari 2025.  ↩︎
41. Edtstadler: Antisemitismus, egal ob online oder analog, wird in Österreich nicht geduldet , Federale Kanselarij, 19 maart 2024.  ↩︎
42. Nationale Strategie tegen Antisemitismus Antisemitismus Online , Federale Kanselarij, 19 maart 2024.  ↩︎
43. Julia Bard,  Het herdefiniëren van antisemitisme om Israël te beschermen tegen kritiek zal Joden niet veiliger maken , Jacobin, 13 september 2022.  ↩︎
44. Jamie Stern-Weiner,  Het is niet antisemitisch om je te verzetten tegen het apartheidsregime van Israël over de Palestijnen , Jacobin, 23 november 2022.  ↩︎
45. Peter Wetzel et. al,  Antisemitische houdingen onder migranten en moslims die in Duitsland wonen 2021-2023: uitdagingen voor de democratische staat?, 79e jaarlijkse bijeenkomst van de ASC. 15 november 2024, San Francisco (CA).  ↩︎
46. Eva Zeglovits en Patrick Melichar,  Antisemitisme in Österreich 2024 – “Snapshot Junge” , Oostenrijks parlement, augustus 2024.  ↩︎
47. Regierungsprogramm 2025-2029 , Oostenrijkse Volkspartij, 2025.  ↩︎
48. Graham Allison,  Het is tijd voor Oekraïne om een ​​lelijke vrede te accepteren , Foreign Policy, 18 maart 2025.  ↩︎
49. Nina Tannenwald,  Is het gebruik van kernwapens nog steeds taboe?, Foreign Policy, 1 juli 2022.  ↩︎
50. Andrew Kramer en Alan Rappeport,  Oekraïne steunt 30 dagen staakt-het-vuren, terwijl de VS zegt dat ze militaire hulp zullen hervatten , The New York Times, 12 maart 2025.  ↩︎