2025, Iran Staat Weer In Het Vizier Van De VS Voor Een Regimewisseling INDIGNATIE AI & Politiek

Een nieuwe Amerikaanse president en een nieuwe samenstelling van het Midden-Oosten hebben Iran met bedwelmende wraak weer in het vizier gebracht voor een machtswisseling.

Er zijn tekenen dat Iran het komende jaar te maken krijgt met toenemende vijandigheid van de VS als het land een machtswisseling wil doorvoeren.

De plotselinge val van Syrië en de isolatie van Hezbollah in Libanon – de regionale bondgenoot van Iran – hebben Teheran kwetsbaar gemaakt.

Anti-Iran-haviken in de VS zijn woedend over de mogelijkheid van een machtswisseling in Teheran.

De recente dood van Jimmy Carter op 100-jarige leeftijd zet in perspectief hoe groot een prijs de Islamitische Republiek vertegenwoordigt voor Washingtons imperiale verlangens. Carter werd verguisd als de Amerikaanse president die Iran in 1979 verloor als cruciale cliëntstaat voor de Amerikaanse macht in het Midden-Oosten.

Al meer dan veertig jaar probeert de Amerikaanse imperialistische macht de Islamitische Republiek omver te werpen en de Perzische natie weer in de Amerikaanse wereld te integreren.

Hoewel, zoals de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken vorige maand al klaagde , de Amerikaanse “regime change experimenten” in Iran een mislukking zijn gebleken.

Nu is er in Washington echter hernieuwd enthousiasme voor de Perzische prijs.

De drang naar een machtswisseling in Teheran bereikte een hoogtepunt met de dramatische val van president Assad in Syrië.

Amerikaanse wetgevers en Iraanse ballingen roepen de nieuwe regering van Trump openlijk op om terug te keren naar haar campagne van maximale druk op Teheran, omdat zij geloven dat er “een perfect moment” is voor een machtswisseling.

Tijdens Donald Trumps eerste Witte Huis (2017-2021) herriep hij de Iraanse nucleaire deal van de regering-Obama en voerde hij de economische sancties op in wat een beleid van ‘maximale druk’ werd genoemd.

Steeds meer Republikeinen en Democraten roepen de Verenigde Staten op om de kans te grijpen die het verzwakte Iran biedt om de geestelijke heerschappij van Ayatollah Ali Khamenei omver te werpen.

Op een recent forum in Washington werd gemeld dat spreker na spreker in Teheran om een ​​regimewisseling schreeuwde. Jarenlang was een dergelijk verlangen afgestompt door het falen van de VS en de formidabele omvang van de Islamitische Republiek.

“Wij hebben de plicht om samen met bondgenoten ervoor te zorgen dat de onderdrukking van dit regime stopt”, aldus de Democratische senator Cory Booker.

“Iran projecteert alleen maar zwakte,” verklaarde Jeanne Shaheen, een andere Democratische senator.

Republikeinse senator Ted Cruz klonk gerechtvaardigd over zijn langdurige anti-Iraanse standpunt: “Ik ben al lange tijd bereid om ondubbelzinnig op te roepen tot een regimewisseling in Iran… De ayatollah zal vallen, de mullahs zullen vallen en we zullen vrije en democratische verkiezingen in Iran zien. Verandering komt eraan, en het komt heel snel.”

James Jones, een voormalig nationaal veiligheidsadviseur van het Witte Huis, zei: “De tektonische verschuiving in de Syrische regering… zou voor de mensen van Iran moeten betekenen dat verandering in het Midden-Oosten daadwerkelijk mogelijk is.”

De Islamitische Revolutie in 1979 zette Shah Pahlavi af, een fervente Amerikaanse cliënt. De revolutie en de gijzelingscrisis bij de Amerikaanse ambassade in Teheran was een vreselijke klap voor Washingtons wereldwijde imago. De Shah was aan de macht gekomen door de Amerikaans-Britse staatsgreep in 1953 en gedurende 26 jaar regeerde de dictatoriale monarch met ijzeren vuist als een loyale en massale koper van Amerikaanse wapens en leverancier van oliewinsten.

De omverwerping van de Sjah bracht Iran in het vizier voor regimewisseling. De Amerikanen waren de aanleiding voor de Irak-Iranoorlog tussen 1980 en 1988. De nieuwe islamitische heersers werden onderworpen aan verlammende economische sancties, die in 2015 werden versoepeld met de ondertekening van de nucleaire deal met Iran, bemiddeld door de regering-Obama. Tegen die tijd probeerden de VS een zachter beleid van regimewisseling en beperkte betrokkenheid.

Trump liet dat beleid varen en ging terug naar een vijandiger beleid. Trump gaf op 3 januari 2020 opdracht tot de moord op de hoogste militaire commandant van Iran, generaal-majoor Qassem Soleimani.

Het is te verwachten dat Trump Iran zijn doel op het gebied van buitenlands beleid zal maken in het eerste jaar van zijn tweede ambtstermijn, die op 20 januari begint.

Er heerst een duizelingwekkend gevoel dat de door de VS gesteunde Israëlische oorlog tegen Gaza, Libanon en Jemen de Islamitische Republiek fataal heeft verzwakt.

Tijdens zijn verkiezingscampagne steunde Trump de Israëlische plannen om de Iraanse nucleaire installaties militair aan te vallen.

Trump zal in de verleiding komen dat Iran een vroeg succes zou kunnen zijn voor zijn politieke nalatenschap. De Iraanse regering omverwerpen en vervangen door een pro-Amerikaans regime zou de prijs van de eeuw zijn voor het Amerikaanse imperiale ego.

Er is ook de noodzaak van geostrategie. Rusland, China en Iran zijn naar voren gekomen als een belangrijke alternatieve geopolitieke as die wordt gezien als een bedreiging voor de Amerikaanse wereldmacht en de Amerikaanse dollarhegemonie. Iran lijkt de zwakste schakel te zijn in het tegenovergestelde blok, bekend als de BRICS.

Trump lijkt prioriteit te geven aan het sluiten van een vredesregeling in Oekraïne met Rusland. Een deel van die berekening wordt gestimuleerd door het vrijmaken van Amerikaanse middelen om Iran aan te vallen.

Vorig jaar publiceerde de imperialistische Atlantische Raad een artikel met als kop: “De Verenigde Staten hebben een nieuw Iran-beleid nodig – en dat houdt een regimewisseling in, maar niet de traditionele soort”.

Het artikel van de Atlantic Council pleitte voor geïntensiveerde economische en politieke druk op Iran en interne destabilisatie door de heimelijke steun van Iraanse oppositiegroepen. We kunnen een turbo-charged kleurenrevolutie in Iran verwachten, waarbij westerse media de publieke protesten tegen de autoriteiten versterken. Ook aanbevolen door de Atlantic Council: “Propaganda-inspanningen om een ​​wig te drijven tussen Rusland en Iran, en om de steun van de gewone leden binnen de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) en het leger te ondermijnen, zouden ook helpen het regime te verzwakken.”

Het komende jaar belooft een gigantische aanval van de VS op Iran te worden.

Plotseling heeft de Amerikaanse imperiale regime-change machine weer de drijvende kracht gevonden na jaren van sputterende mislukkingen in Iran en Syrië. De overwinning van CIA-proxies in Syrië om Assad eindelijk omver te werpen, zorgt voor een rush om hetzelfde in Iran te doen. Die prijs leek te lang buiten bereik. Een nieuwe Amerikaanse president en een nieuwe configuratie in het Midden-Oosten hebben Iran met een bedwelmende wraak weer in het vizier gebracht voor regime-change.