Adrenaline door kitesurfen en wingfoilen: ’In het begin liep ik regelmatig de ’walk of shame’ terug’

Ondanks dat mijn grootouders in Katwijk woonden en ik ’s zomers heel graag aan zee ben, leerde ik pas tien jaar geleden een beetje kitesurfen. Ik groeide namelijk niet op aan het strand maar in Brabant. En in de omgeving van Maarheeze heb je amper meren en zeker geen surfdudes. Of althans, ik ken ze niet. Pas toen ik in 2006 in het Noord-Hollandse Bergen kwam wonen en veel met mijn kinderen naar het strand ging, leerde ik kitesurfers en de bijbehorende scene kennen.

Allemaal sportieve gasten die stuk voor stuk jeuk krijgen als het begint te waaien. Siemme Kemper (44) was rond de dertig toen ik hem op het water zag stunten. Grote gast met lange zongebleekte krullen en voor de duvel niet bang als hij op zee is. Kiten doet hij amper nog. Inmiddels is het wingfoilen geworden, de allernieuwste rage.

Een variant met weliswaar een vlieger, maar een die je niet meer aan lange lijnen met een bar bestuurt maar zelf in je handen vasthoudt. Ook is het board anders. Een hydrofoilboard is namelijk een plank met een mast eronder die je bij genoeg snelheid boven het water duwt zodat het lijkt alsof je zweeft.

Stoere gast

Toen ik Siemme die eerste keer op het water zag, sprong hij het hoogste van iedereen. De rest van de kiters had een 7 meter-vlieger opgepompt en hij voer met een exemplaar van 14 meter. Dan kun je namelijk heel hoog springen. Hij was rond zijn drieëntwintigste begonnen met kiten en leerde het zichzelf vooral aan.

„Ik heb er ook echt wel veel tijd in gestopt hoor”, vertelt hij. „Als ik iets wil leren dan ga ik net zo lang het water op tot ik het kan.” Dat gaat ook weleens mis, maar dat levert dan op het strand mooie verhalen op. „Ik weet nog dat ik voor het eerst een backloop probeerde. De bedoeling is dat je een soort achterover-salto maakt.”

’Stuiterend op m’n kont’

„Eric, een kennis van me die in de surfshop van windsurfer Stephan van den Berg werkte, deed het me voor. Het was windkracht vijf, ik had mijn 14 meter opstaan en ging achter hem het water op. Ik dacht dat ik nadeed wat hij voordeed, maar vond het zo ontzettend hard gaan. Ik landde ook stuiterend op mijn kont op het water. Maar ik bleef het proberen en kreeg na meerdere pogingen controle.”

„Eenmaal van het water af zei Eric dat hij wat ik deed echt nooit van z’n leven ging doen. Bleek dat ik een backloop met een kiteloop maakte. Ik stuurde mijn kite in een looping waardoor je dus met een enorme snelheid in een backloop getrokken wordt. Nieuwe truc dus. Maar ik kon het wel, haha.”

Geen held

Ik ben persoonlijk helemaal geen held met mijn kite en heel eerlijk gezegd ben ik al blij dat ik de vlieger onder controle heb en op dezelfde plek uit het water kan komen als dat ik erin ga. Want helemaal in het begin liep ik regelmatig de ’walk of shame’ terug naar de plek waar ik mijn spullen had liggen. Dan was ik dusdanig vaak van mijn board getrokken en gevallen en had de wind me honderden meters verderop geblazen.

Daarom is het belangrijk dat je snel ’hoogte leert lopen’, zoals dat heet. En springen doe ik alleen maar per ongeluk als ik weer eens te lomp instuur en van een golf gelanceerd word. Maar tot nu toen ging dat iedere keer goed en ik leef nog steeds.

Doodeng

Mijn eerste lessen kreeg ik aan het strand van IJmuiden. Daar liet ik voor het eerst een vlieger op. Het voelde alsof ik achter een bus hing die af en toe met minimaal 60 kilometer per uur aan me trok. Doodeng dat eerste uur. Het duurde echt wel even voordat ik het gevoel kreeg dat ík de vlieger bestuurde en niet andersom.

Maar de tweede les ging het veel beter, en mocht ik het water op. Ik leerde hoe je jezelf door de vlieger door het water kunt laten ’draggen’. Handige kennis omdat je, zeker in het begin, je board nogal eens verliest en deze dan wel zelf moet ophalen tussen de golven.

Waterfanaat

Bob Cordemeyer (37) groeide op het water op. „Mijn moeder is een fanatieke zeilster en ik vond alles op het water leuk. In mijn jonge jaren windsurfte ik en toen ik in 2007 een vlieger en een kiteboard over kon nemen van een van mijn beste vrienden, ben ik begonnen met kitesurfen.”

„Echt les nam ik niet, die werden ook nog niet echt gegeven en ik was handig met de wind en een jaar of twintig dus pikte het snel op.” Inmiddels is hij vader van drie kinderen en sinds juni eigenaar van de kitesurfshop in Haarlem, dus kan hij niet meer bij ieder zuchtje wind het water op.

Kite-community

„De sfeer om het kiten heen vind ik belangrijk dus het gaat me niet per se om de beste spot. Ik wil gewoon daarheen waar mijn vrienden zijn. Dat stuk community zoeken we ook met de winkel op. Ik wil dat mensen hier kunnen komen, met elkaar praten over de spots, de gear, kitevakanties en zo raak je het hart van de sport. En dan wordt een winkel meer dan alleen een winkel denk ik.”

„Ik weet hoe leuk het is om met andere kiters te kletsen over alles wat er op het water doen is. Na een sessie met elkaar zitten en een beetje kletsen over de sport met een biertje in je hand is wel onderdeel van het geheel.” Bob beaamt dat. „Met je vrienden lol maken op het water is het leukste wat er is. Elkaar uitdagen om hogere loops te trekken, springen en een beetje opjutten. Heerlijk is dat. En weet je, er gaat nooit een AI-tool komen om dat te vervangen.”

Wingfoilen trend

De afgelopen tien jaar heb ik het aantal kitesurfers exponentieel zien groeien. Waren er in Bergen aan Zee zo’n twintig man op zee dan was het veel. Nu zijn dat er zeker het driedubbele. Ook zijn er veel meer vrouwen en wingfoilers. „Ik denk niet dat het een het ander uitsluit maar ik zie wel een enorme toename in het wingfoilen”, zegt Bob.

Siemme doet zelfs niet anders. „Ik vaar veel met een vriend en hij liep een paar maanden oefenen op me voor dus ik ben een paar keer alleen gegaan om mijn bochten beter te krijgen en sneller te worden. Spraken we daarna weer samen af, en toen kon ik het dus een stuk beter, haha. En nu ben ik in training om Rondje Texel te varen. Dat is een grote catamaran race waar we met onze wingfoil aan mee gaan doen. Zin in!”

Dat ik alweer een paar jaar niet het water op ben geweest met mijn kite, kan volgens hem dus niet. „Binnenkort neem ik je mee hoor! Maak ik je verslaafd aan het wingen. Het is zo leuk en je kunt in tegenstelling tot normaal kitesurfen overal het water op en met veel minder wind kun je al lekker varen.” Er ligt deze zomer dus weer een uitdaging op me te wachten. Tijd om te leren varen met een wing op een hydrofoil. Kijken of ik het onder de knie krijg voordat de zomer voorbij is!