Spread the love en help Indignatie
Californië – Overal ter wereld nemen de dramatische verschillen tussen hevige regenval en droogte exponentieel toe.
Het zou het regenseizoen moeten zijn in Zuid-Californië, maar de laatste keer dat Los Angeles meer dan een tiende inch regen heeft gemeten , was acht maanden geleden, nadat de stad een van de meest drassige periodes in haar geschiedenis had geregistreerd . Sindsdien hebben kurkdroge omstandigheden het toneel gevormd voor de catastrofale bosbranden die nu vanuit meerdere richtingen op de metropool neerdalen.
Deze snelle cyclus tussen zeer natte en zeer droge periodes — een voorbeeld van wat wetenschappers ” weerwhiplash ” zijn gaan noemen — creëert ideale omstandigheden voor bosbranden: de regen zorgt voor een overvloed aan struikgewas en gras, en zodra al die vegetatie is opgedroogd, is er slechts een vonk en een windvlaag nodig om een dodelijke brand aan te wakkeren. Dat is wat er deze week in Los Angeles County Californië gebeurde, toen een hevige windstorm de branden in Palisades en Eaton aanwakkerde, die tot woensdagavond minstens vijf mensenlevens hadden geëist, meer dan 2000 gebouwen hadden verwoest en tienduizenden mensen hadden gedwongen hun huizen te verlaten.
Het soort weerwhiplash dat de branden aanwakkerde, komt steeds vaker voor, en niet alleen in de Verenigde Staten. Een nieuwe analyse in het peer-reviewed academische tijdschrift Nature Reviews Earth & Environment heeft ontdekt dat snelle verschuivingen tussen zware regenval en droogte (en vice versa) intenser worden — en de trend ontvouwt zich sneller dan klimaatmodellen hebben voorspeld.
Over het hele landoppervlak is de weerwhiplash binnen perioden van drie maanden met 31 tot 66 procent toegenomen sinds het midden van de 20e eeuw, aldus het onderzoek. Dat betekent dat de meeste plaatsen ter wereld in korte tijd zowel natter als droger worden, een gevaarlijke combinatie die kan leiden tot aardverschuivingen , oogstverliezen en zelfs de verspreiding van ziekten .
“De volatiliteit van extremen van nat en droog is dit soort opkomende signatuur van klimaatverandering,” zei Daniel Swain, een co-auteur van het artikel en klimaatwetenschapper aan de University of California, Los Angeles. “Dit jaar had ik helaas geen beter posterkind voor dit proces kunnen wensen dan Zuid-Californië.”
Swain analyseerde samen met onderzoekers in de Verenigde Staten en Zwitserland een stortvloed aan recent onderzoek naar wat zij ‘hydroklimaatvolatiliteit’ noemen en ontwikkelde een manier om te meten hoe het in de toekomst erger zou kunnen worden. Ze ontdekten dat de schommelingen tussen zeer nat en zeer droog weer exponentieel toenemen voor elke fractie van een graad die de aarde opwarmt.
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
“Ik denk dat dit een belangrijke reden is waarom het voelt alsof de klimaatverandering is versneld”, aldus Swain.
Om te begrijpen waarom natte en droge periodes extremer worden, kan het helpen om de atmosfeer te zien als een keukenspons die steeds meer absorbeert naarmate hij warmer wordt. Wanneer je deze krachtigere spons uitwringt, laat hij zwaardere regen vallen dan voorheen. Aan de andere kant, wanneer de spons uitdroogt, heeft hij nog meer capaciteit om vocht uit de grond en planten eronder op te zuigen, waardoor het landschap uitdroogt en verandert in tondel.
De auteurs van het artikel bedenken een nieuwe term voor dit fenomeen: het “expanding atmosphere sponge effect.” Jim Stagge, die het Hydrologic Extremes Research Laboratory aan de Ohio State University leidt en niet betrokken was bij het nieuwe onderzoek, noemde het “een slimme analogie” en zei dat het bewijs in het artikel over het algemeen overtuigend was.
De grillige schommelingen tussen natte en droge patronen verlopen niet overal ter wereld gelijkmatig. Volgens Swain valt er bijvoorbeeld gemiddeld minder regen in de Middellandse Zee, terwijl het oosten van de Verenigde Staten duidelijk natter wordt. Hoewel het uitdijende atmosferische sponseffect overal plaatsvindt, werken veranderingen in regionale weerpatronen sommige effecten tegen of versterken ze juist. De regio’s die de grootste whiplash ervaren, zijn onder meer een brede strook land van Noord-Afrika via het Arabische schiereiland tot in Zuid-Azië, evenals hoge breedtegraden in Canada en Eurazië, zo bleek uit het onderzoek.
Aanpassen aan een toekomst die zowel natter als droger is, brengt een unieke maatschappelijke uitdaging met zich mee. Het zou bijvoorbeeld gemakkelijk zijn om tunnelvisie te krijgen en je te richten op de voorbereiding op waterschaarste, alleen om een stad in het proces per ongeluk kwetsbaarder te maken voor overstromingen, benadrukte Swain. Flexibiliteit is de sleutel tot succesvolle interventies, aldus het nieuwe artikel. Enkele opties zijn het uitbreiden van natuurlijke overstromingsvlakten en het verwijderen van ondoordringbaar wegdek uit steden – benaderingen die de bodem in staat stellen om meer regenval te absorberen, het risico op overstromingen te verminderen en tegelijkertijd water ondergronds op te slaan voor toekomstig gebruik.
Hoewel extreem weer zoals dat in het nieuwe onderzoek naar voren komt de meeste aandacht krijgt, is het ook de moeite waard om op te merken wat de wereld minder ziet naarmate het klimaat verandert: het gematigde weer van vroeger. Lichte regen, zo merkt de studie op, komt bijna overal minder vaak voor.
“Als het regent, regent het pijpenstelen”, zei Swain. “Letterlijk.”
