Spread the love en help Indignatie
De Britse politiek ging het nieuwe jaar in met een online belegering door de ironisch genoeg genoemde “efficiëntie-tsaar” en discoursprovocateur (ook wel “trol” genoemd) van de nieuwe Amerikaanse regering, Elon Musk.
Musks beweerde oorzaak is de manier waarop de Britse overheid is omgegaan met gevallen van misbruik en grooming – gevallen die zijn onderzocht door de National Crime Agency . Musk heeft onlangs een schandaal ontdekt dat al het onderwerp is geweest van veel debat en onderzoek in het VK.
Tegenwoordig plaatst hij meerdere keren per nacht berichten op X (voorheen bekend als Twitter) waarin hij zijn gedachten over de kwestie deelt. Hij lijkt vastbesloten om premier Keir Starmer en de Labour-partij in het algemeen te associëren met de afschuwelijke schandalen. Hij suggereert dat zij medeplichtig zijn aan de verkrachtingsbendes, omdat zij niets hebben gedaan toen hij hoofd van het Openbaar Ministerie was.
Het spreekt voor zich dat het rechtssysteem complexer is dan Musk suggereert , en dat de politieke actie beperkt is tot wat juridisch mogelijk is. Maar dat weerhoudt Musk er niet van om het schandaal te politiseren om Starmer aan te vallen .
Musk greep ook in door de veroordeelde extreemrechtse crimineel Tommy Robinson (echte naam Stephen Yaxley-Lennon) te prijzen en op te roepen om Robinson vrij te laten uit de gevangenis , ondanks zijn veroordeling voor minachting van de rechtbank.
Het is de moeite waard om te onthouden dat zowel Musk als Reform-leider Nigel Farage een associatie hebben die dateert van vóór de recente interventies. Nog maar een paar weken geleden ontmoetten ze elkaar in Donald Trumps huis in Mar-a-Lago, waar ze naar verluidt spraken over Musks bijdrage aan Reform UK .
De huidige status van dergelijke discussies is onduidelijk geworden na de recente uitwisselingen op X, wat erop kan wijzen dat de relatie niet zo stabiel is als het leek.
Farage is een scherpzinnige politieke operator met aanzienlijke ervaring in het betrekken van kiezers. Hij beseft dat associatie met Robinson dodelijk zou zijn voor elke politieke partij, vooral een zo jonge als Reform UK. Toch dwong Musks pleidooi voor de voormalige British National Party, British Freedom Party en English Defence League-lid Farage om zichzelf en Reform UK te scheiden van Musks functies ter ondersteuning van Robinson.
Ook wij hebben jou steun nodig in 2025, gun ons een extra bakkie koffie groot of klein.
Dank je en proost?
Wij van Indignatie AI zijn je eeuwig dankbaar
Dit leidde er op zijn beurt toe dat Musk opriep om Farage te vervangen als leider van Reform UK . Musks breuk met Farage werd kort daarna bevestigd toen hij zijn steun leek te veranderen naar Conservatieve leider Kemi Badenoch en haar gematigde oproepen voor een nationaal onderzoek naar grooming gangs.
Dit suggereert dat Musk geen vriend is van weloverwogen of zorgvuldige beleidsvorming. Hij kan ook niet worden omschreven als loyaal aan degenen met wie hij omgaat. De snelheid waarmee hij Farage liet vallen, Badenoch omarmde, terwijl hij eerder suggereerde dat hij een vriend van het VK was, suggereert dat “hij geen vriend is die het waard is om te hebben” , zoals auteur Nick Cohen onlangs opmerkte.
De kosten van patronage
De kwestie die Musk benadrukt is een heel belangrijk probleem. Het misbruik van jonge vrouwen en kinderen is te belangrijk om een speeltje van een miljardair te zijn. De gebeurtenissen van de afgelopen weken laten zien dat de prijs van een alliantie met Musk verraad is wanneer een willekeurig moment of gedachte door zijn hoofd schiet. Farage heeft dit al gezien.
Zulke grillen zijn een gevaarlijke gewoonte voor iedereen die dicht bij de macht staat en iets waar de aankomende Amerikaanse president Donald Trump zich zorgen over zou moeten maken. Britse politici moeten ondertussen realistisch zijn over wat het voor hun eigen land betekent.
Politici van alle partijen moeten zich onmiddellijk distantiëren van Musk. Hij is geen vriend van democratische of juridische processen. Belangrijk is dat ik zou willen voorstellen dat elke donatie aan de schatkist van welke partij dan ook als een zakelijke transactie moet worden behandeld waarvoor Musk, als zakenman, een tegenprestatie zou verwachten.
Wat die opbrengst is, is onduidelijk, maar elke zakelijke transactie zou zeker een betaling voor een dienst of product inhouden, wat de vorm zou kunnen aannemen van gunstige zakelijke behandelingen of een bredere politieke agenda. Dit zou een zeer hoge prijs zijn om te betalen, dus elke donatie – hoe aantrekkelijk ook – zou moeten worden afgewezen.
Het principe van buitenlandse inmenging op de schaal die we de afgelopen weken hebben gezien, onthult een serieus probleem dat moet worden aangepakt. Musk heeft inderdaad grenzen overschreden met de schaal van zijn opmerkingen over Starmer, Gordon Brown en Nigel Farage, en anderen.
Een vorm van reactie van het VK zou nu onvermijdelijk moeten zijn, maar dan wel via juridische en democratische processen. We moeten afstappen van diplomatie op sociale media en in plaats daarvan terugkeren naar zorgvuldig overwogen uitwisselingen die pas openbaar worden nadat er een akkoord is bereikt.
Degenen die twijfelen aan de noodzaak hiervan, zouden eens moeten nadenken over de consequenties van het toestaan dat een lid van een buitenlandse regering effectief oproept tot het einde van democratische keuze in het Verenigd Koninkrijk, zonder dat er aandacht aan wordt besteed. Het is niet alleen een kwestie van het overschrijden van een politieke grens, het is regelrechte ondemocratische inmenging die de veiligheid van onze democratisch gekozen politici aan alle kanten in gevaar brengt. Dat vereist zeker een zinvolle en eensgezinde reactie.
